Verhaal 1: Schroeven
De ik-figuur begint aan zijn week in de fabriek waar vooral schroeven en moeren gemaakt worden. Terwijl de machines dreunen kan er op de werkvloer niet gesproken worden. Op kantoor, waar de ik-figuur zijn tijd zou moeten doorbrengen, wordt des te meer geouwehoerd. Zoveel zelfs dat hij zich graag terugtrekt op een zoldertje 'hoog boven de heisa en keet aan dek kijkt hij uit op kalkwitte stranden waar hoelameisjes heupwiegen op weemoedige klanken, door bolwangige muziekmaten ontlokt aan schelpen van de Charonia Tritonis.'
De man lijkt niet veel plezier te hebben in zijn werk - wel in dat dagdromen. Hij beschrijft de overige kantoormensen niet echt positief, al is hij vriendelijker voor de vrouwen. Wie de man is, komen we niet te weten. Hij praat over anderen maar niet over zichzelf. Ja, hij is de afdeling Communicatie, en hij gaat met de bus naar huis. That's it.
Dit is het eerste verhaal in de bundel van Rob Verschuren. Na slechts een verhaal weet ik nog niet goed waar ik aan toe ben als lezer. Voorlopig krijgt hij het recht van de twijfel. Misschien wordt er een thema duidelijk?
Nou, nee, geen echt thema.
http://www.leestafel.info/debuten