Thema januari 2014 Horen, zien en zwijgen

[Dettie]

Citaat van de dag

Niemand kan je je minderwaardig doen voelen zonder je toestemming.

Eleanor Roosevelt

[Dettie]

Horen, zien, gezwegen
Stephan Mendel-Enk


Horen, zien, gezwegen is als een Woody Allen-film, maar met een meer fijnzinnige diepgang. Stephan Mendel-Enk beschrijft de mens op enorm geestige wijze. Jens Lapidus Jacob zegt niet veel, maar ziet en hoort des te meer. Aan de vooravond van zijn bar mitswa besluit zijn moeder haar echtgenoot te verlaten voor een andere man, een goj nota bene. In dezelfde periode overlijdt zijn oma. Wanneer zijn moeder en tante Laura in een heftige discussie terechtkomen over de juiste uitspraak van het woord polaroid, breekt de hel los. De commotie eindigt pas na een bizar voorval.
Jacob observeert ondertussen zijn familie: joden aan het uiteinde van de diaspora, die in Göteborg zijn beland en wier leven evenzeer bepaald wordt door de geschiedenis als door het heden.
Geestig, ontroerend, prachtig geschreven!

Recensie
Dit boek boek beschrijft in korte episodische hoofdstukken drie generaties joodse familieleden die wonen en werken in Goteborg. Het verhaal speelt zich af rond de Eerste Intifada die in 1987 uitbrak. Jacob kijkt terug op zijn kindertijd. Aan de vooravond van zijn bar mitswa verlaat zijn moeder zijn vader voor haar baas, een goy. De gevolgen van deze beslissing vormen de rode draad in het verhaal. In dezelfde periode gaat Jacobs oma van moederskant dood.
De tragiek is ontroerend en tegelijk geestig beschreven; de familieleden zijn net als in films van Woody Allen gespleten personages. Bijvoorbeeld Jacobs grootvader van moederskant verdeelt alle mensen die hij op televisie ziet in joden en anti-semieten. De grootouders van vaderskant zijn achteraf niet blij met hun schoondochter, maar ze doen alsof ze de hele tijd het drama hadden zien aankomen. Het eind komt, na de - soms te dik opgelegde - anekdotische taferelen, geheel onverwacht voor de lezer. Vrij kleine druk.
Drs. A. van Dijk


ISBN 9789045802206 Paperback 112 pagina's Atlas-Contact september 2011
vertaald door Janny Middelbeek Oortgiessen

[Dettie]

Citaat van de dag

Eén keer zelf zien, is meer waard dan 100 nieuwe dingen horen.

Japans gezegde

[Dettie]

Zoals ik het zie
Roopa Farooki


Yasmins broer is 23 en zijn leven is verre van rooskleurig. Omdat zijn ouders zijn overleden, woont hij weer thuis om voor zijn autistische zusje Yasmin te zorgen. Zijn leven wordt nu beheerst door orde en routine.

Yasmins zus is het huis ontvlucht en zet zich af tegen hun moeilijke jeugd. Ze fladdert van man naar man, van baantje naar baantje en is geobsedeerd door haar uiterlijk.
En dan is er Yasmin, die geen idee heeft van de wrokgevoelens van haar broer en zus. Een meisje dat muziek hoort in kleuren en zich zóveel herinnert dat haar hoofd pijn doet. Een meisje dat niet gelukkig is en een verwoestend plan heeft bedacht.

'Zoals ik het zie' is een gevoelige roman over drie jonge mensen die balanceren tussen plicht, wrok en hun liefde voor elkaar.


Recensie
'Mijn naam is Yasmin Murphy'. Zo beginnen wel tien hoofdstukken van dit boek. Yasmin (19) heeft het syndroom van Asperger. Dat plaatst haar heel centraal in het gezin Murphy. Na de dood van de beide ouders neemt Yasmins oudere broer Asif de zorg voor zijn tienerzus op zich. Hij zet zijn studies stop en belandt in een saaie kantoorbaan. Rebelse zus Lila haast zich het huis uit en leidt een grillig leventje. Beiden voelen zich de gevangene van hun speciale zus. Hoe moet het verder?
Het vertelperspectief wisselt tussen Yasmin en een alwetende verteller die het verhaal van Asif en Lila vertelt, verweven met flashbacks. Doordat taal en stijl aangepast zijn aan wie aan het woord is, valt de speciale zienswijze van Yasmin extra op.
De Pakistaanse auteur weet de drie jonge mensen, hun strijd met zichzelf en met de situatie, en hun zoektocht naar hoop en geluk pakkend te beschrijven. Door de vele nuances (vertedering, rauwheid, humor, romantiek, hardheid, poëtische passages...) komt het moedige verhaal meeslepend en realistisch over.
Paperback, normale druk.
Patricia Moons

ISBN 9789032512163 Paperback 300 pagina's De Kern september 2010
vertaald door Anna Livestro

[Dettie]

Citaat van de dag

We zien de dagen niet zoals ze zijn. We zien de dagen zoals wij zijn.

Anais Nin

[Dettie]

Zeezwijgen
Nicol Ljubic


Zeezwijgen laat zien hoe een nieuwe generatie Europeanen worstelt met een onverwerkt oorlogsverleden. De roman vertelt het verhaal van Robert en Ana, een Kroaat en een Servische die elkaar in Berlijn ontmoeten. De liefde botst op Ana´s verleden: haar vader staat terecht voor oorlogsmisdaden in de Joegoslavische burgeroorlog. Vervreemd van zijn vriendin, vertrekt Robert naar het tribunaal in Den Haag in de hoop meer te weten te komen over zijn verloren Ana en de oorlog die hij zelf niet heeft meegemaakt.
Nicol Ljubic (1971) is geboren in Zagreb en groeide op in Zweden, Griekenland, Rusland en Duitsland. Hij is journalist en woont in Berlijn.
Zeezwijgen (Meeresstille) was genomineerd voor de Deutscher Buchpreis 2010 en won zowel de Verdi Literaturpreis 2010 als de Adelbert-von-Chamisso-Förderpreis 2011.


Recensie
De auteur (1971) van deze debuutroman is Kroaat, maar groeide op in West-Europa. Hij leeft in Berlijn.
De hoofdpersonen zijn de Servische Ana en de Duitse Kroaat Robert. Beiden leren elkaar in 1960 in Berlijn tijdens de studie kennen en raken oneindig verliefd op elkaar. Hij kent de oorlog in Joegoslavie alleen uit vage verhalen en zij werd als kind in het stadje Visegrad direct erbij betrokken. Voormalige goede buren werden tot vijanden. Aan de Oostzee genieten Ana en Richard met diepe teugen van elkaar. Echter de oorlog, en vooral Ana's zwijgen over deze periode, werkt als een splijtzwam, zeker ook als blijkt dat Ana's vader in Den Haag wegens oorlogsmisdaden tegen moslims voor het tribunaal blijkt te staan.

De auteur weet op een overtuigende en indringende wijze de pijnlijke en traumatische vervlechtingen tussen, oorlog, schuld en verzoening bij de volgende generatie te beschrijven. De lezer wordt gedwongen zelf zijn eigen positie te bepalen. Je leest deze toegankelijke, diep onder de huid gaande roman in een ruk uit. Vrij kleine druk.G. Brandorff


ISBN 9789490950002 Paperback 192 pagina's Babel & Voss september 2011
vertaald door Nelleke van Maaren

[Dettie]

Citaat van de dag

Tijdens de oorlog zwijgen de wetten.

Marcus Tullius Cicero

[berdine]

Zeezwijgen heb ik gelezen. Vond ik een erg goed boek.

[Dettie]

ja de beschrijving sprak mij ook erg aan berdine. is het niet heel heftig?
Ik bedoel er staan geen gruwelijke oorlogsverhalen in?

dettie

[berdine]

Voor zover ik mij herinner is het niet heel heftig in beschrijvende scenes of zo, misschien wel qua suggestie. Ik herinner me b.v. wel iets over een huis dat in brand werd gestoken met een hoop mensen erin. Volgens mij was dat in dat boek. Maar dat werd niet uitgediept, meer beschreven zoals in een krantenbericht. Het ging echt meer over de jongen die wilde begrijpen en het meisje dat er niet over wilde praten.

[Dettie]

Wie niet weg is wordt gezien
Ida Vos

Stel je voor: je bent elf jaar en je mag niet zwemmen, niet naar school, niet buiten op op een bankje zitten, niet naar de bioscoop en niet op straat van 's avonds acht tot de volgende morgen zes uur... Voor joodse kinderen, zoals Rachel en Esther in dit boek, was alles wat het leven leuk maakte verboden door de Duitse bezetter, die Nederland in zijn macht had van mei 1940 tot mei 1945.
Ida Vos heeft dat allemaal zelf meegemaakt en vertelt hoe het was en vooral hoe het vóélde een joods kind te zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoe het voelde je te moeten verbergen - onderduiken, heette dat - om uit de handen van de nazi's te blijven. Het boek verscheen voor het eerst in 1981 en over de hele wereld zijn er nog steeds kinderen die oorlog en geweld meemaken, die moeten vluchten en zich verbergen.
Ida Vos wil kinderen die in vrijheid leven laten zien hoe erg dat is. Ze leest vaak voor op scholen en in bibliotheken en praat met haar toehoorders. In 1987 verscheen haar boek ook in Duitsland. Voor deze jublieumeditie heeft Marga van Praag de schrijfster gevraagd wat er in die vijfentwintig jaar allemaal is gebeurd en wat de reacties waren. Dat interview is opgenomen in het boek, evenals een aantal persoonlijke foto's van Ida Vos.
- Bekroond door zes Nederlandse kinderjury's
- Bekroond met een Vlag en Wimpel door de Griffeljury
- Genomineerd voor de Duitse Staatprijs voor Jeugdliteratuur


NBD|Biblion recensie
Ida Vos schreef haar herinneringen als joods 11- tot 15-jarig meisje aan de bezetting op. Sterker dan in Anne Frank wordt de invloed op het dagelijkse leven beschreven: verduisteren, fietsen vorderen, zitverbod op banken, dragen van ster, onderduiken op meer adressen enzovoort. Ook de ervaringen kort na de bevrijding zijn zeer indringend.
Waardering blijkt uit de Vlag en wimpel 1982, bekroningen door 5 kinderjury's en vertalingen in Amerika, Duitsland en Denemarken.
Qua taalbeheersing afgestemd op 11 jaar en ouder. De 44 korte hoofdstukjes zijn goed afgeronde onderwerpen. Ook heel goed bruikbaar op basisscholen.
Biblion recensie, Redactie


ISBN 9789025849535 Paperback 160 pagina's Leopold B.V. april 2006
(In maart 2014 verschijnt er een nieuwe druk van dit boek)

[Dettie]

Citaat van de dag

Was oorlog maar voetbal, dan kon een scheidsrechter de strijd staken.

S. Copinga

[Marjo]

Het staat een beetje raar dat er staat dat Ida Vos lezingen geeft en zo. Ze is al lang overleden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ida_Vos

[Dettie]

oei, dat wist ik niet, dat is inderdaad nogal slordig.

Dettie

[Dettie]

Het grote zwijgen
Erik Menkveld


Amsterdam 1910. Het Paleis voor Volksvlijt. Tijdens een voorstelling raakt een beginnende recensent volledig buiten zichzelf door de muziek. 'Waarom nodig je hem niet eens uit?' zegt de vrouw van de componist, als ze een dag later de lyrische bespreking leest. 'Je kent hem wel, het is die grappige schuwe jongen die we wel eens in het Concertgebouw zien.'

Zo begint het verhaal van een turbulente vriendschap die zeven jaar later dramatisch zal eindigen. De vriendschap tussen een leermeester en een leerling, die aanvankelijk alles met elkaar delen: hun ideeën over maatschappij en kunst, nieuwe muziek, hun afkeer van Duitsland en hun angst voor oorlog. Matthijs Vermeulen is aan het begin van zijn leven al muziekrecensent en componist. Alphons Diepenbrock is bijna vijftig en op het hoogtepunt van zijn carrière, bevriend met Gustav Mahler en dirigent Willem Mengelberg.

De vrouw die een wig drijft tussen de twee mannen is Elisabeth, Diepenbrocks vrouw. Bij Vermeulen herkent zij de strijdbare ambities en idealen die haar man heeft verloren, en denkt zij de liefde te vinden die in haar huwelijk ontbreekt. En dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Om geld te verdienen vertrekt Vermeulen als oorlogscorrespondent naar het front in België. Bij terugkeer brengen zijn schokkende ervaringen de vriendschap met Diepenbrock en zijn echtgenote in een ongekende stroomversnelling.

Breed opgezet en filmisch vertelt Het grote zwijgen het verhaal van een tragische vriendschap die wortelt in bewondering en verheven idealen, en die strandt op de banale en meedogenloze realiteit van oorlog, overspel en verraad. 'En boven dat alles het grote onverschillige zwijgen van het firmament.'

Erik Menkveld (1959) debuteerde in 1997 met de dichtbundel De karpersimulator. Er volgden er nog twee: Schapen nu! (2001) en Prime time (2005). In 2006 verscheen Met de meeste hoogachting, een brievenboek. Het grote zwijgen is het romandebuut waarvoor Erik Menkveld de Academica Literatuurprijs 2012 heeft ontvangen.

ISBN 9789028242302 Paperback 387 pagina's Uitgeverij G.A. Van Oorschot B.V. juli 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

De wereld gaat aan achtergrondmuziek ten onder.

Tom Lanoye

[Dettie]

Komt dat zien
Lotta Lundberg

Het is 1932. De dwergen Glauer en Ka ontvluchten de vernederingen van de freakshow op Coney Island, New York, en reizen naar Europa. In Berlijn beginnen ze een toneelgezelschap samen met Nelly, het eenzame meisje met een mes in haar rug, en Verner, de kleinste man ter wereld. Maar in Duitsland zijn het onzekere tijden. Hitler grijpt de macht en zijn programma begint vorm te krijgen. Angst drijft het getergde gezelschap naar Zweden, naar het pretpark Gröna Lund in Stockholm. Zouden ze hier een menswaardig bestaan kunnen opbouwen?

Recensie
Haar boek ‘Komt dat zien’ (Skynda, kom och se) gaat over een groep dwergen die in 1932 in een freakshow op Coney Island voortdurend vernederd worden. Glauer en Ka vluchten naar Europa om hun dromen waar te maken en zijn op zoek naar eerherstel. Ze belanden in Berlijn in het cabaretcircuit. Daar ontmoeten ze Nelly en Verner en gezamenlijk staan ze aan de zijlijn bij het opkomende geweld onder het nazi regime. In de rassenleer van de nazi’s is geen ruimte voor dwergen. Ze ontmoeten een tweede groep en vluchten uiteindelijk naar Zweden en komen daar terecht in Gröna Lund, het grootste amusementspark in Zweden. Maar ook Zweden brengt geen verlossing, want Gröna Lund is een grauwgeverfde hel en hun troep en dromen vallen uit elkaar.
De onwil van mensen om hen heen, verschillen van mening binnen de groep en de dynamiek van het slachtoffer zijn, bepalen uiteindelijk hun lot. Uiteindelijk blijft Glauer alleen en droomt er nog steeds van toneelschrijver te worden. “Om in zijn wereld te blijven. Om almachtig te zijn. Er simpelweg te mogen zijn. Met rust gelaten te worden. Vrij. En jezelf te zijn.”
(bron boekhandel broekhuis.nl)

ISBN 9789044511123 Paperback 381 pagina's Uitgeverij De Geus mei 2008
Vertaald door Ydelet Westra

[Dettie]

Citaat van de dag

'Mensen moeten er maar aan wennen, dat is goed voor ze. En als ze toch kijken, kun je er maar beter voor betaald krijgen, nietwaar?'

Fragment uit Komt dat zien

[Renate]

'Komt dat zien' lijkt me een interessant boek, maar het lijkt er op dat de bibliotheek het niet heeft. Irritant.

[berdine]

Op Marktplaats staat er eentje voor 7.95 incl. verzendkosten en bij boekwinkeltjes.nl vind je een aantal exemplaren voor 3.50/4.00 euro, maar dan zonder verzendkosten. Ideetje? Of aanvragen bij de bieb? Sommige bibliotheken rekenen daar best veel voor, maar de jouwe misschien niet.

[Dettie]

Wat zien ik...?!
Albert Mol


Nog nooit was Nederland zó in de ban van een boek. 'Wat zien ik' was een sensatie. De ene druk volgde de ander op in een ongekend hoog tempo. Bij gereedkomen van zo'n nieuwe druk stond buiten bij de uitgeverij steeds een flinke rij boekhandelaren die zich verdrongen, bevreesd dat de nieuwe oplage alweer snel zou zijn uitverkocht. Honderdduizenden wilden kennismaken met de sympathieke, openhartige blonde Greet, die in Albert Mol zo'n boeiende, humoristische verteller vond. Op onnavolgbare wijze tekent hij niet allen de tragikomische klanten, die Greet in 'Het Leven' komen bezoeken, maar ook de melancholie in haar eigen leven.
'Wat zien ik' is tijdloos; het boek is bovendien van internationaal gehalte gebleken, getuige het succes in de Verenigde Staten.

Recensie
Op humoristische wijze doet Blonde Greet, een vrouw uit het Amsterdamse 'leven', verslag van haar belevenissen. Ze vertelt over haar klanten, haar vriendin, 'haar van boven' en over haar ups en downs. Alles is geschreven in Amsterdams dialect, wat de sfeer van het verhaal ten goede komt. De auteur heeft iedere karakteristieke uitdrukking, zinswending of vorm van vaak komisch werkend 'taalmisbruik' letterlijk overgenomen. De verhalen zitten vol humor en zijn vaak geladen met melancholie en/of tragiek.
Achterin de inleiding die de bekende seksuoloog Albert Ellis bij de Amerikaanse uitgave schreef.
Succesvol verfilmd door Paul Verhoeven.
Vrij kleine druk.

ISBN 9789080704541 Paperback 127 pagina's Pmp november 2006

[Dettie]

Citaat van de dag

'Kijk, ik ben natuurlijk altijd een beetje confusing geweest. Meneer Mol is een nicht. Meneer Mol heeft een dochter. Meneer Mol heeft een Rolls Royce. Meneer Mol heeft geen geld. Meneer Mol is al zo oud en hoe doet-ie dat nou? Meneer Mol heeft een scheet gelaten. Wat is er nou weer aan de hand met meneer Mol?'

Fragment uit interview van
Arjan Visser met Albert Mol
http://www.groene.nl/artikel/bloemen-voor-albert

[Renate]

Op Marktplaats staat er eentje voor 7.95 incl. verzendkosten en bij boekwinkeltjes.nl vind je een aantal exemplaren voor 3.50/4.00 euro, maar dan zonder verzendkosten. Ideetje? Of aanvragen bij de bieb? Sommige bibliotheken rekenen daar best veel voor, maar de jouwe misschien niet.

Er zijn nog zoveel interessante boeken, die wel in de bibliotheek te vinden zijn.

[Dettie]

Op Marktplaats staat er eentje voor 7.95 incl. verzendkosten en bij boekwinkeltjes.nl vind je een aantal exemplaren voor 3.50/4.00 euro, maar dan zonder verzendkosten. Ideetje? Of aanvragen bij de bieb? Sommige bibliotheken rekenen daar best veel voor, maar de jouwe misschien niet.

Lief van je berdine dat je het opgezocht hebt. Het boek trekt me ook maar ik zit momenteel tot over m'n oren in de
boeken en wil eerst opruimen (= doorlezen ) voordat ik weer naar de bieb ga of boeken erbij koop maar wel heel lief van je.

Dettie

[Dettie]

En je ziet nog eens wat
Renske de Greef


Guusje is net klaar met de middelbare school en wil iets van de wereld zien. Maar liever niet als toerist, met een Lonely Planet in de hand en een kaki moneybelt om. Tijdens een uit de hand gelopen discussie over ontwikkelingswerk neemt ze de uitdaging aan om zelf vrijwilliger te worden. In Afrika. Met hoge verwachtingen en weinig referentiekader vertrekt ze samen met een vriendin naar een weeshuis in Tanzania.


Guusje weet niet precies wat ze daar aan zal treffen, maar ze hoopt op innerlijke wijsheid, louterende levenservaring en vooral veel exotische seks. Daar aangekomen merkt ze dat alles een stuk ingewikkelder is. Gedesillusioneerde vrijwilligers, sjofele weeshuizen, niet-dankbare locals, Moeder Teresa-complexen en decadente cocktailparty's tussen de palmbomen: Guusje zoekt naar de manier om zich hiermee te verhouden. Hoe moeilijk is het om iets goeds te doen?En je ziet nog eens wat gaat over vrijwilligers in Afrika. Over avonturiers, hippies, christenen, feestbeesten en wereldredders die eigenhandig de wereld willen veranderen. Renske de Greef schreef een hilarisch portret van de nieuwste subcultuur in verre landen.


Recensie
Twee Nederlandse meisjes, Guusje en Anouk, willen na hun eindexamen nog niet studeren maar zich een tijd nuttig maken voor anderen. Zij besluiten drie maanden vrijwilligerswerk in Tanzania te doen en hun vakantie af te zeggen, want voor vrijwilligerswerk blijk je te moeten betalen en ze hebben geen geld voor beide. Als ze in Tanzania zijn, worden ze niet opgevangen en geïnstrueerd in lokale gewoonten, maar moeten zichzelf redden als begeleidsters in een weeshuis. Al gauw blijkt alles anders dan ze hadden verwacht. Werkelijk iedereen blijkt hun geld af te troggelen. Terwijl zijzelf heel idealistisch vrienden willen maken en mensen helpen, ontdekken ze naarmate ze langer in het straatarme Tanzania zijn dat zij te weinig weten van het land en de cultuur, dat ze geen kennis en vaardigheden bezitten en dat zij uiteindelijk niets nuttigs doen, behalve betalen.


Renske de Greef (1984) schreef eerder 'Was alles maar konijnen' over de relatie tussen een onzeker meisje en haar grootvader. In 'En je ziet nog eens wat' is haar hoofdpersoon Guusje eveneens jong, maar ze staat als persoon steviger in haar schoenen, ook al valt de wereld om haar heen in desillusies uit elkaar. Ook hier prachtig taalgebruik vol ironie en humor. Een must voor elke idealist.
Paperback; kleine druk.
Drs. Bea C. Groen


ISBN 9789038897677 Paperback 272 pagina's Nijgh & Van Ditmar april 2013