Fleur de Weerd - Het land dat maar niet wil lukken

[Dettie]

Op 6 april 2016 mag Nederland zich in een referendum uitspreken over het Associatieverdrag van de Europese Unie met Oekraïne. Maar wat weten we eigenlijk over Oekraïne? Hoe is dat land? Hoe zijn de Oekraïners? Waar staan ze voor? Fleur de Weerd ging op onderzoek uit.

Lees verder http://www.leestafel.info/fleur-de-weerd

Dettie

[Annemarie]

Wat een triest verhaal. Dat met dat bekertje is heel veelzeggend. Een onderdrukt volk. Dat referendum vind ik ook een moeilijk iets. Ik wil de bevolking graag helpen - zij hebben zo veel narigheid meegemaakt en verdienen een nieuwe start - maar ik wil ook niet dat de corruptie juist een nieuwe voedingsbodem krijgt waardoor de burgers het nog zwaarder krijgen. Lastig hoor!

[Dettie]

Ik vind het ook moeilijk Annemarie, op zich gun je iedereen een goed leven, maar ik kreeg regelmatig de indruk dat de mensen nog erg in het communistische verleden hangen en er eigenlijk ook weer naar verlangen. Iedereen had toen werk, iedereen had een inkomen en een woning. Nadeel is dat ze totaal geen ambitie hadden of eigen initiatieven toonden en dat is wel overgedragen de jongeren van nu. Ze hebben niet geleerd om te denken of een eigen mening te vormen en dat maakt het zo moeilijk.
Het land heeft heel verschillende regeringen gekend. Ze hebben geen eigen identiteit.

ik zou zeker het blog ( Met schuldgevoel, maar toch weg uit Oekraïne) van Fleur de Weerd lezen. Dat geeft o.a. de strekking van het boek weer.
https://fleurdeweerd.wordpress.com/

Dettie

[Annemarie]

Dank voor de link, Dettie. Ik ga het lezen!

[Willeke]

Wat een goede leestip dit. Het is inderdaad ontzettend ingewikkeld om een goede mening te vormen over het verdrag waarover we moeten stemmen.

Wat jij over de Oekraïne schrijf doet me ontzettend denken aan Roemenië na de revolutie... eindelijk vrijheid, maar geen mens die wist wat hij er mee moest.
Corruptie en wantrouwen zijn zo ontzettend ingesleten, dat er generaties voorbij gaan voor dat wat minder word.
En mensen zijn inderdaad, zoals jij schrijft, niet gewend initiatief te nemen. Zolang je hoofd niet boven het maaiveld mogen/durven steken gaat een volk niet in de koude kleren zitten. Een bevriende Roemeen, een veertiger, zij dat hij hoopte dat zijn zoon in een land met minder corruptie zou leven, maar dat hij vreesde dat het eerder zijn kleinzoon zal zijn. en zo al het in de Oekraïne ook wel gaan vrees ik.

[Dettie]

Het boek ligt al klaar voor je Willeke. Het komt binnenkort jouw kant op.
Ik dacht al wel dat het jou zou aanspreken. Het is ook heel prettig geschreven, alsof je erbij bent.

Dettie

[Marjo]

Ik vraag me af of je ooit kunt weten wat er allemaal speelt. Als je een land bekijkt met onze westerse blik ziet het er anders uit dan wanneer je daar in opgroeit. Je moet alle kanten kennen, en dan nog.
Maar als we niet optimistisch blijven is alles voor hen verkeken.

[Dettie]

Ja daarom heeft Fleur de Weerd er ook in tijdje gewoond om te kijken hoe het er aan toe gaat in Oekraïne. Ze woonde eerst bij een Oekraïense moeder en dochter die een leven leidden zoals bijna alle Oekraïners hebben, en daarna bij een vrouw die gestudeerd had. Ze verbleef ook een tijd in Donetsk waar alles en iedereen afhankelijk is van de mijnbouw en het ruige land. enz.
Het is natuurlijk wat anders dan erin opgroeien maar dan nog, waar groei je op, in West Oekraïne of in Oost Oekraïne. Het is net als in Nederland, Limburgers zijn ook anders dan Friezen en daar weten wij ook niet veel van. We komen door Limburg of Friesland maar wat een Limburger een Limburger maakt, weten ook alleen zij.

Maar Fleur de Weerd heeft wel veel moeite gedaan om het héle land in kaart te krijgen en te doorgronden. Ik denk dat als je er 20 jaar woont dat je dan eventueel iets van het Oekraïense zal meekrijgen, net als wij ons dan mogelijk Friezen of Limburgers kunnen voelen of iets wat er in de buurt komt.

Dettie

[Marjo]

Ik vind het heel goed dat dit soort verhalen beschikbaar zijn, ik bedoelde zeker niets denigrerends.
Maar zelfs al heeft de schrijfster alles goed bekeken, dan nog. Je zou de beschikking moeten hebben over nog meer ( en zelfs dan). Maar het is ondoenlijk om het allemaal te lezen! Al heb je het maar over Friezen en Limburgers!

Wat betreft de stem aanstaande woensdag had ik al een keuze genaakt. Ik vind het erg belangrijk dat men wel gebruik maakt van het stemrecht!

[Dettie]

Het kwam ook niet denigrerend over hoor, ik lichtte alleen het boek ietsje meer toe. In feite zou ik natuurlijk nog veel meer willen vertellen.
Als je het blog van Fleur de Weerd leest dan merk je dat het land haar ook niet loslaat. Ze is nu sinds februari weer in Nederland maar ze is er nog erg mee bezig. Ik denk dat het sowieso lastig is om iets weer te geven, ook al woon je er al je hele leven, dan nog is en blijft een weergave van één persoon. Een jong persoon heeft misschien weer een heel ander verhaal dan een oud persoon want er wordt altijd vanuit hun eigen ervaringen gesproken.

Ik vind het erg moeilijk om te beslissen wat ik zal stemmen. Er zitten enorm veel plussen en minnen aan, en ik weet eigenlijk te weinig overal van om een goede keus te maken. Ik begrijp sowieso het hele referendum niet zo. Soms heb ik het gevoel dat het meer te doen was om te kijken of het vereiste aantal mensen wel gehaald zou worden, of ze het voor elkaar zouden krijgen dat er een referendum zou komen en dat het niet eens zozeer om Oekraïne gingn. Ik weet ook nog steeds niet precies wat het inhoudt, het hele verdrag is iets van 330 pagina's opgesteld in het Engels. Maar dit terzijde, het gaat om het boek.

Als je de verhalen leest lijkt het erop alsof de bevolking in een soort pat-stelling zit. Ze gaan niet voor- of achteruit, ze doen precies zoals het was in de communistische tijd. Laten alles gebeuren en weten dat alles door en door corrupt is. Dit krijg ik overigens van diverse kanten bevestigd via de kranten en tv en radiouitzendingen. Het Oosten voelt zich ook veel meer verwant met Rusland en het Westen meer met Europa. Het verschil is in het boek duidelijk te merken. Daardoor is het ook zo interessant én verbijsterend.

Dettie

[Willeke]

Wat een boeiend boek dit. Met veel plezier gelezen, al is plezier niet het goede woord voor dit land.
Fijn ook om dit boek te lezen nadat we na ons referendum zoveel over de Ukraine hebben gehoord.

[Dettie]

Ja inderdaad boeiend. Het boek heeft me nog lang beziggehouden. Heb me vaak proberen voor te stellen hoe het is als alles geregeld wordt en je eigenlijk geen eigen initiatief hoeft te hebben. Je krijgt toch wel werk, je hebt toch wel een inkomen. Geen mening kunnen/mogen hebben, ook zoiets.
Hoe zal dat zijn? Hoe is dat dan? Leef je gewoon en laat je de dagen maar komen? Geen idee maar wel heel boeiend.
En dan mag ineens alles wel en moet je wel zelf stappen zetten en zelf werk zoeken... Hoe vreemd zal dat zijn!

Dettie

[Willeke]

Het deed me ontzettend aan Roemenië denken, waar ik net na het communisme een jaar woonde. ieder initiatief is uit de mensen geslagen, iedereeen is gewend de ander systematisch te wantrouwen, dat trekt generaties lang sporen, zeker als, net als daar, de corruptie ook nog zo ingebed is.

[Dettie]

Ik geloof je meteen. Het rijmt natuurlijk niet met elkaar, aan een kant 'tevreden zijn' met een communistisch regime waarin alles gedeeld wordt en daar tegenover corruptie voor eigen gewin.

Dettie

[Dettie]

Fleur de Weerd wint Bob den Uylprijs 2016

In de Amsterdamse Hortus is 5 juni 2016 de VPRO Bob den Uyl Prijs uitgereikt aan Fleur de Weerd voor haar boek Het land dat maar niet wil lukken (Atlas/Contact). De prijs, voor het beste Nederlandstalige reisboek uit het afgelopen kalenderjaar, bestaat uit een geldbedrag van 7500 euro.

Fleur de Weerd (1985) ontving de prijs uit handen van juryvoorzitter Clairy Polak. De jury prijst de wijze waarop ze het ontwrichte Oekraïne portretteert aan de hand van vele ontmoetingen met gewone Oekraïners: boeren, feministen, ultranationalisten, huwelijksmakelaars, kozakken en prostituees. Onbevangen beweegt De Weerd zich langs de grenzen van het conflict, zonder de menselijke verhoudingen uit het oog te verliezen. Gaandeweg begint de lezer iets te begrijpen van dit land en zijn grillige geschiedenis, om uiteindelijk te beseffen dat een oplossing voor dit conflict nog heel ver weg is.

De vijf genomineerde titels waren:

Laurens Samsom - Tegendraadse dromen. Dwars door Israël en de Palestijnse gebieden (Prometheus)

Sandra Smallenburg – Expeditie Land Art. Landschapskunst in Amerika, Groot-Brittannië en Nederland (De Bezige Bij)

Laura Starink - De schaduw van de grote broer. Letten en Russen, Joden in Polen, Duits Kaliningrad, Oorlog om Oekraïne (Atlas/Contact)

Fleur de Weerd – Het land dat maar niet wil lukken. Een reis door het grillige Oekraïne (Atlas/Contact)

Tommy Wieringa – Honorair Kozak (De Bezige Bij)

De jury werd dit jaar gevormd door Clairy Polak (voorzitter), Karin Amatmoekrim (schrijver en letterkundige), Mathijs Deen (schrijver en radiomaker), Alexander Reeuwijk (schrijver) en Rosan Smits (hoofd Conflict Research Unit bij Clingendael).

bron: persbericht

[Dettie]

Bob den Uylprijswinnares Fleur de Weerd te gast in VPRO Boeken
zondag 12 juni 2016, NPO 1. 11.20 uur

Presentator Jeroen van Kan ontvangt aanstaande zondag in VPRO Boeken Fleur de Weerd, winnares van de VPRO Bob den Uylprijs 2016. Fleur de Weerd (1985) schreef Het land dat maar niet wil lukken. Een reis door het grillige Oekraïne. De Bob den Uylprijs wordt jaarlijks uitgereikt door de VPRO aan de schrijver van het beste journalistieke reisboek.

Bron; Persbericht

Dettie

[Marjo]

Goh, ze was vorige week ook al op de radio, al weet ik niet meer waar.

[Dettie]

Ja ze won 5 juni de BobdenUylprijs dus zal wel weer even in de belangstelling hebben gestaan.

Dettie

[Willeke]

Goed he, ik was helemaal blij. En die uitzending van boeken, bijna een uur lang alleen met haar, was de moeite meer dan waard.

[Dettie]

Ja ik heb ook gekeken. Bijzondere en erg intelligente vrouw. Ze wist heel goed waar ze mee bezig was.
Frappant dat het verleden in de Oekraïne nog zo enorm nadendert bij jongeren. Je zou denken dat ze de kans grijpen maar ja, die corruptie...

Dettie

[Willeke]

Ze legde dat in die uitzending heel goed uit vond ik ,dat als je je leven lang geleerd hebt geen enkele verantwoording te nemen, je dat niet meer lukt, ook al mág het. En dat je dat dus, ook in vrijheid, nog aan je kinderen meegeeft, omdat zowel de angst als het systeem er helemaal ingebakken zitten.
Een Roemeense vriend van eind dertig zei ooit eens tegen mij, voor mij is het te laat, voor mij zoon, toen nog een puber, waarschijnlijk ook, maar ik hoop dat mijn kleinkinderen zonder de bagage van het systeem zullen leven. En misschien moet je nóg wel een generatie verder. Ik denk dat dat voor Oekraine ook geldt.

[Willeke]

Dat voorbeeld van dat bekertje voor de hond, waar jij je recensie ook mee begon, haalde zij ook aan als hét teken dat anders denken, buiten het systeem iets doen wat niet je opdracht is, in Oekraïense hoofde gewoon een onmogelijkheid is.
Hoe bizar dat ons Westerse mensen ook in de ogen klinkt.