Yrsa Sigurdardottir Neem mijn ziel samenlbk dec/jan 2013

[Dettie]

Op het schiereiland Snaefellsness wordt dicht bij een wellnesscentrum, waar in het verleden onverklaarbare dingen zijn gebeurd, een vrouw dood op het strand aangetroffen. Ze is verkracht en er steken naalden in haar voetzolen. Is er een verband met het huiveringwekkende kindergehuil dat soms midden in de nacht opklinkt? Advocaat Thóra Gudmundsdóttir wordt erbij geroepen door de eigenaar van het wellnesscentrum tevens hoofdverdachte in deze moordzaak om hem te verdedigen. Thóras naspeuringen brengen enkele zeer verontrustende gebeurtenissen aan het licht die zich tientallen jaren eerder hebben afgespeeld. Is Thóra op een afschuwelijk familiegeheim gestuit? De introductie van Thóra: de alleenstaande moeder van twee kinderen is een intelligente, geestige en innemende speurder van wie nog veel zullen horen!

Alvast een item geopend

Veel leesplezier!

[Joanazinha]

Ik ben vandaag in het boek begonnen. Het is mijn eerste boek van deze schrijfster; ben heel erg benieuwd.

[Joanazinha]

Met veel plezier gelezen. Geen superboek, maar prima speurneuzenwerk van een advocate die langzaam maar zeker de warboel onderzoekt van twee moorden in het heden en de verdwijning van een kind in het verleden. Wat dat alles met elkaar te maken heeft wordt pas op het eind duidelijk, mooi en interessant plot.
Uitgebreidere reactie volgt nog.

[Joanazinha]

Ik heb een uitgebreider verslag gemaakt, die staat nu op de site

zie http://www.thrillers-leestafel.info/yrs ... dardottir/

Joanazinha

[Dettie]

Altijd leuk een enthousiaste recensie te lezen.

Dettie

[Annemarie]

Ik heb ook nog geen boeken van deze schrijfster gelezen maar je recensie maakt me zeker nieuwsgierig Joanazinha.

[Marjo]

Ik maak er geen uitgebreid verslag van, maar wil zeggen wat ik er van vind natuurlijk.
Op de omslag staat 'duister, diep en ijzig'.

Nou ja, het speelt in IJsland, dus ijzig slaat voor mij maar daar op. Zo heel erg vind ik het verhaal niet. Natuurlijk: moord en een wrede daad uit het verleden, niet allemaal leuk, maar ijzig?? Hm, nee.
Diep? het gaat ver terug in het verleden, dat is waar. Het is een leuk woord voor de alliteratie, zegt niets over het boek.
Duister is een woord dat helemaal past: de plot is zo ingewikkeld, er zijn zoveel personages en evenveel verdachten dat het onmogelijk is om het na te vertellen.
Maar vooruit: daarom leest het als een trein, en is het heel spannend. Ik ben het met Joanazinha eens: het is veel meer een detective: de eigenzinnige advocate zoekt stap voor stap uit wat er aan de hand is, en verkeert daarbij zelf niet in gevaar. Dat is meestal het kenmerk van een thriller: dat de hoofdpersoon naar het leven gestaan wordt. Thóra niet dus. Ze heeft ook nog een privéleven, dat niets aan het verhaal toevoegt, maar gelukkig ook niet vervelend aanwezig is.
De kern van het verhaal is dat het spookt op een landgoed daar in IJsland. En dat is het minpunt bij dit verhaal:
aan het einde begrijp je wel waarom dat is, maar echt indringend blijkt dat hele gespook niet, terwijl Thora wel daarom 'ontboden' is. Beetje zwak.
Ik denk niet dat ik meer van haar wil lezen, maar feit is dat het voor een lekkere hap zonder al te veel na te hoeven denken een prima boek is.

[Inge]

Ik heb het boek ook uit en weet niet goed wat mijn mening erover is.
Enerzijds wilde ik weten hoe het nu allemaal zat en las daarom alsmaar voort.
Het einde heeft me een beetje ontgoocheld. Ik vind het nogal ver gezocht.
Net als in het boek van Nesbo (zes seconden te laat) is het een ingewikkeld verhaal en telkens als je, aan de hand van de op dat moment aanwezige feiten, denkt de dader te kennen duikt er een ander feit op en moet je weer opnieuw op zoek naar de moordenaar. Ik denk dat ik zowat elk personage uit het boek als verdachte beschouwd heb.

Ik vond het op zich niet zo spannend. Niet dat je bij de keel gegrepen wordt door het verhaal, zo nu en dan vond ik het zelfs langdradig.
Met het gehuil en het spoken had ik van in het begin een probleem, in die zin dat het me nogal ongeloofwaardig overkwam. De oplossing van het gehuil vond ik wel goed gevonden want ik ken het van bij ons thuis.

Ik weet het niet. Het was de eerste keer dat ik iets las van deze schrijfster en momenteel trekt het me niet aan om nog meer te lezen.

[Marjo]

Je zegt het precies zoals ik het ook gevoeld heb Inge. Met het verschil dat ik die oplossing niet zo bijster vond. Maar misschien denk ik te snel dat iedereen dat wel herkent..