Mooi..Verhulst is de rauwe versie van Mortier.
Lees verder, klik hier
http://www.leestafel.info/dimitri-verhulst
Dimitri Verhulst - De helaasheid der dingen
Dimitri Verhulst - De helaasheid der dingen
Laatst gewijzigd door Marjo op 05 mei 2009, 20:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Ah, dit is een boek dat ik absoluut moet lezen!
Ik heb een interview met de schrijver gehoord, hij was bij Kunstof (radio 1, tussen 7 en 8; iedere werkdag) te gast. Daar vertelde hij dat het verhaal inderdaad grotendeels gebaseerd is op zijn eigen jeugd. Hij groeide op in een gezin vol zuipende en vloekende mannen, de locale politiecel was hun tweede thuis.
Wat me vooral heel bijzonder lijkt is dat hij met zo'n afstandelijke geamuseerdheid kan kijken naar zijn verleden.
Ik heb een interview met de schrijver gehoord, hij was bij Kunstof (radio 1, tussen 7 en 8; iedere werkdag) te gast. Daar vertelde hij dat het verhaal inderdaad grotendeels gebaseerd is op zijn eigen jeugd. Hij groeide op in een gezin vol zuipende en vloekende mannen, de locale politiecel was hun tweede thuis.
Wat me vooral heel bijzonder lijkt is dat hij met zo'n afstandelijke geamuseerdheid kan kijken naar zijn verleden.
. Is dus mijn volgende "must".Een uitspraak van de heer Verhulst..ik mag die man wel!
Ik heb zeven jaar niets aan mijn boeken verdiend. Per uur bekeken blijf ik onderbetaald, nummer één of geen nummer één. Ik ben niet de nummer één in tennis hé. Van De helaasheid der dingen is net een zesde druk opgelegd. Dat betekent dat er 9.000 exemplaren verkocht zijn. Zelf hou ik 10 procent van de verkoopprijs over. Dat betekent dat ik aan dit boek ongeveer 18.000 euro heb verdiend. In zeven jaar tijd maakt dat een goede 200 euro per maand. En dan heb ik nog geen belastingen betaald. Ik heb met andere woorden de keuze tussen het Vlaams Fonds voor de Letteren en het OCMW. Maar ik volg nu mijn eerste tennislessen."
Overigens heb ik in het archief van Kunststof geen Verhulst gevonden.
Ik heb zeven jaar niets aan mijn boeken verdiend. Per uur bekeken blijf ik onderbetaald, nummer één of geen nummer één. Ik ben niet de nummer één in tennis hé. Van De helaasheid der dingen is net een zesde druk opgelegd. Dat betekent dat er 9.000 exemplaren verkocht zijn. Zelf hou ik 10 procent van de verkoopprijs over. Dat betekent dat ik aan dit boek ongeveer 18.000 euro heb verdiend. In zeven jaar tijd maakt dat een goede 200 euro per maand. En dan heb ik nog geen belastingen betaald. Ik heb met andere woorden de keuze tussen het Vlaams Fonds voor de Letteren en het OCMW. Maar ik volg nu mijn eerste tennislessen."
Overigens heb ik in het archief van Kunststof geen Verhulst gevonden.
Marjo schrijft in haar verslag
"Er klinkt ook weemoed in de verhalen, en mededogen ten aanzien van zijn grootmoeder, die hem bij gebrek aan moeder toch grotendeels heeft grootgebracht. Aan zijn vader, die een dappere poging waagde om van de alcohol af te komen."
De helaasheid der dingen oftewel het jammere dat dingen gebeuren.
Zo zie ik het tenminste.
marjo? Wat denk jij?
Bernadet
"Er klinkt ook weemoed in de verhalen, en mededogen ten aanzien van zijn grootmoeder, die hem bij gebrek aan moeder toch grotendeels heeft grootgebracht. Aan zijn vader, die een dappere poging waagde om van de alcohol af te komen."
De helaasheid der dingen oftewel het jammere dat dingen gebeuren.
Zo zie ik het tenminste.
marjo? Wat denk jij?
Bernadet
Als het nog van belang is: de titel wordt genoemd op pagina 181. Hij zit met zijn grootmoeder in de cafetaria van het tehuis.
"In een cafetaria vol lekkende mensen, en jengelende kinderen die andere bezoekers hadden meegebracht, ter compensatie, of om er de nadruk op te leggen dat het leven van de oude doorgegeven was, als stokjes in een eeuwige estafette waar niemand de zin van kent maar waar men zich aan vastklampt in de grote helaasheid der dingen."
Ik vond het een schitterend boek. Hij beschrijft zijn familie met mededogen en ironie (ik zou het niet sarcastisch of cynisch noemen) in hele mooie volzinnen. Geen woord teveel, waardoor ik sommige zinnen tweemaal moest lezen, bang dat me de exacte, hele, betekenis zou ontgaan.
Heeft iemand nog meer van hem gelezen? Is dat ook zo goed?
"In een cafetaria vol lekkende mensen, en jengelende kinderen die andere bezoekers hadden meegebracht, ter compensatie, of om er de nadruk op te leggen dat het leven van de oude doorgegeven was, als stokjes in een eeuwige estafette waar niemand de zin van kent maar waar men zich aan vastklampt in de grote helaasheid der dingen."
Ik vond het een schitterend boek. Hij beschrijft zijn familie met mededogen en ironie (ik zou het niet sarcastisch of cynisch noemen) in hele mooie volzinnen. Geen woord teveel, waardoor ik sommige zinnen tweemaal moest lezen, bang dat me de exacte, hele, betekenis zou ontgaan.
Heeft iemand nog meer van hem gelezen? Is dat ook zo goed?
Berdine schrijft:
Zelf las ik alleen dit boek van hem, maar ik denk dat Marjo en Bernadet ook "Problemski hotel" lazen.
Groetjes. Tiba.
Ja dat herken ik, heb ik vaak bij heel goeie boeken.Geen woord teveel, waardoor ik sommige zinnen tweemaal moest lezen, bang dat me de exacte, hele, betekenis zou ontgaan.
Zelf las ik alleen dit boek van hem, maar ik denk dat Marjo en Bernadet ook "Problemski hotel" lazen.
Groetjes. Tiba.
De helaasheid is uit. Prachtig boek. Grappig.... ironisch, sarcastisch,....
Het leest vlot weg. Doet me denken aan de mail: voor degene die geboren zijn voor '78. 'k weet niet of jullie die mail kennen maar het gaat op ee nsarcastische manier over hetgeen wij als kind deden en waar nu duizenden regelmenten aan hangen.
Ik moest ook steeds denken aan de nieuwe regelmentering inzake roken. Vanaf januari mag er niet meer gerookt worden in restaurants, sportclubs, en wat weet ik niet wat nog al meer. Er wordt steeds weer over gediscusieerd. Nu worden rokers buiten gezet, vroeger rookte iedereen, het was een sociaal gebeuren en plots is het grootste taboe dat er is. Ik heb al dikwijls gezegd, het volgende dat er moet aan geloven is de alcohol. Als ik dat boek lees ben ik daar nog meer van overtuigd.
Prachtig boek. Nu nog bedenken wat ik kan zeggen op de leesclub van de bib.
Inge
Het leest vlot weg. Doet me denken aan de mail: voor degene die geboren zijn voor '78. 'k weet niet of jullie die mail kennen maar het gaat op ee nsarcastische manier over hetgeen wij als kind deden en waar nu duizenden regelmenten aan hangen.
Ik moest ook steeds denken aan de nieuwe regelmentering inzake roken. Vanaf januari mag er niet meer gerookt worden in restaurants, sportclubs, en wat weet ik niet wat nog al meer. Er wordt steeds weer over gediscusieerd. Nu worden rokers buiten gezet, vroeger rookte iedereen, het was een sociaal gebeuren en plots is het grootste taboe dat er is. Ik heb al dikwijls gezegd, het volgende dat er moet aan geloven is de alcohol. Als ik dat boek lees ben ik daar nog meer van overtuigd.
Prachtig boek. Nu nog bedenken wat ik kan zeggen op de leesclub van de bib.
Inge