Stel je voor:
Je bent geboren op een eiland in de Indische Oceaan, Java. In je geboortejaar wordt Java bezet door Nederlanders. Nederlands-Indië wordt het land genoemd.
Jouw ouders zijn Nederlanders, je beste vriend Oeroeg is een ‘inlander’ en spreekt Soendanees. Jij spreekt Soendanees en Nederlands. Je voelt je Javaan en Nederlander.
Je speelt heel veel in de tuin, je vindt niks mooier dan met je vriend Oeroeg op jacht te gaan in de bergen in de omgeving waar de meest spannende verrassingen en de meest enge meren vol geesten te vinden zijn.
Rond je zeventiende besluit je vader je naar Nederland te sturen. Hij heeft verzonnen je dan in Delft op een kostschool te doen... Naar een koud land? Terwijl je bent opgegroeid tussen de bloemen en de zon? Laat je dat gebeuren? En hoe houd je dan contact met je allerbeste vriend?
Dan bezetten middenin de Tweede Wereldoorlog, de Japanners op gruwelijk wijze Java...
Bekijk het filmpje dat is gemaakt bij Oeroeg van Hella Haasse.
http://www.leesmij.nu/leesoeroeg/
Bron: lees mij
In het kader van Nederland leest kunnen leden van de bibliotheek het boek Oeroeg gratis halen bij de biliotheek, zolang de voorraad strekt.
Zie ook http://www.cpnb.nl/nll/site/
Dettie
Nederland leest... Oeroeg van Hella S. Haasse
Ja, ik herlees een boek om het verhaal. Maar een slecht geschreven boek qua taal levert denkelijk ook geen mooi verhaal op.
Haasse schrijft vrij afstandelijk maar toch wel zo dat ze dingen voelbaar kan maken, een bepaalde sfeer kan weergeven. Je kan je er iets bij voorstellen.
Mooie taal is voor mij iets extra bij een verhaal. Maar voorop komt het verhaal. Ik zou geen boek kunnen lezen waarbij de taal schitterend is maar het verhaal nergens op slaat. Alleen mooie zinnen maken een boek niet per se mooi.
Dettie
Haasse schrijft vrij afstandelijk maar toch wel zo dat ze dingen voelbaar kan maken, een bepaalde sfeer kan weergeven. Je kan je er iets bij voorstellen.
Mooie taal is voor mij iets extra bij een verhaal. Maar voorop komt het verhaal. Ik zou geen boek kunnen lezen waarbij de taal schitterend is maar het verhaal nergens op slaat. Alleen mooie zinnen maken een boek niet per se mooi.
Dettie
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Wij hebben Oeroeg vroeger 'moeten' lezen voor de middelbare school en het is daar zodanig uitgekauwd tijdens Nederlandse les dat ik een aversie tegen het boek heb gekregen. Misschien zou ik er nu heel anders tegen aan kijken, maar met alles wat ik nog heb liggen om te lezen zal ik dit boek niet zo gauw oppakken. Krijg er al kriebels van als ik er aan denk.
Toch jammer eigenlijk dat zo'n verplichte lezing op school zo'n uitwerking kan hebben.
Toch jammer eigenlijk dat zo'n verplichte lezing op school zo'n uitwerking kan hebben.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Joanazinha schreef:Wij hebben Oeroeg vroeger 'moeten' lezen voor de middelbare school en het is daar zodanig uitgekauwd tijdens Nederlandse les dat ik een aversie tegen het boek heb gekregen.
Ik heb Oeroeg vroeger ook 'verplicht' gelezen op de middelbare school en ik heb het inmiddels herlezen; ik vind het nu een prachtig boek!
Ik kan me niet herinneren dat het boek me vroeger erg aansprak. Maar dat geldt ook voor andere literaire werken. Ik was toen nog niet aan echte literatuur toe, denk ik terugkijkend.
Jeannette
Echte literatuur. Kan iemand mij uitleggen waarom Oeroeg daar toe hoort?
Want ik geef toe: Haasse kan mooie beschrijvingen , scherpe typeringen geven, en daardoor leest het prettig. Maar het verhaal vind ik niet bijzonder. Je moet het waarschijnlijk plaatsen in de tijd, meer van de achtergrond weten?
Nu lees ik een verhaaltje over twee jongens, die zolang ze kind zijn niet zien hoe verschillend ze zijn. Als dat besef binnensijpelt, verdwijnt ook de vriendschap. Zonder Haasses beschrijvingen zou er niet veel overblijven.
En jawel: mooi geschreven, maar een minder goed verhaal, dat kan heel goed!
Want ik geef toe: Haasse kan mooie beschrijvingen , scherpe typeringen geven, en daardoor leest het prettig. Maar het verhaal vind ik niet bijzonder. Je moet het waarschijnlijk plaatsen in de tijd, meer van de achtergrond weten?
Nu lees ik een verhaaltje over twee jongens, die zolang ze kind zijn niet zien hoe verschillend ze zijn. Als dat besef binnensijpelt, verdwijnt ook de vriendschap. Zonder Haasses beschrijvingen zou er niet veel overblijven.
En jawel: mooi geschreven, maar een minder goed verhaal, dat kan heel goed!
Marjo schreef: Maar het verhaal vind ik niet bijzonder. Je moet het waarschijnlijk plaatsen in de tijd, meer van de achtergrond weten?
Nu lees ik een verhaaltje over twee jongens, die zolang ze kind zijn niet zien hoe verschillend ze zijn.
Het thema van 'Oeroeg' is: hoe twee vrienden door culturele en poltieke verschillen gescheiden raken.
De 'ik' wil zich nu achteraf rekenschap afleggen van zijn verhouding tot Oeroeg.
Behalve het thema van het rassenverschil gaat deze psychologische roman ook over 'de groei naar volwassenheid'.
Maar Oeroeg is vooral een „statement”, zoals Haasse het zelf noemt, over Hollands koloniale verleden. In de tijd dat zij het boek schreef, vonden de Politionele Acties (1945-1949) plaats: de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog. Nederland wilde zijn eeuwenlange overheersing niet opgeven.
„Jij hoort hier niet thuis”, verwijt Oeroeg zijn Hollandse vriend.
Jeannette
Dat van dat rekenschap afleggen, hm, hoe doet hij dat dan? Toch niet door dit verhaal te vertellen?
Ik moet toegeven dat nu bij mij de film en het boek erg door elkaar lopen, die, hoewel ze hetzelfde thema hebben, heel verschillend zijn.
De groei naar volwassenheid, ja, dat is zo natuurlijk, en het culturele verschil. Maar dat zijn interpretaties toch? Dat staat er niet. Wat verteld wordt is het verhaal over een onmogelijke vriendschap.
Ik begreep dat het Haasse juist verweten werd dat ze te weinig een statement maakte, dat ze een romantisch sfeerbeeld heeft geschreven, waarbij de achtergrond te weinig aan de orde komt.
Ik moet toegeven dat nu bij mij de film en het boek erg door elkaar lopen, die, hoewel ze hetzelfde thema hebben, heel verschillend zijn.
De groei naar volwassenheid, ja, dat is zo natuurlijk, en het culturele verschil. Maar dat zijn interpretaties toch? Dat staat er niet. Wat verteld wordt is het verhaal over een onmogelijke vriendschap.
Ik begreep dat het Haasse juist verweten werd dat ze te weinig een statement maakte, dat ze een romantisch sfeerbeeld heeft geschreven, waarbij de achtergrond te weinig aan de orde komt.
Ik begreep dat het Haasse juist verweten werd dat ze te weinig een statement maakte, dat ze een romantisch sfeerbeeld heeft geschreven, waarbij de achtergrond te weinig aan de orde komt.
Nou dat vind ik dan vreemd, zo romantisch is het allemaal niet. Vanaf bladzijde één wordt duidelijk aangegeven hoe groot het verschil tussen de blanke en de inlanders. Het begint al op de veranda, hij in het wiegje, Oeroeg in de draagdoek.
De ik figuur vindt alles maar gewoon. Hij heeft te eten, kleding etc. Ook al beschrijft hij de woning en de magere kippen bij Oeroeg thuis, enig besef van verschil is er nauwelijk. Het 'hoort' gewoon zo. De blanke in het grote huis, de inlander in een klein huisje.
Bedoel je (of men) met de achtergrond, de politieke achtergrond?
Dettie
Pff, moeilijk.. het verhààl is niet romantisch, omdat de lezer meer weet dan er geschreven staat. Wij interpreteren.
De beschrijvingen geven een beeld van een romantische wereld. Precies wat je zegt: de ik-figuur vindt alles gewoon. Voor hem bestaat er geen verschil, want hij ziet het niet. Pas op het eind wordt het hem duidelijk, en dan nog niet helemaal.
De politieke achtergrond ja, de oorlog.
De beschrijvingen geven een beeld van een romantische wereld. Precies wat je zegt: de ik-figuur vindt alles gewoon. Voor hem bestaat er geen verschil, want hij ziet het niet. Pas op het eind wordt het hem duidelijk, en dan nog niet helemaal.
De politieke achtergrond ja, de oorlog.
Laatst gewijzigd door Marjo op 03 Nov 2009, 20:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik vind dat Hella Haasse heel subtiel, iedere keer weer met kleine, schijnbaar onbelangrijke dingetjes aangeeft dat er verschillen zijn. Logisch dat dat ventje dat op dat moment nog niet ziet, maar de lezer wordt er wel door Haasse op opmerkzaam gemaakt.
Een schrijver maakt zijn boek niet alleen: hij doet dat samen met een lezer, die inderdaad interpreteert wat er opgeschreven staat. Maar de manier waarop het geschreven wordt, stuurt de interpretatie wel in een bepaalde richting. Ik denk dat dat is wat Hella Haasse doet, als je tussen de regels door wilt lezen.
Ook ik las het op de middelbare school (45 jaar geleden!) en ik wist er niet veel meer van. Gelukkig heeft mijn leraar het niet kapot geanalyseerd. Ik weet nog wel dat ik de beschrijvingen erg mooi vond. Ik had een Indonesische vriendin en begreep toen een beetje de heimwee van haar ouders. Ik kreeg ook veel van hun gebruiken, eten, muziek etc. mee. Maar ook die tienervriendschap, daar denk ik nu over na.
In die tijd waren er ook veel TV-stukken over Indië: Oude mensen de dingen die voorbij gaan, De stille kracht. Daardoor was het ook gemakkelijker om de beelden die Haasse probeert te beschrijven voor je te zien.
Ik ben nog volop in aan het lezen in Oeroeg en realiseerde me ineens: over debutanten gesproken. Dit was dus wel een DEBUTANT destijds. Eigenlijk vind ik dat toch wel bijzonder.
Librije
Een schrijver maakt zijn boek niet alleen: hij doet dat samen met een lezer, die inderdaad interpreteert wat er opgeschreven staat. Maar de manier waarop het geschreven wordt, stuurt de interpretatie wel in een bepaalde richting. Ik denk dat dat is wat Hella Haasse doet, als je tussen de regels door wilt lezen.
Ook ik las het op de middelbare school (45 jaar geleden!) en ik wist er niet veel meer van. Gelukkig heeft mijn leraar het niet kapot geanalyseerd. Ik weet nog wel dat ik de beschrijvingen erg mooi vond. Ik had een Indonesische vriendin en begreep toen een beetje de heimwee van haar ouders. Ik kreeg ook veel van hun gebruiken, eten, muziek etc. mee. Maar ook die tienervriendschap, daar denk ik nu over na.
In die tijd waren er ook veel TV-stukken over Indië: Oude mensen de dingen die voorbij gaan, De stille kracht. Daardoor was het ook gemakkelijker om de beelden die Haasse probeert te beschrijven voor je te zien.
Ik ben nog volop in aan het lezen in Oeroeg en realiseerde me ineens: over debutanten gesproken. Dit was dus wel een DEBUTANT destijds. Eigenlijk vind ik dat toch wel bijzonder.
Librije
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Marjo schreef:De groei naar volwassenheid, ja, dat is zo natuurlijk, en het culturele verschil. Maar dat zijn interpretaties toch? Dat staat er niet. Wat verteld wordt is het verhaal over een onmogelijke vriendschap.
Maar dat is toch juist een kenmerk van literatuur dat niet alles expliciet verteld wordt. De lezer moet tussen de regels door lezen; de lezer wordt aan het denken gezet.
Wanneer de jongens nog jong zijn, staat niets hun vriendschap in de weg. Pas later worden ze zich bewust van hun culturele verschillen.
De vriendschap tussen de twee jongetjes in de beginfase deed me denken aan de vriendschap van Amir en Hazara in de roman De vliegeraar.
Het is inderdaad heel bijzonder dat deze roman, een debuut, het boekenweekgeschenk van 1948 was.
Tegenwoordig vraagt men een gevestigde schrijver om het boekenweekgeschenk te schrijven!
Jeannette
[quote]Wanneer de jongens nog jong zijn, staat niets hun vriendschap in de weg. [quote]
Helemaal eens ben ik het niet met je jeannette. Vader wil eigenlijk helemaal niet dat zijn zoon zo intensief met Oeroeg omging. Zoon werd te 'volks' vond hij. Vanaf die tijd komt ook de bewuste leraar in huis. Ook moet Oeroeg bij hun komen spelen en mag het niet meer andersom.
Alleen... en dat is het verschil, de jongens zelf beseften toen nog niet dat het in feite een onmogelijke vriendschap was. Misschien besefte Oeroeg het al wel maar de ik-figuur had het zeker niet door.
Dettie
Helemaal eens ben ik het niet met je jeannette. Vader wil eigenlijk helemaal niet dat zijn zoon zo intensief met Oeroeg omging. Zoon werd te 'volks' vond hij. Vanaf die tijd komt ook de bewuste leraar in huis. Ook moet Oeroeg bij hun komen spelen en mag het niet meer andersom.
Alleen... en dat is het verschil, de jongens zelf beseften toen nog niet dat het in feite een onmogelijke vriendschap was. Misschien besefte Oeroeg het al wel maar de ik-figuur had het zeker niet door.
Dettie
Dettie schreef:Wanneer de jongens nog jong zijn, staat niets hun vriendschap in de weg.
Helemaal eens ben ik het niet met je jeannette. Vader wil eigenlijk helemaal niet dat zijn zoon zo intensief met Oeroeg omging. Zoon werd te 'volks' vond hij. Vanaf die tijd komt ook de bewuste leraar in huis.
Je hebt gelijk Dettie.
Ik had het beter moeten nuanceren.
Wat ik had willen zeggen: als kind waren de jongetjes onafscheidelijk. En de ík' was kind aan huis bij Oeroeg's familie.
Maar het ergert de vader van de 'ík'. Ook vindt hij dat zijn zoon slecht Nederlands spreekt. Er komt een medewerker van de onderneming om de ik-figuur beter Nederlands te leren. Oeroeg wordt hier van buitengesloten, maar hij mag wel staan luisteren...
Jeannette
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten