Momenteel lees ik.....

[Inge]

Operatie Monstrans van Enckels & Dewit

[Renate]

Inmiddels uit:
Wolfgang Niedecken - Für 'ne Moment
De autobiografie van deze Duitse muzikant en kunstenaar. Ieder hoofdstuk vertelt eigenlijk z'n eigen verhaal en het boek is dus niet helemaal chronologisch geschreven. Toch leest het redelijk gemakkelijk, vooropgesteld dat iemand een redelijke kennis van het Duits heeft. In het boek worden ook nog wel eens songteksten aangehaald en aan gebeurtenissen gekoppeld. In het boek neemt hij het ook op voor Bob Geldof, die nogal eens bekritiseerd is voor het organiseren van Live Aid. Wolfgang Niedecken is verantwoordelijk voor de tekst van de Duitse bijdrage hieraan. Een van de laatste hoofdstukken gaat vooral over z'n bezoeken aan Afrika in het kader van liefdadigheidswerk, zoals de zorg voor ex-kindsoldaten en het beschermen van kinderen tegen ontvoeringen van het Verzetsleger van de Heer, van Joseph Kony. Soms bekritiseert hij ook andere muzikanten, hetgeen ik niet altijd terecht vind. Het gaat dan met name om het feit dat een andere Keulse groep ooit een nummer van Tom Petty in het Keuls heeft gezongen. Hij is daar negatief over, omdat hij de groep verwijt dat ze van het Keuls een soort carnavalstaal maken. Punt is dat ik zo'n beetje alles van deze groep heb. In het begin van hun carrière maakte deze groep gewoon rockmuziek in het Keuls en pas later, nadat ze het nummer van Tom Petty op hadden genomen, zijn ze langzaam in het carnavalscircuit terecht gekomen, nadat een nummer van hen een hit werd met carnaval.

[Renate]

ED (Esther) Vermeulen - Bureau MaRiT De zaak van: Het verleidelijke dienstmeisje - Een verloren zoon - De Zwarte Weduwe
Het tweede deel van een serie over de Rotterdamse privédetective Marit Johansen. Helaas heeft de bibliotheek alleen het tweede en het vijfde deel uit deze serie. Gisteren was het vierde deel van De Waal & Baantjer niet thuis, dus koos ik maar voor deze serie, die zich in m'n geboortestad afspeelt. Het boek is misschien in zekere mate vergelijkbaar met de boeken van De Waal & Baantjer, maar dan met een klein vleugje romantiek. Rotterdam speelt overigens ook niet zo'n grote rol als Amsterdam in de boeken van Baantjer en van De Waal & Baantjer.

[Dettie]

Inmiddels uit:
Wolfgang Niedecken - Für 'ne Moment
De autobiografie van deze Duitse muzikant en kunstenaar. Ieder hoofdstuk vertelt eigenlijk z'n eigen verhaal en het boek is dus niet helemaal chronologisch geschreven. Toch leest het redelijk gemakkelijk, vooropgesteld dat iemand een redelijke kennis van het Duits heeft. In het boek worden ook nog wel eens songteksten aangehaald en aan gebeurtenissen gekoppeld. In het boek neemt hij het ook op voor Bob Geldof, die nogal eens bekritiseerd is voor het organiseren van Live Aid. Wolfgang Niedecken is verantwoordelijk voor de tekst van de Duitse bijdrage hieraan. Een van de laatste hoofdstukken gaat vooral over z'n bezoeken aan Afrika in het kader van liefdadigheidswerk, zoals de zorg voor ex-kindsoldaten en het beschermen van kinderen tegen ontvoeringen van het Verzetsleger van de Heer, van Joseph Kony. Soms bekritiseert hij ook andere muzikanten, hetgeen ik niet altijd terecht vind. Het gaat dan met name om het feit dat een andere Keulse groep ooit een nummer van Tom Petty in het Keuls heeft gezongen. Hij is daar negatief over, omdat hij de groep verwijt dat ze van het Keuls een soort carnavalstaal maken. Punt is dat ik zo'n beetje alles van deze groep heb. In het begin van hun carrière maakte deze groep gewoon rockmuziek in het Keuls en pas later, nadat ze het nummer van Tom Petty op hadden genomen, zijn ze langzaam in het carnavalscircuit terecht gekomen, nadat een nummer van hen een hit werd met carnaval.

Is dit een recensie Renate? Wil je dit op de site hebben?

Dettie

[Renate]

Nee hoor, wat mij betreft niet. Het is een boek in het Duits en ik geloof niet dat ik met dit korte stukje echt recht doe aan het boek. Als ik een echte bespreking had willen schrijven, dan had ik wel een apart draadje gemaakt.

[Dettie]

Oké ik vind het wel knap dat je het in het Duits leest, ik denk niet dat me dat zou lukken.

Dettie

[Renate]

Tja, Duits was m'n lievelingstaal op school. Bovendien gingen we over het algemeen naar Duitsland of Oostenrijk op vakantie. Ik luister ook veel naar Duitse en Duitstalige muziek en ik kijk veel naar de Duitse TV. Volgens m'n vader ben ik bijna een halve Duitser, maar dat vind ik wat overdreven, hoewel de wortels van m'n familie ten dele richting Duitsland terug te voeren zijn. Ik heb dan ook een Duits klinkende achternaam, waar ik als kind veel mee gepest ben.

[elviratoverspin]

Ik raas als een trein door Het huis van de moskee van Kader Abdolah. Ze hadden die vorige week eindelijk in de bib en het leest zo heerlijk! Ik vond het ook fijn dat ik ineens een paar dingen beter kon plaatsen - ik las ooit met een groep vierdejaars voor Frans de graphic novel Persepolis en misschien doe ik dat binnenkort nog wel eens, als aanvulling voor mezelf.
Wat schrijft die man toch fijn!

Oh en ik wilde le Grand Meaulnes lezen, maar in het Frans dan, hadden ze alleen een nogal ingekorte (denk ik) schoolversie staan in de bib. Ik heb die in het middelbaar moeten lezen van mijn leerkracht Frans in het zesde (die koos voor iedereen een boek uit - en nu pas besef ik dat hij mij een toegankelijke klassieker wilde doen lezen, omdat ik Romaanse talen zou gaan studeren). Dat heb ik toen van hem geleend, ik denk niet dat ik het ooit zelf had. Misschien ergens bij een collega of in de schoolbib of zo...

[berdine]

O ja, Het huis van de moskee. Dat is een prachtig boek!

Ik ben begonnen in "Vissen voeren" van Fabio Genovesi. Tot op heden een naar boek. In het eerste hoofdstuk zijn een paar kinderen bezig vissen en kikkers op te blazen door rotjes in het water te gooien totdat de hoofdpersoon een soort bom heeft gemaakt om een hele grote vis te vermoorden en het ding te vroeg af gaat in zijn hand. Het volgende hoofdstuk gaat over een paar mishandelde uitgehongerde honden die de jacht openen op een kind op een fiets, vanwege de honger, en die door een automobilist tegen worden gehouden door eentje half dood te slaan met een ijzeren staaf. Weer een stuk verder is onze éénhandige hoofdpersoon onderweg met een doos pasgeboren poesjes om die ergens te droppen of vanaf te gooien, dat wordt niet duidelijk. Voorlopig wordt ik een beetje misselijk van dit boek. Ik ga tot pagina 50 als het dan niet verbetert, hou ik het voor gezien.

[Dettie]

Tja, Duits was m'n lievelingstaal op school. Bovendien gingen we over het algemeen naar Duitsland of Oostenrijk op vakantie. Ik luister ook veel naar Duitse en Duitstalige muziek en ik kijk veel naar de Duitse TV. Volgens m'n vader ben ik bijna een halve Duitser, maar dat vind ik wat overdreven, hoewel de wortels van m'n familie ten dele richting Duitsland terug te voeren zijn. Ik heb dan ook een Duits klinkende achternaam, waar ik als kind veel mee gepest ben.

Wel heel bijzonder dat je zo Duits georiënteerd bent. Misschien heb je onbewust toch veel van je roots meegekregen.
De Duitse taal zelf vind ik ook erg mooi. Het heeft mooie klanken en nuances.

Dettie

[Dettie]

Ik raas als een trein door Het huis van de moskee van Kader Abdolah. Ze hadden die vorige week eindelijk in de bib en het leest zo heerlijk!

Ja Het huis van de moskee is prachtig! Ik wilde dat ik hem nog 'voor het eerst' kon lezen.

Dettie

[Renate]

Hilde Berger - De waanzinnige liefde van Alma Mahler en Oskar Kokoschka
Een biografische roman, wat ik me daar dan ook precies bij voor moet stellen. Ik ga er maar van uit dat het een en ander gebaseerd is op echte personen en echte gebeurtenissen, maar dat het een en ander is aangevuld met fictie. Hoeveel er waar is van het verhaal en hoeveel er bedacht is, weet ik niet. Voorlopig heb ik pas een hoofdstuk uit, dus ik kan er nog niet veel over zeggen.

[Renate]

Ik begin al een beetje op te schieten in m'n boek. Het is wel boeiend. Alma Mahler was ook wel een eigenaardige figuur, als je dit fragment leest:
"Er waren ook zeer serieuze bewonderaars die naar haar hand dongen, zoals de neuroloog Joseph Fraenkel, de bioloog Paul Kammerer, de Berlijnse architect Walter Gropius of de componist Franz Schreker. Zij waren allemaal erkende grootheden in hun vak. Lilly Lieser (een goede vriendin van Alma Mahler) werd af en toe woedend als ze constateerde dat haar vriendin zich uitsluitend met beroemdheden bezig hield.
'Wat is daar zo misdadig aan?' verdedigde Alma zich. 'Mijn leven is me te kostbaar om me met onbenullige mensen af te geven. De enige onbeduidende mens in mijn omgeving ben jij, Lilly.' Zij, Lilly, was geen kunstenares en betekende ook in de maatschappij en het uitgaansleven weinig of niets, Lilly had eenvoudigweg veel geld dat zij van haar man, een overleden Weense industrieel, geërfd had."

[elviratoverspin]

Ik kreeg van een tante het eerste deel van "De Thibaults" doorgespeeld. Zij was niet van plan de volgende delen nog te kopen. Ik vind het jammer dat ik het niet in het Frans heb (al zou dat mijn tempo misschien toch iets verlagen) , maar jee, ik begon er gisteren in en ik kon het echt niet wegleggen.. Ik zit 300 bladzijden ver nu, nog niet aan de helft, maar als het zo blijft gaan zal ik misschien eens héél lief kijken om de volgende delen toch ook maar te kopen

[berdine]

Zo, dat is een dikke pil! Ik heb even rondgesurfd, maar het boek kost zo'n 50 euro. Tweedehands net zoveel. Onze bieb heeft het wel, er staan al 4 reserveringen op. Ik wacht even of de rest van het boek ook zo boeiend blijft. Meld je dat dan Elvira?

[elviratoverspin]

Ik hou je op de hoogte, berdine! Ik denk dat ik deze wel mag houden, en dan kan ik het eventueel doorgeven als je wil? Het is erg beschrijvend qua stijl, erg typisch Frans naturalistisch? Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik er zo door zou vliegen. Bepaalde zaken zijn voorspelbaar maar dan gebeuren ze toch niet meteen en ik weet niet waarom, maar het zuigt me werkelijk mee. Ik vind dat je de pen van een 'oude meester' proeft in de woorden en het ontplooien van gebeurtenissen, helemaal anders dan veel recentere, zeker zo mooie boeken, waarin er veel meer wordt gespeeld met tijd, ruimte en kortere zinnen/symbolischer taalgebruik.

[Marjo]

Ik was er in begonnen en kwam niet verder dan een pagina of vijftig. Ik weet niet of ik het op dit forum vermeld heb.

Wat stond me tegen: het kabbelen, het babbelige verhaal. Eigenlijk het verhalende dus.

[Inge]

"De honger naar liefde" : Joensuu Matti Y.

[Renate]

Die ken ik nog niet.

[Inge]

Het lijkt in eerste instantie veel op "het duivenritueel". In het eerste hoofdstuk wordt ook iemand beschreven die blijkbaar een tik voor zijn hoofd gekregen heeft
Iemand die denkt dat hij door bepaalde geuren een of ander macht verkrijgt...
Volgens de korte inhoud gaat het over een spookachtige insluiper die 's nachts opdoemt in woningen. Hij steelt niets, vernielt niets en verdwijnt ook weer geruisloos. Mijn interesse was in ieder geval gewekt

's Nachts verschijnt er regelmatig een spookachtige insluiper in woningen in Helsinki. Er wordt niets meegenomen, er wordt niets vernield. Alles gebeurt geruisloos. De geheimzinnige insluiper schijnt een sleutel voor alle deuren te hebben. Vrouwen worden midden in de nacht wakker en ontdekken een onbekende in hun slaapkamer. In het ochtendlicht lijkt het allemaal een droom te zijn geweest. De politie neemt de verhalen van de vrouwen eerst niet serieus, en de vrouwen zelf gaan aan hun eigen verstand twijfelen. Inspecteur Timo Harjunpää, die de zaak moet onderzoeken, krijgt er een zware dobber aan, vooral ook omdat interne conflicten en corruptie binnen zijn afdeling meespelen. Ook in zijn privéleven loopt het niet zoals hij zou willen: onverwachts krijgt hij de zorg over zijn dementerende vader, met wie hij jarenlang geen contact heeft gehad, op zijn schouders. De roman gaat over het brandende verlangen naar intimiteit, over misdaad en over liefde. Joensuu's kracht zit in zijn beschrijvingen van de raadselen van de menselijke geest.

[Renate]

Eens zien of de bibliotheek het heeft.

Nee dus, alleen Het duivenritueel en De ijzeren kamer.

[Inge]

Hier enkel het duivenritueel en de honger naar liefde.

[Renate]

Op de tram van Jorie Horsthuis.
Een aardig boek over iemands ervaringen als conducteur op de Amsterdamse tram. Bij het lezen van het boek begrijp je wel een beetje hoe een incident met een dode in de tram, zoals een tijdje geleden in Amsterdam, plaats kan vinden. De dienstregeling lijkt heilig te zijn. De passagiers in de tram moeten op tijd aankomen en daar lijkt alles voor te moeten wijken. Enige vorm van empathie voor de reiziger die nog buiten staat en op de gesloten deur tikt, lijkt taboe te zijn. De klanten zijn de mensen in de tram en die moeten op tijd op hun bestemming aankomen. Voor een leerling die een half uur te laat komt, omdat z'n vriendin naar het ziekenhuis moest lijkt ook totaal geen begrip te zijn.

[elviratoverspin]

Ik was er in begonnen en kwam niet verder dan een pagina of vijftig. Ik weet niet of ik het op dit forum vermeld heb.

Wat stond me tegen: het kabbelen, het babbelige verhaal. Eigenlijk het verhalende dus.

Ik heb het nu zo goed als uit en al zaten er naar het einde toe soms wel langdradiger gedeeltes in, het is me best bevallen. Maar ik snap wel wat je zegt - het is niet het boek van de grote actie en de grote drama's, allemaal erg verinnerlijkt en het worstelen met persoonlijke (morele) overtuigingen. Een beetje alsof iemand steeds je van naadje tot draadje uit de doeken doet wat ie allemaal denkt op dit moment en waarom. Het is het soort boek dat me ook zomaar heel erg zou kunnen storen maar om een of andere reden doet het dat dus niet. Misschien een gevalletje 'het juiste boek op het juiste moment'.

[Inge]

Het Rosieproject van Simsion Graeme