Ha! dank je.
Dettie
Nederland leest... Oeroeg van Hella S. Haasse
Het ik-perspectief is heel sterk aanwezig in dit boek. Wat er in Oeroeg omgaat kan de ik niet weten, maar het wordt wel langs de omweg van gelaatsuitdrukkingen en handelingen (of juist niet handelen) van Oeroeg vermeld en enigszins invoelbaar.
De ik-figuur is veel meer afhankelijk van het gezelschap van Oeroeg, dan andersom: Oeroeg heeft immers genoeg potentiële vriendjes in de desa. Het is niet duidelijk waarom Oeroeg kiest voor het gezelschap van de ik. Berekening lijkt geen rol te spelen (maar ik ben pas op de helft van het boek). Maar hoe diep de vriendschapsgevoelens van Oeroeg gaan wordt niet duidelijk.
De ongelijkheid tussen de beide jongens komt steeds meer ter sprake: eerst alleen via de babykleding, het wiegje/draagdoek. Het begint de ik pas op te vallen nadat Oeroeg bij hen komt wonen. Hij realiseert zich zich bewust te zijn van ras en standsverschil tussen zichzelf en het inlandse personneel, maar voelt dat niet ten opzichte van Oeroeg. Het personeel is het overigens ook niet eens met de manier waarop hier standsregels overschreden worden en bespotten Oeroeg. (Ook binnen de Javaanse bevolking waren standsverschillen heel normaal).
Een volgend moment is het verjaardagsfeest, waarop de door zijn vader opgelegde verplichting kinderen van school te vragen aan de ik toont, hoe anders deze jongens zijn vriend benaderen: als een mindere, die ze kortaf commanderen.
Hij gaat bij Gerrit, zijn Hollandse volwassen vriend, te raden: Is Oeroeg minder dan wij? Antwoord: "Oeroeg is anders. Maar meer of minder zijn door de kleur van je gezicht of door wat je vader is - dat is nonsens. Oeroeg is immers je vriend? Als hij zo is dat hij je vriend kan zijn - hoe kan hij dan ooit minder zijn dan jij, dan een ander?"
Ik beschouw dit toch wel als een statement van Hella Haase, die zelf haar jeugd doorbracht in Indië. Haar liefde voor het land en haar respect voor de bewoners spreken echt uit wat ik tot zover las.
Librije.
De ik-figuur is veel meer afhankelijk van het gezelschap van Oeroeg, dan andersom: Oeroeg heeft immers genoeg potentiële vriendjes in de desa. Het is niet duidelijk waarom Oeroeg kiest voor het gezelschap van de ik. Berekening lijkt geen rol te spelen (maar ik ben pas op de helft van het boek). Maar hoe diep de vriendschapsgevoelens van Oeroeg gaan wordt niet duidelijk.
De ongelijkheid tussen de beide jongens komt steeds meer ter sprake: eerst alleen via de babykleding, het wiegje/draagdoek. Het begint de ik pas op te vallen nadat Oeroeg bij hen komt wonen. Hij realiseert zich zich bewust te zijn van ras en standsverschil tussen zichzelf en het inlandse personneel, maar voelt dat niet ten opzichte van Oeroeg. Het personeel is het overigens ook niet eens met de manier waarop hier standsregels overschreden worden en bespotten Oeroeg. (Ook binnen de Javaanse bevolking waren standsverschillen heel normaal).
Een volgend moment is het verjaardagsfeest, waarop de door zijn vader opgelegde verplichting kinderen van school te vragen aan de ik toont, hoe anders deze jongens zijn vriend benaderen: als een mindere, die ze kortaf commanderen.
Hij gaat bij Gerrit, zijn Hollandse volwassen vriend, te raden: Is Oeroeg minder dan wij? Antwoord: "Oeroeg is anders. Maar meer of minder zijn door de kleur van je gezicht of door wat je vader is - dat is nonsens. Oeroeg is immers je vriend? Als hij zo is dat hij je vriend kan zijn - hoe kan hij dan ooit minder zijn dan jij, dan een ander?"
Ik beschouw dit toch wel als een statement van Hella Haase, die zelf haar jeugd doorbracht in Indië. Haar liefde voor het land en haar respect voor de bewoners spreken echt uit wat ik tot zover las.
Librije.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Dat denk ik zeker Jeannette.
De oorlog was in 1948 net voorbij, mensen waren nog druk bezig met dat te verwerken. Indonesië was ver weg, wat daar gebeurde en gebeurd was werd toch veel als 'niet belangrijk' gezien. Het eigen leven ging even voor.
Wij weten nu veel meer dan de mensen toen. Ook hebben we er enorme informatiebronnen bij gekregen...
Het kan gewoon niet anders dan dat wij het nu anders interpreteren.
Dettie
De oorlog was in 1948 net voorbij, mensen waren nog druk bezig met dat te verwerken. Indonesië was ver weg, wat daar gebeurde en gebeurd was werd toch veel als 'niet belangrijk' gezien. Het eigen leven ging even voor.
Wij weten nu veel meer dan de mensen toen. Ook hebben we er enorme informatiebronnen bij gekregen...
Het kan gewoon niet anders dan dat wij het nu anders interpreteren.
Dettie
Bij de DBNL bevindt zich de integrale tekst van:
Ik maak kenbaar wat bestond. Leven en werk van Hella S. Haasse
samenstelling Mariëtte Haarsma, Greetje Heemskerk en Murk Salverda
Met daarin:
Kees Snoek - ‘Een vreemde in het land van mijn geboorte’
Over Hella S. Haasse en Indië/Indonesië
Hoofdstuk Oeroeg
te vinden hier: http://www.dbnl.nl/tekst/salv007ikma01_ ... 0002.htm#1
Zojuist gelezen, geeft ook enige kijk op de ontvangst van het boek destijds.
Librije.
Ik maak kenbaar wat bestond. Leven en werk van Hella S. Haasse
samenstelling Mariëtte Haarsma, Greetje Heemskerk en Murk Salverda
Met daarin:
Kees Snoek - ‘Een vreemde in het land van mijn geboorte’
Over Hella S. Haasse en Indië/Indonesië
Hoofdstuk Oeroeg
te vinden hier: http://www.dbnl.nl/tekst/salv007ikma01_ ... 0002.htm#1
Zojuist gelezen, geeft ook enige kijk op de ontvangst van het boek destijds.
Librije.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten