Bram Stoker's Dracula

[Inge]

Tja, schrijfstijl het is al een aantal jaren dat ik haar nog gelezen heb. Ik heb toen de "jamaica inn, rebecca en de vlucht van de valk" gelezen. Ik zou zeggen dat haar schrijfstijl eerder direct was. Het enige dat i kzeker weet is dat je het verhaal ingezogen wordt. Dat je de angst en de spanning gewoon van de bladen kunt zien druipen. Mij doet de schrijfstijl denken aan stukken van Woeste Hoogten van Bronte.

Groetjes Inge

[Roel]

Hallo allemaal, om nog eens terug te komen op Dracula en Frankenstein. Zoals ik al zei is Dracula van Stoker geen literatuur, maar dat is Frankenstein van Mary Shelley zeker. Een meesterwerk uit de romantische tijd waar haar romantische afkeer van machines tot uiting komt in het monster van Frankenstein. Weet je wat me is opgevallen. Bij de verfilmingen van het boek komt de apparatuur waarmee Frankenstein het monster tot leven wekt vol in beeld. Hoe kan het ook anders! En is daarmee een van de hoogtepunten in het verhaal. Maar als het boek leest, komt het laboratorium er bekaaid vanaf, Shelley slaat daar de beschrijvingen gewoon over en is uiterst summier. Mijn grote vermoeden is, is dat haar afkeer van machines zo groot was, dat ze gewoon weg heeft geweigerd om er veel woorden aan vuil te maken! Anders kan ik dit opvallend hiaat in haar meesterwerk niet verklaren.

[Roel]

Hallo Inge, ik zag niet dat er een tweede pagina was, daarom dat ik nu pas je antwoord lees. Je noemt daar Jamaica Inn, dat is ook door Hitchcock verfilmd! Ik heb de film op dvd en moet hem nog kijken.
Woeste hoogten heb ik ook gelezen. Een prachtig boek, dat toch nog ingehaald wordt door dat van haar zus Jayne Eyre. Heb je dat ook gelezen! Hoewel Emily het sentimentele uit de weggaat in het haar roman en Charlotte dit het boek binnenhaalt, gaat er toch een enorme kracht van haar beschrijvingen en het voelbaar maken van de gevoelens van haar personages uit. Dat einde is gewoonweg hartverscheurend. Het is misschien wonderlijk of niet, maar ik heb Woeste Hoogten voor het eerst in het engels gelezen. Dat vond ik toen 10 jaar geleden soms behoorlijk lastig. Maar vol met ongelooflijke beschrijvingen. Toen ik een tijd terug herlas in het nederlands, was ik echt teleurgesteld. Waar waren de prachtige beschrijvingen die ik me herinnerde. Ik vond ze niet meer terug. Heb ik de eerste keer dingen gelezen die er niet waren, of is de nederlandse vertaling die heb gelezen, zwaar onder de maat?
Als ik dat wil weten, moet ik het boek nogmaals in het engels lezen.
Ik ben benieuwd naar die oude Hitchcock. Ik heb gemerkt dat de meester in zijn vroege tijd hele fraaie films heeft gemaakt. The secret Agent vond ik een geweldige film.
Ik ga zelf op internet ook nog eens kijken wat ik over Daphne du Maurier allemaal kan vinden.
groetjes,
Roel

[Inge]

Wat Du Maurier betreft heeft Bernadet eerder een link op het forum gezet met al haar boeken. Zie bij dit onderwerp zaterdag 14 augustus.

Ik heb Jane Eyre ook gelezen maar om de een of andere reden vind ik Woeste Hoogten beter. Ik denk dat ik de spanning beter aanvoelbaar vond. Van du Maurier vind ik dat haar schrijfstijl in dezelfde stijl ligt als die van de zusjes Bronte, enerzijds Creeren ze door hun manier van schrijven een "sprekende" achtergrond maar toch maken ze het niet mooier dan het is. Ze gebruiken geen ellenlange zinnen en woorden om iets te beschrijven maar toch zie je alles zo voor je gebeuren net alsof je erbij staat.
Enorm fascinerend vind ik zo'n schrijfstijl. Met een minimum aan beschrijving een maximum aan sfeer creeren. Liever zo dan die ellenlange beschrijvingen zoals in de kleine vriend van Donna Tartt.
Maar tja, elk zijn mening daarover hé

Groetjes Inge

[Dettie]

Weet je wat me is opgevallen. Bij de verfilmingen van het boek komt de apparatuur waarmee Frankenstein het monster tot leven wekt vol in beeld. Hoe kan het ook anders! En is daarmee een van de hoogtepunten in het verhaal. Maar als het boek leest, komt het laboratorium er bekaaid vanaf, Shelley slaat daar de beschrijvingen gewoon over en is uiterst summier.

Vind je dat dan niet irritant Rotor? Ik vind het altijd zeer vervelend als de film behoorlijk afwijkt van het boek. Als een schrijver juist de apparatuur niet relevant vindt waarom dan wel in de film gebruiken?
bernadet

[Dettie]

Hoi Rotor,
nog bedankt voor je uitleg over gaillo's, ik had er nog nooit van gehoord. Alweer wat geleerd!

Ik heb nog nooit iets gelezen van Daphne du Maurier alleen de film Rebecca gezien. De titel Jamai Inn komt me wel bekend voor maar ik denk ook eerder dankzij de film dan het boek.

Om heel eerlijk te zijn ben ik helemaal niet zo kapot van de Bronte zusjes, ik weet dat ik nu bijna heiligschennis pleeg. Ik vind Jane Austen beter.
De boeken van de Bronte zusjes blijven bij mij helemaal niet hangen en ik vind Jane Austen meer humor hebben.
Zo dit heb ik eindelijk eens gezegd en laat de verontwaardigde hoos maar over me heen komen!

[Roel]

Hallo Bernadet, ik was juist verheugd dat de apparatuur wel uitgebreid in beeld kwam in de verfilmingen! Of ik dat irritant vind. Nou, je weet van tevoren al dat het anders zal zijn. Bij Vestdijk verfilmingen was dat ook goed te zijn. De complexiteit van Het Glinsterend Pantser kwam niet goed tot zijn recht in de verfilming. Maar ja, dat krijg je natuurlijk als je een beperkt budget hebt, waardoor een film nauwelijks langer dan 1,5 uur mag duren. Daarom is het ongelooflijk dat Boncharduk toen Tolstoi's Oorlog en vrede in 6 uur heeft verfilmd. Daarom zit in die verfilming wel bijna alles! Heb je die weleens gezien? O, de beste Vestdijk verfilming naast Pastorale 43, vond ik De ivoren wachters.

[Roel]

Hallo Bernadet, in kan zelf niet door Jane Austen heen komen. Het is me te lichtvoetig. Maar ik weet dat haar kwaliteiten in humor en flair schuilgaan. Ik hou me dan toch maar bij de films. Eindelijk lag Sense en sensebility goedkoop op dvd, dus heb ik hem aangeschaft. Pride en prejudice heb ik toen ook op tv gekeken en vond ik ook heel goed.
Voor mij staan Wuthering Heights en Jane Eyre op een hoger peil. Jane Eyre balanceert op de rand van sentimentaliteit zoals ik al eerder schreef, daar zal je Jane Austen niet op kunnen betrappen. Maar W + JE zijn complexer van opzet en uitwerking. Mij trekt het donkere aspect van die romans juist aan. Ik heb echter twee boeken van Austen op de plank staan, een in het engels en de ander in het nederlands.
groetjes,

Roel

PS Graag gedaan met die uitleg.

[lizzy]

De woeste hoogte van Emily vind ik toch beter dan Jane Eyre van Charlotte. Wat dat betreft ben ik het met Inge eens. Jane Austen is voor mij ook de betere schrijfster. Haar boeken lijken minder diep te gaan maar zijn daarom niet slechter. Misschien is beter niet het goede woord nu ik er over nadenk. Emily heeft echter maar een boek geschreven... dus. Moeilijk te oordelen? Met dit boek heeft ze echter wel een meesterwerk geschreven. Heeft iemand wel eens wat gedichten van haar gelezen?

[tiba]

Euh, de gedichten gelezen, ik vermoed van niet, ga daar toch even naar snuffelen.
Jane Eyre en De woeste hoogten heb ik ongetwijfeld gelezen, maar toen was ik nog piepjong, een tijdje geleden dus.

Grotjes. Tiba.

[lizzy]

Alle drie de zusjes Brontë hebben gedichten geschreven onder de achternaam Bell. Prachtig, echt de moeite waard en er staat heel wat op het internet!

[tiba]

Bell, wist ik helemaal niet.
Bedankt Lizzy, ik zoek nog wel


Groetjes. Tiba.

[Dettie]

Moet wel lachen, dit forumitem begint met Dracula en eindigt met de gedichten van de zusjes Bronte!
Groter verschil is er haast niet!

Bernadet

[tiba]

Ja, maar wel leuk!!!

Tiba.

[Roel]

Hallo Bernadet,
zo ver liggen Dracula en de zusjes Bronte niet van elkaar. Ik zie als overeenkomst de donkere kant van het bestaan. Emily schreef Woeste Hoogten, nou het kasteel van Dracula bevind zich ook in die contreien.
Maar nog wat anders. Een tijdje terug is er een hele documentaire over de gezusters Bronte op de BBC geweest. Zeer verhelderend en zoals gebruikelijk van hoge kwaliteit. Net als Jane Austen, maar eigenlijk nog minder, kwamen de zusters met de buitenwereld in aanraking. Vooral door hun strenge vader waren ze genoodzaakt thuis te blijven. Heel interessant is het feit dat ze daardoor in de huiskamer elkaars werk voordroegen. Charlotte was de meest fantasierijkste van de twee, die verzon als kind al hele verhalen die ze dan samen uitbeelden. Toen uiteindelijk succes Charlotte en Emily deel werd en ze in de wereld van literatuur werden opgenomen, dachten de hoge heren en dames dat deze juffers uit een grote stad afkomstig waren, ze hadden er geen idee van dat ze uit een zeer kleine gemeenschap met een miniem contact naar buitenwereld stamden. Grappig en ontroerend is de scene (de levens worden door actrices nagespeeld) waarin Emily geconfronteerd wordt met de etikettes aan tafel. Dan blijkt hoe ver ze met hun dorpse onschuld afstaan van de grote wereld die Londen heet. Deze documentaire komt vast en zeker nog een keer op een nederlandse zender.

[lizzy]

Een gedramatiseerde documantaire, denk ik, Rotor. De gezusters Brontë waren niet zo wereldvreemd als hier afgeschilderd. Zij hadden wel degelijk contact met de buitenwereld. Zij zijn alledrie gouvernante geweest, met wisselend succes! Emily en Charlotte hebben in Brussel gestudeerd. Charlotte was verliefd op een leraar aldaar, zie "De Professor". Zij maakten hun eigen wereld als Currer, Ellis en Acton Bell. Hadden succes als auteur. De een wat langer dan de ander. Emily overlijd het eerst, daarna Anne. Charlotte echter leidde wel degelijk een 'leven'. Zij is getrouwd en zwanger, zij bezoekt vrienden, maar ook lezingen van b.v. Thackery, toch niet iemand die niet in het leven staat. Ook zij sterft veel te jong, maar 39 jaar, Maar ik denk dat, hoe jong ook, ze wel degelijk een 'leven' hebben gehad.

[Roel]

Hallo Lizzy,
Een gedramatiseerde documentaire, dat is correct. Ik heb niet alles in dit bericht geschreven, dan werd het veel te lang. Het duurde in ieder geval behoorlijk lang voordat ze echt de buitenwereld opzochten. Dat klopt, ze waren alle drie gouvernantes met wisselend succes. Volgens de docu liep dat voor alle drie verkeerd af. Ja, bij Charlotte was het des te dramatischer omdat ze verliefd werd op haar leraar Frans onder het oog van zijn vrouw in Brussel. Dat kon natuurlijk niet goedgaan. En de leraar koos natuurlijk voor zijn vrouw. Ja, in Brussel gestudeerd, maar toen waren ze al begin twintig als ik het goed heb. Ja, Charlotte heeft van de drie het meeste van de wereld gezien. Ja, ze publiceerden onder de pseudoniemen die je hier noemt inderdaad en er ging een schok van verbazing door de wereld van literatuur toen bleek wat hun ware afkomst was. Niemand had gedacht dat achter zulk goed geschreven boeken een aantal dorpsjuffers schuilging. De literaire kritiek ging in op soms niet goed uitgewerkte situaties. Dat had alles te maken met een stuk levenservaring wat ze als gourvernante of als leraar (Emily) hadden niet opgedaan. Hun levenservaring op liefdesgebied was beperkt.
Heb jij trouwens de nederlandse vertaling van de Bezige Bij gelezen? Ik vond die tegenvallen, want ik herinner me een rijkere taal van Woeste Hoogten in de engelse uitgave? Het verhaal van Woeste Hoogten vind ik briljant, net zoals Jane Eyre, maar de uitwerking (hoewel soms bijna sentimenteel) van Jane Eyre toch soms meer diepgaand dan Woeste Hoogten. Of ben ik toch slachtoffer van de nederlandse vertaling?

[lizzy]

De uitgave van "De woeste hoogte" is de twaalfde druk uit 1969 van uitgeverij Contact in de serie "De Onsterfelijken". de vertaling uit 1941, vertaler onbekend. Ik heb echter ook de Engelse uitvoering en vergeleken is de tekst goed vertaald. "Jane Eyre" is, en lach niet van de De geilllustreerde Pers voor de "Margriet" bibliotheek. Maar ook die vertaling deugt en is gedaan door Clara Eggink. Ik denk dat ik geboft heb met mijn eerste indrukken van deze werken.

[Roel]

hallo lizzy,
De vertaling van Woeste Hoogten waar ik op doel is een recente van De Bezige bij. Jaren negentig dus. Soms zijn die oudere vertalingen nog prima. Bijvoorbeeld van Pe Hawinkels, die De Toverberg heeft vertaald. Sommigen hadden wel kritiek op bepaalde vrijheden die hij zich tijdens het vertalen veroorloofde, maar ik kan niet zeggen dat mij iets gestoord heeft.
Lees jij trouwens de boeken van Austen in het engels of nederlands en in het nederlands wat vind je van de vertaling?
groetjes,
Roel

[lizzy]

Hallo Roel,
Beide zijn in mijn bezit. Ik heb de uitgaven van het Spectrum. De vertaling is van 1982. door W.A. Dorsman-Vos en volgens mij zeer getrouw aan het orgineel.

[Roel]

Hallo Lizzy, bedankt voor je opzoekwerk en antwoorden. Nou ben ik toch ook zeer nieuwsgierig geworden en heb nu de nederlandse vertaling "De Woeste Hoogten" (dat is de letterlijke titel) niet van De Bezige Bij, dat klopt helemaal niet, van LJ Veen! Tegenwoordig deel uitmakend van het superconcern Uitgeverij Contact. Dit is de tweede druk uit 1993 en de eerste druk stamt uit 1989. Het is notabene vertaalt door Frans Kellendonk! en gebaseerd op de tekstkritische uitgave van Hilda Marsden en Ian Jack uit 1976. Die van mij stamt dus van een recentere (maar daarom niet betere) vertaling uit het engels.
Dat die pocketuitgave die ik 10 jaar geleden las, was van mijn broer. Ik mijn belevenis was de taal veel poetischer en sterker nog de slotscene staat me bij als veel uitgebreider dan in de nederlandse vertaling? Heeft de roes van het lezen me toen zoveel op sleeptouw genomen dat ik dingen gelezen heb die er niet stonden. Dat zou wel heel teleurstellend zijn, omdat dit voor mij het grootste aan het boek was!

[Inge]

Ik had dat met het boek "vogels voor de kat" van jesse marijn (dacht ik). Het gaat over de industriële revolutie in Vlaanderen. Ik had het gelezen als tiener en vond het een zeer aangrijpend boek, vooral emotioneel dan. Ik weet nog dat ik op monenten tranen met tuiten gehuild heb. Toen ik het enkele jaren geleden opnieuw las ontbraken er volgens mij stukken. Ik herinnerde mij dingen anders. Ik dacht dat ik het verkeerde boek voor had. Ik heb maanden naar het "goede" boek gezocht. Blijkbaar had ik het boek tijdens mijn tienerjaren "geromantiseerd"

Inge

[Gast]

vertaling deugt en is gedaan door Clara Eggink. Ik denk dat ik geboft heb met mijn eerste indrukken van deze werken.

Hé, Clara Eggink! De (ex)partner van de dichter Bloem.

[Dettie]

Clara Eggink, die was toch meer dan Ex partner van.....
help me eens even, waar ken ik haar nou meer van?

[noa]

Ik heb een boek van haar in de kast staan: Leven met J.C. Bloem.
Daar ken ik haar van. Maar voor de rest???