De geheimen van Saffron Hall
Clare Marchant

‘Mrs Morton,’ begon hij langzaam, alsof hij het tegen een kleuter had, ‘dit is een rijksmonument. Uw grootvader mag dan hier wel wonen, maar het is onderdeel van onze vaderlandse geschiedenis en als zodanig dient u een aannemer in de arm te nemen die gespecialiseerd is in historische gebouwen, niet een of andere cowboy die u via Google hebt gevonden.’
Amber is woest, maar reageert kalm. Alsof ze dit niet wist!

Het vijfhonderd jaar oude huis waar ze tijdelijk bij haar opa woont, is getroffen door een blikseminslag. Ook zonder deze onvriendelijke man van monumentenzorg was ze niet anders van plan geweest dan zorgvuldig handelen! De toren die op slot zit en waarvan de sleutel verloren is, is zwaar beschadigd.

Na het overlijden van haar ongeboren dochtertje heeft Amber een sabbatical genomen en besloten om naar Saffron Hall te gaan, waar haar opa een antiquariaat in boeken heeft dat nodig opgeruimd en gecatalogiseerd moet worden. Haar man Jonathan, achtergebleven in Cambridge, mist haar vreselijk maar respecteert haar besluit.

Als de aannemer aan het werk gaat brengt een van de werklui haar een pakje: ’dit lag in de torenkamer.’ Ze is gefascineerd als blijkt dat het een getijdenboek is. Een soort gebedenboek dat in de Middeleeuwen gebruikt werd met vaak fraaie illustraties, en aantekeningen van de eigenares in Oudengels en Latijn.
Nu heeft Amber een vriendin die beter is in Latijn dan zijzelf, en samen weten ze de tekst te ontcijferen. Het boek stamt uit de zestiende eeuw en was in bezit van Eleanor Lutton, die gehuwd was met Sir Greville Lutton. Bij deze namen stonden ook hun kinderen vermeld. En er was een geheimzinnige tekst, waarin Eleanor een oproep lijkt te doen voor hulp. Maar wat bedoelt ze?

‘Een dochtertje ligt onder onze voeten.’

Na zoveel eeuwen blijkt deze oproep nog steeds geldig. Amber vindt een welkome afleiding in haar speurtocht en de zorg voor al die boeken. Maar Jonathan is er ook nog.

Het verhaal van Eleanor begint in 1538, als ze, nog maar zeventien jaar oud, door haar neef het huis uit wordt gewerkt. Vogels de regels van die tijd is een vrouw niet de erfgename van het huis en een eventuele titel, en na het overlijden van haar vader wist ze wel dat haar leven zou veranderen. Maar uitgehuwelijkt worden? Dat had ze niet verwacht. Sir Greville Lutton is de gelukkige, haar nieuwe huis is het huis dat later Saffron Hall zal heten.

Omdat ze veel alleen is, heeft Eleanor alle tijd om saffraankrokussen te telen, zoals ze geleerd heeft van de monniken. En ze is er goed in, zodat haar man erg blij is met haar. Saffraan is namelijk een kostbaar goedje. Hij gebruikt de nieuwe rijkdom om bij de koning in het gevlei te komen. Die koning is Hendrik VIII, die van de vele vrouwen. Alles lijkt voorspoedig te verlopen, tot er weer een echtgenote uit de gratie is.
Als Eleanor moet vluchten, laat ze het boekje met de boodschap achter in de torenkamer, om door Amber gevonden te worden.

De verhaallijnen over deze twee vrouwen worden om en om verteld, en vertonen ondanks het verschil van zovele eeuwen opvallende parallellen. Op de achtergrond is er behalve het verhaal over de saffraanteelt in Norfolk ook de geschiedenis van Henry VIII die nauwelijks aandacht had voor de gevolgen van zijn daden voor zijn onderdanen. Hij was ook nogal gekant tegen het katholieke geloof, richtte de Church of England op en vervolgde priesters en monniken om vervolgens hun rijkdommen te confisqueren.

Dat de schrijfster vrouwenstudies heeft gedaan komt duidelijk naar voren in beide verhaallijnen. Ze zet twee sterke vrouwen neer, ieder in hun eigen tijd, met hun eigen problemen.
Een mooi debuut!

Clare Marchant (Surrey) haalde een graad in geschiedenis en een MA in studies van vrouwen. Uiteindelijk vond ze werk in de IT en was ze jaren lang projectmanager in London.

ISBN 9789402707519 | paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Harper Collins |april 2021
Vertaald uit het Engels door Anna Livestro

© Marjo, 24 juni 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER