Leestafel forum

Een heel aardig debuut van twee zeventien-jarige meiden. Wie weet wat de toekomst zal gaan brengen.

Lees meer: http://www.leestafel.info/d-gimbrere-a-a-swartjes

Wat jij aan het einde zegt, dacht ik ook in het begin toen ik je verslag las. Waarom is het niet gewoon Nederlands?
Maar alles wat je elders haalt is lekkerder, zullen ze denken.
Waren de foutjes taal- of tikfouten?

De foutjes waren taalfouten. Er stond bijvoorbeeld iets van: "Hij trok het blikje sissend open." Dan is het net alsof de jongen sissende geluiden maakte in plaats van het blikje. Misschien heel pietluttig maar dat vind ik niet mooi.

Het verhaal leest als een roman om aan het eind ineens over te gaan in een soort van sciencefiction.

O daar heb ik een enorme hekel aan. Tenzij het heel geloofwaardig gebracht wordt. Maar ik vind het echt een afknapper als een verhaal ineens zo'n wending krijgt. Kennelijk was het van het begin af aan wel de bedoeling en was het geen lapmiddel om er eind aan te breien. Ik heb zo m'n vermoedens over Lilly maar zal het hier niet vertellen.

En die sissende jongen/blikje daar stoor ik me ook aan. Je zou zomaar familie van me kunnen zijn

Dettie

Eigenlijk dacht ik dat aan het einde zou blijken dat Lily een verhaal had als Natascha Kampusch. Dat ze daarom zo wereldvreemd en onaangepast zou zijn. Dat had ik wel een aardige wending gevonden. Dat ze na jaren opsluiting langzaam het gewone leven moest leren kennen.

Maar dat was het dus niet....

Ben ik ook familie dan? Als we maar ver genoeg terug gaan hè. Wat was dat ook al weer laatst dat Europeanen allemaal afstamden van die ene stam, hadden ze via DNA gevonden..

Ja dat zijn de San en Koi, mensen die in Afrika wonen. Toevallig lees ik er net over in een boek van ton van der Lee en was het ook bij de reis van de Beagle.
zie

http://www.wetenschap24.nl/programmas/b ... ing-8.html

De schuif onderaan op 36,27 (=tijd) zetten.

Dettie

Dit boek heb ik aan mijn nichtje van 15 gegeven. Ze heeft het inmiddels gelezen en vond het erg mooi. Het geheim (wat ik geheim blijf houden) vond ze wel een beetje raar, ze dacht niet dat zoiets echt zou kunnen. Maar aan het eind moest ze huilen en ze schrijft me dat het haar echt raakte.

Leuk dat ze er zo van genoten heeft!

Annemarie