"Wij wonen aan het eind van de wereld en dat heeft zo zijn voordelen. Het is dichter bij de Zuidpool en daar doet papa zijn onderzoekingen. Als we hier wonen, zijn we dichter bij papa en als hij weggaat hoeft hij niet zo ver."
Voor dit boek werd samengewerkt met de Internationale Poolstichting, die onder andere voor een informatieve bijsluiter zorgde over het leven in Antarctica en klimaatverandering.
Ha wat grappig.. jij haalt juist zinnen aan om aan te geven dat je het taal voor oudere kinderen vindt (toch?) en ik vind het te simpel..Nu denk ik dat ik meer op de grammatica en het gebruik van korte zinnetjes doel, en jij meer het woordgebruik, dat inderdaad soms een klein beetje hoogdravend is. Maar dat kunnen kinderen wel hebben denk ik, een zon die uitdijt, of zeehonden die honkende geluiden maken...
Nee, ik zou heel vreemd opkijken!
Dit heeft een zweem van poëzie he..
Misschien dat de schrijfster af en toe vergeet dat ze een kind laat vertellen. Deze stukjes lijken meer vanuit een alwetend vertelperspectief te komen. En dat klopt dus eigenlijk niet.
Ja, dat was wat een beetje rammelde aan het verhaal, dat het soms een echt kind was qua taal en dan ineens van die zinnen er tussendoor. Dat schept afstand, je kan je dan niet echt inleven in het verhaal, is mijn persoonlijke mening.