Rob Verschuren - Stromen die de zee niet vinden (debuut)

[Dettie]

Het lezen van Stromen die de zee niet vinden van Rob Verschuren, een Nederlandse schrijver die al geruime tijd in Vietnam woont, is een bijzondere ervaring. In elf verhalen raak je verzeild in uiteenlopende werelden.

lees verder http://www.leestafel.info/rob-verschuren

Yolande Belghazi-Timman

[Annemarie]

Boeiend! Dit soort verhalenbundels spreken me zeker aan.

[Marjo]

Verhaal 1: Schroeven
De ik-figuur begint aan zijn week in de fabriek waar vooral schroeven en moeren gemaakt worden. Terwijl de machines dreunen kan er op de werkvloer niet gesproken worden. Op kantoor, waar de ik-figuur zijn tijd zou moeten doorbrengen, wordt des te meer geouwehoerd. Zoveel zelfs dat hij zich graag terugtrekt op een zoldertje 'hoog boven de heisa en keet aan dek kijkt hij uit op kalkwitte stranden waar hoelameisjes heupwiegen op weemoedige klanken, door bolwangige muziekmaten ontlokt aan schelpen van de Charonia Tritonis.'
De man lijkt niet veel plezier te hebben in zijn werk - wel in dat dagdromen. Hij beschrijft de overige kantoormensen niet echt positief, al is hij vriendelijker voor de vrouwen. Wie de man is, komen we niet te weten. Hij praat over anderen maar niet over zichzelf. Ja, hij is de afdeling Communicatie, en hij gaat met de bus naar huis. That's it.

Dit is het eerste verhaal in de bundel van Rob Verschuren. Na slechts een verhaal weet ik nog niet goed waar ik aan toe ben als lezer. Voorlopig krijgt hij het recht van de twijfel. Misschien wordt er een thema duidelijk?

Nou, nee, geen echt thema.

http://www.leestafel.info/debuten

[Dettie]

O dear, ik heb het boek hier liggen...
Was het hele boek vergeten in het nieuwe site 'geweld'.

Dettie

[Marjo]

Dat idee had ik al..

[Dettie]

verhaal 1 heb ik nu gelezen.

Je hebt gelijk met je opmerking. In feite weet je niet zo goed waar je aan toe bent. Het is gewoon een dag op het werk zoals dat gaat op je werk.
Veel verschillende mensen met hun eigen karakter en eigen levens, de een werkt hard, de ander loopt de kantjes er vanaf en dan weer naar huis. Het stukje over de gezegdes waar bouten en moeren in voorkwamen vond ik wel grappig, maar toen ik het verhaal uit had dacht ik wat moet ik hiermee? Net als jij wacht ik het af.

Dettie