Leestafel forum

Deze Italiaanse schrijver kende ik nog niet, al schijnt hij toch tamelijk beroemd te zijn. In Zo God het wil schetst hij de ondergang van drie vrienden die zich aan de zelfkant van de samenleving bevinden. Alledrie zijn ze werkloos en aan de drank. Bovendien hangen ze rechts-extremistische ideeën aan. Rino Zena, één van de drie, heeft zelfs een vlag met hakenkruis in zijn slaapkamer hangen.


Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/niccolo-ammaniti

PetraO.

Toch als ik je verslag zo lees zijn de 'ingredienten' voor Zo God het wil wel aantrekkelijk. Ik houd wel van die 'zelfrand verhalen'.


De vertaling is van Etta Maris, dezelfde die de vertaling van Voor liefde zie de letter L waar Joanazinha en ik ook opmerkingen over de vertaling hadden.

Persoonlijk ga ik vaak zo in het verhaal op dat ik over een slechte vertaling heen lees. Maar bij dat boek (Voor liefde zie de letter L) viel mij het zelfs op. Nu begin jij ook al over een vertaling van haar.
Vreemd want ze heeft toch vrij pittige boeken vertaald en Biblion schrijft bij Zo God het wil: De vertaling leest vlot en prettig.


Groet
Dettie

Zo God het wil komt op mij een beetje over als de Italiaanse versie van Triomf van Marlene van Niekerk? Dat gaat over een blanke, achterbuurtfamilie in Zuid-Afrika. Er is ook een zoon, twee zelfs, maar die zijn dan weer niet bezig om hun vader (en moeder) te redden. Integendeel . Maar alcohol, geweld, rassenconflicten en armoe zijn daar ook volop in te vinden.

Ik heb behoorlijk geworsteld met dat boek, maar dat werd, denk ik, het meest veroorzaakt doordat het op een gegeven moment zo'n herhaling van gebeurtenissen werd, alvorens het verhaal (eindelijk weer) verder ging. En wellicht ook de uitzichtloosheid en hopeloosheid van de situatie...

Twee maal in een weekend word ik herinnerd aan dat boek van Niekerk! Mijn dochter moet het voor haar studie gebruiken, hoe precies weet ze nog niet, maar ze had graag dat ik het ook las. Kan ze van gedachten wisselen denk ik.

Dat boek van Van Niekerk is beter. De personages zijn daar veel meer uitgediept en het verhaal is niet zo overladen met gebeurtenissen en rampen als het boek van Ammaniti.