Mathieu Lindon - Alleen mijn hart is niet genoeg

[Renate]

M"n vader heeft het uit, maar vond het een beetje teleurstellend. Hij stelde dat hij door bleef lezen, omdat hij wilde weten hoe het afliep, maar dat het einde eigenlijk nogal open was.

[Willeke]

He, jammer dat het tegen viel. ja je moet nog een aantal dingen invullen zelf op het einde, dat klopt.

[Renate]

Ik zal wel zien hoe ik het vind. Eerst m'n bibliotheekboeken uitlezen.

[Renate]

Ik ben er net in begonnen en dankzij m'n vader weet ik helaas al hoe het een en ander in elkaar zit. Hij had wat over het boek geschreven en liet me dat lezen, helaas bleek datgene wat hij geschreven had, precies te zijn waar het hele verhaal om draait, namelijk wie is nu eigenlijk die Milodi.

[Dettie]

O ja, dat is jammer, want dat aldoor niet weten, geeft het verhaal juist dat extra's.

Dettie

[Renate]

Ik vond dat dus ook niet zo leuk. Nu het maar weer proberen te vergeten.

[Renate]

Ik schiet inmiddels aardig op. Halverwege begon ik wel te vermoeden wie Milodi was en inmiddels is het dus zeker. Wat m'n vader me liet lezen, stond in essentie ook al op de achterkant van het boek. Uiteindelijk was het dus ook niet zo'n ramp. Het blijft overigens wel een mooi boek, dat nog wel blijft hangen. M'n vader vond de kinderen niet leuk, terwijl ik ze nu juist wel aardig vind. Misschien wat vroegwijs, maar dat maakt ze ergens alleen maar leuker.

[Renate]

En ik heb het boek al weer een tijdje uit. Ik vond het heel mooi. Een boek dat je bijblijft. Leuk om zowel een huis, als een leuke familie te erven.

[Dettie]

Kijk! Zo mag ik het graag horen. Leuk dat je zo genoten hebt.
Het is alweer 8 jaar geleden dat ik dit las en vooral de sfeer vond ik zo mooi. Ik weet nog dat de man heel ziek werd en die kinderen de wonderlijkste taal uitsloegen. Het héle verhaal weet ik helaas niet meer.

Dettie

[Renate]

Ja, de sfeer is mooi. Op het moment van de ziekte blijkt de titel een heel bijzondere tweede betekenis te krijgen.