Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Nee, dat begrijp ik, dat je dat niet bedoelt, haha! Ik begrijp alleen niet hoe jij je een behandeling voorstelt van iemand die volgens zichzelf niets verkeerds heeft gedaan.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Je zou de behandeling eerst op andere aspecten kunnen richten zoals de persoon achter het dossier leren kennen. Op die manier kan de patiënt ook meer zelfinzicht krijgen en zich misschien zelfs veilig genoeg voelen om bepaalde dingen onder ogen te zien en te erkennen. En op dat punt kan dan de behandeling die men voor ogen had beginnen. Dan hoef je iemand niet eerst te breken. Maar goed: ik ben geen arts en de meningen zullen hierover verschillen en dat is ook prima. Ik vond het nu zo zwart-wit: of toegeven of niets.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ok, daar kan ik me iets bij voorstellen. Heb je het toch onder woorden kunnen brengen! 
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Pfiiiieeeuw. 
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Wat Annemarie schrijft over hokjes snap ik wel. In de psychiatrie moet iemand altijd eerst ingedeeld worden in een bepaalde categorie, als dat niet gedaan wordt kan er ook niet gericht behandeld worden, zeggen ze...
Maar het punt is dat niemand hetzelfde is en mensen kunnen wel symptomen hebben van een of andere psychische aandoening maar toch totaal anders zijn en reageren. En als de cliënt zich niet kan vinden in de diagnose ligt het altijd aan de cliënt nooit aan degene die de cliënt van het etiket voorziet of in het hokje stopt.
Dus in dit geval, als ik het goed begrijp, moet diegene die kennelijk een totale black-out had door de drank en drugs evengoed erkennen dat hij het gedaan heeft, ook al weet hij er niets meer van. Daarna kan hij pas in een hokje gestopt worden/etiket opgeplakt krijgen als zijnde 'verkrachter of verslaafde of psychopaat' want daar zijn standaard behandelingsmethodes voor. Dat het een individu is telt niet en wat hij zegt (hij weet er niets meer van) telt ook niet.
Dettie
Maar het punt is dat niemand hetzelfde is en mensen kunnen wel symptomen hebben van een of andere psychische aandoening maar toch totaal anders zijn en reageren. En als de cliënt zich niet kan vinden in de diagnose ligt het altijd aan de cliënt nooit aan degene die de cliënt van het etiket voorziet of in het hokje stopt.
Dus in dit geval, als ik het goed begrijp, moet diegene die kennelijk een totale black-out had door de drank en drugs evengoed erkennen dat hij het gedaan heeft, ook al weet hij er niets meer van. Daarna kan hij pas in een hokje gestopt worden/etiket opgeplakt krijgen als zijnde 'verkrachter of verslaafde of psychopaat' want daar zijn standaard behandelingsmethodes voor. Dat het een individu is telt niet en wat hij zegt (hij weet er niets meer van) telt ook niet.
Dettie
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Dank Dettie! Dat is dus precies wat ik al die tijd probeerde te zeggen.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Hè gelukkig dat je blij ermee bent 
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ook als je een fysieke klacht of ziekte heb word je in een hokje gestopt en krijg je een etiket opgeplakt en het bijbehorende medicijn. Mocht dat niet helemaal werken, dan wordt een ander hokje geprobeerd met een ander medicijn. En als dat ook niet helpt ben je onbehandelbaar.
Ik zie de noodzaak van hokjes wel in. Ik zou niet weten hoe anders te behandelen.
In dit boek wil de man geen keuze maken, kan niet in een hokje worden gestopt en is dus onbehandelbaar.
Ik vond de werkwijze in de kliniek zoals beschreven helemaal niet slecht. Zodra de man aangaf mee te willen werken, werd hem van alle kanten hulp geboden. Daarvoor gaf hij aan met rust gelaten te willen worden en ook dat werd gehonoreerd. Hij werd zeker wel als individu behandeld. Er werd hem b.v. werk aangeboden dat paste bij zijn opleiding/beroep.
Misschien werden er in het begin wel speciale gesprekken met hem gevoerd om hem tot zelfinzicht en acceptatie te brengen, zoals Annemarie zegt. Dat weten we niet omdat het boek pas begint als hij al 3 jaar in de kliniek zit. Mogelijk heeft hij die behandeling al gehad en heeft die nergens toe geleid.
Ik zie de noodzaak van hokjes wel in. Ik zou niet weten hoe anders te behandelen.
In dit boek wil de man geen keuze maken, kan niet in een hokje worden gestopt en is dus onbehandelbaar.
Ik vond de werkwijze in de kliniek zoals beschreven helemaal niet slecht. Zodra de man aangaf mee te willen werken, werd hem van alle kanten hulp geboden. Daarvoor gaf hij aan met rust gelaten te willen worden en ook dat werd gehonoreerd. Hij werd zeker wel als individu behandeld. Er werd hem b.v. werk aangeboden dat paste bij zijn opleiding/beroep.
Misschien werden er in het begin wel speciale gesprekken met hem gevoerd om hem tot zelfinzicht en acceptatie te brengen, zoals Annemarie zegt. Dat weten we niet omdat het boek pas begint als hij al 3 jaar in de kliniek zit. Mogelijk heeft hij die behandeling al gehad en heeft die nergens toe geleid.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ja maar ook bij een fysieke klacht heb je hetzelfde probleem.berdine schreef:Ook als je een fysieke klacht of ziekte heb word je in een hokje gestopt en krijg je een etiket opgeplakt en het bijbehorende medicijn. Mocht dat niet helemaal werken, dan wordt een ander hokje geprobeerd met een ander medicijn. En als dat ook niet helpt ben je onbehandelbaar.
Ik zie de noodzaak van hokjes wel in. Ik zou niet weten hoe anders te behandelen.
Bijvoorbeeld: Mijn moeder overleed toen ik twaalf was dus alles wat ik daarna mankeerde was gelijk psychisch. Pijn in je rug? Psychisch, pas later zagen ze een vergroeiïng. Goh had je geen pijn in je rug? ja dus. En zo ging het door (wat, dat vertel ik hier allemaal niet). Je wordt gewoon altijd in een hokje gestopt, en als je moeder vroeg overlijdt dan móet je daar last van hebben. Maar als je zegt dat klopt niet dan heb jij bij voorbaat ongelijk. Want zij weten het en jij niet.
Dat is wat Annemarie probeert te zeggen volgens mij. Ook al weet de jongen uit het boek niets meer, dat mag niet, hij móet iets weten en dan kunnen ze pas verder en hem zogenaamd 'gericht' behandelen.
Dat met rust laten of werk aanbieden is wat anders. Het gaat er (denk ik) om dat niet geaccepteerd wordt dat hij het niet meer weet.
dettie
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Nou ja, het zijn behandelaars, en als de man zich niets herinnert en ook niet toe wil geven dat het wel zo geweest moet zijn, dan kunnen ze er niets mee. Natuurlijk willen ze dat hij het zich herinnert, ze willen hem helpen en dat willen ze echt, maar ze moeten eerst weten wat ie mankeert toch?
Het is in dit boek niet zo dat zij het weten en dat de man het fout heeft. Het is gewoon zo dat ze hem niet kunnen helpen als hij aangeeft dat hij niets mankeert.
De vergelijking met jouw geval gaat niet op. Je zou het boek moeten lezen om goed te kunnen oordelen. Ook al weet je nu alles al, het is toch een leuk boek om te lezen.
Het is de politie die het allemaal beter weet, want al het forensisch materiaal en de getuigenissen zijn tegen hem. Maar ook daar mag je niet met een vingertje gaan wijzen. Ze kúnnen niet anders oordelen.
En wat zou je zelf doen, als alles tegen je getuigt en je geheugen je totaal in de steek laat? Je kunt nog zo vast in jezelf geloven, ervan overtuigd zijn dat je niet tot zoiets in staat bent, als al het bewijs tegen je is dan moet je wel. En zo verging het deze man ook. Het kostte hem een paar jaar maar toen ging hij overstag. Ik vind "breken" (eerder ergens genoemd) een te zwaar woord. Dat klinkt als een horror-scenario. Er wordt geen druk op hem uitgeoefend.
Het is in dit boek niet zo dat zij het weten en dat de man het fout heeft. Het is gewoon zo dat ze hem niet kunnen helpen als hij aangeeft dat hij niets mankeert.
De vergelijking met jouw geval gaat niet op. Je zou het boek moeten lezen om goed te kunnen oordelen. Ook al weet je nu alles al, het is toch een leuk boek om te lezen.
Het is de politie die het allemaal beter weet, want al het forensisch materiaal en de getuigenissen zijn tegen hem. Maar ook daar mag je niet met een vingertje gaan wijzen. Ze kúnnen niet anders oordelen.
En wat zou je zelf doen, als alles tegen je getuigt en je geheugen je totaal in de steek laat? Je kunt nog zo vast in jezelf geloven, ervan overtuigd zijn dat je niet tot zoiets in staat bent, als al het bewijs tegen je is dan moet je wel. En zo verging het deze man ook. Het kostte hem een paar jaar maar toen ging hij overstag. Ik vind "breken" (eerder ergens genoemd) een te zwaar woord. Dat klinkt als een horror-scenario. Er wordt geen druk op hem uitgeoefend.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
ja, maar daar gaat het juist om. Wie weet mankeert hij inderdaad niets maar heeft hij 'alleen' onder invloed van die drank en drugs dat gedaan en is die avond die combinatie zodanig slecht bij elkaar passend geweest dat hij agressief werd en de dingen deed waarvan gezegd wordt dat hij ze deed. Het kan toch écht zijn dat hij niets mankeert?maar ze moeten eerst weten wat ie mankeert toch?
Er zijn toch ook gevallen bekend dat er in café's drugs in iemands drankje werd gedaan en diegene daarna compleet van de wereld was? Dus waarom zou dit niet kunnen en moet hij wat mankeren?
En natuurlijk zou ik me 1000 dingen afvragen en twijfelen of ik het nu wél of niet gedaan heb. Maar als ik het echt niet weet zou ik ook niet zo gauw zeggen dat ik het inderdaad gedaan heb. Het is nogal wat waar diegene van beschuldigd wordt!
En ALS ik ja zou zeggen dan is daarmee niet gezegd dat ik dan voor eens en altijd een misdadiger ben, dat ik het karakter van een misdadiger heb en tbr verdien. De combinatie drugs en alcohol kan heel rare dingen met iemand doen. Qua daad/het gevolg is kennelijk heel erg maar daarmee is nog niet gezegd dat diegene daadwerkelijk van karakter slecht is en herstellen moet en jaren tbr moet krijgen.
Hij zou eerder opgevangen moeten worden omdat hij kennelijk iets heel ergs gedaan heeft en niet weet dát hij dat gedaan heeft. Ga daar maar eens mee leven.
Maar je hebt wel gelijk, ik heb het boek niet gelezen dus weet niet hoe het verhaal is.
Dettie
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Dat klopt: mogelijk mankeert hij niets en is het een eenmalige actie geweest. Ik bedoel met dat "mankeren" ook niet dat hij werkelijk geestelijk ziek is, maar dat de psychiaters in de kliniek dat niet weten en wel een houvast moeten hebben om hun behandeling op te baseren. De man is nu eenmaal veroordeeld en zit in die kliniek. En zolang hij blijft zeggen: ik heb niets gedaan, komt hij die kliniek niet uit. Dat zou jij als burger ook niet willen. Jij weet ook niet of het een eenmalige actie was of dat die man werkelijk gevaarlijk is.
Als jij bij de dokter zit en je zegt dat je niets mankeert, kan hij je toch ook geen therapie voorschrijven? Vanaf het moment dat hij accepteert dat het een eenmalige actie was, werkt hij mee, wil hij praten met de psychiater en komt hij in no time vrij. Hij accepteert dat het één keer is gebeurd en neemt voorzorgsmaatregelen dat het nooit of te nimmer weer zal gebeuren. Hij wil gewoon een nieuw leven beginnen, zonder drank en drugs.
Je laatste regels gelden ook absoluut voor hem. Hij doet er dus 3 jaar over.
Lees het nou maar gewoon, jij leest het in een avond uit denk ik. Het zijn maar 235 blz., tamelijk royale bladspiegel, een flink aantal witpagina's tussen de hoofdstukken en gemakkelijk leesbaar.
Als jij bij de dokter zit en je zegt dat je niets mankeert, kan hij je toch ook geen therapie voorschrijven? Vanaf het moment dat hij accepteert dat het een eenmalige actie was, werkt hij mee, wil hij praten met de psychiater en komt hij in no time vrij. Hij accepteert dat het één keer is gebeurd en neemt voorzorgsmaatregelen dat het nooit of te nimmer weer zal gebeuren. Hij wil gewoon een nieuw leven beginnen, zonder drank en drugs.
Je laatste regels gelden ook absoluut voor hem. Hij doet er dus 3 jaar over.
Lees het nou maar gewoon, jij leest het in een avond uit denk ik. Het zijn maar 235 blz., tamelijk royale bladspiegel, een flink aantal witpagina's tussen de hoofdstukken en gemakkelijk leesbaar.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ha berdine,
Ja ik begrijp wel wat jij zeggen wil. Jij zegt de man is mogelijk een gevaar voor de maatschappij dus mogen ze hem niet laten gaan.
Maar ik heb steeds het gevoel als ik jullie verhalen over dit boek lees dat de man een bekentenis door de strot geduwd wordt. Nu de man eenmaal gezegd heeft oké dan heb ik dat kennelijk gedaan, is hij geen gevaar voor de maatschappij meer?
Zijn constante zeggen dat hij het écht niet weet is veel eerlijker. Waarom daarop geen therapie baseren?
Zij kunnen hem bijv. confronteren met dergelijke vergrijpen van anderen en kijken hoe hij daar op reageert. Het is een complete willekeur nu. Zij vinden dat de man eerst maar moet accepteren dat hij het mogelijk gedaan heeft.
Zij vinden dat de man wat mankeert en genezen moet worden. Ze maken nu van de man een geval met in de boeken die status die zij, de hulpverleners, willen, die zij bepalen.
Kan me voorstellen dat de man breekt anders zou hij mogelijk nog 10 jaar daar zitten terwijl hij niet eens weet of hij het wel of niet gedaan heeft.
Dettie
die het nu, op dit moment, zeker niet gaat lezen, heb nog veel teveel liggen, dat moet ik eerst 'weglezen'.
Ja ik begrijp wel wat jij zeggen wil. Jij zegt de man is mogelijk een gevaar voor de maatschappij dus mogen ze hem niet laten gaan.
Maar ik heb steeds het gevoel als ik jullie verhalen over dit boek lees dat de man een bekentenis door de strot geduwd wordt. Nu de man eenmaal gezegd heeft oké dan heb ik dat kennelijk gedaan, is hij geen gevaar voor de maatschappij meer?
Zijn constante zeggen dat hij het écht niet weet is veel eerlijker. Waarom daarop geen therapie baseren?
Zij kunnen hem bijv. confronteren met dergelijke vergrijpen van anderen en kijken hoe hij daar op reageert. Het is een complete willekeur nu. Zij vinden dat de man eerst maar moet accepteren dat hij het mogelijk gedaan heeft.
Zij vinden dat de man wat mankeert en genezen moet worden. Ze maken nu van de man een geval met in de boeken die status die zij, de hulpverleners, willen, die zij bepalen.
Kan me voorstellen dat de man breekt anders zou hij mogelijk nog 10 jaar daar zitten terwijl hij niet eens weet of hij het wel of niet gedaan heeft.
Dettie
die het nu, op dit moment, zeker niet gaat lezen, heb nog veel teveel liggen, dat moet ik eerst 'weglezen'.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Dettie, nou dwaal je erg ver af van wat er in het boek staat.
Nu de man eenmaal gezegd heeft oké dan heb ik dat kennelijk gedaan, is hij geen gevaar voor de maatschappij meer?
Nee, nu kan hij een behandeling krijgen.
Kan me voorstellen dat de man breekt anders zou hij mogelijk nog 10 jaar daar zitten terwijl hij niet eens weet of hij het wel of niet gedaan heeft.
De man accepteert tenslotte wat hij gedaan heeft, omdat het bewijs overtuigend is en niet omdat zij hem dat opdringen. Hij wordt met rust gelaten en komt zélf tot de conclusie dat het wel waar moet zijn. Hij zou er niet nog eens 10 jaar zitten, maar zelfs levenslang.
Als ze hem therapie hadden opgedrongen was hij echt gek geworden. Ze hebben hem rustig zelf tot inzicht laten komen. Noem dat dan een "therapie".
Ik weet niet hoe jij aan al die inzichten komt over hoe het er in zo'n kliniek aan toe gaat. De schrijver heeft er les gegeven en ik hoop dat het eraan toe gaat zoals hij het beschrijft en niet zoals in jouw horrorscenario.
Nu de man eenmaal gezegd heeft oké dan heb ik dat kennelijk gedaan, is hij geen gevaar voor de maatschappij meer?
Nee, nu kan hij een behandeling krijgen.
Kan me voorstellen dat de man breekt anders zou hij mogelijk nog 10 jaar daar zitten terwijl hij niet eens weet of hij het wel of niet gedaan heeft.
De man accepteert tenslotte wat hij gedaan heeft, omdat het bewijs overtuigend is en niet omdat zij hem dat opdringen. Hij wordt met rust gelaten en komt zélf tot de conclusie dat het wel waar moet zijn. Hij zou er niet nog eens 10 jaar zitten, maar zelfs levenslang.
Als ze hem therapie hadden opgedrongen was hij echt gek geworden. Ze hebben hem rustig zelf tot inzicht laten komen. Noem dat dan een "therapie".
Ik weet niet hoe jij aan al die inzichten komt over hoe het er in zo'n kliniek aan toe gaat. De schrijver heeft er les gegeven en ik hoop dat het eraan toe gaat zoals hij het beschrijft en niet zoals in jouw horrorscenario.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ja, je hebt gelijk ik heb het boek niet gelezen en zal mogelijk afdwalen.
Maar het is toch eigenlijk wel gek dat als hij maar zegt ja ik deed het of dat accepteert dat hij dan pas geen gevaar meer is want dan kan hij behandeld worden. Zijn omgeving is er zo van overtuigd dat hij het wél deed dat hij uit arren moede dan maar accepteert dat het dan wel zo zal zijn. En dan kan hij pas behandeld worden. Ik zou ook gek werden als ik behandeld werd voor iets waarvan ik niet wist dat ik dat gedaan had, dat is toch vrij normaal?
Hij kan kennelijk 1000 keer zeggen ik weet het niet en ik geloof het niet dat ik zoiets doe, en dat wordt niet geaccepteerd want alle schijn is tegen hem en nu hij dan maar zegt ja, dan wordt hij onmiddellijk wél geloofd en kan de behandeling beginnen.
Het is bijna een klokkenluider verhaal. Een klokkenluider geeft aan dat iets helemaal mis is en is eerlijk en uiteindelijk moet de klokkenluider zich schuil houden en/of verliest zijn huis en belandt in een caravan.
En dat horrorscenario...
Ik woon tegenover zo'n kliniek en heb via mensen die daar helaas behandeld moesten worden persoonlijk gezien dat wat de cliënt zegt er weinig toe doet. De behandelaar heeft altijd gelijk, linksom of rechtsom. Dat heeft voor de mensen die behandeld werden erg akelige gevolgen gehad.
Er was bijv. iemand die deed computerwerk en kon daar absoluut niet meer tegen. Was helemaal doorgedraaid en wat geven ze hem als bezigheidstherapie? 3 x raden? jaaaa... computerwerk!
Er zaten mensen vanwege alcoholproblemen en die kochten elke dag alcohol in de plaatselijke supermarkt en lagen soms in de regen en kou op de grond, want de combinatie alcohol en medicijnen was niet erg geslaagd. Als je dan belde dat er iemand op de grond lag te klappertanden en van de wereld was dan was het jammer, maar er was even geen personeel beschikbaar, kon ik diegene niet brengen? Uiteindelijk moest de politie ze maar naar de kliniek brengen En de volgende dag zag je ze weer lopen met hun blikjes bier! Want cliënten zijn vrij in hun doen en laten... het zal je kind maar wezen!
Ik heb dus inderdaad geen hoge pet op van behandelaars. Ik heb daarvoor teveel misstappen en misbeoordelingen gezien.
En dit is dan nog vrij 'onschuldig', ik kan bergen verhalen vertellen over behandelingen waarbij cliënt héél erg de dupe is.
Ik heb maar van één behandelaar positieve berichten gehoord.
Maar zou jij je laten behandelen als je niets meer weet en er bijna van overtuigd bent dat het bijna onmogelijk is dat je zoiets gedaan hebt?
Dettie
op haar stokpaardje
Maar het is toch eigenlijk wel gek dat als hij maar zegt ja ik deed het of dat accepteert dat hij dan pas geen gevaar meer is want dan kan hij behandeld worden. Zijn omgeving is er zo van overtuigd dat hij het wél deed dat hij uit arren moede dan maar accepteert dat het dan wel zo zal zijn. En dan kan hij pas behandeld worden. Ik zou ook gek werden als ik behandeld werd voor iets waarvan ik niet wist dat ik dat gedaan had, dat is toch vrij normaal?
Hij kan kennelijk 1000 keer zeggen ik weet het niet en ik geloof het niet dat ik zoiets doe, en dat wordt niet geaccepteerd want alle schijn is tegen hem en nu hij dan maar zegt ja, dan wordt hij onmiddellijk wél geloofd en kan de behandeling beginnen.
Het is bijna een klokkenluider verhaal. Een klokkenluider geeft aan dat iets helemaal mis is en is eerlijk en uiteindelijk moet de klokkenluider zich schuil houden en/of verliest zijn huis en belandt in een caravan.
En dat horrorscenario...
Ik woon tegenover zo'n kliniek en heb via mensen die daar helaas behandeld moesten worden persoonlijk gezien dat wat de cliënt zegt er weinig toe doet. De behandelaar heeft altijd gelijk, linksom of rechtsom. Dat heeft voor de mensen die behandeld werden erg akelige gevolgen gehad.
Er was bijv. iemand die deed computerwerk en kon daar absoluut niet meer tegen. Was helemaal doorgedraaid en wat geven ze hem als bezigheidstherapie? 3 x raden? jaaaa... computerwerk!
Er zaten mensen vanwege alcoholproblemen en die kochten elke dag alcohol in de plaatselijke supermarkt en lagen soms in de regen en kou op de grond, want de combinatie alcohol en medicijnen was niet erg geslaagd. Als je dan belde dat er iemand op de grond lag te klappertanden en van de wereld was dan was het jammer, maar er was even geen personeel beschikbaar, kon ik diegene niet brengen? Uiteindelijk moest de politie ze maar naar de kliniek brengen En de volgende dag zag je ze weer lopen met hun blikjes bier! Want cliënten zijn vrij in hun doen en laten... het zal je kind maar wezen!
Ik heb dus inderdaad geen hoge pet op van behandelaars. Ik heb daarvoor teveel misstappen en misbeoordelingen gezien.
En dit is dan nog vrij 'onschuldig', ik kan bergen verhalen vertellen over behandelingen waarbij cliënt héél erg de dupe is.
Ik heb maar van één behandelaar positieve berichten gehoord.
Maar zou jij je laten behandelen als je niets meer weet en er bijna van overtuigd bent dat het bijna onmogelijk is dat je zoiets gedaan hebt?
Dettie
op haar stokpaardje
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ik heb het boek niet gelezen maar als ik jullie reactie zo lees over geen gevaar meer zijn als je hebt geaccepteerd dat je het gedaan hebt lijkt mij dat als je eenmaal geaccepteerd hebt dat je onder invloed van alcohol en drugs verschrikkelijke dingen blijkt te kunnen doen je dan alles zult doen om te zorgen dat je geen alcohol en drugs meer tegelijk gebruikt. Op dat moment is iemand minder gevaarlijk dan wanneer hij het niet gelooft en de kans groot is dat hij weer alcohol en drugs tegelijk gebruikt.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ik weet niet of diegene het niet gelooft Johanna, ik heb het boek niet gelezen, hij zal in ieder geval twijfelen lijkt me, alle schijn is wel tegen hem, maar hij accepteert kennelijk niet waarvoor hij beschuldigd wordt omdat hij het niet meer weet en zich niet kan indenken dat hij zoiets doet.
(Ik zelf zou per se willen weten wat er werkelijk gebeurd is want ik zou het gekmakend vinden als ik dat niet wist. De onderste steen zou boven moeten komen totdat ik overtuigd zou zijn dat het wérkelijk zo gegaan is.)
Het lijkt mij wel dat als je hoort dat je onder invloed van alcohol en drugs mógelijk dingen doet die je normaal gesproken nooit doet dan zou je dat sowieso al laten, of je het nu wel of niet gedaan hebt.
Dettie
(Ik zelf zou per se willen weten wat er werkelijk gebeurd is want ik zou het gekmakend vinden als ik dat niet wist. De onderste steen zou boven moeten komen totdat ik overtuigd zou zijn dat het wérkelijk zo gegaan is.)
Het lijkt mij wel dat als je hoort dat je onder invloed van alcohol en drugs mógelijk dingen doet die je normaal gesproken nooit doet dan zou je dat sowieso al laten, of je het nu wel of niet gedaan hebt.
Dettie
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
En dat is exact wat hij doet. Hij accepteert dat hij onder invloed blijkbaar tot dingen in staat is die hij niet voor mogelijk houdt. Hij wil geen drugs meer en alcohol met mate. Hij wil absoluut niet dat het nog eens gebeurt. Zodra hij aangeeft dat hij dit serieus meent, wordt er werk gemaakt van zijn terugkeer in de maatschappij.Johanna schreef:Ik heb het boek niet gelezen maar als ik jullie reactie zo lees over geen gevaar meer zijn als je hebt geaccepteerd dat je het gedaan hebt lijkt mij dat als je eenmaal geaccepteerd hebt dat je onder invloed van alcohol en drugs verschrikkelijke dingen blijkt te kunnen doen je dan alles zult doen om te zorgen dat je geen alcohol en drugs meer tegelijk gebruikt. Op dat moment is iemand minder gevaarlijk dan wanneer hij het niet gelooft en de kans groot is dat hij weer alcohol en drugs tegelijk gebruikt.
Het is niet dat alle schijn tegen hem is, Dettie. Er is hard bewijs tegen hem! En getuigenverklaringen! Dan kun je zelf nog zo hard geloven dat je niet tot zoiets is staat bent, uiteindelijk ga je overstag. En zo niet, dan mag je lekker de rest van je leven in de kliniek blijven. Dus ja, ik denk dat ik ook toe zou geven, al was het maar om vrij te komen en mijn leven opnieuw op te kunnen bouwen, zonder drugs en alcohol.Dettie schreef: .....want alle schijn is tegen hem.......Maar zou jij je laten behandelen als je niets meer weet en er bijna van overtuigd bent dat het bijna onmogelijk is dat je zoiets gedaan hebt?
In het boek had ik wel twijfels of Ben zich werkelijk gewonnen gaf of dat hij het speelde, gewoon om vrij te komen. Maar hij meende het. Marjo had meer geloof in hem en voor haar hoefden die laatste hoofdstukjes niet meer.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ja ik hou nu ook op hoor. Er borrelt nog van alles in me op maar dat gaat dan vervelend worden (als jullie dat al niet vinden)
dus ik stop nu met reageren.
Maar bedankt voor alle reacties! Ik vond het wel een fijne discussie.
Dettie
dus ik stop nu met reageren.
Maar bedankt voor alle reacties! Ik vond het wel een fijne discussie.
Dettie
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
En je stokpaardje wil misschien ook wel op stal?
Ik denk ook dat ieders punt nu wel duidelijk is. Tijd voor een ander boek.....
En nee, het was zeker niet vervelend!
Ik denk ook dat ieders punt nu wel duidelijk is. Tijd voor een ander boek.....
En nee, het was zeker niet vervelend!
-
Renate
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Interessant boek? In ieder geval een interessante discussie.
Gesteld dat Benjamin onschuldig is, dan ontstaat er in dit verband een catch 22 situatie. Als hij blijft ontkennen dat hij gedaan heeft, waar hij van beschuldigd wordt, heeft behandeling geen zin en blijft hij vastzitten. Als hij toegeeft dat hij gedaan heeft waarvan hij wordt beschuldigd, ook al heeft hij dat helemaal niet gedaan, spreekt hij in de ogen van de behandelaars de waarheid en kan hij behandeld worden, voor wat in feite een leugen is. Alleen door te liegen kan hij dus vrijkomen, zij het natuurlijk pas na behandeling.
Maar goed, dat schreef ik na het lezen van de helft van de discussie.
Ik heb zelf zo veel met hulpverleners te maken gehad, dat ik bij wijze van spreken een half boek zou kunnen schrijven. Hokjes zijn een ding, als men de benaming van hokjes gaat veranderen wordt het pas echt leuk.
Gesteld dat Benjamin onschuldig is, dan ontstaat er in dit verband een catch 22 situatie. Als hij blijft ontkennen dat hij gedaan heeft, waar hij van beschuldigd wordt, heeft behandeling geen zin en blijft hij vastzitten. Als hij toegeeft dat hij gedaan heeft waarvan hij wordt beschuldigd, ook al heeft hij dat helemaal niet gedaan, spreekt hij in de ogen van de behandelaars de waarheid en kan hij behandeld worden, voor wat in feite een leugen is. Alleen door te liegen kan hij dus vrijkomen, zij het natuurlijk pas na behandeling.
Maar goed, dat schreef ik na het lezen van de helft van de discussie.
Ik heb zelf zo veel met hulpverleners te maken gehad, dat ik bij wijze van spreken een half boek zou kunnen schrijven. Hokjes zijn een ding, als men de benaming van hokjes gaat veranderen wordt het pas echt leuk.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Ben je dit boek nu aan het lezen?
-
Renate
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Nee, dan zou ik het eerst uit de bibliotheek moeten halen. M'n lijst groeit sneller dan ik kan lezen.
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Zou leuk zijn voor deze discussie. Omdat jij wat meer van deze materie weet dan wij. Misschien kun je dat stokpaardje van Dettie wat beters te eten geven dan de rotte appels die het van Dettie's overburen krijgt. Volgens mij gaat het er namelijk niet overal zo beroerd aan toe.
Volgens mij gaat het er namelijk niet overal zo beroerd aan toe.-
Renate
Re: Michiel Stroink - Of ik gek ben (debuut)
Van welke materie weet ik meer? Van TBS weet ik ook niet veel. Heb nooit in een TBS kliniek gezeten. Ben als kind veel bij MOB's en RIAGG's geweest, heb ook later met psychologen en dergelijke te maken gehad en heb 9 maanden in dagbehandeling gezeten. Later ook nog met re-integratiebedrijven te maken gehad.berdine schreef:Zou leuk zijn voor deze discussie. Omdat jij wat meer van deze materie weet dan wij. Misschien kun je dat stokpaardje van Dettie wat beters te eten geven dan de rotte appels die het van Dettie's overburen krijgt.