Momenteel lees ik.....

[Renate]

De autobiografie van Wolfgang Niedecken bevalt me nog steeds. Ik ben soms wel geneigd om de namen van de kunstenaars die hij in het eerste hoofdstuk noemt, op internet op te zoeken. Je zou het misschien als name-dropping kunnen beschouwen, maar zo zie ik het toch niet. De kunstenaars die voorbij komen zijn weliswaar op Wikipedia te vinden, maar ze zijn toch niet zo bekend, dat ze iedereen wat zullen zeggen. Mij zeiden ze in ieder geval niets. Ze nemen gewoon hun plaatsje in, in het hele verhaal, bijvoorbeeld omdat vrienden, waaronder een jongen die later ook in Bap actief is, als assistent voor een paar van deze kunstenaars werken. Een ander is op een gegeven moment bij Wolfgang Niedecken te gast en heeft min of meer de neiging om z'n huis over te nemen, eigen schilderijen op te hangen en de koelkast leeg te eten en zo. Ondanks het feit dat de man erg streberig overkomt, blijft de sympathie overheersen.
Soms staan er ook wat dialogen in het Keuls in. Een van de grappige passages in het boek vind ik wel als Wolfgang Niedecken bij een van z'n maten in New York is en daar op het toilet voor het eerst van z'n leven een kakkerlak ziet. De volgende ochtend spreekt hij z'n maat er op aan: "Zeg, weet je dat er kakkerlakken zitten?" "Ja, maar die komen alleen even kijken, ze gaan dan gelijk weer weg." Alsof het over de kat of een ander huisdier gaat.

[Renate]

Het eerste hoofdstuk van de autobiografie heb ik inmiddels uit. Het verhaal lijkt niet echt in chronologische volgorde verteld te worden. Het eerste hoofdstuk vliegt eigenlijk vrij snel door de tijd en gaat eigenlijk alleen over een paar kunstenaars in New York, waar hij en een paar vrienden contact mee hebben gehad. Er komen ook wat teksten ter sprake en dan is het handig om het boek met teksten, dat ik ook heb, er bij te hebben. Helaas ontbreken in dit boek de teksten van nummers die hij met, of zonder Bap gecoverd heeft, hoewel de teksten vaak toch anders zijn dan de originele teksten. Het zijn niet altijd vertalingen, of hertalingen. Gelukkig zijn deze teksten wel op internet te vinden.

[berdine]

Dat klinkt wel als een ingewikkeld boek zeg.

Ik zit nu in de verhalenbundels. "Bevoorrecht bewustzijn" van Esther Gerritsen, "Battleborn" van Claire Vaye Watkins en "Brieven aan Doornroosje" van Toon Tellegen. De laatste is eigenlijk geen verhalenbundel, maar zoals de titel al zegt, een brievenverzameling.

[Dettie]

Ah ja die brieven aan Doornroosje zijn leuk. Lang geleden dat ik dat gelezen heb.

Dettie

[berdine]

Ik herinnerde mij dat het hier door iemand gelezen was, maar er is geen verslag van, dus ik wist niet door wie.
Ik kwam het tegen in de kringloopwinkel, 2 euro. Dan laat ik het niet liggen!

[Renate]

Dat klinkt wel als een ingewikkeld boek zeg.

Dat valt wel mee. Het is in het Duits en niet moeilijk geschreven. Hooguit sommige dialogen in het Keuls dialect zijn wat lastiger. Het moeilijke is eigenlijk vooral het feit dat ik het boek weg moet leggen om toch echt even 'Mijn vader was soldaat' te gaan lezen. Er worden wel eens titels van nummers die Wolfgang Niedecken heeft geschreven genoemd en dan wil ik ook wel even de tekst lezen.

Door het lezen van het boek moet ik wel veel aan Keulen denken, waar ik verschillende keren geweest ben. M'n vader heeft wel eens opgemerkt dat ik daar in het centrum beter de weg weet, dan in Den Haag.

[Renate]

Momenteel lees ik:
Jeanette Winterson - Waarom gelukkig zijn, als je ook normaal kunt zijn.

[Renate]

Het boek van Jeanette Winterson heb ik uit. Vrijdag hebben we een bespreking van dit boek. Het is voor mij de eerste keer dat ik er bij ben, dus ik moet oppassen dat ik me niet te veel bloot geeft.

[Renate]

Inmiddels ben ik weer verder aan het lezen in de autobiografie van Wolfgang Niedecken. het hoofdstuk dat ik nu lees gaat vooral over z'n jeugd in het na-oorlogse Keulen. Soms wordt er wel door de tijd gesprongen, zo komt er op een gegeven moment een stukje over een reis door Zuid-Amerika, maar op de een of andere manier valt het wel logisch in het verhaal. Het gaat namelijk eerst over de hond van een oom en later wordt hij dus door een andere hond weer aan deze hond herinnert.
Als ik dan de bespreking van 'Gouden jaren' weer lees, sluipt dit boek ook weer binnen. De ouders van Wolfgang Niedecken hadden namelijk een levensmiddelenzaakje en zien op een gegeven moment ook de opkomst van de supermarkt. Zo komen dus verbanden tussen boeken tot stand.

[Marjo]

Leuk is dat hè! Dat gebeurt zo vaak, dat er dan net een detail ( of meer) precies past bij het boek dat je net dicht hebt geslagen. Of waar je nog in bezig bent.

[Renate]

Ik heb weer een hoofdstuk, of moet ik deel zeggen, van de autobiografie van Wolfgang Niedecken uit. Het boek blijft boeien. Dit hoofdstuk ging over z'n jeugd en z'n tijd op een katholiek internaat. Er is ook nog sprake van wat seksueel misbruik, waar hij in het verleden een boekje over geschreven schijnt te hebben. Zoals gebruikelijk had ik ook weer veel aan het boek met z'n songteksten. Er worden namelijk nog wel eens titels genoemd van nummers, die op bepaalde gebeurtenissen gebaseerd zijn. Dit hoofdstuk gaat ook over z'n eerste bandjes en soms kom je namen van groepen, die als invloed worden genoemd, die je helemaal niet verwacht. Ook nu is het verhaal misschien niet helemaal chronologisch en tegen het eind van het hoofdstuk vertelt hij ook nog het een en ander over z'n ontmoetingen met Heinrich Böll, die hij als heel sympathiek beschrijft. Bij hun eerste ontmoeting stelt hij zich zelfs gewoon netjes voor.
Dit stukje verhaal begint eigenlijk als hij voor het station van Bonn op de trap zit. Hij is op weg naar huis, nadat hij gezakt is voor z'n school. Voor zijn gevoel heeft hij z'n ouders weer teleurgesteld (een gevoel dat ik zelf ook vaak heb). Hij denkt dan aan het boek 'Meningen van een clown', waarin de hoofdpersoon aan het begin ook op het station van Bonn is. Zo gaat het verhaal over z'n schooltijd dus naadloos over in een stukje over Heinrich Böll, wiens boeken zich vaak afspelen in de buurt waar hij zelf woont. Z'n ouders hebben ook boeken van Heinrich Böll in huis, die hij dus al gelezen had.

[berdine]

Ik ben begonnen in Een man die Ove heet en voorlopig valt het overmatig gebruik van metaforen me op. Gemiddeld 3 keer alsof/als per pagina, pfff... Gelukkig went het wel.

[Renate]

Momenteel lees ik:
Heinrich Böll - Meningen van een clown
Een boeiend boek over het na-oorlogse Duitsland. De hoofdfiguur vindt veel mensen tamelijk hypocriet. Mensen die in de oorlog nog fanatiek nationalistisch waren en die na de oorlog ineens het licht hebben gezien en ineens bekend staan als 'goede' Duitsers, omdat ze nooit lid zijn geweest van de partij.

[Renate]

Meningen van een clown heb ik uit en daarmee heb ik in 8 jaar 787 boeken gelezen. Schandalig weinig. Het hadden er 100 per jaar moeten zijn. Eerst kwam ik op meer dan 100 per jaar uit.

[Dettie]

Nou 97 boeken per jaar is bijna honderd dus zo erg als je roept is het niet

Dettie

[Renate]

Nou 97 boeken per jaar is bijna honderd dus zo erg als je roept is het niet

Dettie

Ja, maar als het eerst meer dan 100 per jaar waren en ik nu gemiddeld nog maar op 97 boeken per jaar kom, dan ben ik toch wel achteruit gegaan in de hoeveelheid boeken die ik lees.

[berdine]

Ik ben al een eindje op weg in "Woesten". Ik ben al een aantal indrukwekkende stukjes tegen gekomen. Een auteur die van meer dingen verstand heeft dan alleen letters op papier zetten. Dat kan ik altijd zeer waarderen.

[Renate]

Dit keer heb ik 4 thrillers uit de bibliotheek gehaald. Voorts nog een boek van Timur Vernes, dat ik onlangs in het Duits heb gelezen. M'n vader wilde het lezen en misschien dat ik deze Nederlandse vertaling ook nog wel even lees.

[elviratoverspin]

Bij mij ligt 'Oorlog en Terpentijn' op mijn nachttafeltje. Ik leende het van mijn papa, en ongeveer iedereen die ik sprak is er lyrisch over, behalve de leerlingen (die het moeten lezen op school in het zesde). Op dit moment ben ik geneigd de leerlingen gelijk te geven, maar een collega zei dat ik mijn mening misschien nog zou herzien eenmaal het gedeelte over de oorlog begint. Voorlopig ben ik daar nog niet (zit rond pagina 90 of zo) en ik val er steeds maar bij in slaap...

[Dettie]

Heee Elvira! Wat leuk je weer te zien!

Toevallig vroeg ik me van de week nog af hoe het met je gaat.

Dettie

[Marjo]

(Sluit me bij Dettie aan!) Je valt in slaap...dat is geen reclame! Het ligt hier ook nog.

[elviratoverspin]

nee, maar eerlijkheidshalve moet ik erbij vermelden dat ik tegenwoordig héél weinig nodig heb om in slaap te vallen. Ik kan altijd en overal instant in slaap vallen tegenwoordig. Desalniettemin is het niet prettig, want zo gaat het niet vooruit en ik wil toch op zijn minst tot aan het deel raken waarvan iedereen me verzekert dat ik het wel écht graag zal lezen...

[Dettie]

Nu lees ik net in NRC in een artikel getiteld Literatuur? Het gaat héél slecht!

[...]de literatuur is in gevaar, en iedereen die wel eens in een boekwinkel, buurtbibliotheek of middelbare school komt weet dat – en moet Cohen ons vertellen wat we daar wat aan kunnen doen.

Een begin? Oorlog en Terpentijn kopen én lezen. Een prachtig boek, inderdaad, over liefde, trauma’s, opofferingsgezindheid, en wat het betekent om jong te zijn in tijden van oorlog. En anders één van de boeken die in Leiden voor de Dertigste Verweylezing worden gelezen. Ik zeg u: er zit niet één slecht boek tussen.

het hele artikel staat hier http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleed ... icle2.html

[elviratoverspin]

Dat artikel kan ik als niet-abonnee niet lezen, maar ergens stoort het me wel een beetje. Ik vermoed ook dat het niet zo erg goed gaat met de literatuur, maar de vraag is natuurlijk wat je daarvoor als referentie neemt. Mensen kopen inderdaad minder boeken (behalve kookboeken dan *pleit schuldig*). Ik probeer dat wel te doen, maar het is moeilijk om door de bomen het bos te zien. Als je afgaat op het aanbod in de gemiddelde boekhandel (of -keten), kom je toch steeds weer bij dezelfde auteurs terecht. Ik had gedacht dat de digitale edities boeken goedkoper zouden maken, maar dat is vooralsnog niet het geval. Ik denk dat daar een gemiste kans ligt, net zoals de pockets indertijd (god, wat heb ik veel pockets gekocht als student). Als ik zie hoeveel e-books ik kan koken over praktische onderwerpen van mensen die ze zelf uitbrengen via hun blog en andere promo kanalen, en daar zitten pareltjes tussen overigens… daar moeten toch mogelijkheden liggen?

En dat Oorlog en Terpentijn op die manier als de referentie wordt neergezet, daar krijg ik een beetje bubbeltjes van, al is dat wellicht ook smaak. Er zijn zoveel mooie boeken die géén prijs wonnen. Het is daarom ook verdomd jammer dat de debutantenprijs op de schop gaat wegens geen sponsor meer te vinden.

[Marjo]

Helemaal mee eens.
Nu las ik laatst in een krant dat Maurice Seleky ook vindt dat debutanten het moeilijk hebben. Hij heeft een podium opgericht voor jonge schrijvers.
De Jonge Schrijversavond. In 2011 was het de eerste keer en het gebeurt nu jaarlijks!
Helaas voor mij in Amsterdam, maar het is een prachtig initiatief!!!