Leestafel forum

Het zal je wel vaker gevraagd zijn, maar hoe kwam je op het idee voor Andere buren? Merkte je dat kinderen vreemd tegen deze mensen aankijken?
(Zelf woon ik tegenover een psychiatrisch ziekenhuis, een vriendin van mij kwam eens op visite en toen wij buiten liepen en enkele mensen uit dat ziekenhuis tegenkwamen was zij echt bang voor ze. Dat was dan nog een volwasenne. Maar ze reageerde eigenlijk hetzelfde als Noa omdat ze er niet bekend mee is.)

Bernadet

Jaren geleden werkte ik een poosje in een gezinsvervangend tehuis met mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb altijd gedacht: over mijn bewoners ga ik nog eens een verhaal maken. Ik wilde graag vertellen hoe ze, ieder op zijn beurt, bijzonder waren en waardevol.
Kinderen kunneneerlijk en open zijn. Als ze iemand in een rolstoel zien, vragen ze rustig: "Mam, wat heeft die mevrouw?" Daarom wilde ik aan kinderen vertellen hoe mensen met een verstandelijke beperking kunnen zijn. Anders, maar daarom zeker niet minder dan een ander. Bijzonder, maar tegelijk ook zo gewoon omdat ze ook bij het leven van alle dag horen. Eigenlijk zou ik wel willen dat ook veel volwassenen het boek 'Andere buren' zouden lezen.

Brigitte

En toch heb ik de indruk dat (kleine) kinderen "andere" mensen gemakkelijker aanvaarden. Meestal zijn ze "gebrainwashed" door volwassenen. Als ze al "bang" zijn van een gehandicapt persoon, iemand met een ander huidskleur, is het omdat ze "ons" imiteren.
Die indruk heb ik toch. Een kind zal aan iemand met een andere huidskleur of een handicap misschien vlakaf vragen waarom maar zal zich daar dan bij neerleggen en het gewoon aanvaarden. Wij zijn daar "schrikachtig" over. Wij vragen het niet maar bekijken die persoon dan dikwijls met een zekere achterdocht. Op dat gebied kunnen we eigenlijk beter een voorbeeld nemen aan kinderen.

Inge

Hoe reageren kinderen op Andere buren of heb je het alleen nog aan die groep mensen voorgelezen? Ik ben zo benieuwd of kinderen dan ook met verhalen komen over 'andere' mensen.

Bernadet

Er is wel herkenning. Maar kinderen moeten natuurlijk maar net iemand kennen uit hun omgeving die gehandicapt is. De kinderen waaraan ik al heb voorgelezen, vonden de verschillende hoofdstukken vooral grappig of spannend. Inge heeft helemaal gelijk als ze zegt dat het voor kinderen vaak 'normaal' is (wat is normaal?). Juist hun onbevangenheid laat ons nog zoveel leren. Maar toch zien ze op een gegeven moment wel dat sommige mensen anders zijn. (Waarom is ... bruin?) Dat besef komt naarmate ze ouder worden. De doelgroep van dit boek is 8+, een leeftijd waarop kinderen al met andere ogen naar hun omgeving gaan kijken. Juist een leeftijd waarop de eerste (voor-)oordelen ontstaan. Naar mijn idee een geschikte leeftijdsgroep voor boeken over 'anders zijn'.

Brigitte

Had je dat 'anders' zijn ook bij Joep de poep voor ogen?

Groetjes
Bernadet
die wel erg zit te genieten van dit 'gesprek'.

Ik heb nog een vraagje. Wie is je "grote" voorbeeld als schrijver?
Je vertelde dat je er als kind al van droomde schrijfster te worden. Had dat een reden? Het lezen van een bepaald boek of boeken van een bepaalde auteur? Welk auteur is nu je grote favoriet?

Inge

Bij Joep de poep eerst niet. Joep werd geplaagd met zijn naam, zoals bij zoveel kinderen gebeurt. Pas toen ik een oplossing voor zijn probleem zocht, kwam ik erop om hem Frank te laten aanspreken op zijn 'anders zijn'. Waarom iemand pesten met zijn naam als je zelf niet perfect bent? Dat was dus niet het doel van dit boekje, maar een gevolg van de loop van het verhaal.

Hoi Inge,

Bij het schrijven vond ik gewoon het zelf bedenken van de verhaaltjes het leukst. Natuurlijk had ik wel voorkeur voor schrijvers, het liefst las ik de boeken van Roald Dahl! (de Reuzenperzik is super)
Nu lees ik graag de boeken van Paul van Loon, maar ook andere schrijvers komen aan bod.
Ik heb geen uitgesproken voorbeeld, ik probeer juist zoveel mogelijk mezelf te blijven.

Brigitte

Ha Roald Dahl, heerlijke boeken. Mathilde vond ik erg leuk en De grote vriendelijke reus.

Heb je als je schrijft al het hele verhaal in je hoofd of de grote lijnen?
Je leest vaak van schrijvers dat de personages een eigen leven gingen leiden. Overkomt jou dat ook? Of heb je eerst echt de hoofdpersonen, hun karaktertrekken en alles al in je hoofd?

Bernadet

Ik begin altijd met het verzinnen van de verhaallijn. Wat is het dilemma? Hoe zoekt de hoofdpersoon een oplossing voor het probleem? Dan bedenk ik het personage en de andere mensen die in ieder geval een rol spelen in het verhaal. Als dat voor mijn gevoel goed zit, begin ik met schrijven.
De zijsporen ontstaan meestal pas tijdens het schrijven, dan maak ik diverse 'uitstapjes'. Maar de rode draad hou ik wel vast. Ik hou van die structuur en opbouw. Vaak zet ik die ook al kort op papier aan het begin van een nieuw schrijfproces. Ik ben niet star. Als het nodig is kan er gewijzigd of aangepast worden.

Brigitte

Bij ons op school zoeken we nog wel een schrijver..maar voor de groepen 6,7 en eventueel 8..Ik heb je dat niet gevraagd, omdat ik denk dat die kinderen te oud zijn.
En wat bedoel je met voorleesontbijt?? Ken ik niet?

Wat je zegt over dat kinderen eruit halen waar ze klaar voor zijn, dat is volgens mijn ervaring helemaal waar. Geen punt als er iets in een boek staat dat boven hun pet gaat, zolang het maar niet het of een van de thema's is.
Of teveel..maar dan leggen ze het boek weg omdat ze het niks vinden!
Ik denk bijvoorbeeld dat er in de billen in de brandnetels en in nieuwe buren best wel woorden gebruikt worden die ze niet kennen. Maar een kleine hoeveelheid zou moeten stimuleren..
Doe je dat automatisch goed, dat je niet te moeilijk gaat schrijven? Of heeft een redacteur nog wel werk aan jouw boeken?
Het zou me niks verbazen als je je eigen redacteur was..

Ik volg dit gesprek ook met interesse! Ik heb alleen de Liedmaker gelezen, het enige boek van je, dat onze bibliotheek rijk is.
Het eerste kinderboek dat ik heb gelezen en ik vond het zeer geslaagd.
Moet je voor jouw boeken ook veel vooronderzoek doen?

Hoi Marjo,

Ik ben inderdaad ook redacteur, maar mijn eigen boeken redigeren kan ik niet. Daarvoor sta ik er te dicht bij en bovendien lees je op een gegeven moment over je fouten heen.

Het voorleesontbijt wordt tegenwoordig op veel scholen en bibliotheken gedaan en valt meestal in januari. Ik zal eens kijken op internet of er meer info over is, dan geef ik je de link wel door. Er wordt dan of school of in de bibliotheek voorgelezen en daarna is er een ontbijtje voor de kinderen.

Schrijversbezoeken doe ik ook in de groepen 6, 7 en 8. Met groep 7 en 8 doe ik meestal een soort korte schrijfworkshop met schrijfopdrachten en het verzinnen van een eigen kort verhaal. Ze mogen dan aan elkaar voorlezen wat ze geschreven hebben als ze dat willen. Voor het schrijven vertel ik in het kort wie ik ben en wat ik doe. Natuurlijk mogen ze ook vragen stellen. Met groep 6 kan dit ook, maar met die leeftijd kan ik ook een spel doen met opdrachten en vragen. Mijn eigen website is bijna klaar, dan kun je daarop ook meer informatie vinden.
Brigitte

Verzorgt de uitgever ook de promotie van je boeken?

Heb je ook inspraak in de lay-out? Of is dat ook des uitgevers?

Bernadet

Ja, die lay-out is erg belangrijk in Ridder Rik..was ik ook benieuwd naar.

De lay-out wordt door de uitgever bepaald, daar heb je als schrijver (meestal) niet of nauwelijks invloed op.

De promotie laat mijn uitgever helaas aan de schrijver zelf over. Ik word wel uitgenodigd voor de Boekenmarkt in Den Haag en de Boekenbeurs in Antwerpen, maar wat je daar gaat doen (bijvoorbeeld workshops in Den Haag) dat moet je allemaal zelf regelen. Er zijn wel uitgevers die er veel meer aan doen, maar de mijne niet helaas. Het is erg veel werk om naast het schrijven ook presentaties te regelen, een website te maken en jezelf te promoten. Als er mensen zijn die wat promotie betreft nog suggesties hebben: meer dan welkom!

Brigitte

Goedemorgen Brigitte

Ik zal eens hard gaan nadenken over je vraag over promotie.

Wat me opviel in je laatste twee boeken dat je in alle twee sprake is van een boomhut. Heb je daar zelf goede herinneringen aan?

Bernadet

Goedemorgen Bernadet,

Vroeger speelde ik graag buiten en hield van hutten bouwen en vuren maken. Ik kan de keren niet meer tellen dat ik zelf aan het bouwen was. Wij maakten altijd een hut tussen de struiken, met oude dozen en grote stukken karton. Soms hadden we ook wat planken. Maar een echte boomhut is altijd een droom gebleven. Er waren bij ons in de buurt geen mogelijkheden om er één te bouwen, maar dat leek me echt gaaf!
Nu zie ik dat mijn kinderen ook gek zijn op hutten bouwen. Bij een vriendin (ze woont op een boerderij) heeft mijn dochter Alana een halve zomer doorgebracht in een hut hoog in een boom. Als ik ooit een huis krijg met een grote tuin met bomen... Wie weet!

Brigitte

Promotie is toch vooral je laten zien denk ik, op scholen en in bibliotheken. Maar dat is niet altijd even makkelijk natuurlijk.

Hoe oud zijn je kinderen precies?

Alana is 9 en Evan is 6 1/2. En onafscheidelijk!

Brigitte

Vandaar..ik zat inderdaad even mijn wenkbrauwen op te trekken bij het verhaal van Manon en Adriaan. Maar mijn kinderen zijn ook wel eens hecht geweest, bij vlagen van een paar dagen..en dan weer mot!
Dus ik accepteerde het, de tijdspanne van het verhaal is ook maar een paar dagen toch?
Waarom is dit eigenlijk jouw favoriet?

Hm, geen vragen stellen waar je het antwoord op denkt te weten..maar ik laat het toch staan..

Iets anders: Bernadet en ik hebben verslagen van jouw boeken op de site staan. Als je ze gelezen hebt, wat was dan jouw reactie? Trok je je wenkbrauwen op "hoe komen ze erbij?" of zat je instemmend te brommen..

Het is eigenlijk ons eigen verhaal, maar dat snapte waarschijnlijk intussen al. Bovendien is geocachen een verslaving, iets waar we ons vrijwel iedere week mee bezighouden. Dus ook daarom vind ik het zelf een fijn boek.

Jullie recensies vind ik zeer lovend! Ik heb dus niet met gefronste wenkbrauwen gezeten hoor. Dan moet je echt wel commentaar geven waarvan ik denk: 'Nou zeg! Kan het wat minder?'
Ieder mens is anders, ieders smaak en mening is anders. Daarom worden er (gelukkig) ook zoveel boeken geschreven. Voor ieder wat wils. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn leerlingen in mijn schrijfgroepen. Wat ik van iemands verhaal vind, kan heel anders zijn dan wat een ander van oordeel is.

Brigitte