Citaat van de dag 11 maart 2008
"Je kunt de zee niet oversteken
door alleen naar het water te staren."
Rabindranath Tagore
Thema maart 2008 Migrantenliteratuur
Berichten uit Maanzaad Stad
Abdelkader Benali
Berichten uit Maanzaad Stad is een bonte potpourri van verhalen, reportages, artikelen, columns en zelfs een gedicht van de hand van rasverteller Abdelkader Benali. Het is geen verhalenbundel in de strikte zin des woords, maar eerder een staalkaart van het vakmanschap van Benali. Observaties over het leven in Los Angeles worden moeiteloos afgewisseld met bespiegelingen over Salman Rushdie, de slagerij van zijn vader, schaatsen, en de piramides van Luxor. De flitsende en quasi-chaotische stijl van Benali, gekoppeld aan zijn ongebreidelde levenslust en doorleefd gevoel voor het tragikomische, maken Berichten uit Maanzaad Stad tot verplichte kost voor iedere literatuurliefhebber.
Hardcover | 140 Pagina's | Vassallucci ISBN10: 9050003524 | ISBN13: 9789050003520
Abdelkader Benali
Berichten uit Maanzaad Stad is een bonte potpourri van verhalen, reportages, artikelen, columns en zelfs een gedicht van de hand van rasverteller Abdelkader Benali. Het is geen verhalenbundel in de strikte zin des woords, maar eerder een staalkaart van het vakmanschap van Benali. Observaties over het leven in Los Angeles worden moeiteloos afgewisseld met bespiegelingen over Salman Rushdie, de slagerij van zijn vader, schaatsen, en de piramides van Luxor. De flitsende en quasi-chaotische stijl van Benali, gekoppeld aan zijn ongebreidelde levenslust en doorleefd gevoel voor het tragikomische, maken Berichten uit Maanzaad Stad tot verplichte kost voor iedere literatuurliefhebber.
Hardcover | 140 Pagina's | Vassallucci ISBN10: 9050003524 | ISBN13: 9789050003520
Het geheim van het vuur
Farah Karimi
Bijna vijfentwintig jaar geleden sloot Farah Karimi zich als dochter van een onteigende landeigenaar enthousiast aan bij de revolutie van ayatollah Khomeini in Iran. Net als tienduizenden jongeren geloofde ze in een socialistische, revolutionaire interpretatie van de islam. Maar het was de fundamentalistische politieke islam die de macht greep, en Farah ging in de oppositie.
Een paar jaar lang leefde en werkte ze ondergronds, maar toen het regime steeds genadelozer optrad moest ze halsoverkop het land verlaten. Met haar pasgeboren zoontje vluchtte ze over de bergen van Koerdistan naar Irak, en vandaar naar Europa. Ze sloot zich aan bij de oppositie in ballingschap.
Na herhaalde pogingen tot ontvoering van haar zoontje door haar ex-man en de dood van haar jongere zus tijdens een militaire actie in Iran wilde ze niets meer met haar geboorteland te maken hebben. Ze vertrok naar Nederland, studeerde in Groningen en leidde in Utrecht een organisatie van migrantenvrouwen. In 1998 belandde ze in de Tweede Kamer, als eerste Iraanse volksvertegenwoordiger in het buitenland. En toen kwam 11 september 2001, en de nachtmerries. Farah, buitenlandwoordvoerder van GroenLinks, pleitte overdag voor democratisering in het Midden-Oosten en een hard antwoord op het fundamentalisme. Maar 's nachts was ze weer in de gevangenis in Teheran.
In Het geheim van het vuur vertelt Farah Karimi helder en strijdvaardig over haar idealen, angsten en overtuigingen. Haar politieke en haar persoonlijke leven lopen naadloos in elkaar over. Samen met Chris Keulemans reisde ze in de zomer van 2004 door Iran, zodat het boek niet alleen een terugblik bevat op haar jeugd, maar ook een commentaar is op het huidige Iran.
Paperback | 208 Pagina's | Uitgeverij Arena ISBN10: 9069746379 | ISBN13: 9789069746371
Farah Karimi
Bijna vijfentwintig jaar geleden sloot Farah Karimi zich als dochter van een onteigende landeigenaar enthousiast aan bij de revolutie van ayatollah Khomeini in Iran. Net als tienduizenden jongeren geloofde ze in een socialistische, revolutionaire interpretatie van de islam. Maar het was de fundamentalistische politieke islam die de macht greep, en Farah ging in de oppositie.
Een paar jaar lang leefde en werkte ze ondergronds, maar toen het regime steeds genadelozer optrad moest ze halsoverkop het land verlaten. Met haar pasgeboren zoontje vluchtte ze over de bergen van Koerdistan naar Irak, en vandaar naar Europa. Ze sloot zich aan bij de oppositie in ballingschap.
Na herhaalde pogingen tot ontvoering van haar zoontje door haar ex-man en de dood van haar jongere zus tijdens een militaire actie in Iran wilde ze niets meer met haar geboorteland te maken hebben. Ze vertrok naar Nederland, studeerde in Groningen en leidde in Utrecht een organisatie van migrantenvrouwen. In 1998 belandde ze in de Tweede Kamer, als eerste Iraanse volksvertegenwoordiger in het buitenland. En toen kwam 11 september 2001, en de nachtmerries. Farah, buitenlandwoordvoerder van GroenLinks, pleitte overdag voor democratisering in het Midden-Oosten en een hard antwoord op het fundamentalisme. Maar 's nachts was ze weer in de gevangenis in Teheran.
In Het geheim van het vuur vertelt Farah Karimi helder en strijdvaardig over haar idealen, angsten en overtuigingen. Haar politieke en haar persoonlijke leven lopen naadloos in elkaar over. Samen met Chris Keulemans reisde ze in de zomer van 2004 door Iran, zodat het boek niet alleen een terugblik bevat op haar jeugd, maar ook een commentaar is op het huidige Iran.
Paperback | 208 Pagina's | Uitgeverij Arena ISBN10: 9069746379 | ISBN13: 9789069746371
-
Manja-Croiset
Als je geen vrede hebt met jezelf ,kun je niet meehelpen vrede
op de wereld te stichten.
Dat is geen kwestie van egocentriciteit en ook niet dat je niet bereid
zelf te veranderen,maar zonder die basis kun je niets beginnen en verder
is vrede een illusie .Elke vrede is alleen maar een interbellum. Dat leert
de geschiedenis wel .Bovendien met de moderne media weet je dat
het nooit overal tegelijk vrede is.
Vrede zou de hemel op aarde zijn en die bestaat niet,alhoewel er wel
een hel op aarde bestaat. En verder ben ik van mening dat de hemel helemaal
niet bestaat. Bijna schreef ik cetero censeo Carthaginem delendam esse.
Een associatie bij verder ben ik van mening,nou dat is geen vrede,maar het
tegenovergestelde!
Manja Croiset
op de wereld te stichten.
Dat is geen kwestie van egocentriciteit en ook niet dat je niet bereid
zelf te veranderen,maar zonder die basis kun je niets beginnen en verder
is vrede een illusie .Elke vrede is alleen maar een interbellum. Dat leert
de geschiedenis wel .Bovendien met de moderne media weet je dat
het nooit overal tegelijk vrede is.
Vrede zou de hemel op aarde zijn en die bestaat niet,alhoewel er wel
een hel op aarde bestaat. En verder ben ik van mening dat de hemel helemaal
niet bestaat. Bijna schreef ik cetero censeo Carthaginem delendam esse.
Een associatie bij verder ben ik van mening,nou dat is geen vrede,maar het
tegenovergestelde!
Manja Croiset
jaja vredeprediker 
ondertussen van mening dat carthago verwoest moet worden
"Wie in vrede wil leven, moet zichzelf vaak geweld aandoen"
Is het niet een kwestie van kiezen? Je mond houden voor de lieve vrede. Dus jezelf geweld aan doen maar dan heb je bijv. geen ruzie.
Dat is denkelijk wat anders dan vrede hebben met jezelf, dat kan evengoed.
Vrede is een illusie ja, hoe zou het zijn als er werkelijk vrede was?
Zouden mensen dan niet gaan zoeken want er onstaat voor veel mensen dan een gat. Wat moeten ze nu, nu er geen oorlog, ruzie, haat enz is.
Liever het nare bekende dan het prettige onbekende gaat in veel gevallen op.
Dettie
ondertussen van mening dat carthago verwoest moet worden
"Wie in vrede wil leven, moet zichzelf vaak geweld aandoen"
Is het niet een kwestie van kiezen? Je mond houden voor de lieve vrede. Dus jezelf geweld aan doen maar dan heb je bijv. geen ruzie.
Dat is denkelijk wat anders dan vrede hebben met jezelf, dat kan evengoed.
Vrede is een illusie ja, hoe zou het zijn als er werkelijk vrede was?
Zouden mensen dan niet gaan zoeken want er onstaat voor veel mensen dan een gat. Wat moeten ze nu, nu er geen oorlog, ruzie, haat enz is.
Liever het nare bekende dan het prettige onbekende gaat in veel gevallen op.
Dettie
-
Manja-Croiset
Dettie ,
Ik denk dat we het voor groot deel eens zijn!
Maar als je teveel opkropt ,ontplof je op een gegeven moment en is de
knal nog groter.
En als ik ergens oprecht in geloof dan is in puurheid/zuiverheid.
Veel boze /agressieve mensen zijn deels opgezweept door anderen,
weten niet waarom ze het doen.
Ja en er is door de welvaart in het westen al een ander soort geweld
ontstaan.
Je had vroeger nauwelijks vrije tijd,mensen hebben nu veel en dan het
ene evenement na het andere,met lawaai aan muziek en vuurwerk
en allemaal onvrede!
Ik vind daarmee een stukje beschaving is verdwenen!
Maar ik hoef niet echt te discussieren,ventileer "alleen" maar gedachten
en gevoelens!
Ik krijg overigens weer helemaal nergens topics van!
Manja
Ik denk dat we het voor groot deel eens zijn!
Maar als je teveel opkropt ,ontplof je op een gegeven moment en is de
knal nog groter.
En als ik ergens oprecht in geloof dan is in puurheid/zuiverheid.
Veel boze /agressieve mensen zijn deels opgezweept door anderen,
weten niet waarom ze het doen.
Ja en er is door de welvaart in het westen al een ander soort geweld
ontstaan.
Je had vroeger nauwelijks vrije tijd,mensen hebben nu veel en dan het
ene evenement na het andere,met lawaai aan muziek en vuurwerk
en allemaal onvrede!
Ik vind daarmee een stukje beschaving is verdwenen!
Maar ik hoef niet echt te discussieren,ventileer "alleen" maar gedachten
en gevoelens!
Ik krijg overigens weer helemaal nergens topics van!
Manja
Dettie schreef:jaja vredeprediker :D ondertussen van mening dat carthago verwoest moet worden :D
"Wie in vrede wil leven, moet zichzelf vaak geweld aandoen"
Is het niet een kwestie van kiezen? Je mond houden voor de lieve vrede. Dus jezelf geweld aan doen maar dan heb je bijv. geen ruzie.
Dat is denkelijk wat anders dan vrede hebben met jezelf, dat kan evengoed.
Vrede is een illusie ja, hoe zou het zijn als er werkelijk vrede was?
Zouden mensen dan niet gaan zoeken want er onstaat voor veel mensen dan een gat. Wat moeten ze nu, nu er geen oorlog, ruzie, haat enz is.
Liever het nare bekende dan het prettige onbekende gaat in veel gevallen op.
Dettie
Dettie, ik ben het vaak met je eens, maar nu totaal niet. Ten eerste is er een groot verschil tussen haat en ruzie enerzijds en oorlog anderzijds. Er zijn al veel landen die al eeuwen zonder oorlog leven en er helemaal geen behoefte aan hebben. In deze landen wonen talrijke mensen die nooit of zeer zelden ruzie maken en daar ook geen enkele behoefte aan hebben. De meeste kennen ook geen haat, je kunt aan iemand een hekel hebben maar dat is nog geen haat. Wat ik wil zeggen is dat er milliarden mensen zijn die zonder oorlog, ruzie en haat kunnen en willen leven, waarvan nog meer vrouwen dan mannen. Van een vrouw valt jouw opmerking me dus tegen. Jij zegt ongeveer hetzelfde als de filosoof Leibnitz; de wereld is volmaakt zoals hij is want de mensen hebben nou eenmaal kwaad en ellende nodig en God wist precies wat goed voor ons was. Gelukkig heeft Voltaire dit in zijn boek Candide ironisch en doeltreffend weerlegd. Ik vind jouw opvatting wat cynisch en fatalistisch.
Maar jou kennende denk ik dat je het niet zo bedoeld hebt.
Pieter (de moralist)
-
Manja-Croiset
Nou Pieter,noem die landen dan eens ! En je schrijft dat je het niet
met Dettie eens is,maar dan vast ook niet met mij!Je richt het woord
'officieel"tot Dettie,maar het antwoord is gedeeltelijk aan mijn adres!
Waar die "ogenschijnlijke " -mij onbekende rust dan heerst-,is het dan
misschien letterlijk heersen,"rust"onder een dictator?
Niet eens vrede op de leestafel!
Ik kan Detties cynische toon helemaal niet ontdekken gewoon een andere
mening,dat is toch vrede!
Manja
met Dettie eens is,maar dan vast ook niet met mij!Je richt het woord
'officieel"tot Dettie,maar het antwoord is gedeeltelijk aan mijn adres!
Waar die "ogenschijnlijke " -mij onbekende rust dan heerst-,is het dan
misschien letterlijk heersen,"rust"onder een dictator?
Niet eens vrede op de leestafel!
Ik kan Detties cynische toon helemaal niet ontdekken gewoon een andere
mening,dat is toch vrede!
Manja
Manja Croiset schreef:Nou Pieter,noem die landen dan eens ! En je schrijft dat je het niet
met Dettie eens is,maar dan vast ook niet met mij!
Waar die "ogenschijnlijke " -mij onbekende rust dan heerst-,is het dan
misschien letterlijk heersen,"rust"onder een dictator?
Manja
IJsland, Bhutan,Zweden, Zwitserland, Portugal, Oceanië, Canada, Costa Rica (zelfs geen leger), Ecuador, Nederlandse Antillen, etc. En dan nog ongeveer 150 landen die helemaal geen oorlog wilden maar erin werden betrokken.
Pieter
-
Manja-Croiset
Antwoord,wou Nederland oorlog in 1940 ?Zovelen worden ergens in betrokken.
En soms is in landen met "vrede' wel ook racisme en armoede en ooit
was ik pacifist en ook nu ook tegen "onze "jongens in Afghanistan niets
van mij bij,maar neutraliteit is soms ook een stellingname en lafheid.
Zwitserland in WO II neutraal,maar zo antisemitistsch als de pest en
ook nu willen ze geen immigranten en waar is de meeste rust.
Grote oppervlakten met weinig mensen,maar als er bodemschatten zijn
is het ook zo gebeurd!
En vrede om de Antillen een deel wil onder het Nederlandse juk uit een
ander deel vindt het geld uit Nederland toch wel makkelijk.
Ik weet van alles maar een beetje.zit alleen maar een betje waar te nemen!
En over de uitspraak van Cato die komt er gewoon uitrollen zoals bij
mensen bij wie de bijbel met de paplepel is ingegoten ook te pas en te onpas teksten komen!
Manja
En soms is in landen met "vrede' wel ook racisme en armoede en ooit
was ik pacifist en ook nu ook tegen "onze "jongens in Afghanistan niets
van mij bij,maar neutraliteit is soms ook een stellingname en lafheid.
Zwitserland in WO II neutraal,maar zo antisemitistsch als de pest en
ook nu willen ze geen immigranten en waar is de meeste rust.
Grote oppervlakten met weinig mensen,maar als er bodemschatten zijn
is het ook zo gebeurd!
En vrede om de Antillen een deel wil onder het Nederlandse juk uit een
ander deel vindt het geld uit Nederland toch wel makkelijk.
Ik weet van alles maar een beetje.zit alleen maar een betje waar te nemen!
En over de uitspraak van Cato die komt er gewoon uitrollen zoals bij
mensen bij wie de bijbel met de paplepel is ingegoten ook te pas en te onpas teksten komen!
Manja
Je bent heel snel, Manja en hebt voor een groot deel gelijk. Egoïsme zal er altijd wel blijven maar dit hoeft nog niet te ontaarden in ruzie, haat en oorlog. Er is ook nog zoiets als humanisme, democratie, de rechten van de mens etc. etc. Dat wil zeggen er zijn goede en slechte krachten en volgens mij is er een zekere vooruitgang al is die geleidelijk. Laten we alsjeblieft geen cynici en fatalisten worden.
Lg. Pieter
Lg. Pieter
-
Manja-Croiset
Kom Pieter, niet zo naief,goede en slechte karakters zijn er altijd geweest.
de mens wordt niet geleidelijk beter,iedere generatie maakt keer op
keer het proces door.
Mijn ouders over het algemeen niet naief dachten in 1945 ,nu is het
vrede nu zetten we nieuwe kinderen op de wereld.
Mensen met de mogelijk tot anticonceptie zijn in mijn ogen egoistisch om
ze te krijgen,die kinderen moeten het er maar mee doen.
En anderzijds is het gewoon biologisch instant houden van de soort,
net als elk ander beest.
manja
de mens wordt niet geleidelijk beter,iedere generatie maakt keer op
keer het proces door.
Mijn ouders over het algemeen niet naief dachten in 1945 ,nu is het
vrede nu zetten we nieuwe kinderen op de wereld.
Mensen met de mogelijk tot anticonceptie zijn in mijn ogen egoistisch om
ze te krijgen,die kinderen moeten het er maar mee doen.
En anderzijds is het gewoon biologisch instant houden van de soort,
net als elk ander beest.
manja
-
Manja-Croiset
En verder voor wat vrede dan nu te beginnen op de leestafel.
Is de leestafel niet bedoeld als verrijking,
ipv een elkaar een beetje vliegen te gaan zitten afvangen ?
En het spijt me dat ik me daar aan
mede schuldig heb gemaakt,misschien was zwijgen
nu wel verstandiger geweest,
maar mijn kroonjuwelen op elkaar houden,kost wel eens moeite.
Is de leestafel niet bedoeld als verrijking,
ipv een elkaar een beetje vliegen te gaan zitten afvangen ?
En het spijt me dat ik me daar aan
mede schuldig heb gemaakt,misschien was zwijgen
nu wel verstandiger geweest,
maar mijn kroonjuwelen op elkaar houden,kost wel eens moeite.
Dettie, ik ben het vaak met je eens, maar nu totaal niet. Ten eerste is er een groot verschil tussen haat en ruzie enerzijds en oorlog anderzijds
Mag ik vragen wat oorlog dan is? Hakken ze elkaar in de pan omdat ze zoveel van elkaar houden?
Je trekt alles uit z'n verband Pieter.
En wat heeft mijn vrouw zijn er mee te maken? Je zegt in feite dat vrouwen dus meer in vrede willen leven dan mannen.
Overal is afgunst, haat en nijd en overal zijn mensen die het anders willen. Of het nu in oorlogslanden is of niet.
Ik heb een spreuk hangen en die is,
de aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
Is gescheven door Mahatma Ghandi.
Of er nu oorlog of vrede is, mensen willen meer, beter, mooier én macht en gaan daar heel ver in.
En cynisch was ik niet, dat maak jij er van, ik stelde een vraag...
Zouden mensen dan niet gaan zoeken want er onstaat voor veel mensen dan een gat. Wat moeten ze nu, nu er geen oorlog, ruzie, haat enz is.
Het is bovendien een bekend gegeven dat mensen liever in een bekende nare situatie blijven dan een onbekende betere situatie. Dit heeft te maken met de angst voor het onbekende. Dat is vaak nog enger dan het nare bekende.
Dettie
-
Manja-Croiset
Pieter ,nog een opmerking en dan stop ik echt.
Er is een verschil tussen fatalisme en realisme.
en dat brent me terug bij de speech van mijn vader 13 jaar geleden
op zijn 80 verjaardag .
Ooit lid van de JVA waar ze dachten ,dat de mens goed was,maar
nee de mens en het leven is niet goed,maar het leven heeft goede
momenten en verder zal ik zijn speech niet herhalen.
manja
Er is een verschil tussen fatalisme en realisme.
en dat brent me terug bij de speech van mijn vader 13 jaar geleden
op zijn 80 verjaardag .
Ooit lid van de JVA waar ze dachten ,dat de mens goed was,maar
nee de mens en het leven is niet goed,maar het leven heeft goede
momenten en verder zal ik zijn speech niet herhalen.
manja
Het is geen kwestie van vliegen afvangen, Manja. Ik heb gewoon wat meer geloof en hoop in de toekomst. Mag dat alsjeblieft? En als Dettie vraagt dat als er vrede is de mensen misschien in een gat vallen dan is dit voor mij al een vorm van cynisme. Cynisme betekent niet dat je sarcastisch of ironisch bent maar de slechte kanten van de mens sterker vindt dan de goede, dat je toegeeft dat het niet beter kan. Europa heeft bewezen dat het beter kan, Azië is dat langzaam ook aan het bewijzen. En 100 jaar geleden was er niet eens een VN, was er koloniale uitbuiting, nu is er ontwikkelingshulp, en krijgen we misschien een zwarte president in Amerika. En vrouwen zijn positievere krachten op de wereld dan mannen, daar ben ik heilig van overtuigd. Inderdaad moet elke generatie de goede waarden weer weten te vinden maar het doet er wel toe waar je begint. We zullen nooit een paradijs krijgen, en het is een onrechtvaardig rotzooitje, maar 2007 was het meest vredige jaar dat de wereld ooit gekend heeft (Volkskrant van eind december 2007)
(voor Dettie nog: oorlog, moord en doodslag zijn het toegeven aan haat en hebzucht, dat is iets heel anders dan het beheersen ervan; dat bedoelde ik)
jullie toegenegen Pieter,
(voor Dettie nog: oorlog, moord en doodslag zijn het toegeven aan haat en hebzucht, dat is iets heel anders dan het beheersen ervan; dat bedoelde ik)
jullie toegenegen Pieter,
Dame Blanche
Mala Kishoendajal
De thematiek van migratie en identiteit (India, Cariben, Europa/Amerika) kennen we vooral als stroming in de Engelstalige literatuur (V.S. Naipaul, Neil Bissoondath), maar is ook deel van de Nederlandstalige literatuur. Zo verhaalt Mala Kishoendajal (Paramaribo, 1959) in haar debuutroman Dame Blanche over vier generaties Hindoestaans leven van zelfs voor de komst naar Suriname uit India tot vooral hier en nu in Nederland.
Rode draad in deze raamvertelling is de jonge vrouw Indrani die haar verhaal verbindt met die van haar zoontje Ravi en haar dochter Lakshmi, met die van haar grootouders, haar ouders, haar (gewezen) echtgenoot Radjinder en Maarten, met die van Lila (en haar Casanova), Celia (de Haagse hoer), Dewi (versus buitenvrouw) en nicht Shalini (en haar huwelijk met Haagse Bart) en met de verhalen uit Narayan’s versie van het grote Indiase epos Ramayana.
Mala Kishoendajal heeft twee scenario’s voor theater op haar naam staan: Geen weg terug, over de immigratie van Brits Indiërs naar Suriname en van Surinamers naar Nederland, en Sita, de vrouw, waarin de traditionele vrouw uit de Ramayana naast de moderne westerse Hindoestaan wordt neergezet.
Paperback, 224 blz. ISBN 90-6265-510-6 Uitgeverij Knipscheer 2001
Mala Kishoendajal
De thematiek van migratie en identiteit (India, Cariben, Europa/Amerika) kennen we vooral als stroming in de Engelstalige literatuur (V.S. Naipaul, Neil Bissoondath), maar is ook deel van de Nederlandstalige literatuur. Zo verhaalt Mala Kishoendajal (Paramaribo, 1959) in haar debuutroman Dame Blanche over vier generaties Hindoestaans leven van zelfs voor de komst naar Suriname uit India tot vooral hier en nu in Nederland.
Rode draad in deze raamvertelling is de jonge vrouw Indrani die haar verhaal verbindt met die van haar zoontje Ravi en haar dochter Lakshmi, met die van haar grootouders, haar ouders, haar (gewezen) echtgenoot Radjinder en Maarten, met die van Lila (en haar Casanova), Celia (de Haagse hoer), Dewi (versus buitenvrouw) en nicht Shalini (en haar huwelijk met Haagse Bart) en met de verhalen uit Narayan’s versie van het grote Indiase epos Ramayana.
Mala Kishoendajal heeft twee scenario’s voor theater op haar naam staan: Geen weg terug, over de immigratie van Brits Indiërs naar Suriname en van Surinamers naar Nederland, en Sita, de vrouw, waarin de traditionele vrouw uit de Ramayana naast de moderne westerse Hindoestaan wordt neergezet.
Paperback, 224 blz. ISBN 90-6265-510-6 Uitgeverij Knipscheer 2001
-
Manja-Croiset
reactie op het citaat.Zitten nadenken bij wie de schok groter zou zijn.
Ik dacht in eerste instantie aan mensen die niets gewend zijn!
Ze zouden waarschijnlijk ook vinden,dat nog nooit iemand zoiets ontzettends heeft meegemaakt.
Ik weet van een vrouw die een vrij makkelijk leven had gehad,
haar man kwam op hoge leeftijd te overlijden en niemand had het erger
dan zij!
De andere categorie gewend aan onverwachte dingen,de rust ook een
"onverwacht"ding,dus dat moet te mannen/vrouwen zijn.maar daar weet ik ook iets van.
Mijn vader had een vriend een belangrijke dappere verzetsheld dacht men,toen kwam de vrede en hij viel in een gat en
ging door met zijn illegaliteit,maar was toen crimineel.
Dus niemand niemand niemand weet(dat ik repelsteeltje heet )
Manja
Ik dacht in eerste instantie aan mensen die niets gewend zijn!
Ze zouden waarschijnlijk ook vinden,dat nog nooit iemand zoiets ontzettends heeft meegemaakt.
Ik weet van een vrouw die een vrij makkelijk leven had gehad,
haar man kwam op hoge leeftijd te overlijden en niemand had het erger
dan zij!
De andere categorie gewend aan onverwachte dingen,de rust ook een
"onverwacht"ding,dus dat moet te mannen/vrouwen zijn.maar daar weet ik ook iets van.
Mijn vader had een vriend een belangrijke dappere verzetsheld dacht men,toen kwam de vrede en hij viel in een gat en
ging door met zijn illegaliteit,maar was toen crimineel.
Dus niemand niemand niemand weet(dat ik repelsteeltje heet
)
Manja
Als jij kon kruipen in mijn huid
Stipo Jelec
Tussen de benauwende muren van een internaat, tegen het decor van de laatste Balkanoorlog, verlangen vijf jonge mensen - vier jongens en een meisje - naar een meeslepend en onbezorgd leven. Veroordeeld tot elkaar in een tijdperk waar geluk, plezier of een simpele lach bijna als een doodzonde worden opgevat, zijn ze vastbesloten zich niet aan deze waanzin over te geven. Omringd door een bizarre mensenmassa - bedelende zigeunerkindjes, gefrustreerde onderwijzers, rouwende ramptoeristen - gaan ze op zoek naar zichzelf, naar de liefde en het doel van hun bestaan.
Als jij kon kruipen in mijn huid is geen 'oorlogsroman': het leven van de zestienjarigen loopt zoals het loopt, de gewenning aan het slechte is een voorlopige redding. Ze zitten niet dagelijks in de schuilkelder, ze gaan naar buiten, naar cafés, ze hebben hun eerste seksuele ervaringen, drinken alcohol en roken hun eerste sigaret, zoals ze dat ook zouden hebben gedaan als er geen oorlog was. Als jij kon kruipen in mijn huid is een ontroerende bildungsroman over puberliefde en de vele manieren van liefhebben, over hoe je reageert wanneer je in een situatie terechtkomt waarvoor je niet gekozen hebt en die je dag en nacht moet delen met anderen.
Hardcover | 334 Pagina's | Vassallucci ISBN10: 9050008550 | ISBN13: 9789050008556
Stipo Jelec
Tussen de benauwende muren van een internaat, tegen het decor van de laatste Balkanoorlog, verlangen vijf jonge mensen - vier jongens en een meisje - naar een meeslepend en onbezorgd leven. Veroordeeld tot elkaar in een tijdperk waar geluk, plezier of een simpele lach bijna als een doodzonde worden opgevat, zijn ze vastbesloten zich niet aan deze waanzin over te geven. Omringd door een bizarre mensenmassa - bedelende zigeunerkindjes, gefrustreerde onderwijzers, rouwende ramptoeristen - gaan ze op zoek naar zichzelf, naar de liefde en het doel van hun bestaan.
Als jij kon kruipen in mijn huid is geen 'oorlogsroman': het leven van de zestienjarigen loopt zoals het loopt, de gewenning aan het slechte is een voorlopige redding. Ze zitten niet dagelijks in de schuilkelder, ze gaan naar buiten, naar cafés, ze hebben hun eerste seksuele ervaringen, drinken alcohol en roken hun eerste sigaret, zoals ze dat ook zouden hebben gedaan als er geen oorlog was. Als jij kon kruipen in mijn huid is een ontroerende bildungsroman over puberliefde en de vele manieren van liefhebben, over hoe je reageert wanneer je in een situatie terechtkomt waarvoor je niet gekozen hebt en die je dag en nacht moet delen met anderen.
Hardcover | 334 Pagina's | Vassallucci ISBN10: 9050008550 | ISBN13: 9789050008556
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 125 gasten