Citaat van de dag
"Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft. Hij zingt omdat hij een lied heeft."
Maya Angelou
Thema november 2009 - Nederl. Indie/Indonesië
Indië in vervlogen tijden
Louis Zweers
Indië in vervlogen tijden laat een beeld zien van het koloniale leven tussen 1900 en 1930 in het voormalige Nederlands-Indië. Familiekiekjes tonen het dagelijks leven in de tropen: van uitstapjes naar het strand of de sociëteit, tot jachtpartijen op groot wild en het populaire bal masqué. De foto's geven ook een indruk van het huiselijke leven, het interieur, het inheemse personeel en de huisdieren zoals apen en honden. En natuurlijk ontbreken de vriendelijke baboes met blakende, blanke baby's op de arm niet. De welvaart en de status van de geportretteerde blanke mannen en vrouwen is duidelijk. Gekleed in smetteloos wit staan ze naast hun glimmende auto, poseren bij de suikerfabriek, het kantoor of op de uitgestrekte koffie- of theeplantages. Deze privéfoto's zijn inmiddels historische documenten geworden en zijn opgenomen in onze nationale archieven. Indië in vervlogen tijden roept aan de hand van dit uniek fotomateriaal een periode in de herinnering die, hoewel niet onomstreden, voor de Europeanen ter plekke zeker natuurlijk was.
NBD|Biblion recensie
Louis Zweers, een bekwaam fotojournalist, die al eerder fotoboeken over Nederlands-Indie samenstelde, bundelt hier ca. 120 zwart-witfoto's uit de jaren 1900-1930 die hij selecteerde uit de enorme collecties van de wetenschappelijke instituten Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) en Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV). Hij richt zich op familiefoto's van de Europese bovenlaag, die hij in zes categorieen rangschikt: familieleven; uitgaansleven; vrouwen en kinderen; uitstapjes en natuurschoon; jacht, sport en spel; en werk. Het verschaft het beeld van een aangenaam alledaags bestaan, waarin de Indonesier slechts als decor en ondergeschikte figureert.
Alle foto's krijgen een hele bladzijde en zijn van toelichting voorzien over plaats, personen en achtergrond. De diverse thema's worden kort ingeleid. De fotokwaliteit is uitstekend. Het resultaat is een fraai kijk- en bladerboek, in zijn gekozen opzet passend in de vele nostalgische boeken over 'tempo doeloe', over een schijnbaar idyllisch leven in de tropische kolonie.
(NBD|Biblion recensie, Dr. Harry A. Poeze)
ISBN 9789025414801 Hardcover 140 pagina's | Terra | mei 2008
Louis Zweers
Indië in vervlogen tijden laat een beeld zien van het koloniale leven tussen 1900 en 1930 in het voormalige Nederlands-Indië. Familiekiekjes tonen het dagelijks leven in de tropen: van uitstapjes naar het strand of de sociëteit, tot jachtpartijen op groot wild en het populaire bal masqué. De foto's geven ook een indruk van het huiselijke leven, het interieur, het inheemse personeel en de huisdieren zoals apen en honden. En natuurlijk ontbreken de vriendelijke baboes met blakende, blanke baby's op de arm niet. De welvaart en de status van de geportretteerde blanke mannen en vrouwen is duidelijk. Gekleed in smetteloos wit staan ze naast hun glimmende auto, poseren bij de suikerfabriek, het kantoor of op de uitgestrekte koffie- of theeplantages. Deze privéfoto's zijn inmiddels historische documenten geworden en zijn opgenomen in onze nationale archieven. Indië in vervlogen tijden roept aan de hand van dit uniek fotomateriaal een periode in de herinnering die, hoewel niet onomstreden, voor de Europeanen ter plekke zeker natuurlijk was.
NBD|Biblion recensie
Louis Zweers, een bekwaam fotojournalist, die al eerder fotoboeken over Nederlands-Indie samenstelde, bundelt hier ca. 120 zwart-witfoto's uit de jaren 1900-1930 die hij selecteerde uit de enorme collecties van de wetenschappelijke instituten Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) en Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV). Hij richt zich op familiefoto's van de Europese bovenlaag, die hij in zes categorieen rangschikt: familieleven; uitgaansleven; vrouwen en kinderen; uitstapjes en natuurschoon; jacht, sport en spel; en werk. Het verschaft het beeld van een aangenaam alledaags bestaan, waarin de Indonesier slechts als decor en ondergeschikte figureert.
Alle foto's krijgen een hele bladzijde en zijn van toelichting voorzien over plaats, personen en achtergrond. De diverse thema's worden kort ingeleid. De fotokwaliteit is uitstekend. Het resultaat is een fraai kijk- en bladerboek, in zijn gekozen opzet passend in de vele nostalgische boeken over 'tempo doeloe', over een schijnbaar idyllisch leven in de tropische kolonie.
(NBD|Biblion recensie, Dr. Harry A. Poeze)
ISBN 9789025414801 Hardcover 140 pagina's | Terra | mei 2008
Indisch zwijgen
Anneloes Timmerije
In Indisch zwijgen vertelt Anneloes Timmerije het verhaal van haar Indische familie. Zwijgen is haar met de paplepel ingegoten. Haar moeder praat alleen als het strikt noodzakelijk is, evenals haar grootmoeder. De familie wordt bijeengehouden door zeven zusters: de Tantes. Maar met het overlijden van iedere tante verliest de familie iets van het Indische.
Indisch zwijgen is ook het verslag van een verblijf op West-Java, waar Anneloes Timmerije drie maanden werkte als lid van een filmcrew, vlak bij de plek waar haar moeder, haar grootmoeder en de rest van haar Indische familie opgroeiden.
NBD|Biblion recensie
Journaliste Timmerije (1955) vertelt hier het verhaal van haar grote Indisch-Chinese familie, gedomineerd door haar grootmoeder en zes oudtantes (geboren tussen 1895 en 1914), die na een welvarend bestaan in het koloniale Indie en de ellende van de Japanse bezetting in Nederland een nieuw bestaan moesten opbouwen, al schipperend tussen hun Hollandse of Indische identiteit, en wat zij als kenmerken daarvan zagen (de auteur schreef eerder hierover: 'Gemengde gevoelens', 1993).
Over de invloed van de Indische afkomst op haarzelf en haar ouders schrijft Timmerije ook (te) uitvoerig. Van die invloed wordt zij zich sterker bewust als zij in 1996 tijdens een levendig beschreven lang verblijf in Indonesie assisteert bij de opnamen van Orlow Seunke's film 'Gordel van smaragd'. Haar verslag is lezenswaard, maar niet opmerkelijk, en past in de herleefde aandacht van de tweede generatie Indische Nederlanders voor hun afkomst en identiteit. In deze herdruk is een groot aantal familiefoto's opgenomen.
(NBD|Biblion recensie, Redactie)
ISBN 9789045700533 Paperback 285 pagina's | Uitgeverij Augustus | geillustreerde editie | mei 2007
Anneloes Timmerije
In Indisch zwijgen vertelt Anneloes Timmerije het verhaal van haar Indische familie. Zwijgen is haar met de paplepel ingegoten. Haar moeder praat alleen als het strikt noodzakelijk is, evenals haar grootmoeder. De familie wordt bijeengehouden door zeven zusters: de Tantes. Maar met het overlijden van iedere tante verliest de familie iets van het Indische.
Indisch zwijgen is ook het verslag van een verblijf op West-Java, waar Anneloes Timmerije drie maanden werkte als lid van een filmcrew, vlak bij de plek waar haar moeder, haar grootmoeder en de rest van haar Indische familie opgroeiden.
NBD|Biblion recensie
Journaliste Timmerije (1955) vertelt hier het verhaal van haar grote Indisch-Chinese familie, gedomineerd door haar grootmoeder en zes oudtantes (geboren tussen 1895 en 1914), die na een welvarend bestaan in het koloniale Indie en de ellende van de Japanse bezetting in Nederland een nieuw bestaan moesten opbouwen, al schipperend tussen hun Hollandse of Indische identiteit, en wat zij als kenmerken daarvan zagen (de auteur schreef eerder hierover: 'Gemengde gevoelens', 1993).
Over de invloed van de Indische afkomst op haarzelf en haar ouders schrijft Timmerije ook (te) uitvoerig. Van die invloed wordt zij zich sterker bewust als zij in 1996 tijdens een levendig beschreven lang verblijf in Indonesie assisteert bij de opnamen van Orlow Seunke's film 'Gordel van smaragd'. Haar verslag is lezenswaard, maar niet opmerkelijk, en past in de herleefde aandacht van de tweede generatie Indische Nederlanders voor hun afkomst en identiteit. In deze herdruk is een groot aantal familiefoto's opgenomen.
(NBD|Biblion recensie, Redactie)
ISBN 9789045700533 Paperback 285 pagina's | Uitgeverij Augustus | geillustreerde editie | mei 2007
De njai
Reggie Baay
In het koloniale Nederlands-Indië hebben altijd meer Europese mannen dan Europese vrouwen gewoond. Voor dit blanke mannenoverschot vond men een praktische oplossing: het concubinaat. De soldaten, planters of ambtenaren gingen samenleven met een Indonesische, of ook wel een Chinese of Japanse vrouw. Zo'n vrouw werd een njai genoemd. Haar geschiedenis (en die van haar kinderen) wordt in De njai voor het eerst verteld.
Toen Reggie Baay (zelf kleinkind van een njai) begon te publiceren over dit onderwerp, maakte dat veel reacties los. Baay interviewde kinderen en kleinkinderen van njais en verzamelde unieke foto's. Uit dit materiaal heeft hij geput om de geschiedenis een gezicht te geven: het gezicht van de oermoeder, de vrouw die nu (eindelijk) haar rechtmatige plaats in de geschiedenis komt opeisen.
NBD|Biblion recensie
Reggie Baay (1955) heeft met de publicatie van zijn boek 'De njai' voor het eerst het verhaal van de njai, in feite de voormoeder van de meeste Indische Nederlanders, verteld.
Door het gebrek aan Europese vrouwen leefden veel Europese mannen in concubinaat met veelal inheemse vrouwen en in sommige gevallen met Chinese of Japanse vrouwen. Vele nazaten van de njais kennen de geschiedenis van hun voormoeders niet. Het was een verborgen geschiedenis en er bestond een zekere gene voor de niet-Europese voormoeder. Het begrip njai had een negatieve connotatie. Geleidelijk aan is na de repatriering van de meeste Indische Nederlanders, de negatieve beeldvorming rond de njai gewijzigd.
De schrijver heeft met deze uitgave een prachtig beeld gecreeerd van deze oermoeder. Het is een verhaal van rechteloosheid en verdriet, maar ook een verhaal van liefde. Hij lardeert zijn geschiedenis met korte individuele beschrijvingen van njais. De publicatie is voorzien van zwart-witfoto's, een notenapparaat en een uitgebreide literatuurlijst. Een aanwinst voor geinteresseerden in de geschiedenis van de Indische Nederlander.
(NBD|Biblion recensie, E. Mutter)
ISBN 9789025363604 Paperback 302 pagina's | Athenaeum-Polak & Van Gennep | mei 2008
Reggie Baay
In het koloniale Nederlands-Indië hebben altijd meer Europese mannen dan Europese vrouwen gewoond. Voor dit blanke mannenoverschot vond men een praktische oplossing: het concubinaat. De soldaten, planters of ambtenaren gingen samenleven met een Indonesische, of ook wel een Chinese of Japanse vrouw. Zo'n vrouw werd een njai genoemd. Haar geschiedenis (en die van haar kinderen) wordt in De njai voor het eerst verteld.
Toen Reggie Baay (zelf kleinkind van een njai) begon te publiceren over dit onderwerp, maakte dat veel reacties los. Baay interviewde kinderen en kleinkinderen van njais en verzamelde unieke foto's. Uit dit materiaal heeft hij geput om de geschiedenis een gezicht te geven: het gezicht van de oermoeder, de vrouw die nu (eindelijk) haar rechtmatige plaats in de geschiedenis komt opeisen.
NBD|Biblion recensie
Reggie Baay (1955) heeft met de publicatie van zijn boek 'De njai' voor het eerst het verhaal van de njai, in feite de voormoeder van de meeste Indische Nederlanders, verteld.
Door het gebrek aan Europese vrouwen leefden veel Europese mannen in concubinaat met veelal inheemse vrouwen en in sommige gevallen met Chinese of Japanse vrouwen. Vele nazaten van de njais kennen de geschiedenis van hun voormoeders niet. Het was een verborgen geschiedenis en er bestond een zekere gene voor de niet-Europese voormoeder. Het begrip njai had een negatieve connotatie. Geleidelijk aan is na de repatriering van de meeste Indische Nederlanders, de negatieve beeldvorming rond de njai gewijzigd.
De schrijver heeft met deze uitgave een prachtig beeld gecreeerd van deze oermoeder. Het is een verhaal van rechteloosheid en verdriet, maar ook een verhaal van liefde. Hij lardeert zijn geschiedenis met korte individuele beschrijvingen van njais. De publicatie is voorzien van zwart-witfoto's, een notenapparaat en een uitgebreide literatuurlijst. Een aanwinst voor geinteresseerden in de geschiedenis van de Indische Nederlander.
(NBD|Biblion recensie, E. Mutter)
ISBN 9789025363604 Paperback 302 pagina's | Athenaeum-Polak & Van Gennep | mei 2008
Toean Petoro van Mamasa
Pieter Cornelis Smit
Dit boek beschrijft het bijzondere levensverhaal van Pieter Cornelis Smit senior (Piet), een bestuursambtenaar in het voormalige Oost-Indië. Piet werd geboren in Amsterdam in 1908, maar bracht het grootste deel van zijn jeugd in Indië door. Hij volgde een academische studie in Nederland en begon zijn carrière in 1932 als controleur BB. Dit boek vertelt over leven, werk en relaties onder moeilijke omstandigheden in erg afgelegen eilanden. Van 1942 tot 1945 zat de familie in diverse Japanse kampen. In 1950, nadat het land de republiek Indonesië werd, ging de familie terug naar Nederland waar Piet werkte tot zijn pensionering in 1973.
De memoires in dit boek zijn gebaseerd op herinneringen en pretenderen geen 100 % historische accuratesse. Pieter Cornelis Smit junior (Peter) heeft zijn vader gevraagd, zijn levensloop op papier te zetten om deze geschiedenis voor zijn nageslacht te bewaren.
Het boek is een waardevol document over een stukje historie dat de levens van veel mensen heeft beroerd en veranderd en is het daarom zeker waard om vastgelegd te worden.
ISBN 9789076958927 Paperback 170 pagina's Mijneigenboek.nl | mei 2003
Pieter Cornelis Smit
Dit boek beschrijft het bijzondere levensverhaal van Pieter Cornelis Smit senior (Piet), een bestuursambtenaar in het voormalige Oost-Indië. Piet werd geboren in Amsterdam in 1908, maar bracht het grootste deel van zijn jeugd in Indië door. Hij volgde een academische studie in Nederland en begon zijn carrière in 1932 als controleur BB. Dit boek vertelt over leven, werk en relaties onder moeilijke omstandigheden in erg afgelegen eilanden. Van 1942 tot 1945 zat de familie in diverse Japanse kampen. In 1950, nadat het land de republiek Indonesië werd, ging de familie terug naar Nederland waar Piet werkte tot zijn pensionering in 1973.
De memoires in dit boek zijn gebaseerd op herinneringen en pretenderen geen 100 % historische accuratesse. Pieter Cornelis Smit junior (Peter) heeft zijn vader gevraagd, zijn levensloop op papier te zetten om deze geschiedenis voor zijn nageslacht te bewaren.
Het boek is een waardevol document over een stukje historie dat de levens van veel mensen heeft beroerd en veranderd en is het daarom zeker waard om vastgelegd te worden.
ISBN 9789076958927 Paperback 170 pagina's Mijneigenboek.nl | mei 2003
Citaat van de dag
"In den vreemde ben ik gebleven
Geboren in het mooie Indie,
werd ik oud in Nederland.
terugkeer was niet mogelijk,
want Indie is nu een ander land."
(Geplaatst met toestemming van
http://middel43.tripod.com/id2.html )
"In den vreemde ben ik gebleven
Geboren in het mooie Indie,
werd ik oud in Nederland.
terugkeer was niet mogelijk,
want Indie is nu een ander land."
(Geplaatst met toestemming van
http://middel43.tripod.com/id2.html )
Hmpf, even gemist dit thema (tot nu toe). Groot nieuws: ik heb de geïllustreerde editie van Max Havelaar zaterdag uitgelezen!! Een boek waarvan ik ooit gezworen heb het nooit te zullen lezen (ja, middelbareschoolsyndroom).
En eigenlijk was het best een aangename (lees)ervaring
en nog steeds, helaas, een heel actueel boek. Origineel van opzet, met een onvergetelijke Droogstoppel. Maar, eerlijk is eerlijk, Oeroeg blijft mijn favoriet. Prachtig geschreven en het raakte me diep. Met een thema dat nu ook nog heel erg actueel is.
Het lied en de waarheid kon mij niet heel erg bekoren, maar dat wordt veroorzaakt door de jeugdige hoofdpersoon. Ik heb gemerkt dat jonge hoofdpersonen bij mij zelden 'werken'.
De rest van de tot nu toe genoemde boeken heb ik niet gelezen ...
En eigenlijk was het best een aangename (lees)ervaring
en nog steeds, helaas, een heel actueel boek. Origineel van opzet, met een onvergetelijke Droogstoppel. Maar, eerlijk is eerlijk, Oeroeg blijft mijn favoriet. Prachtig geschreven en het raakte me diep. Met een thema dat nu ook nog heel erg actueel is.
Het lied en de waarheid kon mij niet heel erg bekoren, maar dat wordt veroorzaakt door de jeugdige hoofdpersoon. Ik heb gemerkt dat jonge hoofdpersonen bij mij zelden 'werken'.
De rest van de tot nu toe genoemde boeken heb ik niet gelezen ...
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Indonesië op vrijdagmiddag
Max de Bruijn
Van de koloniale tijd is in Indonesië allang afscheid genomen, maar iedereen weet er nog iets over Nederland, en bijna iedereen kent er de naam van Jan Pieterszoon Coen, veroveraar en stichter van Batavia, het huidige Jakarta. De jongere generaties in Indonesië kennen geen Nederlands meer, maar vrijwel iedereen kent de krachtterm 'hodverdommes'. Wat is er nog merkbaar van Nederland en het Nederlands in onze vroegere kolonie? Hoe is de huidige relatie tussen de Indonesiër en de Nederlander? Hebben ze nog wat met of tegen elkaar?
Max de Bruijn, koloniaal historicus, beschrijft vanuit zijn persoonlijke ervaringen, via alledaagse details, de banden en de verschillen tussen Nederlanders en Indonesiërs. Zijn scherpe en vrolijke vignetten brengen het verleden, de actualiteit en de hedendaagse politiek van Indonesië tot leven en maken de fysieke en sociale omgeving voelbaar.
Max de Bruijn (1966) is historicus. Voor het Rijksmuseum Amsterdam maakte hij tentoonstellingen en boeken over de Verenigde Oostindische Compagnie (voc). Zijn eerste roman Expats (2000) was een groot succes.
ISBN 9789023440635 Paperback 288 pagina's | De Bezige Bij | mei 2009
Max de Bruijn
Van de koloniale tijd is in Indonesië allang afscheid genomen, maar iedereen weet er nog iets over Nederland, en bijna iedereen kent er de naam van Jan Pieterszoon Coen, veroveraar en stichter van Batavia, het huidige Jakarta. De jongere generaties in Indonesië kennen geen Nederlands meer, maar vrijwel iedereen kent de krachtterm 'hodverdommes'. Wat is er nog merkbaar van Nederland en het Nederlands in onze vroegere kolonie? Hoe is de huidige relatie tussen de Indonesiër en de Nederlander? Hebben ze nog wat met of tegen elkaar?
Max de Bruijn, koloniaal historicus, beschrijft vanuit zijn persoonlijke ervaringen, via alledaagse details, de banden en de verschillen tussen Nederlanders en Indonesiërs. Zijn scherpe en vrolijke vignetten brengen het verleden, de actualiteit en de hedendaagse politiek van Indonesië tot leven en maken de fysieke en sociale omgeving voelbaar.
Max de Bruijn (1966) is historicus. Voor het Rijksmuseum Amsterdam maakte hij tentoonstellingen en boeken over de Verenigde Oostindische Compagnie (voc). Zijn eerste roman Expats (2000) was een groot succes.
ISBN 9789023440635 Paperback 288 pagina's | De Bezige Bij | mei 2009
Citaat van de dag
Java, mijn land,
Wat ben je toch mooi
Met je paars-blauwe vulkanen
En je vorst’lijke tooi
Van immer goud-golvende velden
Hoe weids is je einder,
Hoe ver je verschiet
Java, mijn land,
Hoevelen kennen je niet?
(Geplaatst met toestemming van
http://middel43.tripod.com/id2.html )
Java, mijn land,
Wat ben je toch mooi
Met je paars-blauwe vulkanen
En je vorst’lijke tooi
Van immer goud-golvende velden
Hoe weids is je einder,
Hoe ver je verschiet
Java, mijn land,
Hoevelen kennen je niet?
(Geplaatst met toestemming van
http://middel43.tripod.com/id2.html )
Ellen schreef:Hmpf, even gemist dit thema (tot nu toe). Groot nieuws: ik heb de geïllustreerde editie van Max Havelaar zaterdag uitgelezen!! Een boek waarvan ik ooit gezworen heb het nooit te zullen lezen (ja, middelbareschoolsyndroom).
En eigenlijk was het best een aangename (lees)ervaring
Het lied en de waarheid kon mij niet heel erg bekoren, maar dat wordt veroorzaakt door de jeugdige hoofdpersoon. Ik heb gemerkt dat jonge hoofdpersonen bij mij zelden 'werken'.
De rest van de tot nu toe genoemde boeken heb ik niet gelezen ...
Heel lang geleden (20 jaar?) heb ik Max Havelaar met veel plezier gelezen. Het viel mij toen erg mee want ik had een loodzwaar verhaal verwacht. Echt goed herinneren doe ik het me niet meer maar wel dat ik het een prettig boek vond.
De boeken die bij het thema genoemd worden zijn de enige boeken die we niet zelf gelezen hebben. Ik zoek op internet passende boeken erbij en een enkele keer sturen Leestafelleden ook titels voor een thema. (Zo ook deze keer) Ik ben wel verrast dat er zo'n enthousiasme is voor het thema Nederlands Indië/Indonesië. Leuk!
Dettie
De atlasvlinder
Aya Zikken
In het voormalig Nederlands-Indië arriveren de onderwijzeres mevrouw Borneman en haar nichtje Oetari in de Europese gemeenschap van een klein plaatsje. Hun komst wordt aangekondigd door een atlasvlinder. De aanwezigheid van de onderwijzeres verandert alles in de kleine gemeenschap: alle met moeite overeind gehouden relaties komen plotseling bloot te liggen.
De atlasvlinder verscheen voor het eerst in 1958 en is een van de hoogtepunten in het oeuvre van Aya Zikken, die in september 2009 haar negentigste verjaardag viert.
Aya Zikken (1919) verhuisde als zesjarige met haar ouders van Nederland naar Nederlands-Indië. Tot nu toe publiceerde ze meer dan dertig romans en verhalenbundels. In 1997 kreeg ze de Anna Bijns Prijs voor haar gehele oeuvre toegekend.
ISBN 9045016451 harde kaft, 168 pagina's |Uitgeverij Atlas | september 2009
Aya Zikken
In het voormalig Nederlands-Indië arriveren de onderwijzeres mevrouw Borneman en haar nichtje Oetari in de Europese gemeenschap van een klein plaatsje. Hun komst wordt aangekondigd door een atlasvlinder. De aanwezigheid van de onderwijzeres verandert alles in de kleine gemeenschap: alle met moeite overeind gehouden relaties komen plotseling bloot te liggen.
De atlasvlinder verscheen voor het eerst in 1958 en is een van de hoogtepunten in het oeuvre van Aya Zikken, die in september 2009 haar negentigste verjaardag viert.
Aya Zikken (1919) verhuisde als zesjarige met haar ouders van Nederland naar Nederlands-Indië. Tot nu toe publiceerde ze meer dan dertig romans en verhalenbundels. In 1997 kreeg ze de Anna Bijns Prijs voor haar gehele oeuvre toegekend.
ISBN 9045016451 harde kaft, 168 pagina's |Uitgeverij Atlas | september 2009
Marjo schreef:Dus ben ik toch bang dat dit onderwerp niet echt leeft in Nederland.
Volgens mij is er in Nederland altijd veel belangstelling geweest voor literatuur uit Nederlands-Indië. De boeken van Hella Haase, Adriaan van Dis, Jeroen Brouwer, maar ook die van Marion Bloem konden zich verheugen op veel lezers.
Het probleem van 'Nederland leest' is volgens mij dat het voor "de zoveelste keer" weer dezelfde problematiek onder de aandacht wil brengen.
De meeste mensen vinden het leuk om een cadeautje van de bibliotheek te ontvangen; willen het boek ook nog wel een keer (her)lezen, maar zitten niet te wachten op achtergrondinformatie van voor hen bekende thematiek.
Jeannette
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 147 gasten