Leestafel forum

Vreemd, maar wel leuk. Een deel van het vreemde ligt aan het feit dat er Sittards dialect gebruikt wordt.

Negen open armen

Het verhaal gaat over Fing en haar vader, grootmoeder, vier broers en twee zusjes. Het is 1937. Voor dit grote Limburgse gezin is het niet eenvoudig rond te komen. Alles wat de Pap aanpakt mislukt, en dat ligt niet aan zijn enthousiasme. Oma Mei moet de touwtjes aan elkaar knopen, "en ik sta al met anderhalf been in het graf" en de kinderen helpen mee. Wanneer de familie in een nieuw huis gaat wonen, voor de zoveelste keer in hun leven, achterhaalt Fing een geheim. Aan het nieuwe huis blijkt een spannende geschiedenis verbonden te zijn: Op het kerkhof naast het huis ligt een steen, waar niets op staat.
Waarom poetst Oma Mei die steen schoon?
En in de haag woont een zwerver. Een gevaarlijke dorpsgek? Of meer een betreurenswaardige oude man?

'Beetje vreemd maar wel lekker' . Lindelauf gebruikt vreemde woorden (maar er is een lijst achterin). Ook het verhaal is vreemd, tot op het ongeloofwaardige af.
Vanaf 11 jaar

ISBN 9045100924 Gebonden, 250 pagina's Verschenen: april 2004 Gewicht: 423 gram Formaat: 221 x 145 x 25 mm Querido Kinderboek © Marjo

Voor meer informatie over Benny Lindelauf, klik http://www.leesplein.nl/6LLvolg.html?ht ... fo&id=1275

Ja die Limburgers!

Groetjes. Tiba.

whaa dat boek ga ik lezen (H) met sittards dialect dat is pas ech gaaf (H) mr ze zulle het wel niet hebbe in de bieb

Het heeft een prijs gewonnen afgelopen jaar!! Iedere zichzelf respecterende bieb heeft dit boek toch minstens in bestelling!
Ik moest inderdaad aan jou denken, Sanne, ik ben benieuwd of je woorden herkent!

Het klinkt weer leuk marjo!

bernadet

Het is een heel apart boek. Ik zou voor die Gouden Zoen de voorkeur hebben gegeven aan Marita de Stercks 'met huid en haar', maar ik geef toe dat dit een bijzonder boek is.

haha nou ik zal eens even hard op zoek gaan,, ik had trouwens het boek lieve emma niet meer gevonden blijkbaar heette het toch anders

Een intrigerend verhaal, groot respect voor het historisch kader en een schitterende vertelstijl met heel veel liefde voor de taal zijn de wapens waarmee Benny Lindelauf elke boekenliefhebber klein krijgt.
Wie Negen open armen leest, waant zich zo in een Nederlands-Limburgse stad (waarschijnlijk Sittard) uit de laatste helft van de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw. Met geschiedkundige fijnheid schetst de auteur het leven van gewone, eerder arme, volksmensen uit die tijd.
Dat Benny Lindelauf een vertelkunstenaar is, wordt in dit boek ook snel duidelijk. Het moet een familietrekje zijn, want op bladzijde acht citeert hij zijn eigen grootmoeder: “Jòng, ich maach mich doodrauke aan dees sigrèt es ut neet woar is.” (“Jongen, ik mag me doodroken aan deze sigaret als het niet waar is.”) Het is dan ook geen toeval dat hij in zijn boek een verhalenvertellende oma Mei opvoert. Benny Lindelauf heeft een bijzonder rijke woordenschat (een sigaarpersmachine die voorspoed moet brengen heet bijvoorbeeld ‘Het tegendeel van zorgen’) en kruidt zijn dialogen met authentieke dialectwoorden uit de streek. Zo zegt Oma Mei voortdurend dat het allemaal geen ulezeik is, spreekt ze haar kleindochters aan met leeveke en schelden de meisjes elkaar heerlijk uit voor sjiethoes, iepekriet, moelejan, laksbroor, peetsj, neetekroed en zaanjelaer.
Negen open armen is een bijzonder knap, met liefde geschreven boek. Het kan dan ook niet anders of het wordt met liefde gelezen…
Misschien is Benny Lindelauf met zijn pas derde boek wel op weg om een hele grote te worden.