Leestafel forum

De laatste trein
Bies van Ede & Camila Fialkowski

De lievelingsoom van Daan, oom Hans, heeft weer eens wat. Hij koopt een oud stationnetje in Groningen. De spoorlijn is opgeheven en het station staat leeg. In het dorp zeggen ze dat het spookt in het station. Oom Hans vindt het alleen maar leuk, tot Daan komt logeren. 's Nachts wordt Daan wakker van vreemde geluiden. Wie is die man in de oude wachtkamer? Het spookt echt in het station...


Recensie
Daan mag logeren in het verlaten stationsgebouw van oom Hans. Voor een speciale gebeurtenis wordt nog een keer de oude stoomlocomotief Rosa langs het perron gezet. De volgende dag is de locomotief spoorloos verdwenen. Zou dit iets te maken hebben met de geheimzinnige machinist die 's nachts op het stationnetje rondspookt?

Spannend en een beetje griezelig verhaal op AVI 8-niveau voor dyslectische kinderen uit de serie Zoeklicht dyslexie. De korte en bondige zinnen in de tegenwoordige tijd zijn afgedrukt in een makkelijk leesbaar lettertype. Moeilijke woorden zijn vetgedrukt en zijn terug te vinden onder de tekeningetjes die ter ondersteuning zijn afgebeeld op uitklapbare flappen. De hoofdpersonen worden voorgesteld op de schutbladen. Het verhaal is niet kinderachtig en sluit goed aan bij de belevingswereld van een ongeveer 10-jarige.
Hoewel slechts drie personen een belangrijke rol spelen, is het een mooi compleet verhaal. De gekleurde illustraties ondersteunen de tekst en maken nieuwsgierig.
Op de bijgevoegde audio-cd worden de hoofdpersonen voorgesteld, de moeilijke woorden opgelezen en wordt het eerste hoofdstuk voorgelezen (ook van de 7 andere delen uit de serie).
Conny Meijer


ISBN: 9789027673275 | Hardcover | 47 pagina's | Zwijsen | juli 2007

Citaat van de dag

In de stoptrein van Utrecht naar Leiden: "Over enkele ogenblikken houdt het spoor op, gelukkig ligt hier station Leiden, dit is dan ook het eindpunt van deze trein."

Bron: http://www.omroephumor.nl

Het was leuk, vooral die omroephumor!

Dank je!

Dettie

Ja die vond ik ook leuk!

Ik heb die site met omroephumor eens bezocht, maar bleef lezen.

Een mooie die ik zelf wel eens heb meegemaakt.
Heel lang geleden, was ik met m'n ouders op oudejaar op weg naar m'n tante. Het had flink gesneeuwd en we hadden nog geen trein gezien, toen er ineens werd omgeroepen dat de extra trein naar Rotterdam over enige minuten binnen zou komen. Er kwam naar ik meen inderdaad een trein naar Rotterdam, maar dat was dan ook alles. Even later kwam er een dame de wachtkamer in, die vroeg wanneer er een trein zou komen, waarop ik lachend opmerkte dat de extra trein naar Rotterdam net weg was. De dame voelde zich zeer beledigd en vertrok naar de andere kant van het station, waar helemaal geen wachtkamer was.
Uiteindelijk kwam er ook een trein naar Den Haag Centraal, maar daar ontdekten we dat er helemaal geen treinen richting Utrecht en Arnhem gingen. Dat betekende dat we maar weer naar huis gingen. Dat zouden we met de bus doen, omdat de bussen wel redelijk reden. M'n moeder had appelbeignets gebakken en daar m'n tante 4 kinderen heeft, waren dat er aardig wat. Ze besloot dus een deel van de appelbeignets die ze bij zich had, af te geven bij het ruimte voor de buschauffeurs en toen we later in de bus zaten, werd er omgeroepen dat een aardige dame appelbeignets had gebracht voor de chauffeurs.

Oh wat een leuk verhaal Renate!

Dettie

Ja, het me ook bijgebleven. Vooral de reactie van de dame. Ergens is het natuurlijk wel om te lachen dat er een extra trein wordt aangekondigd, terwijl het treinverkeer zo ongeveer helemaal stil ligt.

Inmiddels heeft de onvolprezen Italiechroniceur Tim Parks een boek over het Italiaanse openbaar vervoer gepubliceerd onder de titel Italie per spoor. Heeft iemand hier het al gelezen? In mijn Meer Italiaanse Toestanden beschrijf ik mijn avonturen met het treinbedrijf Italo dat hogesnelheidsverbindingen aanbiedt. Maar wat komt er van terecht ...? (Cliffhanger)

Een kort fragment:
Maar hoe hondvriendelijk is Italo eigenlijk? De website van
dit moderne vervoerbedrijf bood aanvullende informatie: in
overleg met de nationale dierenbescherming verzorgt Italo de
mogelijkheid van het comfortabele vervoer, senza stress e
vincoli di orari e treni, zonder stress of problemen, van uw
geliefde viervoetige huisvriend. De lichtgewichten mogen zelfs
gratis mee als je ze in een draagtas kunt vervoeren. Voor de
zwaardere gevallen, zoals onze Joia (17 kg) zijn er een paar
zitplaatsen waar baas en hond gezamenlijk de reis kunnen
aanvaarden. De kosten bedragen circa dertig euro. Mooi!
De website bood voor het vervoer van de padroni, baasjes,
helaas een minder overzichtelijk woud aan mogelijke kaartjes
van low cost via basic tot economy, allemaal even goedkoop
kennelijk, want de klasse expensive bestaat niet. Typische
marketing speak. En dan is er nog de keus aan extra faciliteiten,
extra zitruimte, Smart, Smart XL, etc. Word daar maar eens wijs
uit. En trouwens, waar wilden we eigenlijk heen?