Bezonken rood
Jeroen Brouwers
Bij de dood van zijn moeder - met wie hij al jaren geen contact meer had - herinnert de schrijver zich weer de gebeurtenissen die tot die verwijdering geleid hebben. In zijn ogen is zijn moeder geheel ontluisterd in het Japanse concentratiekamp Tjideng, waar zij lichamelijk aftakelde, kaal werd geschoren en bovendien voor zijn ogen - hij was 5 jaar - op een gruwelijke manier werd afgetuigd. In tegenstelling tot "Brief aan mijn moeder" van Ischa Meijer, waar het mee vergeleken zou kunnen worden, is het boek eigenlijk een eerbetoon voor de moeder die onder de meest gruwelijke omstandigheden - Tjideng had een beruchte sadistische kampcommandant - met veel moed haar kinderen probeerde te beschermen
Bekijk de website van Jeroen Brouwers, klik http://www.jeroenbrouwers.be/
Bezonken rood-Jeroen Brouwers
Dit lijkt me een erg mooi boek. Lizzy heb jij dit gelezen? Kan jij er iets meer over vertellen?
Groetjes
Bernadet
Thema mei 2004: Moeder
Laatst gewijzigd door Dettie op 31 Mar 2008, 14:31, 3 keer totaal gewijzigd.
Hallo Marjo
Ik denk dat ik ooit één boek van Brouwers gelezen heb, maar ik herinner me de titel niet meer, zolang is het geleden. Ik moet dit even opzoeken want ik heb ergens nog een lijstje uit mijn adolescentie liggen. Als ik het goed voorheb was ik in die tijd behoorlijk onder de indruk, maar tja...dat is lang geleden.
Groetjes. Tiba.
Ik denk dat ik ooit één boek van Brouwers gelezen heb, maar ik herinner me de titel niet meer, zolang is het geleden. Ik moet dit even opzoeken want ik heb ergens nog een lijstje uit mijn adolescentie liggen. Als ik het goed voorheb was ik in die tijd behoorlijk onder de indruk, maar tja...dat is lang geleden.
Groetjes. Tiba.
Ik ben ooit eens begonnen in Geheime kamers maar kon er niet door komen. Er wordt ook heel wisselend gereageerd door recensenten op Jeroen Brouwers. De een prijst hem het graf in en de ander prijst hem de hemel in.
Voskuil vond ik schitterend. Juist die pieluttigheid vond ik zo leuk! Ik kon steeds niet wachten op het volgende deel. Het was ook heel herkenbaar dat getut op een kantoor en het wereldje daar. Ik vond Bart zo leuk. Die altijd dwars lag en nooit enige verantwoording wilde nemen. Altijd bezig was met dieren enz. Ook de vrouw van Maarten met de voor Maarten onbegrijpelijke uitspraken en buien, geweldig.
Heerlijke boeken.
Voskuil vond ik schitterend. Juist die pieluttigheid vond ik zo leuk! Ik kon steeds niet wachten op het volgende deel. Het was ook heel herkenbaar dat getut op een kantoor en het wereldje daar. Ik vond Bart zo leuk. Die altijd dwars lag en nooit enige verantwoording wilde nemen. Altijd bezig was met dieren enz. Ook de vrouw van Maarten met de voor Maarten onbegrijpelijke uitspraken en buien, geweldig.
Heerlijke boeken.
Ik denk omdat je het zo smakelijk kan vertellen Marjo. Zoals jij over je gelezen boeken vertelt dan denk ik, oh dat lijkt me een schitterend verhaal. De boeken die ik noem zijn vaak ook discutabele boeken, de een vindt het niets en de ander vindt het prachtig, zo ook met Voskuil. Ik heb vaak reakties gehad als, niet om door te komen, dat je dat leuk vindt, maar de liefhebbers sprak ik ook en dan konden wij ook zitten pietlutten over hoe gek het was dat we dit leuk vonden want eigenlijk gebeurde er weinig!
Misschien gebeurt het nog eens Marjo dat we het samen eens zijn! Ik vind die tegenspraak juist wel leuk. Als we allemaal hetzelfde leuk vonden werd het ook erg saai (net als Voskuil haha).
Misschien gebeurt het nog eens Marjo dat we het samen eens zijn! Ik vind die tegenspraak juist wel leuk. Als we allemaal hetzelfde leuk vonden werd het ook erg saai (net als Voskuil haha).
Laat dit je een troost zijn, Bernadet, ik ben compleet verslingerd aan "Het bureau". Vanaf de allereerst bladzijde, wat een geweldig 'boek'. Luister je trouwens naar het hoorspel, elke werkdag op radio 747? Anders moet je er nu maar mee beginnen. Je kunt via het net luisteren en ook een gemiste uitzending toch afluisteren. Erg leuk, Lizzy
Ons moeder
Kees Spaninks
Het verhaal speelt rond de jaren '30 op het Brabantse platteland. Het is de beschrijving van een arbeidersgezin, grotendeels gezien door de ogen van de oudste zoon, de 7-jarige Stan. Het gezin heeft 7 kinderen, de achtste is op komst. Vader werkt als stoker in een fabriek. De kinderen slapen in één bed, waardoor Stan 's morgens nat is. Door gebrek aan reservekleding blijven er kinderen 'ziek' thuis. Op school regeren de broeders, sommigen aardig, anderen teleurgesteld in het leven, zonder enig begrip voor de kinderen. Er is een groot verschil tussen kinderen die schoenen dragen en zij die op klompen lopen. Als Stan beschuldigd wordt van diefstal moet hij nablijven. De broeder reageert vol begrip, maar kan zijn handen niet thuishouden. Het hele verhaal is een levensechte beschrijving van de grote armoede in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. De moeder is de spil van het gezin en weet ondanks haar zorgen toch voor afleiding en vreugde te zorgen. Heel herkenbaar voor de oudere Brabanders en interessant voor hen die willen weten hoe een gewoon gezin het hoofd boven water probeerde te houden.
Ons moeder Kees Spaninks
Dit boek kwam ik al surfend tegen. Het lijkt me erg goed, het proberen het hoofd boven water te houden zoals zoveel grote gezinnen vroeger moesten. Arme moeder, 7 kinderen en maar sappelen.
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 01 Sep 2006, 15:41, 2 keer totaal gewijzigd.
spreuk
Al is een moeder nog zo arm, toch dekt haar kleed de kinderen warm.
Mooie Vlaamse spreuk, Bernadet. Ik herinner me ze nog van toen ik een kind was.
Doet me ook denken aan die andere spreuk:
Met Lichtmis is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneke warm.
Groetjes. Tiba.
Past goed bij het boek van die arme moeder met zeven kinderen!
Mooie Vlaamse spreuk, Bernadet. Ik herinner me ze nog van toen ik een kind was.
Doet me ook denken aan die andere spreuk:
Met Lichtmis is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneke warm.
Groetjes. Tiba.
Past goed bij het boek van die arme moeder met zeven kinderen!
In de naam van Salomé
Julia Alvarez
Salomé Ureña's patriottische gedichten maken haar op haar zeventiende al tot een nationale held. Haar dochter Camila daarentegen is een verlegen meisje dat zichzelf wegcijfert om haar vader en broers (een president, een ambassadeur, een literaire ster) een plezier te doen. Terwijl haar moeder in haar (te) korte leven tracht Dominicaanse vrouwen te leren voor zichzelf en hun vaderland op te komen, wijdt Camila zich vooral aan het onderwijs voor Amerikaanse meisjes in de Spaanse voltooid verleden tijd.
In 1960, wanneer Camila vijfenzestig wordt, staat ze opnieuw voor de keuze wat te doen met haar verdere leven. Ze ontdekt dan veel over zichzelf en over het tragische leven van haar beroemde moeder.
Dit is de geschiedenis van twee vrouwen - moeder en dochter. De een dichter, de ander docent. Twee vrouwen die twee revoluties meemaken in het Caribisch gebied. Uit naam van Salomé speelt zich af in de Dominicaanse Republiek aan het eind van de negentiende eeuw, in de Verenigde Staten en in het idealistische, communistische Cuba van de jaren zestig. Het boek is gebaseerd op twee vrouwen die werkelijk hebben bestaan: 'la musa de la patria' Salomé Ureña en Professora Camila Henríquez-Ureña.
Citaat
Mooi he Tiba.
Nu zouden ze zeggen met Lichtmis is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar magnetronneke warm!
Bernadet
Julia Alvarez
Salomé Ureña's patriottische gedichten maken haar op haar zeventiende al tot een nationale held. Haar dochter Camila daarentegen is een verlegen meisje dat zichzelf wegcijfert om haar vader en broers (een president, een ambassadeur, een literaire ster) een plezier te doen. Terwijl haar moeder in haar (te) korte leven tracht Dominicaanse vrouwen te leren voor zichzelf en hun vaderland op te komen, wijdt Camila zich vooral aan het onderwijs voor Amerikaanse meisjes in de Spaanse voltooid verleden tijd.
In 1960, wanneer Camila vijfenzestig wordt, staat ze opnieuw voor de keuze wat te doen met haar verdere leven. Ze ontdekt dan veel over zichzelf en over het tragische leven van haar beroemde moeder.
Dit is de geschiedenis van twee vrouwen - moeder en dochter. De een dichter, de ander docent. Twee vrouwen die twee revoluties meemaken in het Caribisch gebied. Uit naam van Salomé speelt zich af in de Dominicaanse Republiek aan het eind van de negentiende eeuw, in de Verenigde Staten en in het idealistische, communistische Cuba van de jaren zestig. Het boek is gebaseerd op twee vrouwen die werkelijk hebben bestaan: 'la musa de la patria' Salomé Ureña en Professora Camila Henríquez-Ureña.
Citaat
Mooi he Tiba.
Nu zouden ze zeggen met Lichtmis is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar magnetronneke warm!
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 01 Sep 2006, 15:46, 1 keer totaal gewijzigd.
In de naam van Salomè
Het verbaast me steeds weer waar jullie al die titels vinden. Doet Lizzy dit alles? Nou, chapeau! Het boek van Alvarez lijkt me echt de moeite waard.
Had ik anders nooit ontdekt.
Groetjes. Tiba.
Had ik anders nooit ontdekt.
Groetjes. Tiba.
-
Gast
-
petite
.Vreemd dat 'Wit is altijd schoon' van Leo Pleysier hier niet tussen staat. Deze dunne roman is mijns inziens één van de mooiste en ontroerendste odes aan de moeders
Dit staat alvast op mijn lijstje van "te herlezen boeken", gast.
Ik herinner me nog dat ik de taal zo mooi vond....lang geleden... maar beslist het herlezen waard.
Groetjes. Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 168 gasten