Leestafel forum

Deze debuutroman van Jhumpa Lahiri is indrukwekkend. Het vertelt het verhaal van Ashima en Ashoke die, na hun gearrangeerde huwelijk, uit India naar Massachusetts zijn geëmigreerd. Na enige tijd wordt er een zoon geboren. Volgens Bengaalse traditie mag Ashima's grootmoeder de naam bepalen van hun eerste kind. Maar de brief uit India raakt zoek...

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/jhumpa-lahiri

Dettie

Lijkt me een mooi boek. Ik zet het op het lijstje te lezen voor volgend jaar.

Je kunt het van me lenen Petra.

Dettie

Dettie schreef:Je kunt het van me lenen Petra.

Dettie

Graag!

Prachtige roman!

Ik heb het boek een aantal jaren geleden gelezen en ik ga de roman zeker nog een keer herlezen.

De roman is ook verfilmd, maar ik vond de film erg tegenvallen...

Jeannette

En ik vond het boek al tegenvallen. Ik moest het ooit voor een groep lezen en heb dat toen diagonaal gedaan. Boeide van geen kanten!
Maar...ook bij die groep was menigeen lovend, dus het verbaast me niet dat jullie dat ook zijn!

Houd jij niet van romans van Indiase schrijvers, Marjo?

Jeannette

Dat kan je zo niet stellen natuurlijk.
Nationaliteit heeft wel een invloed op de manier van schrijven, maar er zijn genoeg verschillen onderling.
Dus: er zijn Indiase schrijvers die ik wel kan waarderen. Anita Nair is er eentje van. En er is er nog een, maar zijn naam ontschiet me even.
De onderhavige dame evenwel niet.

Jhumpa Lahiri heeft wel Indiaase ouders maar is geboren in Londen en ze groeide op op Rhode Island in de Verenigde Staten. Echt Indiaas kun je het niet noemen hoewel er natuurlijk veel Indiase gebruiken en misschien religie met de opvoeding meegegeven zal zijn.

Bedoelde je Vikas Swarup of Naipaul of Vikram Seth, Marjo? (vast de laatste)

Dettie

Rohinton Mistry was het. Ik kwam hem gisteren tijdens de zoektocht naar een ander boek tegen.

Ik heb dit boek net gelezen nadat ik vorig jaar heel enthousiast was over Vreemd Land (verhalen). Dit boek beviel weer net zo goed. Wel duidelijk hetzelfde thema, maar toch de moeite waard.

De Naamgenoot is overigens wel haar eerste roman, maar daarvoor heeft ze ook nog de verhalenbundel Een tijdelijk ongemak geschreven (ook nog maar eens lezen).

Eva

Welkom bij Leestafel Eva

Vreemd Land vond ik ook prachtig net als dit boek (De naamgenoot)

Ik wist van het hele bestaan van Een tijdelijk ongemak niets af en ben gelijk maar even gaan googlelen en vond dit

Het succes van Vreemd land vormde voor Meulenhoff de directe aanleiding om Lahiri’s debuut, de verhalenbundel Een tijdelijk ongemak, opnieuw uit te geven. Dit boek is inmiddels tien jaar oud en kreeg destijds verschillende erg belangrijke literaire prijzen, waaronder de Pulitzerprijs.

Net als in Vreemd land staat in Een tijdelijk ongemak de wereld van Indiase migranten in Amerika centraal. Lahiri toont zich een meesterlijk observator. In een onopgesmukte, heldere taal vertelt ze over alledaagse gebeurtenissen. Een jong echtpaar vindt bijvoorbeeld een briefje in de bus dat, omwille van herstellingswerken, een paar avonden op rij gedurende een uur de elektriciteit afgesloten wordt. Bij het licht van kaarsen vertellen ze elkaar geheimen die heel onschuldig lijken, maar die ongenadig hun uitdovende liefde bloot legt.

Zie verder http://www.ezzulia.nl/recensies/auteurs ... gemak.html


Dettie

Marjo schreef:Dat kan je zo niet stellen natuurlijk.
Nationaliteit heeft wel een invloed op de manier van schrijven, maar er zijn genoeg verschillen onderling.
Dus: er zijn Indiase schrijvers die ik wel kan waarderen. Anita Nair is er eentje van. En er is er nog een, maar zijn naam ontschiet me even.
De onderhavige dame evenwel niet.

Vind je het vervelend over een ander land, andere gewoontes te lezen?
Persoonlijk vind ik dat juist het aantrekkelijke in de boeken van Lahiri. Ze maakt een mix van West en Oost. Je leert enkele gebruiken kennen en sommige gebruiken zetten je aan het denken.

Dettie

Ik heb helemaal geen probleem met het lezen over een ander land, of over andere gebruiken, het is de manier waarop het gebracht wordt. Ik vind Lahiri's manier van schrijven niet prettig. Saai. Of dat een cultuurgebonden iets is weet ik niet.

Soms probeer ik een discussie op gang te brengen vandaar m'n vraag, eigenlijk wist ik dit al wel.
Nu kan ik natuurlijk gaan doorzeuren en vragen wat vind je dan niet prettig aan haar manier van schrijven enz. Maar ik zal het niet doen. Jij blij!

Dettie

Maar je snapt wel dat ik geen behoefte heb om stil te staan bij een schrijfster die me niet aan staat...

ja dat snap ik heel goed.

Dettie

Als dit boek op dezelfde manier geschreven is als Vreemd land, dan begrijp ik helemaal wat je bedoelt met "saai", Marjo!