Leestafel forum

Rita Mae Brown - Onecht kind

Toen dit boek voorbijkwam in het thema van maart, was m'n interesse gewekt. Ik heb vrij veel boeken van deze schrijfster gelezen, met uitzondering van de thrillers die ze samen met haar kat heeft geschreven. Deze autobiografie is al meer dan 20 jaar oud en het is dus duidelijk wat te laat voor een officiële bespreking, maar ik vond het boek toch wel de moeite waard om er iets over te schrijven.
Eigenlijk is het boek vooral een verzameling anekdotes, waarvan je een deel min of meer terug kan vinden in haar boek 'Koningin van Amerika' en misschien ook in het vervolg 'Bingo'. De zussen uit deze boeken zijn gebaseerd op haar pleegmoeder en haar zus. Rita Mae Brown is door haar moeder, die zwanger was geworden van een getrouwde man, afgestaan. Ze groeit wel op bij familie van haar moeder, maar met haar moeder heeft ze eigenlijk geen contact. In het boek geeft ze ook aan dat ze daar eigenlijk weinig behoefte aan heeft. Voor haar zijn haar ouders de mensen die haar hebben opgevoed. Dit is misschien wel verrassend in een tijd waarin iedereen op zoek lijkt te zijn naar z'n wortels en er TV-programma's gemaakt worden over pleegkinderen die op zoek gaan naar hun biologische ouders. Voor Rita Mae Brown hoeft dit dus niet zo nodig. Tegen het einde van het boek is er wel een soort briefwisseling, maar ze vindt dat haar biologische moeder maar de eerste stap moet zetten, als ze verder contact wil.
Het boek gaat maar heel weinig over haar boeken. Soms komt er een titel voorbij, maar daar wordt eigenlijk verder niets over gezegd. Op een gegeven moment schrijft ze dat ze onderzoek doet voor een boek, maar dat wordt dan verder niet genoemd, terwijl ze wel even verwijst naar een ander boek. Dat is ergens wel jammer, want ik zou als lezer misschien graag meer willen weten over de achtergronden van haar boeken, hoewel je dat bij de boeken die duidelijk in verband lijken te staan met haar eigen achtergrond misschien wel kunt raden. Maar ze refereert er nauwelijks aan, alleen over 'Koningin van Amerika' schrijft ze dat dit op haar pleegmoeder en haar zus is gebaseerd.
Ze schrijft wel wat over haar relaties, onder andere over die met Martina Navratilova. Dat deze relatie vermoedelijk de inspiratie heeft gevormd voor haar boek 'Zwaar verlies' wordt dan weer nergens vermeld. Het boek wordt ook niet genoemd. Het boek gaat ook niet al te diep in op haar activiteiten in de vrouwenbeweging.
Ergens zit er ook wel veel tegenstrijdigheid in het boek. Ze betuigt haar liefde voor het zuiden van de VS, maar geeft ook aan fel tegen racisme en voor gelijke behandeling van vrouwen te zijn. Haar seksuele voorkeur zorgt ook nog wel eens voor problemen, ook binnen de vrouwenbeweging. Ze schrijft dat in het zuiden van de VS het mooiste Engels wordt gesproken en haar liefde voor deze taal gaat zo ver dat ze het bijna door God gegeven noemt. Ze moet weinig hebben van de overheid en belastingen. Ook geeft ze aan dat ze niet veel moet hebben van hand ophouden. Dat valt dan voor mij weer niet goed te rijmen met het feit dat ze zelf met een beurs gestudeerd heeft en dat ze na een overstroming klaagt over het feit dat bedrijven wel steun van de overheid ontvangen, terwijl zij en andere getroffen boeren nergens op kunnen rekenen.
Wat mij verder opvalt is dat het boek ergens een soort loflied lijkt te zijn op de Amerikaanse droom, zo koopt ze een tweedehands Rolls Royce, maar aan de andere kant geeft ze dan weer aan dat het leven zich niet laat sturen en dat het enige dat je misschien kunt sturen een fiets is.

Je hebt er wel een mooi verslag van gemaakt.

ja het is jammer dat ze niet verwijst naar haar boeken, dat vind ik zelf ook altijd interessant om te lezen.
Gerard Reve deed dat wel in zijn ' brieven aan...' boeken. Ik heb bijna alles van Reve gelezen en dan gaf dat herkennen juist dat extra's aan de boeken.
Ook heb ik de biografie van Theo van Gogh gelezen met het boek met zijn schilderijen ernaast. Dat was ook ene feest.

Misschien is de tegenstrijdigheid in Rita Mae Brown juist wat haar interessant houdt? Vind je dat het niet kan dat je van een land houdt, zoals zij het zuiden van de VS, maar ook tegen racisme en voor de rechten van de vrouw bent? Ik snap wel wat je bedoelt, gezien de geschiedenis van het zuiden maar in mijn ogen kan het wel naast elkaar bestaan. Ik hou ook van Nederland maar heb een enorme hekel aan de politiek van Wilders (beetje kort door de bocht) Ik vind het vreselijk dat zo'n man gekozen wordt. Maar er zijn altijd dingen in een land die je liever niet ziet maar er wel zijn.
Net als de studiebeurs (die je overigens bijna altijd terug moet betalen) en je hand ophouden. Door die beurs ontwikkel je jezelf en dat verhoogt de kans op een baan zodat je je hand niet hoeft op te houden.
Het een sluit in mijn ogen het ander niet uit maar het is wel ingewikkeld

Dettie

Tja, ik heb helemaal niets met enige vorm van nationalisme of verheerlijking van de eigen wortels. Als ik bijvoorbeeld lees dat men een verloskamer in het VU ziekenhuis, dat in Amstelveen staat, als Amsterdam wil zien, omdat kinderen dan in Amsterdam geboren kunnen worden en dus Amsterdammers zijn, dan begrijp ik daar niets van. Ik ben in Rotterdam geboren, maakt dat me tot Rotterdammer? Wat mij betreft niet, want ik woon er niet meer en ik verafschuw veel van die stad.

Nationalisme heb ik ook niet erg, maar ik hou wel van Nederland omdat ik het een erg mooi land vind. Het heeft van alles wat. Veengebied, zee, duinen, heidevelden, heuvels, oude steden enz. Heel afwisselend. Mijn liefde betuigen aan Nederland is wat anders maar ik ben wel blij dat ik er woon ondanks mensen als Wilders.
Maar het ging erom dat je vond dat Rita Mae Brown zichzelf tegensprak en daar ging ik op in, doordat ik denk dat het een het ander niet uitsluit.
Ze houdt van het Zuiden maar is wel tegen racisme en voor feminisme. Dat kan toch? Of vind je van niet?

Dettie

Ja, dat kan wel. Waar ik vooral vind dat ze zichzelf een beetje tegenspreekt is haar anti-overheidssentiment van mening zijn dat belasting ongrondwettelijk is en aan de andere kant wel een beurs aannemen van diezelfde overheid en min of meer van mening zijn dat de overheid de schade van een overstroming zou moeten vergoeden. Dit soort vergoedingen kunnen uiteindelijk alleen maar gegeven worden als de overheid belasting heeft. En anti-overheid zijn heeft niet zo zeer te maken met het hebben van een afkeer van het politieke bedrijf.

Ik houd ook wel van Nederland, omdat de sociale voorzieningen hier goed zijn en een aantal andere dingen. In andere opzichten zou ik liever in Duitsland wonen, omdat ik dat een mooier land vind en ik van mening ben dat Duits gebak lekkerder is. Ik heb ook veel met Duitse muziek en heb de indruk dat er in Duitsland wat meer liefde is voor cultuur. Dat wil overigens niet zeggen dat ik blind ben voor de minder aantrekkelijke kanten van Duitsland. Ik houd ook van Scandinavië, maar daar zou ik dan weer niet willen wonen, vanwege de lange koude winters.

Ik moest ook aan het boek denken toen ik vandaag in VPRO Boeken een interview met Marli Huijer zag, waarin ze zich afzet tegen het jezelf in hokjes stoppen. Daar heeft Rita Mae Brown het in haar boek ook over.