Thema augustus 2023 - Leestafel struint langs buren, buurten en wijken

[Dettie]

Herfstdraad
Jamal Quariachi

Een schrijver verhuist met zijn gezin naar een buurt waar Het Kruispunt opereert, een stichting die verplichte informatieavonden en workshops organiseert met een antiracistisch oogmerk: van de strijd tegen microagressies en culturele toe-eigening tot de ‘dekolonisatie’ van de plaatselijke snackbar.

Al snel begint de schrijver zich te verzetten tegen de benauwende identiteitspolitiek van Het Kruispunt, terwijl zijn vrouw, van Marokkaanse afkomst, juist meer en meer in de ban raakt van het programma. De spanningen lopen op, een scheiding dreigt. Desillusie en vertwijfeling drijven de schrijver uiteindelijk in de armen van Deftig Rechts, een conservatief-nationalistisch genootschap van schijnbare vrijdenkers, maar ook hier krijgt extremisme al snel de overhand.

In Herfstdraad dompelt Jamal Ouariachi de lezer met sardonisch genoegen onder in de duistere sferen van woke links en nationalistisch rechts: extreme werelden die bij nadere beschouwing verdacht veel op elkaar lijken. Maar Herfstdraad is ook het aangrijpende verhaal van een man die de vergankelijkheid van alles wat hem dierbaar is onder ogen moet zien.

ISBN 9789021418032 | Paperback | 448 pagina's | Querido | 24 februari 2022

[Dettie]

Citaat van de dag

Iedereen leeft, ook al is zijn omgeving dezelfde, toch in een andere wereld.

A Schopenhauer (1788-1860)
Duits filosoof

[Dettie]

Zondagsgeld
Philip Snijder

Een jongen beleeft het einde van zijn kindertijd in een armoedig en vergeten stukje Amsterdam: het Bickerseiland van midden jaren zestig. Het is een besloten gemeenschap waarin de familie van de jongen alomtegenwoordig is.
Zijn voorouders hebben zich hier ooit gevestigd, vervolgens hebben de generaties elkaar steeds talrijker opgevolgd en wisten zij op dezelfde vierkante kilometer steeds meer woninkjes te vullen. Dit is de enige wereld die de elfjarige hoofdpersoon van Zondagsgeld kent. Toch voelt hij zich er steeds meer buiten staan, hoezeer hij daar ook tegen vecht.


Trefzeker, liefdevol en met oog voor detail tekent Philip Snijder niet alleen het leven in een arme volkswijk, maar ook het opgroeien van een intelligente jongen die van medespeler tot toeschouwer wordt.


ISBN 9789046705421 | Paperback | 160 pagina's | Olympus | 1 februari 2016 (1e druk april 2007)

[Dettie]

Citaat van de dag

"In mijn kindertijd verkeerde ik in een omgeving waar geen boeken waren. Mensen lazen niet op Bickerseiland",

Philip Snijder (1956)
Nederlands schrijver

[Dettie]

Zondagsgeld - Philip Snijder
Geweldig boek en heel aardige man, hij was op onze debutantendag.

Dettie

[Renate]

Ik heb het boek gelezen. Ik ken de buurt een beetje, omdat een vriendin van me daar woonde, maar in een tijd dat het een ander behoorlijk opgeknapt was. Eerst woonde ze in de Nieuwe Teertuinen en later in de Grote Bickersstraat.

[Dettie]

En collega van mij woonde in de Bickerstraat, de oude Bickerstraat, die Snijder beschrijft. Nu is het helemaal veranderd.

Dettie

[Dettie]

Zwijgende portieken van de Haagse Schilderswijk
Eildert Mulder

Op het eerste gezicht is de Haagse Schilderswijk een doorsnee zwarte wijk in een grote stad. Er leven zo’n vijftig etnische groepen; het is een van de armste wijken van Nederland, waar tachtig procent van buitenlandse komaf is; het aantal grote bakken en opgevoerde scootertjes dat er rondrijdt staat in schril contrast met het gegeven dat de helft van de bewoners onder de armoedegrens leeft. De wijk is tot op het bot verzuild: Turkse en Marokkaanse bakkers, slagers en kruidenierswinkels, Hindoestaanse reisbureaus en Surinaamse kappers.

Veel Hollanders die niet zijn weggetrokken vinden dat hun vroegere wijk naar de ratsmodee is gegaan.
Wie echter zijn ogen en oren de kost geeft, ziet dat de allochtonen allerlei bijzonderheden van huis hebben meegenomen: hun politieke tegenstellingen, hun gebedsgenezers, gebedshuizen, koffiehuizen en de universele wens in een fatsoenlijke wijk te wonen. Het gonst er dan ook van activiteiten en burgerinitiatieven om de leefbaarheid te verbeteren. Niet dat het direct helpt, want iedereen heeft er zo zijn eigen zachte of harde oplossingen voor, de middelen ontbreken en de gemeente en de straatagenten weten het soms ook niet.

Eildert Mulder (1950), jarenlang Midden-Oostenredacteur en sinds kort stadsverslaggever in Den Haag voor "Trouw", zwierf vele maanden door deze wijk van zijn stad en maakte er een heerlijk portret van.

ISBN 97890546006571 | Paperback | 160 pagina's | Bulaaq | 2001

[Dettie]

Citaat van de dag

Oh oh Den Haag, mooie stad achter de duinen. De Schilderswijk, de Lange Poten en het Plein.
Oh oh Den Haag, ik zou met niemand willen ruilen, meteen gaan huilen, als ik geen Hagenees zou zijn.

Harrie Jekkers (1951-)
Nederlandse zanger, schrijver en cabaretier

[Renate]

Dat kan je wel zeggen. Die vriendin woonde er in de jaren 80 en toen was het al veranderd. Ik kan me het huis nog goed herinneren. Aan de straatkant had ze de slaapkamer en dan was er een lange gang, met douche en toilet, keuken, uitzicht op een binnenplaatsje en aan de andere kant de voordeur en aan het andere einde van de gang de woonkamer, die op de Bickersgracht keek.

[Renate]

Ik heb indertijd dit boek over Schilderswijk gelezen:
Samen voor ons eigen - De geschiedenis van een Nederlandse volksbuurt: de Haagse Schilderswijk 1920 | 1985 van Diederick Klein Kranenburg

Heel interessant, maar meer over het verleden van deze buurt.

[Dettie]

De buurman van mijn kamer
Henk Baas

Wanneer de chemiestudent Harm Bos voor zijn studie naar een andere kamer verhuist, komt hij te wonen naast de zeer excentrieke student kunstgeschiedenis Bret Geel. Daar beleven ze samen een aantal vreemde, maar zeker ook komische, situaties, waardoor er een fragiele band ontstaat tussen de twee buurmannen. Maar daar waar Harm, lid van een eeneiige tweeling en een zeskoppige Eetgroep, genoeg mensen om zich heen heeft staan in zijn studentenleven, staat Bret er helemaal alleen voor.

Wanneer Harm verkering krijgt met het mooie tweelingmeisje Jasmijn, en daardoor minder aandacht aan zijn toch wel vreemde buurman schenkt, verandert het gedrag van Bret richting zijn buurman ten negatieve. Een totale ontsporing van Bret volgt wanneer de schizofrene Sandra hem ook nog afwijst.

Jaren later ontmoeten de beide mannen elkaar weer. Maar tot een gesprek komt het niet. Harm wordt overladen door schuldgevoelens jegens Bret. Maar wanneer hij in het ziekenhuis zijn vroegere huisbazin ontmoet, komt de onverwachte en gruwelijke waarheid over Bret aan het licht. In hoeverre is het lakse gedrag van Harm richting zijn buurman van invloed geweest op zijn totale ontsporing?

ISBN 9789463185790 | Paperback | 209 pagina's | Jongboek | 15 april 2016

[Dettie]

Citaat van de dag

Hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie klopt daar kinderen, `t is de buurman met zijn boor.

Vrij Nederland

[Renate]

Leuk citaat. Wij hadden vroeger ook een klopboormachine. Niet dat m'n vader nu zo'n doe-het-zelver was, hoewel hij de zoon was van een timmerman, had hij zelf 2 linkerhanden, maar ja, zo'n ding had je nodig als je een gaatje moest boren in een betonnen muur. Helaas waren de muren soms zo hard, dat een klopboormachine ook niet veel uithaalde. Dan zocht je iemand met een boorhamer (Hilti of zo).

[Dettie]

Van de buren niets dan goeds
Flip Willemsen

"Als je niet opendoet, willen we nooit meer iets met je te maken hebben," riep Ed. "Nooit meer. Als je oorlog wilt, kun je het krijgen."
"Oké," riep ze. Ze sloop naar de woonkamer. En bleef daar.
Zo begint een slepende ruzie met rampzalige gevolgen.

Boris, Ed en Sabine zijn buren en vrienden. Alles doen ze samen. Ze vieren samen Kerstmis, hun verjaardagen, ze gaan zelfs samen op vakantie. Onafscheidelijk zijn ze. Totdat Sabine op een avond weigert haar deur open te doen.
Boris probeert vrede te stichten. Uiteindelijk organiseert hij een "Herenigingsdag", de dag die aan de ruzie voorgoed een eind zal maken. Alle drie vertrouwen ze op een goede afloop. Maar dan gebeurt er iets waar niemand op had gerekend. Wiens schuld is het?

Flip Willemsen (1953) is geboren in Hierden, waar haar vader dominee was. Ze komt uit een gezin van twaalf kinderen. Ze debuteerde in 1990 met De gelaagde sneeuwman. Verder schreef ze onder andere de romans Elise, De leugendeur, en de verhalenbundel Operatie glimlach. Ze publiceerde onder meer in Hollands Maandblad en Kinbote. Van de buren niets dan goeds is haar negende roman

ISBN 9789490374242 | Paperback | 160 pagina's | Compaan Uitgevers | 4 november 2011

[Dettie]

Citaat van de dag

Vroeger had je gewoon ruzie met de buren, nu woon je naast een stressfactor.

Toon Verhoeven (1941-2017)
Maker van de rubriek Terzijde in Vrij Nederland.

[Renate]

Tja buren. Soms kan je er een heel goede relatie mee hebben en dan gaat er ineens iets mis. Gaat 'De rijdende rechter' ook niet vrijwel altijd over uit de hand gelopen burenruzies?

Wij hadden altijd een goede verhouding met de buren, tot na de dood van m'n moeder. De buren kregen last van muizen en weten dit aan de vuilnisbak die m'n ouders (op dat moment dus alleen m'n vader), naast de voordeur hadden staan. Dat leverde dus een hoop gedoe op, want je mocht niets op de galerij zetten, dus er werd geklaagd bij de woningbouwvereniging en m'n vader moest de vuilnisbak weghalen. Uiteindelijk heeft hij dus een nieuwe vuilnisbak gekocht die wat beter in de keuken geplaatst kon worden. Het vreemde is overigens dat verschillende mensen planten naast de voordeur hebben staan en dat lijkt nooit een probleem te zijn. M'n vader was der mate kwaad op de buren, dat hij er ook niets meer mee te maken wilde hebben. Later is dat naar ik meen wel weer een beetje bijgedraaid, maar ik geloof niet dat het ooit helemaal goed is gekomen.

[Dettie]

Buurtsupermens
Sayaka Murata

De 36-jarige Keiko Furukura heeft al haar halve leven een uitzichtloos baantje als medewerkster van een Japanse buurtsupermarkt, en is daar volkomen tevreden mee. Van de mensen om haar heen begrijpt ze weinig, maar gelukkig heeft ze haar werk. Dáár heeft ze een functie, een handleiding om te volgen en collega’s wiens gedrag, kledingstijl en manier van praten ze kan imiteren. Hoewel Keiko zelf geen vuiltje aan de lucht ziet oefent haar omgeving steeds meer druk op haar uit om toch vooral een échte carrière na te jagen, of anders in elk geval snel een man te vinden, met alle gevolgen van dien.

Buurtsupermens is een hartverwarmend, tikje nerdy en bevreemdend verhaal over een onvergetelijke outsider die zich afvraagt waarom normaal zo normaal is. Met veel humor en een scherpe pen bevraagt Murata de alomtegenwoordige druk om te conformeren – in een wereld vol ingewikkelde sociale conventies en vakjesdenkers.

De bekroning van Buurtsupermens met de prestigieuze Akutagawa Prize zorgde voor een internationale doorbraak van deze Japanse schrijfster. Terecht, want haar hoofdpersonages zul je nooit meer vergeten.’ **** – Auke Hulst

ISBN 9789038806631 | Paperback | 144 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | 3 september 2019
Vertaald door Luc van Haute

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik ben zo bekend dat de deuren van de supermarkt automatisch voor me open gaan.

Auteur onbekend

[Renate]

Dit boek heb ik gelezen en op deze site besproken. Iemand die door haar logica nog wel eens in de problemen komt en dan maar besluit haar gedrag op haar omgeving af te stemmen. Dat gaat goed, tot haar familie vindt dat ze verder moet komen in het leven.

Bespreking:
https://www.leestafel.info/sayaka-murata
Maak ik nu reclame voor de boekenindustrie? Of voor mezelf? Of....
Ik haalde het boek overigens gewoon uit de bibliotheek.

Om even uit te leggen waar dit over gaat. Onlangs stond er in De Volkskrant een ingezonden brief van iemand die vond dat de krant reclame maakte voor de boekenindustrie, door allemaal boeken te bespreken en de prijs in de boekhandel te noemen, terwijl boeken ook voor een fractie van het bedrag uit de bibliotheek gehaald konden worden,

[Dettie]

Ja ik heb het ook gelezen en vond het een indrukwekkend boek. Ik herinner me het verhaal nog goed.

Wat betreft die reclame voor boekenindustrie, dan mogen er ook geen besprekingen over films en muziek gemaakt worden. Je kan films en muziek ook lenen in de bibliotheek...

Dettie

[Renate]

Nou ja, het belangrijkste bezwaar van de man leek te zijn dat de krant mensen er op zou moeten wijzen dat boeken ook in de bibliotheek geleend kunnen worden. Tja, maar als niemand meer boeken zou kopen en iedereen zou wachten tot ze in de bibliotheek zouden verschijnen, zouden er dan nog boeken worden uitgegeven?

Dit is de tekst van de brief:

Bibliotheek

De bijlage Boeken en Wetenschap is de belangrijkste reden voor m’n abonnement op de Volkskrant. Er moet me wel een punt van kritiek van het hart. Waarom prijst de bijlage boeken aan tegen forse prijzen, bij elkaar wekelijks voor honderden euro’s? Het is bekend dat dagbladen en tijdschriften de grootste gratis etalages voor de boekenbranche vormen, zowel voor de boekhandels als uitgeverijen.

Waarom wordt bij de recensies en vraaggesprekken met schrijvers niet eveneens vermeld dat betreffende boeken veelal ook verkrijgbaar zijn in de bibliotheek? Zeker de wat oudere uitgaven die genoemd worden, bijvoorbeeld bij het voortreffelijke recente artikel over Couperus? Voor zo’n 50 euro per jaar kun je nagenoeg alles lezen, op papier en als e-boek. Ook bibliotheken hebben het moeilijk.
Peter Olsthoorn, Noordwijk

[Dettie]

Modern naoberschap
Hype of houvast
Linda Commandeur & Tanja Abbas

Help, ik kan het niet alleen! Het gras staat 30 centimeter hoog, mijn computer doet het niet, ik heb zin in een feestje. Wie komt me helpen? Daar komt de buurman met zijn grasmaaier, de buurvrouw legt me uit hoe het internet werkt, een feesttent wordt opgebouwd. Een droomwereld? Nee hoor, zo gaat dat vaak in de Achterhoek, we zijn ermee opgegroeid. We noemen het naoberschap en het is voor iedereen. Handig, in een veranderende wereld, waar we steeds meer op elkaar zijn aangewezen, elkaar opzoeken en elkaar weer (willen) vertrouwen.

Het boek is voor iedereen die iets meer wil weten over naoberschap en het belang voor de toekomst. Het maakt niet uit of je het woord al kende, of dat je het nu voor het eerst hoort. Het gaat over manieren van samenleven, samenwerken en elkaar voorthelpen. In de omgeving waarin wij wonen noemen we het naoberschap en horen we steeds vaker de term modern naoberschap, nieuw naoberschap of naoberschap 2.0. Wat is er zo modern? Is het puur een hype, een woord dat te pas en te onpas wordt gebruikt? Of is het een houvast, een sterk verankerd gevoel dat ons ondersteunt, dat zorgt voor grip op situaties? En bovenal, wat hebben we eraan in de toekomst?

ISBN 9789081945004 | Paperback | 144 pagina's | Servire | juli 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

Bij mij
in de straat
heten we
allemaal
buren

Loesje

[Dettie]

Verloren wijk
Patrick Modiano

Ambrose Guise is een schrijver van misdaadromans die twintig jaar geleden Frankrijk hals over kop heeft verlaten. Nu keert hij nog eenmaal naar Parijs terug. Hij haalt herinneringen op in de verloren wijk van zijn jeugd. In de namiddagen, avonden en nachten doorkruist hij de stad. Welk drama heeft hem doen vluchten?

Hij vindt de pleinen en steegjes waar hij destijds verwikkeld raakte in een intrige die sommigen fataal werd. Uit de schemer doemen ten slotte steeds scherper de contouren op van de deelnemers aan een liefdes- en moordgeschiedenis die pas op de laatste bladzijde wordt opgelost.

Patrick Modiano (Boulogne-Billancourt, 1945) is een Franse auteur die in 2014 de Nobelprijs voor de literatuur won. Eerder won hij al meerdere prestigieuze literaire prijzen zoals de Austrian State Prize for European Literature in 2012. Zijn werk is in meer dan dertig landen vertaald. Gek genoeg waren er maar een klein aantal boeken van Modiano vertaald in het Engels (en Nederlands) toen bekend werd dat hij de Nobelprijs voor de literatuur had gewonnen.

ISBN 9789021458182 | Paperback | 156 pagina's | Querido | 13 november 2014