Tien boeken om de vakantie af te sluiten
Geplaatst: 18 Aug 2010, 09:55
Nu het geen weer meer is om buiten te zitten, slaat de verveling bij de kinderen snel toe. Tien boekentips om toch ook van de laatste vakantiedagen een succes te maken.
Julia Donaldson en Lydia Monks: Wat het lieveheersbeestje hoorde (2+)
De Britse schrijfster Julia Donaldson heeft met De Gruffalo een moderne kinderklassieker op haar naam staan. Ook Wat het lieveheersbeestje hoorde is een grappig kinderboek met een ongewone ster in de hoofdrol: een zwijgzaam lieveheersbeestje dat een dievenbende in de val kan lokken.
Het plan van het lieveheersbeestje draait rond boerderijdieren en hun herkenbare geluiden — iets waar de meeste kinderen al van kleins af in getraind worden. Het boek heeft weinig literaire of artistieke pretenties, maar het is een vrolijk voorleesboek waaraan zelfs de allerkleinsten al veel plezier kunnen beleven.
Annelore Parot: Yumi
Yumi verdient de prijs voor het mooist vormgegeven boek van de zomer. Een verhaal is er nauwelijks: Yumi stelt zich voor als een kokeshi, een Japans houten poppetje. Ze neemt de jonge lezer mee in een zoek- en spelletjestocht door haar Japanse wereld. De vriendelijk lachende meisjes introduceren je in de wereld van sushi, sashimi, waaiers, kersenbloesem en Japanse verkleedfeestjes.
Het blijft allemaal heel lieflijk en braaf, en als je een soundtrack bij dit boek zou moeten maken, zou er in elk geval veel gegiechel op staan. Onder de kijkboeken voor kleine kinderen is dit zeker een goed gemaakt exemplaar, en een welkome afwisseling onder de vele dierenboeken en huis-tuin-en-keukenverhaaltjes.
Kirsten Boie en Philip Waechter: Siebe Schaap wil ook een mensje (5+)
Dit humoristische prentenboek uit Duitsland zet de verhoudingen tussen mensen en dieren op hun kop. Siebe, een aandoenlijk lammetje, heeft een grote wens: hij wil net als zijn vrienden een mensje om mee te spelen. Met alle typische argumenten die kinderen normaal gezien gebruiken om een huisdier te krijgen, overtuigt Siebe zijn ouders om hem een mensje voor zijn verjaardag te geven.
De mensjes krijgen in het boek geen stem, maar hun houding en gezichtsuitdrukking spreken soms boekdelen. Dit is een heerlijk prentenboek, uitstekend geschikt om meermaals te lezen en nieuwe dingen te ontdekken.
Toon Tellegen en Annemarie Van Haeringen: Wat dansen we heerlijk (6+)
Na al die jaren kan Tellegen nog moeilijk verrassen, en deze bundel mist de geestige finesses van de oudere verhalen. Maar de vijf verhalen over dansende dieren leveren mooie stof voor Annemarie van Haeringen, die zich heeft kunnen uitleven in de vele dansscènes met onverwachte dierencombinaties.
Het is verfrissend om al die dieren te zien in posities die je nergens anders tegenkomt — noch in prentenboeken, noch in de natuur. Egel overwint in de prenten zijn gêne en evolueert tot een volleerd tangodanser.
Pieter van Oudheusden en Kevin Vanwonterghem: Liefde kan niet zonder liefde (7+)
Dit filosofische verhaal gaat over een eenzame jongen die verdwaald is in een winters bos. Hij komt terecht bij een al even eenzame vrouw in een huisje en mag bij haar overnachten. De vrouw is op zoek naar een kind dat haar verdronken zoon kan vervangen en denkt dat de jongen een geschikte kandidaat is.
Pieter van Oudheusden verstaat de kunst om suggestieve teksten te schrijven die illustratoren inspireren. Debutant Kevin Vanwonterghem maakt met enkele prenten grote indruk. Nog voor het boek opent, werkt hij met één beeld al een hele thematiek uit, en de illustratie zou zelfs kunnen dienen als kaderverhaal dat de rest op de helling zet. Dit is een opmerkelijk en gedurfd prentenboek.
Will Gatti: Dieven (12+)
Het lijkt of Will Gatti in Dieven een deel van zijn mosterd bij Oliver Twist van Charles Dickens heeft gehaald. Net zoals Dickens heeft hij het over zakkenrollende straatkinderen onder leiding van een volwassene. Bij Gatti is dat Fay, bij Dickens Fagin. De alliteratie zal wel niet toevallig zijn. Als decor kiest Gatti niet het 19de-eeuwse Londen, maar een hedendaagse sloppenwijk in een Zuid-Amerikaanse grootstad.
De hoofdrolspeler. zijn twee bendeleden: het bedachtzame en slimme meisje Baz en de stoere, maar kwetsbare praatjesmaker Demi. De tegenstelling tussen de doordachte doortastendheid van de ene en de branie van de andere is mooi uitgewerkt. Hun warme relatie vol goedmoedig gekibbel wordt raak getekend.
Dieven is rauw en spannend, en toch geschreven met veel mededogen - een ouderwets woord dat hier perfect op zijn plaats is. Een gewelddadig én geweldig boek!
Jenny Valentine: Mierenkolonie (13 +)
Sam is op de vlucht voor zijn verleden en voor zichzelf, en hoopt in de grootstad te kunnen opgaan in de anonimiteit. Het toeval brengt hem samen met de tienjarige Bohemia (die haar naam begrijpelijkerwijs liever afkort tot Bo). Zij wordt door haar moeder voortdurend op sleeptouw genomen.
Valentine vertelt het verhaal met korte scènes uit heden en verleden, waarbij de confronterende passages over de jeugd van Bo verlicht worden met veel tragikomische humor.
Door de analogie met de biologie en de keuze voor kleurrijke personages kan Valentine de valkuil van het zoetsappige vermijden en de menselijke drama’s tot hun recht laten komen. Het loont bovendien om deze roman te herlezen: de openingspassage verschijnt dan in een heel nieuw licht.
Siobhan Dowd: Moerasmeisje (15+)
De achttienjarige Fergus staat op een kruispunt in zijn leven wanneer hij in een turfmoeras toevallig het lijk van een meisje ontdekt. Ze blijkt er al bijna tweeduizend jaar te liggen, maar is perfect bewaard — net als het koord om haar nek.
Onmiddellijk na de vondst begint het moerasmeisje tot Fergus te spreken. Ze vertelt haar verhaal over onmacht en zelfopoffering. Daar kan Fergus zich wel iets bij voorstellen, want het is 1981 en hij leeft aan de zuidgrens van Noord-Ierland. Een explosief gebied, letterlijk en figuurlijk.
Het moerasmeisje is een rijke ontwikkelingsroman, die qua thematiek en sfeerschepping doet denken aan de veel gelauwerde David Almond. Dowd verweeft heden en verleden tot een krachtig verhaal dat bij momenten een teder, magisch kantje heeft, maar dat in zijn realisme ongemeen hard en krachtig toeslaat.
Rindert Kromhout: Soldaten huilen niet (15+)
Quentin, Julian en hun jongere zusje Angelica zijn de kinderen van Vannessa Bell, schilderes en zus van Virginia Woolf. Ze wonen in Charleston, een groot huis in de groene heuvels van Sussex, samen met hun moeder en haar minnaar — de schilder Duncan Grant — én diens wisselende minnaars.
Maar het plaatje is haast te mooi. Net als je begint te denken: zo perfect kan het leven niet zijn, barst de bom. Een lang verzwegen geheim brengt aan het licht dat Vanessa, Clive en Duncan ook maar gewone stervelingen zijn die fouten maken en zondigen tegen hun eigen principes.
Een historische adolescentenroman schrijven tegen de achtergrond van de Bloomsbury Group, ga er maar eens aan staan. Maar Rindert Kromhout is er met glans in geslaagd.
Benny Lindelauf: De hemel van Helvisj (15+)
Zes jaar werkte Lindelauf aan het vervolg op zijn bekroonde boek Negen open Armen. Maar het was het lange wachten waard: De hemel van Heivisj is een van de mooiste boeken die de afgelopen jaren zijn verschenen. De familie Boon woont nog steeds in Negen Open Armen, hun bouwvallige huis dat ‘bokkig met de rug naar de wereld staat’, met zijn voordeur en kniehoge drempel aan de achterkant en zijn huisgeesten Nienevee en Sjar.
De oorlogsdreiging hangt al een poos als een donkere wolk boven het aan Duitsland grenzende stadje, maar de bewoners proberen er uit alle macht naast te kijken. Wanneer de Duitsers daadwerkelijk binnenvallen, is het alsof ‘de tijd aan een slap touw had vastgezeten en nu met een gonzende ruk strakgetrokken werd’. Je kunt uit De hemel van Heivisj blijven citeren. Het boek staat vol prachtige zinnen en beelden.
De hemel van Heivisj is een imponerende oorlogsroman, een coming-of-ageroman en een familieportret ineen. Het is meeslepend, prachtig geschreven, grappig en bij momenten hartverscheurend. Als u deze zomer één adolescentenroman leest, laat het dan deze zijn.
-
Julia Donaldson en Lydia Monks: Wat het lieveheersbeestje hoorde (2+)
De Britse schrijfster Julia Donaldson heeft met De Gruffalo een moderne kinderklassieker op haar naam staan. Ook Wat het lieveheersbeestje hoorde is een grappig kinderboek met een ongewone ster in de hoofdrol: een zwijgzaam lieveheersbeestje dat een dievenbende in de val kan lokken.
Het plan van het lieveheersbeestje draait rond boerderijdieren en hun herkenbare geluiden — iets waar de meeste kinderen al van kleins af in getraind worden. Het boek heeft weinig literaire of artistieke pretenties, maar het is een vrolijk voorleesboek waaraan zelfs de allerkleinsten al veel plezier kunnen beleven.
Annelore Parot: Yumi
Yumi verdient de prijs voor het mooist vormgegeven boek van de zomer. Een verhaal is er nauwelijks: Yumi stelt zich voor als een kokeshi, een Japans houten poppetje. Ze neemt de jonge lezer mee in een zoek- en spelletjestocht door haar Japanse wereld. De vriendelijk lachende meisjes introduceren je in de wereld van sushi, sashimi, waaiers, kersenbloesem en Japanse verkleedfeestjes.
Het blijft allemaal heel lieflijk en braaf, en als je een soundtrack bij dit boek zou moeten maken, zou er in elk geval veel gegiechel op staan. Onder de kijkboeken voor kleine kinderen is dit zeker een goed gemaakt exemplaar, en een welkome afwisseling onder de vele dierenboeken en huis-tuin-en-keukenverhaaltjes.
Kirsten Boie en Philip Waechter: Siebe Schaap wil ook een mensje (5+)
Dit humoristische prentenboek uit Duitsland zet de verhoudingen tussen mensen en dieren op hun kop. Siebe, een aandoenlijk lammetje, heeft een grote wens: hij wil net als zijn vrienden een mensje om mee te spelen. Met alle typische argumenten die kinderen normaal gezien gebruiken om een huisdier te krijgen, overtuigt Siebe zijn ouders om hem een mensje voor zijn verjaardag te geven.
De mensjes krijgen in het boek geen stem, maar hun houding en gezichtsuitdrukking spreken soms boekdelen. Dit is een heerlijk prentenboek, uitstekend geschikt om meermaals te lezen en nieuwe dingen te ontdekken.
Toon Tellegen en Annemarie Van Haeringen: Wat dansen we heerlijk (6+)
Na al die jaren kan Tellegen nog moeilijk verrassen, en deze bundel mist de geestige finesses van de oudere verhalen. Maar de vijf verhalen over dansende dieren leveren mooie stof voor Annemarie van Haeringen, die zich heeft kunnen uitleven in de vele dansscènes met onverwachte dierencombinaties.
Het is verfrissend om al die dieren te zien in posities die je nergens anders tegenkomt — noch in prentenboeken, noch in de natuur. Egel overwint in de prenten zijn gêne en evolueert tot een volleerd tangodanser.
Pieter van Oudheusden en Kevin Vanwonterghem: Liefde kan niet zonder liefde (7+)
Dit filosofische verhaal gaat over een eenzame jongen die verdwaald is in een winters bos. Hij komt terecht bij een al even eenzame vrouw in een huisje en mag bij haar overnachten. De vrouw is op zoek naar een kind dat haar verdronken zoon kan vervangen en denkt dat de jongen een geschikte kandidaat is.
Pieter van Oudheusden verstaat de kunst om suggestieve teksten te schrijven die illustratoren inspireren. Debutant Kevin Vanwonterghem maakt met enkele prenten grote indruk. Nog voor het boek opent, werkt hij met één beeld al een hele thematiek uit, en de illustratie zou zelfs kunnen dienen als kaderverhaal dat de rest op de helling zet. Dit is een opmerkelijk en gedurfd prentenboek.
Will Gatti: Dieven (12+)
Het lijkt of Will Gatti in Dieven een deel van zijn mosterd bij Oliver Twist van Charles Dickens heeft gehaald. Net zoals Dickens heeft hij het over zakkenrollende straatkinderen onder leiding van een volwassene. Bij Gatti is dat Fay, bij Dickens Fagin. De alliteratie zal wel niet toevallig zijn. Als decor kiest Gatti niet het 19de-eeuwse Londen, maar een hedendaagse sloppenwijk in een Zuid-Amerikaanse grootstad.
De hoofdrolspeler. zijn twee bendeleden: het bedachtzame en slimme meisje Baz en de stoere, maar kwetsbare praatjesmaker Demi. De tegenstelling tussen de doordachte doortastendheid van de ene en de branie van de andere is mooi uitgewerkt. Hun warme relatie vol goedmoedig gekibbel wordt raak getekend.
Dieven is rauw en spannend, en toch geschreven met veel mededogen - een ouderwets woord dat hier perfect op zijn plaats is. Een gewelddadig én geweldig boek!
Jenny Valentine: Mierenkolonie (13 +)
Sam is op de vlucht voor zijn verleden en voor zichzelf, en hoopt in de grootstad te kunnen opgaan in de anonimiteit. Het toeval brengt hem samen met de tienjarige Bohemia (die haar naam begrijpelijkerwijs liever afkort tot Bo). Zij wordt door haar moeder voortdurend op sleeptouw genomen.
Valentine vertelt het verhaal met korte scènes uit heden en verleden, waarbij de confronterende passages over de jeugd van Bo verlicht worden met veel tragikomische humor.
Door de analogie met de biologie en de keuze voor kleurrijke personages kan Valentine de valkuil van het zoetsappige vermijden en de menselijke drama’s tot hun recht laten komen. Het loont bovendien om deze roman te herlezen: de openingspassage verschijnt dan in een heel nieuw licht.
Siobhan Dowd: Moerasmeisje (15+)
De achttienjarige Fergus staat op een kruispunt in zijn leven wanneer hij in een turfmoeras toevallig het lijk van een meisje ontdekt. Ze blijkt er al bijna tweeduizend jaar te liggen, maar is perfect bewaard — net als het koord om haar nek.
Onmiddellijk na de vondst begint het moerasmeisje tot Fergus te spreken. Ze vertelt haar verhaal over onmacht en zelfopoffering. Daar kan Fergus zich wel iets bij voorstellen, want het is 1981 en hij leeft aan de zuidgrens van Noord-Ierland. Een explosief gebied, letterlijk en figuurlijk.
Het moerasmeisje is een rijke ontwikkelingsroman, die qua thematiek en sfeerschepping doet denken aan de veel gelauwerde David Almond. Dowd verweeft heden en verleden tot een krachtig verhaal dat bij momenten een teder, magisch kantje heeft, maar dat in zijn realisme ongemeen hard en krachtig toeslaat.
Rindert Kromhout: Soldaten huilen niet (15+)
Quentin, Julian en hun jongere zusje Angelica zijn de kinderen van Vannessa Bell, schilderes en zus van Virginia Woolf. Ze wonen in Charleston, een groot huis in de groene heuvels van Sussex, samen met hun moeder en haar minnaar — de schilder Duncan Grant — én diens wisselende minnaars.
Maar het plaatje is haast te mooi. Net als je begint te denken: zo perfect kan het leven niet zijn, barst de bom. Een lang verzwegen geheim brengt aan het licht dat Vanessa, Clive en Duncan ook maar gewone stervelingen zijn die fouten maken en zondigen tegen hun eigen principes.
Een historische adolescentenroman schrijven tegen de achtergrond van de Bloomsbury Group, ga er maar eens aan staan. Maar Rindert Kromhout is er met glans in geslaagd.
Benny Lindelauf: De hemel van Helvisj (15+)
Zes jaar werkte Lindelauf aan het vervolg op zijn bekroonde boek Negen open Armen. Maar het was het lange wachten waard: De hemel van Heivisj is een van de mooiste boeken die de afgelopen jaren zijn verschenen. De familie Boon woont nog steeds in Negen Open Armen, hun bouwvallige huis dat ‘bokkig met de rug naar de wereld staat’, met zijn voordeur en kniehoge drempel aan de achterkant en zijn huisgeesten Nienevee en Sjar.
De oorlogsdreiging hangt al een poos als een donkere wolk boven het aan Duitsland grenzende stadje, maar de bewoners proberen er uit alle macht naast te kijken. Wanneer de Duitsers daadwerkelijk binnenvallen, is het alsof ‘de tijd aan een slap touw had vastgezeten en nu met een gonzende ruk strakgetrokken werd’. Je kunt uit De hemel van Heivisj blijven citeren. Het boek staat vol prachtige zinnen en beelden.
De hemel van Heivisj is een imponerende oorlogsroman, een coming-of-ageroman en een familieportret ineen. Het is meeslepend, prachtig geschreven, grappig en bij momenten hartverscheurend. Als u deze zomer één adolescentenroman leest, laat het dan deze zijn.
-