De koningin en ik

Het gegeven is leuk: in Engeland wordt (eindelijk!!) voor een republiek gekozen, en de nieuwbakken leider zet de koninklijke familie uit hun huizen.
Ze hebben nooit een beroep geleerd, dus ze komen in aanmerking voor een sociale uitkering. En moeten wonen in huizen van de sociale woningbouw. Tussen de asocialen dus. De koningin-moeder komt in een bejaardenwoninkje, de anderen bij elkaar in de straat in een klein huisje. De koningin treft het: haar huisje is net opgeknapt, ze kan er zo in.
Ieder lid van de familie reageert zo op zijn eigen manier op deze gedwongen verhuizing. De koningin houdt zich nog het beste: ze heeft geleerd zich altijd fatsoenlijk te gedragen, altijd belangstelling te tonen voor de ander, en vooral: zich te beheersen. Haar man Philip echter kan het helemaal niet aan: hij gaat naar bed en komt er niet meer uit. Eet niet, drinkt nauwelijks, en moet tenslotte opgenomen worden. Er is geen plaats in een gewoon zieken huis, dus hij belandt in een inrichting voor geesteszieken. Je snapt wat er gebeurt als hij zegt dat hij de prins-gemaal is..Diana blijft een frivool persoontje, ze stort zich op het verven en behangen van haar woning en kijkt nergens anders naar. Charles is in zijn sas: hij kan eindelijk zijn passie voor tuinieren uitoefenen. En de jongens hebben met de kinderen uit de straat de tijd van hun leven!

Natuurlijk kun je hiermee heel grappige situaties schetsen. De wereldvreemdheid van de koninklijke hoogheden en de reacties van de buurt, het is vaag slapstickachtig. Maar Townsend gaat te ver. Ze besteedt een paar hoofdstukken aan de hond die eveneens losslaat. En als het te lang duurt en te ver gaat, is het allemaal niet grappig meer...

ISBN 978-90-6801-361-0 paperback 257 pagina's Uitegevrij De Prom, 1993

© Marjo

Reageren? Klik hier!

Koningin Camilla

Sue Townsend is altijd goed voor een brede grijns. Met veel plezier heb ik ook haar andere boeken zoals de Adrian Mole reeks, Nummer 10 en The queen and I gelezen.
In dit verhaal woont de hele Engelse koninklijke familie in sociale huurwoningen in een Exclusion Zone. Dit zijn wijken die bewoond worden door misdadigers, a-socialen enz. en zwaar bewaakt worden. Er is een constante camerabewaking tot aan het toilet aan toe. De bewoners van de Zone hebben geen contact met de 'gewone' wereld.

De Royal family heeft geen recht meer op de troon.
Softie Charles is getrouwd met Camilla en heeft het eigenlijk enorm naar zijn zin. Hij houdt kippen en kweekt allerlei groenten op biologische basis. Camilla rookt zich een slag in de rondte, en probeert om het zo aangenaam mogelijk voor haar en Charles te maken.
Queen Elizabeth is en blijft de queen. Ze is zeer beschaafd, pakt alles voortvarend aan, is de spil waar alles om draait en blijft sterk onder alle omstandigheden. Anne is getrouwd met een dikbuikige scharrelaar, heeft wilde seks en het stel is stapelgek op elkaar. Van de kinderen van Diana is William het keurige, voorbeeldige kind en Harry leeft er een eind op los, draait keiharde muziek en heeft het ene ordinaire vriendinnetje na het andere.
Het slag bewoners in de wijk vraagt natuurlijk om redelijk strenge omgangsregelingen maar de regering wordt steeds gekker. De een na de andere in de 'gewone' wereld wordt gevaarlijk of gek verklaard en naar een Zone gestuurd, zoals mensen die te zwaar zijn, alleenstaande tienermoeders enz .
Jack Barker, de regeringsleider, wil van zijn baan af en gaat daardoor steeds verder in zijn waanzinnige wetten. Boy English, zwaar conservatief en in de verkiezingstrijd de tegenstander van Jack, wil stemmen winnen door te verkondigen dat hij de koninklijke familie weer terug wil...
Camilla ziet zich alweer lekker door haar geliefde landschap lopen en ziet een terugkeer wel zitten maar van Charles en Elizabeth hoeft het niet zo nodig. Elizabeth heeft totaal geen zin in opnieuw al die vreselijke verplichtingen en Charles zou het liefst ergens in the middle of nowhere wonen om daar verder te gaan met zijn biologisch getuinier.
Maar dan meldt zich een totaal vergeten nazaat aan, een zoon van Charles en Camilla, geboren in de tijd dat ze nog scharrelden met elkaar. Hij was toentertijd onmiddellijk ter adoptie aangeboden en daarna is zijn bestaan totaal vergeten. William die eigenlijk heel graag de troon wil bestijgen ziet zijn droom in rook opgaan. Het wordt helemaal erg als die 'verloren' zoon ook nog eens een vreselijk saai, dom en vervelend mens blijkt te zijn...

De honden van de koninklijke familie spelen ook een belangrijke rol in het verhaal. Zij geven op alles commentaar en vertegenwoordigen ook de schakel met de 'gewone' wereld. Zij zijn wél tot protestakties bereid, dit in tegenstelling tot de mensen.

Allemaal redelijk hilarisch zoals we van Townsend gewend zijn. Maar toch... onder het mom van grappig zijn is het boek af en toe niet goedmoedig humoristisch maar sarcastisch, snerend.
Er zit vrij veel verborgen kritiek op de samenleving in dit boek. Vooral op de politiek, de vervlakking en steeds conservatiever worden van mensen. Zolang iedereen maar aan de gangbare normen voldoen is het goed maar alles wat daarbuiten valt wordt afgestraft is de teneur, en daar ageert Townsend tegen. De milde, spottende toon die Townsend altijd zo goed wist aan te slaan is een beetje verhard. Maar al met al blijven de boeken van Townsend prettig en leuk om te lezen ondanks dat deze anders is dan haar voorgaande boeken.

Paperback | 349 Pagina's | Uitgeverij De Fontein ISBN10: 9026123485 | ISBN13: 9789026123481

© Dettie, november 2007

Reageren? Klik hier!