De smaak van wilde peren
Ewald Arenz

Liss herkent in Sally onmiddellijk de eenzaamheid en chaos die in haar hoofd woedt, ook al hebben ze nog geen woord met elkaar gesproken. De band tussen de twee is er gelijk ook al willen ze dat niet aan zichzelf toegeven.

De zeventienjarige Sally heeft al veel heftige dingen moeten doorstaan. Op het moment dat ze Liss ontmoet is ze op de vlucht, ze is het zat dat er niet naar haar geluisterd wordt, dat zij precies moet doen wat haar ouders en instanties willen. Ze is woedend en het enige wat ze wil is rust, met hoofdletters.

Liss, die circa veertig jaar moet zijn, leeft alleen op een boerderij met veel stukken land die zij ook in haar eentje onderhoud en bewerkt. Ook Liss heeft de nodige toestanden achter de rug. Zij voelt onmiddellijk aan dat Sally, net als zij, behoefte heeft aan anonimiteit. Ze herkent het gedrag van Sally en accepteert het.
Sally mag voorlopig bij haar blijven wonen. Ze geeft haar te eten en een bed en laat haar verder haar gang gaan. Het enige wat Sally van haar moet doen is melden dat ze veilig is.

Sally zit nog vol onrust, ze provoceert, ze scheldt, ze huilt, ze loopt weg en komt weer terug. Liss blijft stoïcijns, ze hoort alles aan en accepteert Sally's gedrag, vooral omdat ze weet hoe het is. Ze weet hoe Sally zich voelt.
Liss pakt het voorzichtig aan, ze vraagt Sally soms om hulp bij het werk, ze laat af en toe merken dat Sally goed is zoals ze is. Dat Sally's hulp en aanwezigheid gewaardeerd wordt. Ze werken samen op de akkers, in de bijzondere perenboomgaard en verzorgen de bijen.

En langzamerhand kalmeert Sally, het even niets moeten, even geen getrek of gezeur aan haar hoofd doet haar meer dan goed. Er ontwikkelt zich een wederzijdse genegenheid, ze voelen zich geborgen bij elkaar, ook al wisselen ze weinig woorden uit.
Heel langzaam, in summiere bewoordingen, durven de twee vrouwen elkaar hun verhaal toe te vertrouwen.

De aanwezigheid van Sally triggert namelijk iets bij Liss en Sally heeft dat door. Er is iets met Liss wat haar blokkeert en de jonge, open en eerlijke Sally maakt iets los. Iets waar Liss eigenlijk niet meer aan wil denken. Het doet teveel pijn. Sally laat het daar echter niet bij zitten. Ze trekt behoedzaam het verhaal uit Liss maar Liss geeft zichzelf niet zo makkelijk bloot. Liss ageert, probeert het af te houden maar Sally gaat door, totdat de bom barst. En zo ontvouwt zich ook het schrijnende verhaal van Liss.

Dit alles maakt het tot een onvergetelijk boek, dat je ademloos en met compassie leest. De mooie stijl die Ewald Arenz hanteert, maakt het verhaal nog intenser.
Hij weet de sfeer en de omgeving perfect neer te zetten, waardoor je het gevoel hebt dat je naar een indrukwekkende film kijkt met prachtige beelden.
Veel van mijn boeken geef ik weg, maar dit boek mag nog een tijdje hier blijven om het te herlezen en te koesteren.

Ewald Arenz (1965) werkt als docent op een gymnasium in Nürnberg. Zijn romans en theaterstukken zijn met talrijke prijzen bekroond. De smaak van wilde peren is zijn eerste boek in Nederlandse vertaling.

ISBN 9789046826522 | Hardcover | 272 pagina's | Nieuw Amsterdam | 12 mei 2020
Uitstekend vertaald door Marcel Misset

© Dettie, 21 april 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER