PetraO. schreef:Ik heb het fragment gelezen en inderdaad, dat is helemaal niet slecht. Waarschijnlijk is die Arie Storm van Parool een collega, die ook wel een boek had willen schrijven. En misschien een manuscript heeft ingeleverd bij de uitgeverij. Dat is afgewezen.
In ieder geval had hij kennelijk een appeltje met Frénk te schillen. Ik heb nog nooit een debuut zo meedogenloos vermorzeld gezien als toen in die recensie. De schrijver lag bij wijze van spreken al kermend op de grond en Storm bleef maar op hem stampen. (Max Pam deed dat ook ooit in HP/De Tijd met het debuut van Pauline Slot. Hij ging maar door en door en door, en ik geneerde me er een beetje voor dat ik af en toe moest lachen want het was wel erg geestig opgeschreven. )
Net in 3 uur in een ruk "de steniging" uitgelezen. Bijzonder als ik de recensie mag geloven
Ach, recensenten: het zijn net mensen.
In de reactie van de andere leestafelaars, lees ik wat vragen die ik ook overhoud na het lezen:
- wat is de rol van Dennis
- van wie is nou de baby
Twijfels over de steniging had ik eigenlijk niet, tot ik de recensie van ?? las. Ergens kan ik mij best voorstellen dat Priscilla haar woede tegen de afwijzing visualieert tijdens de bevalling (ja, volgen jullie me nog).
Als het boek gekocht zou hebben, zou ik het met veel plezier aan anderen hebben laten lezen en zeker niet mijn geld teruggevraagd hebben!
Ik vond het indrukwekkend!
Het verhaal gaat niet over de steniging, maar over het leven van Priscilla, die een opeenstapeling van problemen te verwerken heeft gekregen in een korte periode.
Uiteindelijk komt ze, zwanger en wel, in een psychiatrische inrichting terecht. Belangrijk gegeven is dat haar liefde Karim, een model-allochtoon naar zich het aanvankelijk laat aanzien, vermoord wordt door een baksteen. Het verhaal gaat niet om wie het heeft gedaan (al wordt dat op het eind wel duidelijk en ik stond er nogal van te kijken) maar om Priscilla’s wel en wee, voor en na de moord: de scheiding van haar ouders, de intrede van de nieuwe vrouw van haar vader, haar omgang met haar vader. Eigenlijk is het boek te beschouwen als een ontwikkelingsroman, over iemand die volwassen moet worden onder voorwaarden die wat te zwaar zijn.
Het las gemakkelijk weg. Van der Linden gebruikt de taal van Priscilla, die een soort straattaal, of MSN-taal is. En eigenlijk vind ik het jammer dat hij het daarbij gelaten heeft, want in dit boek mis ik toch het spelen met taal. Het is te recht toe aan geschreven om mooi te zijn, en dat terwijl de gebeurtenissen best interessant zijn. Van iets als het binnentreden van de nieuwe vrouw van een vader kan je altijd wel iets maken, evenals van een gewelddadige dood, waarvan niemand de aanleiding begrijpt. Wat wel weer pleit voor het boek is de humoristische beschrijving van de stille tocht die gehouden wordt na het overlijden van Karim.
Toch een voldoende voor dit boek, er verschijnen wel slechtere debuten, vooral van journalisten.
En nu lees ik hier, dat Priscilla niet met die steen op het gezicht van Karim heeft geslagen en zo heb ik het wel gelezen. Wat ik me steeds afvroeg en wat ik geloof ik wel tussen de regeltjes heb gelezen, is dat Priscilla seks met haar vader had. Lazen jullie dat ook? En Dennis, tja, wat moet die in het verhaal? Zou hij dan de echte steniger zijn?
Was het niet zo dat Priscilla eerst van achteren toesloeg en toen hij op de grond lag, op zijn gezicht?
En ja, die seks met haar vader, dat las ik ook tussen de regels. Vette kans dat die baby dus van pa was.
Ik kan me ook niet alles meer precies herinneren, maar ik meen dat Karim haar respecteerde en niet met haar naar bed wilde. Als dat zo is voelde ze zich misschien afgewezen en nam ze wraak. Of was er zodoende geen mogelijkheid om de baby een acceptabele vader te geven. Nu kon ze de baby voor Karims kind laten doorgaan.
Ik denk dat Dennis gewoon een vriend was. Ik heb daar verder niks achter gezocht.
Ik ben een paar keer in het boek begonnen en op een of andere manier kom ik niet verder. Elke keer leg ik het weer weg, pak ik weer een ander boek. Ik geef het op. Het boek gaat binnenkort naar Grada.
Ik heb het nu herlezen, en voor wie nog lezen wil onder de verklapper
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
Ja, Priscilla slaat Karim eerst van achteren en daarna vol in het gelaat met die steen. En als je de tijdbalk volgt zou het kind inderdaad van haar vader kunnen zijn, al ziet ze een toefje zwart haar. Dat zegt weinig. Karim heeft bij die eerste en laatste keer gemerkt dat ze geen maagd meer was, en begon te twijfelen of ze dan wel de juiste vrouw voor hem was. Dat deed de emmer overlopen bij Priscilla, die bij hem een veilige haven dacht te vinden. Die er nu dus niet meer was. Van een waanidee in het hoofd van Priscilla geloof ik nul komma nul!
Dennis was slechts een vriend.
Tijdens de uitreiking van de Academia Debutantenprijs werd dit voorgelezen.
De lezers hebben geoordeeld. Zij hebben een, veelal onderbouwde, kritische, goed geformuleerde waardering gegeven van de boeken die zij gelezen hebben.
Ik zal enkele quotes citeren uit de veelheid van lezersoordelen.
Frénk van der Linden, De steniging
· Het heeft mijn kijk op mensen veranderd. Ik beoordeel mensen niet langer meer op hun uiterlijk en voorkomen.
· Net nog iets beter dan Bruidsvlucht. Gegeven heel actueel, maar zo beschreven dat ook een 85-jarige dit een heel mooi boek vindt.
· Jemig, wat een boek. Meeslepend tegen wil en dank. Onwillekeurig op zoek naar de goede afloop maar deze roman is geen sprookje.
· Ongelooflijk goed. Vol vaart, emotioneel. Boeit van begin tot eind. De personen komen tot leven. Taalgebruik soms iets te veel van het goede maar is eigenlijk wel functioneel. Boek had gezien de stroom van onderwerpen wel wat omvangrijker mogen zijn.
· Niet mijn boek; na 104 pag. weg gelegd. Erg verwarrend, vervreemdend.
· In het begin dacht ik: moet dit onderwerp wéér? Maar na het lezen van een hoofdstuk: prima boek! Met steeds weer subtiele aanwijzingen. Verrassend einde! Een aanrader!
· Lekker eigentijds taalgebruik. Continu beelden neergepend. Tempo, ritme, kadans als een passeerbeweging van Amrabat. Alleen, die steen ……..
· Eigentijdse roman (hard) Goed plot.
· Mooi, verrassend verhaal. Goed geschreven. Met veel plezier gelezen.
· Goed geschreven, moderne jeugd.
· Goed geschreven, mooi opgebouwd verhaal, wel een wat erg onwaarschijnlijk plot.
· Vervelend boek vol irritant en vrouwonvriendelijk taalgebruik bijvoorbeeld: onbedaarlijk rustig, tikgeit, tevenzeef, parketting teef enz.
· Ik ben door dit boek enige tijd plezierig beziggehouden. Eenmaal opgeslokt door de jonge hoofdpersoon, met wie ik mij gezien mijn leeftijd niet direct kon verbinden, werd ik gaandeweg verteerd door haar drama en maakte een aangename gang door haar ziel door. Vooral haar detaillisme, haar ijskoude waarneming en de interactie met haar vriendje en familie pakte me bij de keel en doet me denken aan Hofmeester uit Tirza, dat ik later las. Ik kijk uit naar de volgende roman van deze schrijver.
· Prachtige omkering culture-clash, met veel vaart verteld vanuit pov white trash protagoniste.
· Hij kan dus niet alleen goed verhalen uit anderen krijgen, maar ze ook zelf schrijven.
· Wat een indrukwekkend verhaal. De geest van deze nu tijd. Spannend tot de laatste bladzij.
Door de berekeningsformule van de waarderingscijfers van de lezers kunnen we eventueel een ranglijst opstellen van 1 t/m 5, maar dat hebben we nooit gedaan en zullen we ook nooit doen. Het gaat niet om een honderdste seconde, een centimeter meer of minder, een borsthaar verschil. Het gaat om een geheel van persoonlijke waarderingen van deze vijf boeken.
De lezers hebben besloten dat vandaag de Academica DebutantenPrijs en de Academica Award uitgereikt gaan worden aan Marieke van der Pol voor haar roman Bruidsvlucht.
Eindelijk 'De Steniging' gelezen.
Ik vind het een heel goed verhaal. Helaas was ik te laat om de negatieve recensies in het Parool te kunnen lezen. Ik heb de hele lijst Boeken daar nagekeken, maar ik kon het niet terug vinden.
Ik ben het in ieder geval niet eens met de opmerking, dat het taalgebruik niet goed is. Het verhaal komt uit het (verwarde) brein van een jongvolwassene. Welke taal verwacht men dan? Het is zeker verre van MSN-taal, wel moderne tienertaal.
Voor mij is het overduidelijk, dat ze in verwachting is van haar vader.
De zin helemaal voorin het boek (heeft zoiets ook een naam?) zegt, denk ik, ook veel over het verhaal: 'Men wreekt zich altijd in het leven, alleen meestal niet op de personen die schuldig zijn.'
Haar moeder heeft haar verlaten, haar vader heeft haar herhaaldeljk op een andere manier in de steek gelaten. Het halfzusje, dat steeds door haar pantser heen wist te komen, gaat dood.
Zelf neemt ze wraak op de vriend Dennis, die haar adoreert, laat hem smeken, laat zich niet zien, belt niet. En uiteindelijk neemt ze wraak op haar grote liefde, die het misschien wel in z'n hoofd zal halen haar te verlaten.
Het kind van haar vader zal ze zeker niet kunnen houden. Beter nu zelf afstand doen, voordat het kind haar ooit zal verlaten, zoals alle anderen in haar leven hebben gedaan.
Ik vind het ook heel knap, dat een man in het hoofd van een jonge vrouw kan gaan zitten en van daaruit deze problemen beshrijft.
)