Leestafel forum

Na de val van het Taliban-bewind woonde Åsne Seierstad in 2002 vier maanden bij de familie Khan om het Afghaanse leven van binnenuit mee te maken.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/asne-seierstad


Dettie

Jij gaat lekker met de non-fictie Bernadet!!

Ja, ik vind het ook lekker om te lezen. Nog twee non-ficties te gaan en dan weer aan de verhalen...

Dettie

Soms had ik moeite met de verteltrend van de auteur; ze springt graag van de hak op de tak en ze vervalt, helaas, vaak in herhalingen.
Dit neemt nog niet weg dat dit een boek is, dat je ogen opent voor een andere cultuur, dat je na laat denken, dat nog lang in je hoofd blijft naspoken.
Confrontrerend vond ik vooral het hoofdstuk dat Masoer ( zoon van de boekhandelaar) op "pelgrimstocht" gaat met twee vrienden. Ook de "schoonheidsbehandelingen" die de vrouwen ondergaan tijdens hun al besloten huwelijk. En een van de laatste hoofdstukken: de timmerman, die zo naar bestraft wordt na het stelen van een paar ansichtkaarten.
Soeltan zelf, de boekhandelaar, komt in dit verhaal voor mij als een onsympathieke persoon over. Wel aardig dat hij de auteur/journaliste van dit boek enige maanden in zijn familie heeft opgenomen.
Toch een boek dat meerdere aandacht en lezers moet krijgen!


groetjes, irene

Ik vond het op die markt ongelofelijk. Hoe herken je elkaar als je allemaal een burka draagt...

Dettie

O ja.. dat hoofdstuk:

Ik vond het op die markt ongelofelijk. Hoe herken je elkaar als je allemaal een burka draagt...

wapperend, wuivend en waaiend en maar proberen naar de schoenen te kijken.... ik zou er ook moeite mee hebben.

Een van onze dochters heeft het boek inmiddels ook gelezen, ze was er erg van onder de indruk.

groetjes, irene

[/quote]

Ik heb dit boek afgelopen weekend gelezen. Erg confronterend als je bedenkt dat dit de huidige moraal en manier van leven is in dat land. Alle verschrikkingen die je als vrouw moet ondergaan, zonder enige zeggenschap over je eigen lijf en leven, en dan zo primitief moeten wonen: geen tot weinig stromend (heet) water, geen electriciteit, koken voor een groot gezin op een primusje..... Ik voelde boosheid naar de mannelijke leden van de familie en machteloosheid bij de wensen en verlangens van de vrouwen, die bij voorkeur genegeeerd werden door de mannen. Dan besef je weer eens hoe blij je mag zijn te wonen in een land waar je in ieder geval als vrouw alle vrijheid hebt.

geen tot weinig stromend (heet) water, geen electriciteit, koken voor een groot gezin op een primusje...

Ja en dan te bedenken dat veel mensen dat hier als ontspanning zien. Ze gaan kamperen in een tentje en vinden het koken op een primusje en slapen op een dun matje zo lekker eenvoudig.
Wat maakt dat zo aantrekkelijk zou je denken als je thuis van alle luxe zoals warm water, elektriciteit enz hebt. Zouden ze het ook zo lekker vinden als ze altijd zo moeten leven.

Dettie
die daar ineens aan moest denken.

Dettie schreef:

geen tot weinig stromend (heet) water, geen electriciteit, koken voor een groot gezin op een primusje...

Ja en dan te bedenken dat veel mensen dat hier als ontspanning zien. Ze gaan kamperen in een tentje en vinden het koken op een primusje en slapen op een dun matje zo lekker eenvoudig.
Wat maakt dat zo aantrekkelijk zou je denken als je thuis van alle luxe zoals warm water, elektriciteit enz hebt. Zouden ze het ook zo lekker vinden als ze altijd zo moeten leven.

Dettie
die daar ineens aan moest denken.

Haha, ik ben een kampeerder in hart en nieren; vind het heerlijk voor mijn tentje te zitten, maar niet meer zo primitief als vroeger (de leeftijd zullen we maar zeggen, ahum ). Ik heb geen behoefte aan electriciteit tijdens de vakantie (gaslamp geeft lekkere warmte en een radio werkt ook prima op batterijen) en vind het niet erg om voor een warme douche naar een toiletgebouw te moeten lopen, maar inderdaad: ik vind het heerlijk om thuis weer mijn eigen spulletjes en gemak om me heen te hebben! Daar heb je helemaal gelijk in.
En deze zomer hebben we de geneugten van een caravan ontdekt; toch ook erg lekker hoor!

Ik heb vroeger ook altijd gekampeerd hoor Joanazinha en vond het heerlijk, juist omdat er niets was. Gewoon met tentje, tafeltje, stoeltje en een stel boeken onder een boom. Als het koud was dan werkte een omgekeerde bloempot over een kaars erg goed als kacheltje.

Ik moest daar ineens aan denken toen je schreef van 'wat een leven'.

Dettie

Dettie schreef:Ik heb vroeger ook altijd gekampeerd hoor Joanazinha en vond het heerlijk, juist omdat er niets was. Gewoon met tentje, tafeltje, stoeltje en een stel boeken onder een boom. Als het koud was dan werkte een omgekeerde bloempot over een kaars erg goed als kacheltje.

Ik moest daar ineens aan denken toen je schreef van 'wat een leven'.

Dettie

Klopt, ik had bij het boek een heel erg onwerkelijk gevoel: anno deze tijd zo primitief te moeten leven in een land met zoveel potentieel: in vroeger tijden, waar ook naar verwezen wordt, was de levensstandaard veel hoger: er was regelmatig warm water, er was electriciteit, er was (redelijk) goed sanitair en dat dan nu niet meer aanwezig is.... en dat dan de vrouw daar (weer?) voor een groot deel de dupe van wordt. Want Soeltan gaat wel op reis naar andere landen met een vliegtuig, er rijden auto's, er is geld (de oudste zoon smijt er zelfs mee om vrouwen en drank mee te bekostigen) maar de vrouwen thuis moeten het doen met weinig tot geen comfort. Dan ga ik steigeren.....

Ja ik begrijp dat ook niet erg. Zonder de vrouwen zouden ze toch een stuk minder aangenaam leven hebben. Zou Soeltan staan voor héet voorbeeld hoe de mannen daar zijn of is hij extreem hard vraag ik me af. Maar feit is dat de vrouwen zich maar moeten zien te redden zonder warm water en elektriciteit.
Maar ja, als je kijkt naar Thailand, Rusland, eigenlijk het merendeel van de wereld, daar leven de mensen ook zo en dan vooral in Rusland ook nog eens in een ijzige kou.
De vrouwen in dit boek zijn beter gewend, maar in die bovengenoemde landen hebben ze die luxe zelfs nooit gehad.

Dettie