Chris Haughton

Goed zo, mama!
Chris Haughton

Al bij het zien van de afbeelding op de cover weten de liefhebbers dat het een boek van Chris Haughton is. Hij heeft een heel eigen, open, 'eenvoudige' stijl die je onmiddellijk herkent.
Zijn figuurtjes hebben altijd sprekende ogen die altijd weergeven wat er aan de hand is en het kleurgebruik is erg levendig ondanks de enkele accentkleuren.
Haughton had o.a. groot succes met het boekje 'Mama kwijt', dat over een uiltje ging dat uit zijn nest was gevallen en zijn moeder zocht.

Dit boekje gaat over een kleine pinguïn die samen met papa kijkt naar mama's zwemtalent én - niet onbelangrijk - mama's talent om vis te vangen en die vis ook aan land weet te brengen. Ze springt, hoppa, zo uit zee, woesj wiesj woesj, de gladde ijsberg op! Dat is wel heel knap van mama.

Mama is zo druk dat het lijkt of ze de kleine pinguïn vergeten is. Daarom vraagt het kleintje steeds na weer een sprong, geglibber of gewaggel van mama, of ze écht wel terugkomt, gelukkig weet papa dat héél zeker.
Maar als mama een grote zeeolifant tegenkomt wordt het nog even spannend.
Mama komt toch écht wel terug?

Gelukkig heet het boekje niet voor niets Goed zo, mama! Om zo'n groot dier te kunnen ontwijken heeft mama ook haar trucjes bedacht.
En op het eind van de dag heeft mama ondanks al haar gespring, geplons en gezwem zelfs een heel fijne verrassing!

Chris Haughton heeft er weer een superverhaal van gemaakt. Hij weet bij elk boek een heel eigen sfeer te creëren. Je ziet dat het koud is, het is echt een winters poollandschap, maar toch straalt alles warmte uit. Het is opnieuw ontzettend genieten.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Misschien...
Chris Haughton

Chris Haughton heeft een heel eigen stijl. Zijn illustraties zijn tot de kern teruggebracht. Hij gebruikt meestal één hoofdkleur die de afbeeldingen overheerst met daarbij een klein aantal bijkleuren. In dit boek is de hoofdkleur dieprood.
Op alle pagina's wordt het rood in al zijn variaties gebruikt, van bijna paarsrood tot oranjerood.

Deze ton sur ton methode werkt uitstekend. Daardoor spatten de donkere hoofdfiguurtjes van de pagina's af. Je aandacht wordt onmiddellijk getrokken naar de drie aapjes met enorme ogen. Ze mogen van mama niet naar de mangoboom want daar lopen tijgers. Maar wat je verbiedt, wordt extra aantrekkelijk en mango's zijn ook wel héél érg lekker!

Natuurlijk gaan de aapjes toch naar de mangoboom als mama weg is, geen tijger te zien, dus dat kan best. Ze pakken elk een mango en genieten van de zoetigheid. Daarna lusten ze er eigenlijk nog wel een... Misschien kunnen ze er nog wel een pakken.

Weer gaan ze naar de boom, speuren ze de omgeving af en nee er is weer geen tijger te zien, denken ze...
Maar wij zien ze wel! Overal zien we hun ogen door de struiken gluren.
Het wordt nog heel spannend! Een mooie prent die in de lengte is getekend benadrukt dat.

Het is zo'n prentenboek dat je zelf moet zien en beleven. De ondeugendheid en nieuwsgierigheid van de kleine aapjes bijvoorbeeld is zo enorm leuk én aapachtig weergegeven. De tekst is minimalistisch maar doeltreffend. Meer moet er niet over het boek gezegd worden.
Koop het gewoon en geniet.

Chris Haughtons prentenboek Mama kwijt werd Prentenboek van het Jaar 2012 en ook Komt goed, kleine krab is inmiddels een echte klassieker.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ssst!
We hebben een plan
Chris Haughton

Chris Haughton vertelt op zijn website dat hij probeert zo weinig mogelijk woorden te gebruiken in zijn boeken. De afbeeldingen moeten voor zichzelf spreken. Als je het verhaal zonder tekst kunt 'lezen', dan begrijpen heel jonge kinderen het vaak ook.
Dat is precies wat hij in dit boek gedaan heeft. Naast het weinige aantal woorden zijn zelfs de kleuren beperkt tot blauw, wit, met een beetje roze-paarse en geel varianten. Toch is er een spanningsboog. Toch is het boek grappig. Toch lijkt het boek heel kleurig.

Ook bijzonder is dat er, vrij klein, voorin het boek een uitspraak van Albert Einstein staat: Vrede kan niet in stand worden gehouden door geweld; zij kan slechts worden gebruikt door begrip. Het boek lijkt als het ware dit citaat uit te beelden.
Maar wat zien we dan? Waar gaat het boek over? zal menigeen zich inmiddels afvragen...

Wat we zien, zijn vier figuurtjes, van groot naar klein, die allemaal in het blauw gekleed zijn, met ook nog eens blauwe handschoenen aan en een blauw muts op. De drie grootste van hen lopen ieder met een eigen vangnetje door het bos. De kleinste loopt er, zonder vangnetje, verbaasd achteraan.
Op een tak zit een mooie roze-paarse vogel. 'Dag vogeltje' roept het kleine mannetje enthousiast. Maar de andere drie roepen gauw "Sttt! We hebben een plan". Gedrieën sluipen ze met hun vangnetjes naar de mooie vogel en duiken er bovenop, maar mis... de vogel is gevlogen.
De kleinste kijkt het allemaal met grote ogen aan. Hij snapt er niet veel van, wat doen die drie toch raar.
Steeds opnieuw proberen de drie grotere mannen de vogel te pakken, maar het lukt niet.
En dan loopt het kleintje naar voren... hij begrijpt de vogels...
Maar of de drie anderen het begrepen hebben? Dat is nog maar de vraag!

De afbeeldingen zijn bedrieglijk eenvoudig, er gaat een heel proces aan vooraf voordat de tekeningen tot hun eenvoud zijn teruggebracht en het leuke is dat we dit proces kunnen we volgen op Haughtons website. Juist door het gebruik van één hoofdkleur en daarnaast een minimaal kleuraccent komt alles prima tot zijn recht. Het focust de aandacht op de gebeurtenissen.
De herhalingen van handelingen zullen kinderen erg leuk vinden en ook dat het woordjes 'Ssst! we hebben een plan' steeds terugkomen zal ze aanspreken, ze zullen als snel meedoen met het hele proces van vogeltje vangen.
Heel apart en knap gemaakt boek!

ISBN 9789025756208 Hardcover 48 pagina's Uitgeverij Gottmer 13 februari 2014
Afmeting 25,5 x 26,5 cm vertaald door J.H. Gever Leeftijd 3+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Baby- en peuterboeken 0-3 jaar

Chris Haughton