Erwin Mortier - Gestameld liedboek

[Lezer100]

...

In “Gestameld liedboek” brengt Erwin Mortier het verhaal van zijn dementerende moeder.

...


Lees hier verder : http://www.leestafel.info/erwin-mortier

[Marjo]

Ik had al gelezen dat ook hij bezweken is.
Waarom willen schrijvers dat toch allemaal delen met de wereld? Ik las tot op heden alles van Mortier, maar deze hoef ik niet.

[Lezer100]

Ik had al gelezen dat ook hij bezweken is.
Waarom willen schrijvers dat toch allemaal delen met de wereld?

Misschien geen onterechte vraag, Marjo. Ik zou daar ook niet direct behoefte aan hebben.

Anderzijds is dit mijn eerste kennismaking met Mortier, en daarom is mijn reactie wel anders.

[Dettie]

Mortier schrijft mooi, dat is waar Lezer100
Het lijkt me heel akelig om een van je ouders zo te zien aftakelen. Je houdt liever een herinnering zoals ze doorheen haar leven was ipv een herinnering dat ze de weg kwijt is. Maar ja, we hebben het niet voor het zeggen.
Zo te lezen heeft Mortier het mooi verwoord ook al ben ik het met Marjo eens dat het voor mij ook niet hoeft.
Ik vind zoiets té privé.

Dettie

[berdine]

Mij spreekt het wel aan. Als het maar niet té mooi geschreven is, zoals Godenslaap, en daardoor erg afstandelijk en klinisch wordt. Maar als dit je eerste Mortier is, Lezer 100, dan kun je het dus nog niet vergelijken. Ik zal morgen op de bieb eens kijken of het thuis is.

[WilV]

Ik heb dit boek toch ook wel op mijn lijstje staan.

[Lezer100]

Als het maar niet té mooi geschreven is, zoals Godenslaap, en daardoor erg afstandelijk en klinisch wordt.

Kun je deze uitspraak nader toelichten, berdine ? Volgens mij klinkt "Gestameld liedboek" niet echt klinisch, noch afstandelijk (wat dan volgens voorgaande uitspraak zou betekenen dat het niet té mooi geschreven zou zijn).

[Lezer100]

Ik vind zoiets té privé.

Ik kan mij volledig terug vinden in deze uitspraak, Dettie. De vraag is natuurlijk, of je zo een onderwerp kunt brengen, zonder in eigen ervaring terug te vallen; Anderzijds, en dat heb ik niet in mijn recensie geschreven, leek dit boek mij toch een goed idee om de benadering door familie, en ook door het verplegend personeel, gemakkelijker te maken. Wij woonden onlangs een voordracht over "dementie" bij in een rusthuis, en zouden dit boek zeker aan het personeel willen aanraden.

[Dettie]

Ja Lezer100 het is zo dat het voor mensen die midden in zo'n proces met hun ouders zitten mogelijk troost kunnen putten uit zo'n boek. Net als het boek Tonio van A F T van der Heijden misschien mensen kan helpen maar persoonlijk vind ik het te privé.
Je schrijft over iemand die bestaat of bestaan heeft. Connie Palmen schrijft ook over haar overleden man Ischa Meijer én over haar overleden tweede man Hans van Mierlo. Het gaat me te ver.
Maar van de andere kant kan het iemand steunen dat besef ik ook wel. Het dementieproces lijkt me erg akelig om mee te maken en als zo'n boek iemand kan helpen, alleen al door de herkenbaarheid, dan is dat fijn. En als boek voor verzorgend personeel kan ik alleen maar toejuichen.

Dettie

[berdine]

Als het maar niet té mooi geschreven is, zoals Godenslaap, en daardoor erg afstandelijk en klinisch wordt.

Kun je deze uitspraak nader toelichten, berdine ? Volgens mij klinkt "Gestameld liedboek" niet echt klinisch, noch afstandelijk (wat dan volgens voorgaande uitspraak zou betekenen dat het niet té mooi geschreven zou zijn).

Godenslaap is zó mooi geschreven, dat haast elke zin volmaakt is. Maar daardoor wordt je niet meegesleept in het verhaal, je blijft er als het ware van buitenaf tegenaan kijken. Overigens heeft niet iedereen dat zo ervaren. Het is enkel mijn eigen mening.

[berdine]

Ik vind het een erg mooi boek. Het is niet op díe manier mooi geschreven, dat je je niet kunt inleven. Misschien komt dat ook door het onderwerp. Ik vind het niet erg wanneer een schrijver zo'n ego-document aflevert, als dat ook voor een ander erg nuttig kan zijn, vanwege de herkenbaarheid. Van de andere kant weet ik niet of je, als je zelf in zo'n situatie zit, zo'n boek wel aan kunt. Ik durf het niet aan te bevelen aan een vriendin die nu in zo'n situatie verkeert en ook niet aan iemand die het een aantal jaren geleden meemaakte. Allebei ook nog jonge mensen, zoals Mortiers moeder.
Het is wel een beetje te vergelijken met Schaduwkind van P.F. Thomese. Het verdriet heel goed verwoord in poëtisch proza.
Ik vind het een aanrader!

[WilV]

Wat zeg je dat mooi. Nu komt hij zéker op mijn lijstje

[Dettie]

Nou ik wilde hetzelfde schrijven Willeke! je zegt het heel mooi berdine. Het is altijd lastig in te schatten wat iemand in zo'n situatie wel of niet prettig vindt om te lezen of te weten. Maar je kunt altijd melding van het bestaan van het boek maken.
Ooit heb ik iemand het boekje 'Hoe mijn vader zijn woorden terugvond' (http://www.leestafel.info/liesbeth-koenen) aangeraden, zij heeft het gelezen en was er erg blij mee dat ze het gelezen had, terwijl ik dat nooit verwacht had van die vrouw. Je weet dus maar nooit.

Dettie

[Marjo]

En dus op het mijne zeker niet!!!

Wel ben ik het eens met Berdine over 'Godenslaap'. Ik heb het nog steeds niet gelezen.
Jammer, Mortier is een kant ingeslagen die mij niet trekt.

[WilV]

Ik heb het boek uit, en ik was onder de indruk.
Ik kan me voorstellen dat sommige mensen niet zitten te wachten op al het persoonlijke leed van schrijvers, maar ik lees dat soort boeken doorgaans wel graag. Ik zit niet in de situatie dat mijn ouders dementerend zijn, maar ik kan me voorstellen dat als dat wél zo zou zijn ik troost en herkenning zou ontlenen aan zo’n boek, omdat het iemand lukt om met taal uitdrukking te geven aan zijn, en misschien dan ook mijn onmacht. Andere mensen hebben daar in zo’n situatie juist geen behoefte aan, iedereen is anders in die dingen.
Mortier schrijf mooi, maar niet te mooi. Het is een boek vol verdriet, rouwen om iemand die er nog is, maar ik vond het ook een heel liefdevol boek