Karin Amatmoekrim - Het gym

[Dettie]

Het boek gaat over Sandra, een Surinaams meisje uit een achterstandswijk, die naar het gymnasium in het dorp gaat. Op deze school zitten eigenlijk hoofdzakelijk kinderen van rijke ouders en natuurlijk is Sandra daar een vreemde eend in de bijt. Haar vriendinnen van haar oude school gaan naar een grote scholengemeenschap, naar de VMBO-afdeling en Sandra staat eigenlijk tussen 2 werelden.

lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/karin-amatmoekrim

Renate

[berdine]

Mooie recensie Renate! Ik zal het boek dus maar op mijn leeslijst laten staan!

[Renate]

Goh, als ik geweten had dat m'n stukje als bespreking gebruikt zou worden, had ik het boek er bij genomen om te zien of ik de namen goed had geschreven. Heb het een en ander eigenlijk heel snel in elkaar gedraaid. Normaal zou ik er toch wat meer aandacht aan hebben besteed. Althans dat deed ik over het algemeen als ik CD-besprekingen schreef.

[Annemarie]

O, dit boek spreekt mij ook zeker aan!

[berdine]

Goh, als ik geweten had dat m'n stukje als bespreking gebruikt zou worden, had ik het boek er bij genomen om te zien of ik de namen goed had geschreven. Heb het een en ander eigenlijk heel snel in elkaar gedraaid. Normaal zou ik er toch wat meer aandacht aan hebben besteed. Althans dat deed ik over het algemeen als ik CD-besprekingen schreef.

Nou joh, dan kijk je het toch alsnog even goed na. Als er erge fouten in staan, wil Dettie dat best even voor je veranderen.

[Dettie]

ja hoor dat verander ik dan wel.

Dettie

[irene]

Dat is ook toevallig... Gisteravond tijdens een etentje met vrienden had mijn vriendin het over dit boek, ze wist alleen de naam van de schrijfster niet meer.
Nu dus genoteerd, bedankt Renate!

groetjes, irene

[Renate]

M'n vader gaat het boek waarschijnlijk dit weekend lezen en daarna zal ik nog eens kijken of ik m'n bespreking een beetje aan kan passen en uit kan breiden.

[Renate]

Ik heb de bespreking even herschreven, maar weet niet of het zo beter is.

Het boek gaat over Sandra, een Surinaams meisje uit een achterstandswijk, dat naar het gymnasium in het dorp gaat. Haar vriendinnen Tanya, een ander Surinaams meisje en Chantal, een meisje met blanke ouders, waarvan de vader het niet echt op buitenlanders heeft, gaan naar het lbo bij een scholengemeenschap in de wijk. Sandra zou eigenlijk ook liever met haar vriendinnen naar school gaan, maar omdat ze goed kan leren, wil haar moeder dat ze naar het gymnasium gaat. Ze zegt altijd: “je diploma is je eerste man” en daar heeft ze wel gelijk in. De moeder van Sandra woont alleen, met haar twee dochters en leeft van de bijstand, terwijl ze een opleiding doet om gemakkelijker aan werk te komen. De vader van Sandra woont met een andere vrouw, met wie hij ook kinderen heeft, in de Bijlmer en keert zo nu en dan terug naar de moeder van Sandra. Sandra vindt dat ergens maar niets, omdat haar vader de hele dag op de bank hangt, maar haar moeder is altijd weer blij als de vader van Sandra bij haar terug is. Als de druk hem bij de moeder van Sandra te veel wordt, gaat hij weer weg. Dat gebeurt bijvoorbeeld als Sandra van haar moeder te horen krijgt dat ze het geld voor een nieuwe broek maar aan haar vader moet vragen. Die beloofd haar inderdaad het geld, maar is de volgende dag weer verdwenen, zonder dat hij geld heeft achtergelaten.
Op het gymnasium zitten vooral kinderen van rijke ouders en op de eerste dag maakt ze kennis met Mirte, Renske, Nienke en Jojanneke, waar ze vriendschap mee sluit. De meisjes vragen of ze meegaat om een ijsje te eten, maar Sandra heeft daar geen geld voor en zegt dat ze naar huis moet en dat haar moeder op haar wacht.
Bij haar huis ziet ze Chantal, die vraagt of ze meegaat naar het strand. Sandra zegt dat ze niet kan, omdat ze huiswerk heeft. Er wordt wat over school gepraat en Sandra geeft een beetje af op haar nieuwe school, waar ze zich toch een vreemde eend voelt. Als haar moeder thuiskomt, vraagt deze natuurlijk ook hoe het op de nieuwe school was en Sandra houdt zich een beetje op de vlakte. Haar moeder zegt dat ze wel goede cijfers moet halen. Dat Sandra het misschien niet helemaal naar haar zin heeft op school, vind haar moeder niet belangrijk. Ze vindt dat Sandra zich niet voor haar achtergrond hoeft te schamen en vindt dat ze trots moet zijn op wie ze is. Op een gegeven moment zegt Sandra tegen haar oude vriendinnen dat ze het liefst stopt op het gymnasium en later hoort haar moeder dit. Sandra ontkent dan dat ze gezegd heeft dat ze wil stoppen.
Er is een groot verschil tussen de wereld van Sandra en haar oude vriendinnen en de wereld van haar nieuwe vriendinnen. Zo werkt de vader van Renske bij een internationaal bedrijf en is haar moeder arts. Iedereen in de familie gaat naar het gymnasium en het maakt niet uit hoe lang ze er over doen.
De nieuwe vriendinnen van Sandra zijn heel nieuwsgierig en willen alles van haar weten, omdat ze zo anders is dan de andere kinderen.
Het contrast tussen Sandra en haar nieuwe vriendinnen komt ook naar voren als ze een keer met Nienke mee naar huis gaat. Nienke vraagt aan haar moeder of Sandra mag blijven eten en na enig wikken en wegen, mag het. Later brengt de vader van Nienke Sandra naar huis en Sandra schaamt zich voor de flat waar ze woont.
Bij de verjaardag van Renske wordt Sandra aan de familie gepresenteerd als iets bijzonders, omdat ze als Surinaamse op het gymnasium zit. Een paar familieleden klappen zelfs in de handen als ze dit horen. De top-40-CD die Sandra als cadeau heeft gekocht, valt uit de toon en als Sandra na de verjaardag thuis komt, voelt ze zich rot.
Op het gymnasium zitten ook leerlingen die op Sandra neerkijken en haar als een soort excuus-allochtoon beschouwen. Zo is er Bart, die in de stad woont en negatieve uitspraken over buitenlanders doet. Voor Sandra is dat natuurlijk niet zo leuk, maar haar vriendinnen zeggen er weinig over. Als ze bij een uitstapje langs een vluchtelingenkamp komen, maakt Bart ook weer vervelende opmerkingen. Later doet hij mee aan een tussentijdse verkiezing voor de leerlingenraad en in een verkiezingstoespraak laat hij zich ook weer negatief uit over buitenlanders. Mirte ziet daar eigenlijk weinig problemen in. Een andere leerling laat zich op een gegeven moment negatief uit over mensen met een uitkering en dat de uitkeringen veel te hoog zijn. Sandra weet wel beter, maar durft niet veel te zeggen. Mirte heeft eigenlijk helemaal geen zin om over dit soort dingen te praten. Later wordt er door iemand ‘nepkakker’ onder het raam van de flat waar Sandra woont, geschreven. Ook dit blijkt waarschijnlijk het werk van Bart te zijn.
Haar oude vriendinnen Tanya en Chantal werken naast hun schoolwerk, dat ze eigenlijk helemaal niet belangrijk vinden. Sandra trekt nog steeds met ze op, omdat haar nieuwe vriendinnen in het weekend andere dingen doen. Sandra zou eigenlijk ook wel willen werken, maar haar moeder vindt dat school voor gaat. Ze zou ergens wel willen stoppen met school, maar haar vriendinnen vinden dat ze diploma’s moet halen.
Sandra haalt op een gegeven moment een 9 voor een opstel en men vindt dat ze talent heeft. Voor haar moeder telt dit eigenlijk niet, omdat voor haar alleen maar dingen waarvoor je moet leren tellen.
In de beschrijving van het milieu van Surinaamse alleenstaande moeders, doet het boek soms een beetje denken aan Bingo van Clark Accord.
Ik vond het wel een schrijnend boek, waarin ik ook wel dingen herkende, vooral het gevoel een buitenbeentje te zijn.

[Dettie]

Persoonlijk vind ik je eerste bespreking beter, ik denk dat je nu teveel wil uitleggen/toelichten (doe ik ook vaak teveel vind ik achteraf).
Maar alle twee de besprekingen zijn wel heel goed en ik ben altijd heel erg blij met boekbesprekingen. Je moet zelf maar zeggen welke je bespreking je op de site wilt, het is voor mij weinig werk verder.

Dettie

[Renate]

Tja, ik vond deze bespreking ook wel wat lang geworden. Als jij de eerste bespreking beter vindt, dan kan je die misschien laten staan. Ik had wat voorbeelden willen geven, maar het resultaat is niet geworden wat ik er van verwacht had.

[Dettie]

Nou ik vind ze alle twee goed alleen de eerste net iets beter!
Zelf ben ik ook altijd nogal uitgebreid met m'n besprekingen en soms denk ik achteraf
dat had ik wel wat minder mogen doen. Het blijft altijd lastig om dingen te vertellen zoals ze in je hoofd zitten vind ik.
Maar ik vind het wel heel erg leuk dat je zo lekker over het boek geschreven hebt.
Dat is heel wat anders dan alleen 'Gaaf boek' of 'Lekker spannend' wat je wel eens op andere sites ziet.

Dettie

[Renate]

Tja, ik heb vroeger wel CD-besprekingen geschreven, maar dat is in zekere zin eenvoudiger, hoewel het misschien niet altijd even gemakkelijk is om wat je hoort in woorden om te zetten. Aan de andere kant hoef je niet bang te zijn dat je te veel van het verhaal weggeeft. Een-regelige besprekingen vind ik ook niets. Soms zie je dat nog wel eens bij online-winkels. Daar heb je dus niets aan.

[berdine]

Achterflap: Het gym is een briljant en schrijnend verhaal over de multiculturele kramp van Nederland, eindelijk eens van binnenuit en met ongelooflijk veel humor beschreven door een van Nederlands meest getalenteerde schrijvers.

Met dat laatste ben ik het volkomen eens. Prachtig verhaal over Sandra, een Surinaams meisje dat klem komt te zitten tussen de achterstandswijk waarin ze op is opgegroeid en de wereld van de rijkelui's kinderen op het gymnasium, die geen idee hebben van haar omstandigheden. De auteur beschrijft haarfijn de verschillen tussen de mores en opvattingen van deze twee uiteenlopende werelden, die geen werkelijk begrip hebben van elkaar. Mooie kleurrijke, realistische karakters.