Kevin C. Powers - De gele vogels

[Dettie]

Bartle is eenentwintig, als hij voor een jaar naar Irak wordt uitgezonden. Het is 2004, de oorlog is in volle gang. Hij wordt gelegerd in Al Taraf, dicht bij de Syrische grens, een plaats waar volop gevochten wordt. Bij de afscheidsspeech vlak voor hun uitzending wordt al verteld dat ze niet allemaal zullen terugkeren. Het blijken profetische woorden.

Lees verder http://www.leestafel.info/kevin-powers

Willeke

[Marjo]

Nog eentje waar ik spijt van moet hebben dus? Alhoewel - ik geloof meteen dat het gruwelijk is, welke oorlog niet - en of ik dat wil lezen?

[WilV]

Het gaat om enkele scenes en ze zijn wel heftig maar niet uit sensatie geschreven.

Ik vroeg me al lezend al af of het wat voor jou zou zijn of dat je vooral over de "oude" oorlogen lees.

[Dettie]

Je hebt het wel mooi beschreven ondanks de gruwelijkheid. Bizar eigenlijk dat maar aangenomen wordt dat soldaten eenmaal weer thuis weer met hun gewone leven verder gaan na al die verschrikkingen van de oorlog.

je kon trouwens wel eens gelijk hebben met je klassieker, dit las ik o.a. over het boek.
"Elke oorlog heeft zijn eigen, definitieve romans. De Eerste Wereldoorlog heeft Im Westen nichts Neues en A Farewell to Arms. De Tweede Wereldoorlog heeft Catch-22. Het jaar 2012 ziet de komst van de grote roman over de oorlog in Irak: De gele vogels."

Dettie

[WilV]

Ik las de laatste tijd een paar keer iets over PTST (post traumatisch Stres syndroom) en als je dit boek leest dan kun je je daar van alles bij voorstellen. En ook als je daar niet aan lijdt duurt het wel weer even voordat het leven weer enigszins normaal lijkt. Vooral de vervreemding wordt erg goed beschreven in dit boek. In Amerika werden de thuiskomers als helden onthaald en overal op straat bedankt terwijl de hoofdpersoon zich alleen maar kapot schaamt voor was hij allemaal heeft moeten doen.

Ik vroeg me af hoe het nu met de schijver ging. In een interview las ik dat hij inmiddels deze periode beschouwt als een afzonderlijk deel van zijn leven en dat er zo enigszins mee te leven valt.

De reden dat hij dit boek schreef was ondermeer omdat die kant, de kant van de beschadigde jongens die thuis komen, zo onderbelicht is in Amerika. Een groot percentage pleegt bij thuiskomst alsnog zelfmoord.

[Marjo]

Bij de Groote Oorlog werd van de betrokkenen verwacht dat ze 'gewoon' doorgingen met hun leven en zwegen.
Dat is gelukkig nu niet meer zo.