Leestafel forum

Een tip van Peter Motte... thema eenzaamheid
Het thema klinkt triest maar eenzaam hoeft niet 'alleen zijn' te betekenen.

Elke dag een nieuw boek over dit thema.

Ik wens jullie een mooie maand toe

Dettie

Het leven is zo eenzaam niet
Levi Weemoedt

‘De meest opzienbarende verrijzenis sinds Lazarus’, zo noemde Piet Piryns de wederopstanding van Lévi Weemoedt dankzij de bloemlezing die Özcan Akyol samenstelde ter ere van Weemoedts zeventigste verjaardag. Van Pessimisme kun je leren! (2018) werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. De geschrokken dichter, van kinds af aan weinig aandacht gewend, reageerde met een kort versje:

Kleine correctie
Door menigeen vergeten
werd ik voor dood versleten.
Versleten ben ik wel.
Maar dood is iets te snel.

En zó begint de bundel Het leven is zo eenzaam niet. Samen met Vic van de Reijt heeft Weemoedt een keuze gemaakt uit de mooiste gedichtjes die niet meer in druk zijn. Het is een treffende greep geworden uit Weemoedts droevigste hoogtepunten, waaronder zijn ‘Tips voor alleenstaanden’.
Weemoedt zou Weemoedt niet zijn als hij niet ook de nodige nieuwe versjes aan deze verzameling toevoegde.


ISBN 9789038810386 | Hardcover | 168 pagina's | Nijgh & van Ditmar | 29 oktober 2021

Citaat van de dag

“Het is heerlijk om eenzaam te zijn wanneer je in vrede met jezelf leeft en iets te doen hebt.”

― Johann Wolfgang von Goethe
Duits schrijver en dichter 1749-1832

Die "iets te doen" hebben slaat de spijker op de kop.

Tja, daar had Goethe misschien wel gelijk, maar het iets te doen hebben is misschien ook wel belangrijk. Ik weet ook niet of dat wel de definitie is van eenzaam zijn. Volgens mij is dat meer alleen zijn en dat is heerlijk als je iets te doen hebt. Eenzaamheid is volgens mij de negatieve kant van alleen zijn. Bovendien kun je ook eenzaam zijn in gezelschap en je kunt in gezelschap niet alleen zijn. De memoires van Wilhelmina dragen niet voor niets de titel 'Eenzaam, maar niet alleen'. https://geschiedenis-winkel.nl/p/eenzaa ... et-alleen/

Ik denk wel dat je gelijk hebt als je eenzaamheid letterlijk neemt:

Ik heb even de definitie opgezocht:
"Eenzaamheid is een tijdelijke of aanhoudende gemoedstoestand die met een gevoel van leegte, isolement, verdriet en depressiviteit gepaard gaat. Het kan van uiterlijke omstandigheden afhangen, zoals het verlies van een dierbare vriend of echtgenoot, maar het kan ook met de eigen persoonlijkheid, met overmatige remmingen en onzekerheid te maken hebben."
Gevonden op https://www.menselijklichaam.nl/psychologie/eenzaamheid

en

Eenzaamheid
de eenzaamheid zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ 'enzamhɛit ]
Afbreekpatroon: een·zaam·heid situatie dat je alleen bent of je zo voelt
Voorbeelden: 'Oude mensen zijn vaak eenzaam.' , 'Ze voelt zich eenzaam ondanks alle hulpverleners om zich heen.'
Synoniemen: afgezonderdheid afzondering eenzaam gevoel isolement stilte verlatenheid
Gevonden op https://www.woorden.org/woord/eenzaamheid

Alleen zijn/voelen is inderdaad toch anders dan eenzaam.
Maar wat Goethe zegt klopt voor een deel wel. Het is niet erg "wanneer je in vrede met jezelf leeft en iets te doen hebt".

Dettie

Maar ik denk dat je in het geval van Goethe toch eerder alleen bent, want als je alleen bent en in vrede met jezelf leeft en iets te doen hebt, voel je je niet eenzaam. Als ik in m'n eentje werk, of dat nu aan een boekbespreking is, of aan m'n muziek, dan voel ik me niet eenzaam. Dan ben ik alleen en dat is prima. Als ik in m'n eentje TV kijk, kan ik me wel eenzaam voelen, omdat er dan een behoefte kan zijn aan gezelschap, om de ervaring mee te delen.

Ja daarom zei ik ook dat Goethe voor een deel gelijk had (niet helemaal) Het laatste stukje van de zin dus.
Maar verder heb je gelijk. Alleen is anders dan eenzaam en net wat jij zegt als je bezig bent aan bijv een boekbespreking dan denk je verder nergens aan en voelt je je niet eenzaam.

Dettie

De ondertussen overleden amateur-auteur Jan Pollaerts gebruikte ooit het woord "alleenzaamheid".
Kwestie van nog wat extra verwarring te stichten.
Hij schreef nogal intellectualistische verhalen. Twee ervan werden in De Tijdlijn gepubliceerd.

Mooi woord 'alleenzaanheid'. In het Vlaams kom je wel vaker woorden of uitdrukkingen tegen, die ik heel mooi vind.

Het was geen Vlaamse uitdrukking, maar een neologisme van de auteur.

Maar toch een mooi woord.

Ja, dat wel.

Honderd jaar eenzaamheid
Gabriel Garcia Marquez

In 1967 verscheen Gabriel García Márquez’ meesterwerk Honderd jaar eenzaamheid, waarmee de Latijns-Amerikaanse literatuur definitief op de wereldkaart werd gezet.

Het is het exotische en tragische verhaal van Buendia's en hun stad Macondo die zij op het moeras veroverd hebben, ruim een eeuw voordat de stad zijn apocalyptische einde vindt. Het is tevens een witboek van wat zich op het Zuidamerikaanse continent heeft afgespeeld: natuurrampen, exploitatie en meedogenloze oorlogen bepalen de geschiedenis van het geslacht Buendia waarvan de stichter José Arcadio een alles beproevende amateur-alchemist is die onder andere bewijst dat de wereld rond is, een zinvolle, zij het late, ontdekking.

Zijn zoon, kolonel Aureliano Buendia, is geboren super-revolutionair, leider van veertig omwentelingen en vader van zeventien bastaarden. De profetie van de stammoeder Ursula werpt zijn schaduw over al wat gebeurt zoals blijkt in het laatste deel van deze verbijsterende roman.

Ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van deze familiekroniek is het boek in 2017 uitgebracht in een fonkelnieuwe vertaling van Mariolein Sabarte Belacortu.

ISBN 9789029091848 | Hardcover | 464 pagina's | Meulenhoff | 3 mei 2017
Vertaald door Mariolein Sabarte Belacortu.

Citaat van de dag

“Wie smaak vindt in het lezen van goede boeken is bij machte om eenzaamheid te dragen, om het even waar en met groot gemak.”

― Mahatma Gandhi (1869 - 1948)
Indiase jurist en politicus

Honderd jaar eenzaamheid - Gabriel Garcia Marquez

Dit boek heb ik heel lang geleden gelezen, de inhoud weet ik niet precies meer maar wel dat het een prachtig boek was.
Misschien maar eens opnieuw lezen en kijken hoe het nu overkomt.

Dettie
die nog zo veel ongelezen in haar kast heeft staan, o dear o dear.

Dit jaar doe ik de 100-books challenge: 100 boeken lezen voor ik een nieuwe koop. Ik heb er momenteel maar 99 meer. Maar ik weet niet of ik het volhoud.

De eenzaamheid van de priemgetallen
Paolo Giordano

De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been.

Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden.

Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

De eenzaamheid van de priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp inzicht in de complexe menselijke psyche.

ISBN 9789023463733 | Hardcover | 318 pagina's | De Bezige Bij | 2 mei 2011
Vertaald door Mieke Geuzebroek

Citaat van de dag

“Eenzaamheid is het vaderland van de grote geesten.”

― Auteur onbekend

De eenzaamheid van de priemgetallen
Paolo Giordano

Dit is zo'n boek dat ik ooit nog eens wil lezen.

Dettie

Over de lente en eenzaamheid
Gabriele Tergit

Gabriele Tergit werd beroemd door de rechtbankverslagen die ze tussen 1924 en 1933 schreef. Met haar laconieke humor, grote vertelkracht en veel aandacht voor detail brengt ze elke rechtszaak tot leven in de literaire stijl die ook haar romans, in het bijzonder De Effingers, kenmerkt.

In haar Berlijnse rechtbankverslagen beschrijft Gabriele Tergit de sociale ellende en de onstuitbaar verslechterende politieke situatie op indringende wijze. Geen andere historische studie of kleine kroniek toont goed en fout, passie en berekening, politiek en het dagelijks leven in het interbellum duidelijker en veelzijdiger dan Tergits rechtbankverslagen.

ISBN 9789083095912 | Paperback | 320 pagina's | Uitg. Van Maaskant Haun | 13 september 2021
Vertaald door Kris Lauwerys

Citaat van de dag

“Je hebt afzonderingen zonder eenzaamheid zoals er eenzaamheid is zonder afzondering.”

― Robert Sabatier (Geb. 1923)
Frans auteur

Een mooi citaat en daar kan ik me goed in vinden, misschien beter dan in het citaat van Goethe.

Er is momenteel een flinke ziggo storing bij ons. Kan tot zaterdagmiddag (of langer) duren. Dus even geen nieuw boek vanmorgen.

Dettie