François Lasserre

alt Insecten onder de loep
Illustraties: Anne de Angelis
Tekst: François Lasserre

François Lasserre, een Frans entomoloog, nodigt kinderen uit om insecten te komen kijken in dit papieren insectenmuseum. Daar heeft hij een aantal kriebelbeestjes geselecteerd die hij bijzonder vindt om wat voor reden dan ook.

Eerst legt hij uit wat een entomoloog is, en dan begint het feest. Je ziet insecten die zich vermommen, insecten die kunnen zingen, of andere die kunnen zwemmen. Hij beschrijft grote insecten of diertjes die andere beestjes na-apen. En ja, hij laat ook spinnen zien. Sorry, zegt hij daarbij, want we weten natuurlijk dat spinnen niet zoals insecten zes poten hebben, maar acht, en dus helemaal geen insecten zijn!

Het gaat Lasserre vooral over het uiterlijk van de insecten, waarom ze hem zo fascineren. Je zal er geen informatie vinden in welke categorie ze vallen, of in welke omgeving je ze precies kan vinden. Nee, de vraag is: hoe zien ze er uit? Anne de Angelis laat met haar fantastische gekleurde tekeningen zien wat hij vertelt. Je ziet de dieren als geheel, met daarnaast als pentekeningen de besproken onderdelen die Lasserre juist zo bijzonder vindt bij dat bepaalde insect.

Voorbeelden, tjee, wat moet je kiezen? Minder bekende insecten zoals de geelgerande wateror? De kraakcicade? De platbuik dan? Nee, leuker is het een paar bekende insecten te noemen, met hun bijzonderheden. Mieren bijvoorbeeld. Dat is even zoeken achterin in de inhoudsopgave, want dat insect is te vinden onder de naam werkmier. Bij de ongevleugelde insecten. Dat klopt, denk je. Ze hebben geen vleugels toch? Maar wist je al dat ze een korte tijd in het jaar echt wel kunnen vliegen? Dan kun je hele zwermen tegenkomen: de vliegende mieren, die dus echt dezelfde soort zijn als de werkmieren zonder vleugels. En... wist je dat je mierenlarven kunt eten? Je kan ze zo uit het nest in je mond steken. Jakkes? Nou ja, er staan nog meer eetbare insecten in dit boek. Wist je dat de meelworm met een beetje zout naar zoute pinda’s smaakt?

Lasserre waarschuwt ook voor insecten waar je voor uit moet kijken: de dennenprocessierups bijvoorbeeld. Blijf daar maar vanaf! En het zevenstippelige lieveheersbeestje (ja, zo heet dat diertje!) is erg vies. Maar dan wordt de blauwe bromvlieg besproken, een insect dat iedereen liever ziet gaan dan komen. Maar kijk eens, zegt Lasserre dan - en ik kan het er alleen maar mee eens zijn: hoe mooi is deze vlieg!

In de ik-vorm spreekt Lasserre de kinderen rechtstreeks aan, met een prettige behapbare indeling. Over twee grote pagina’s staan nooit meer dan vier dieren afgebeeld, vaak minder. Een boek om in te bladeren, om te griezelen en vooral om je te verbazen. Nog eentje dan: wist je dat het groene zandloopkevertje dezelfde snelheid kan bereiken als een jachtluipaard?

Met achterin een handige alfabetische inhoudsopgave. Een prachtig boek! Geen kind zal dit boek voorbij lopen zonder het open te slaan! (een volwassenen ook niet…)

Non-fictie jeugd

François Lasserre