Eerst grijs dan wit dan blauw
Een oogarts op weg naar zijn werk ziet dat bij vrienden de honden buiten zijn..heel ongewoon. Ook de deur is niet afgesloten. En tot zijn grote schrik vindt hij boven in hun slaapkamer Magda, dood, en Robert, haar man, zit verdwaasd in een hoek van de kamer. Een dolk ligt op de grond.
In het volgende deel vertelt Robert over Magda: hun huwelijk, het aanvankelijke geluk en later de leegte. Magda's verdwijning: op een dag was ze ineens vertrokken en net zo onverwacht was ze op een dag weer terug. Zij beantwoordde geen enkele vraag over wat ze gedaan had.
In deel drie vertelt Magda over haar besluit om het spoor terug te volgen tot aan haar vroege jeugd: ze gaat naar Frankrijk, waar ze gelukkig was met Robert tot ze het ene na het andere kind bij een miskraam verloor. Ze gaat naar Canada waar ze met haar moeder woonde, na de vlucht uit Tsjechië, via Duitsland. Ze gaat naar Duitsland en zoekt er haar Duitse familie op (van moederskant) en tenslotte gaat ze terug naar Tsjechië, waar ze de eerste negen jaar van haar leven doorbracht, waar haar ouders gelukkig waren tot de Duitsers haar joodse vader kwam ophalen. Magda was degene die de deur opendeed voor hen, hetgeen haar een levenslang schuldgevoel bezorgde. Waar ze nu ook komt, ze wordt er gastvrij en vriendelijk ontvangen. "kun je het verleden herzien?" haar antwoord is ja. Tevredengesteld keert ze terug naar huis, naar Robert, van wie ze nog steeds houdt, maar beantwoordt zijn vragen niet. Robert kan niet tegen deze leegheid in hun huwelijk, en grijpt de dolk.
Deel vier rondt alles af: Nellie, Eriks vrouw, bereidt zichzelf en haar autistische zoon voor op de begrafenis. Zoon Gaby is van jongsaf aan door Magda geïnspireerd in zijn belangstelling voor de sterren. Samen keken ze door de telescoop, en zij vertaalde artikelen over sterren en planeten voor hem. Hij verheugt zich op de begrafenis. Hij ziet alleen de afronding van een periode, dooorziet niet de betekenis. "misschien moet je niet proberen iemand te doorgronden" denkt zijn moeder. Je kan een autist niet dwingen tot contact, ze konden ook Magda niet dwingen om te praten. Alle personen in dit boek leven in hun eigen wereld, hebben een leegheid in zich, en maken slecht oppervlakkig contact.
De titel: als op de bootreis naar Canada een baby doodgaat en een zeegraf krijgt, vraagt het kind Magda aan de baby: "is het waar dat alles eerst grijs is, dan wit en dan blauw? en vlieg je dan naar de sterren?"
Tragisch boek, alles verweeft zich met en door elkaar. Eigenlijk zijn het vier losse verhalen, die toevallig over dezelfde onderwerpen en personen gaan. De verhalen raken elkaar niet echt. Daardoor wordt de leegheid in het leven van de personen nog duidelijker.
Voor deze roman kreeg Margriet de Moor in 1992 de AKO-Literatuurprijs.
Extra informatie: ISBN 9025469302 Gebonden Verschenen: oktober 1991 Gewicht: 450 gram Formaat: 207 x 137 x 34 mm Contact
Marjo, december 2004
Voor meer informatie over Margriet de Moor, klik op de afbeelding