Rolf Bauerdick - Zigeuners

[Dettie]

ontmoetingen met een onbemind volk

Zie http://www.leestafel.info/non-fictie

Willeke

[Willeke]

Wat ik niet in de recensie wilde zetten, maar wat het boek voor mij heel boeiend maakte is dat ik zelf een jaar in Roemenië met zigeuners gewerkt heb, althans met zigeunerkinderen die na een ziekenhuisopname niet opgehaald werden, doordat hun thuissituatie zo arm was dat hun ouders niet voor hen konden zorgen. Ze werden dan in het kindertehuis geplaatst in het kindertehuis waar ik toentertijd werkte. Ik ben in die periode veel in zigeunerdorpen geweest, heb ontstellende armoede gezien, en herkende erg veel uit dit boek, ook van de vicieuze cirkel van uitzichtloosheid en lethargie.

[Annemarie]

Wat een indrukwekkend boek lijkt me dit. Knap ook dat hij zoveel informatie heeft weten te verzamelen want zigeuners staan bekend als zeer gesloten mensen. Maar in jouw recensie staat dat hij ook gastvrij ontvangen is. Is de geslotenheid dan toch een vooroordeel?

Wat interessant ook Willeke dat jij in Roemenië met zigeuners hebt gewerkt. Dat lijkt me een bijzonder jaar te zijn geweest. Ongetwijfeld indrukwekkend maar vast ook erg zwaar.

[Willeke]

Ik denk dat het klopt dat het deels wel een gesloten gemeenschap is, hij heeft er lang over gedaan veel contacten op te bouwen, maar als je toegelaten wordt dan ben je ook echt welkom.

Ja, dat was een geweldig jaar. Ik heb veel erge dingen gezien, en de toestand in het kindertehuis waar ik werkte was in het begin echt verschrikkelijk, kinderen vastgebonden in bedjes enzo ( het was in 1992, net een jaar na de val van Cecausecu). Ik heb ook letterlijk kinderen verkocht zien worden en dat soort bizarre zaken, iedere dag gebeurde er daar wel iets wat hier de voorpagina zou halen, geen saaie dag beleefd daar.

[Dettie]

Het lijkt me zo moeilijk om daarna weer in het rijke Nederland te zijn en de draad weer op te pakken als je weet wat voor armoede daar is. het verandert iemand, denk ik, zo'n jaar in totaal andere omstandigheden.

Je hebt het boek mooi verteld Willeke. Het zal best lastig zijn om een vooroordeel deels bevestigd te zien en dan er ook nog over 'moeten' schrijven. Maar als ik jouw verhaal zo lees heeft de schrijver dat heel integer en eerlijk aangepakt.

Dettie

[Annemarie]

Ja, dat was een geweldig jaar. Ik heb veel erge dingen gezien, en de toestand in het kindertehuis waar ik werkte was in het begin echt verschrikkelijk, kinderen vastgebonden in bedjes enzo ( het was in 1992, net een jaar na de val van Cecausecu). Ik heb ook letterlijk kinderen verkocht zien worden en dat soort bizarre zaken, iedere dag gebeurde er daar wel iets wat hier de voorpagina zou halen, geen saaie dag beleefd daar.

Ik denk dat je na zo'n jaar dingen in een heel ander perspectief ziet. Kon je de dingen die je meemaakte nog wel van je afzetten?

[Willeke]

Ja, wennen terug in Nederland met al zijn overvloed en mopperende mensen in de rij voor de kassa vond ik lastiger dan wennen daar.

En ja, soms was de ellende moeilijk om te zien, vooral als er een kind naar huis werd geplaatst terwijl je wist dat het in derde wereld toestanden terecht kwam en het misschien wel niet zou overleven,
maar het gaf vooral heel erg veel voldoening om op een plaats te werken waar je echt verschil kon maken, ik had er graag willen blijven.

En om op het boek terug te komen, je ziet de schrijver echt worstelen met zijn visie, dat maakt het zeer een oprecht boek.

[Annemarie]

Bedankt voor de mooie recensie Willeke en voor je eigen verhaal.