Enkele boeken gehad, waarvan de knipsels uit de verzamelmap kunnen
Louis van Dievel: Een famliegeschiedenis
Erik Vlaminck: Suikerspin
Rascha Peper: Vingers van marsepein
Herman Koch: Odessa star, niet uitgelezen
Maria Stahlie: Boogschutters, niet uitgelezen
Doeshka Meijsing: Over de liefde, niet uitgelezen
Tessa de Loo: een varken in het paleis
Els Beerten: allemaal willen we de hemel
Christopher Nicholson: de wonderlijke geschiedenis van Tom Page
Nelleke Noordervliet: snijpunt
Timothée de Frombelle: Tobie Lolness
Christopher Nicholson: De wonderlijke geschiedenis van Tom Page en zijn olifant
Joke Hermsen: De liefde dus
Tommy Wieringa: Caesarion
Rob van Essen: Kwade dagen
Leesuitdaging 2009
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Ik had dus al:
Le lion vert van Robert Soulat
en nu ook:
Une vie française van Jean-Paul Dubois
Marjo, je zei dat die lekker weghapte, maar ik ben er toch langer in bezig geweest dan ik dacht. Misschien omdat ik het niet in één keer door heb gelezen? Ik vind het boeiend om te zien hoe je van een relatief normaal leven (zo ervaarde ik dat toch) toch een mooie roman kan maken.
Nu begonnen in Monografie van de mond. Heel benieuwd of ik die uitkrijg!
Le lion vert van Robert Soulat
en nu ook:
Une vie française van Jean-Paul Dubois
Marjo, je zei dat die lekker weghapte, maar ik ben er toch langer in bezig geweest dan ik dacht. Misschien omdat ik het niet in één keer door heb gelezen? Ik vind het boeiend om te zien hoe je van een relatief normaal leven (zo ervaarde ik dat toch) toch een mooie roman kan maken.
Nu begonnen in Monografie van de mond. Heel benieuwd of ik die uitkrijg!
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Dat is inderdaad van invloed op je beleving van lezen: of je alle tijd hebt, of dat je het boek steeds weeg moet leggen vanwege invloeden van buitenaf. Ik had laatst ook een boek waarin ik eigenlijk door had moeten kunnen lezen. Dat lukte niet, en dus merkte ik dat het niet genoeg boeide. En of je zo'n boek dan nog een tweede kans geeft? Dat is niet zeker.
Ik vond dat je aan de ene kan zo goed voelde hoe angstig en vooral verwarrend dat allemaal voor hem als kind moet zijn geweest,
terwijl het aan de andere kant ook de worsteling van hem als volwassene beschrijft ,..een soort proces wat begint bij verdringing en een worsteling tussen dankbaarheid enhet als een last ervaren dankbaar te moeten zijn, tot uiteindelijk een soort erkenning van wat er allemaal gebeurd is, iets wat vooral vorm krijgt in zijn bezoek aan Auschwitz.
Inderdaad een heel mooi boekje.
Wil
terwijl het aan de andere kant ook de worsteling van hem als volwassene beschrijft ,..een soort proces wat begint bij verdringing en een worsteling tussen dankbaarheid enhet als een last ervaren dankbaar te moeten zijn, tot uiteindelijk een soort erkenning van wat er allemaal gebeurd is, iets wat vooral vorm krijgt in zijn bezoek aan Auschwitz.
Inderdaad een heel mooi boekje.
Wil
Volgens mij heb ik nog een boek van hem, voorafgaand aan dit boekje.
Moet maar eens gaan zoeken in alle kasten...
Hier staat m'n verslag van 18 adressen, benieuwd of je het met me eens bent
http://www.leestafel.info/boekenarchief/517?layout=blog
Dettie
Moet maar eens gaan zoeken in alle kasten...
Hier staat m'n verslag van 18 adressen, benieuwd of je het met me eens bent
http://www.leestafel.info/boekenarchief/517?layout=blog
Dettie
Mooi verslag. Ja zo heb ik het ook wel ervaren.
Voelde jij ook die strijd tussen het verder leven als overlevende en niet teveel om willen kijken én wél onder ogen kijken wat er gebeurd was.
Jij schrijft in je verlag dat dat te maken heeft met zijn schuldgevoel dat hij er nog wél was. Zo had ik het nog niet bekeken, maar daar zit wel wat in.
Ik vond dit boekje naast een verslag van wat er gebeurd was ook een soort van proces in zijn leven beschrijven van bijna ontkenning tot onder ogen zien wat er gebeurd is en accepteren dat hij zelf het overleefd had.
De vorm is ook mooi, juist door de soberheid en zijn "kleinheid"maakt het indruk.
Wil
Voelde jij ook die strijd tussen het verder leven als overlevende en niet teveel om willen kijken én wél onder ogen kijken wat er gebeurd was.
Jij schrijft in je verlag dat dat te maken heeft met zijn schuldgevoel dat hij er nog wél was. Zo had ik het nog niet bekeken, maar daar zit wel wat in.
Ik vond dit boekje naast een verslag van wat er gebeurd was ook een soort van proces in zijn leven beschrijven van bijna ontkenning tot onder ogen zien wat er gebeurd is en accepteren dat hij zelf het overleefd had.
De vorm is ook mooi, juist door de soberheid en zijn "kleinheid"maakt het indruk.
Wil
Twee boeken gelezen voor mijn uitdaging,
voor de non-fictieboeken Ararat van Frank Westerman **1/2
Boek waarin de schrijver de berg Ararat beklimt waar volgens de overlevering de ark van Noach zou zijn gestrand. Hij gebruikt deze tocht en de voorbereiding van de reis om er achter te komen wat er overgebleven is van het geloof uit zijn jeugd en waarom hij is afgehaakt.
Mooi boek wel, waarbij ik vooral de persoonlijke stukken mooi vond, het gaat verder ook veel over de technische voorbereiding van de reis en allerlei geschiedenis die op zich wel boeiend is maar die het boek naar mijn smaak iets te "breed" maakte. Wel met plezier gelezen.
Veder gelezen voor mijn klassiekers, Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. Ook **1/2,
Al twijfel ik daar nog een beetje over. Dit boek moet nog bezinken. .Geen makkelijk boek, ik moest er echt mijn best voor doen. Ook geen meeslepende verhalenlijn, er gebeurt weinig.
Maar toch ..
Mischien kwam het door de af en toe prachtige zinnen, of door de grote thema's maar het boek blijft toch in mijn hoofd zitten. Al was ik er ook niet rouwig om toen het uit was.
Ik heb het met tegenstrijdige gevoelens gelezen, en ook mijn mening achteraf is behoorlijk tegenstrijdig.
Wil
voor de non-fictieboeken Ararat van Frank Westerman **1/2
Boek waarin de schrijver de berg Ararat beklimt waar volgens de overlevering de ark van Noach zou zijn gestrand. Hij gebruikt deze tocht en de voorbereiding van de reis om er achter te komen wat er overgebleven is van het geloof uit zijn jeugd en waarom hij is afgehaakt.
Mooi boek wel, waarbij ik vooral de persoonlijke stukken mooi vond, het gaat verder ook veel over de technische voorbereiding van de reis en allerlei geschiedenis die op zich wel boeiend is maar die het boek naar mijn smaak iets te "breed" maakte. Wel met plezier gelezen.
Veder gelezen voor mijn klassiekers, Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. Ook **1/2,
Al twijfel ik daar nog een beetje over. Dit boek moet nog bezinken. .Geen makkelijk boek, ik moest er echt mijn best voor doen. Ook geen meeslepende verhalenlijn, er gebeurt weinig.
Maar toch ..
Mischien kwam het door de af en toe prachtige zinnen, of door de grote thema's maar het boek blijft toch in mijn hoofd zitten. Al was ik er ook niet rouwig om toen het uit was.
Ik heb het met tegenstrijdige gevoelens gelezen, en ook mijn mening achteraf is behoorlijk tegenstrijdig.
Wil
Net het geheime dagboek van Hans Warren 2001 uit. ***1/2
Zelden een boek met zoveel gemengde gevoelens en innerlijke dialogen gelezen. Wat een beleefde manier is om te zeggen dat ik al lezen constant heb zitten schelden in mijzelf.
Deernis is toch wel het woord wat het meest boven komt drijven.
Een oude man in zijn laatste levensjaar met alle pijn, schaamte, ongemak en machteloosheid die daarbij komt kijken,
Levend met zijn 40 jaar jongere partner, in wat je op zijn vriendelijkst gezegd toch een turbulente relatie kunt noemen.
Het is lastig oordelen omdat de partner letterlijk geen stem in het geheel heeft, behalve dan op de laatste bladzijdes waar hij het dagboekschrijven overneemt en zijn liefde, en onmacht verklaart. Objectief is zo’n dagboek dus niet, maar je ontkomt er niet aan het gevoel dat het bloed onder je nagels gehaald wordt. Het eindeloze gesleep naar uitjes met zo’n zieke man die het allerliefst gewoon lekker thuis wilde blijven, het gescheld, soms zelfs fysiek geweld, het alsmaar zeggen dat er gesimuleerd word, dat er expres gevallen wordt…het is om razend van te worden. En ik zat alsmaar ik mezelf te roepen…láát die man toch, luister naar hem, koop ik vredesnaam een verhoog toilet, handvaten, een rolstoel, schakel een wijkverpleegkundige , dóe iets. Maar vooral wees aárdig.
Tegelijkertijd is het ook de schrijver zelf die weinig communiceert over zijn ware toestand, pijnen en onmacht. Uit stukken die na de publicatie van dit dagboek verschenen begreep ik dat ook zijn vrienden geen idee hadden hoe het écht met hem ging, en dat dat ook niet bespreekbaar was.
Toch, en misschien wel daardoor, is dit een boek wat in je hoofd blijft zitten, door de mooie taal, maar vooral door het document wat het is geworden, de letterlijke weerslag van de beleving van een oude zieke man in al zijn onmacht, in zijn laatste jaar, zijn laatste maanden, zijn laatste dagen.
Dit laatste dagboek was mijn eerste, maar ik ga er zeker nog meer lezen.
Wil
Zelden een boek met zoveel gemengde gevoelens en innerlijke dialogen gelezen. Wat een beleefde manier is om te zeggen dat ik al lezen constant heb zitten schelden in mijzelf.
Deernis is toch wel het woord wat het meest boven komt drijven.
Een oude man in zijn laatste levensjaar met alle pijn, schaamte, ongemak en machteloosheid die daarbij komt kijken,
Levend met zijn 40 jaar jongere partner, in wat je op zijn vriendelijkst gezegd toch een turbulente relatie kunt noemen.
Het is lastig oordelen omdat de partner letterlijk geen stem in het geheel heeft, behalve dan op de laatste bladzijdes waar hij het dagboekschrijven overneemt en zijn liefde, en onmacht verklaart. Objectief is zo’n dagboek dus niet, maar je ontkomt er niet aan het gevoel dat het bloed onder je nagels gehaald wordt. Het eindeloze gesleep naar uitjes met zo’n zieke man die het allerliefst gewoon lekker thuis wilde blijven, het gescheld, soms zelfs fysiek geweld, het alsmaar zeggen dat er gesimuleerd word, dat er expres gevallen wordt…het is om razend van te worden. En ik zat alsmaar ik mezelf te roepen…láát die man toch, luister naar hem, koop ik vredesnaam een verhoog toilet, handvaten, een rolstoel, schakel een wijkverpleegkundige , dóe iets. Maar vooral wees aárdig.
Tegelijkertijd is het ook de schrijver zelf die weinig communiceert over zijn ware toestand, pijnen en onmacht. Uit stukken die na de publicatie van dit dagboek verschenen begreep ik dat ook zijn vrienden geen idee hadden hoe het écht met hem ging, en dat dat ook niet bespreekbaar was.
Toch, en misschien wel daardoor, is dit een boek wat in je hoofd blijft zitten, door de mooie taal, maar vooral door het document wat het is geworden, de letterlijke weerslag van de beleving van een oude zieke man in al zijn onmacht, in zijn laatste jaar, zijn laatste maanden, zijn laatste dagen.
Dit laatste dagboek was mijn eerste, maar ik ga er zeker nog meer lezen.
Wil
Als je meer dagboeken van Warren gaat lezen dan zal je ontdekken dat Warren stapelgek op zijn vriend is en die liefde is wederzijds.
Natuurlijk zijn er ruzies, dat is bij elke relatie zo. Maar ze vinden elkaar in veel dingen en vooral in de kunst.
Misschien was het geschreeuw ook wel de onmacht van de vriend omdat hij eigenlijk niet wilde dat het bergafwaards liep met Hans Warren.
Hans Warren kan prachtig schrijven vind ik. Elke dagboek is wel een juweeltje. De man heeft een erg turbulent leven gehad maar weet dat mooi te verwoorden.
Dettie
Natuurlijk zijn er ruzies, dat is bij elke relatie zo. Maar ze vinden elkaar in veel dingen en vooral in de kunst.
Misschien was het geschreeuw ook wel de onmacht van de vriend omdat hij eigenlijk niet wilde dat het bergafwaards liep met Hans Warren.
Hans Warren kan prachtig schrijven vind ik. Elke dagboek is wel een juweeltje. De man heeft een erg turbulent leven gehad maar weet dat mooi te verwoorden.
Dettie
Nee dit deel heb ik niet gelezen, wel heeeel veel andere delen.
Ik twijfel ook of ik het wil lezen... net als het laatste boek van Reve.
Nu heb ik aldoor in m'n achterhoofd er is nog één boek te lezen van schrijvers die ik erg waardeer. Als ik die lees is het over.
Hopelijk ben ik te volgen in mijn hersenkronkels.
Dettie
Ik twijfel ook of ik het wil lezen... net als het laatste boek van Reve.
Nu heb ik aldoor in m'n achterhoofd er is nog één boek te lezen van schrijvers die ik erg waardeer. Als ik die lees is het over.
Hopelijk ben ik te volgen in mijn hersenkronkels.
Dettie
)Ik zit even in de dagboeken, net uit Maria Goos, de zomer die haast had, Zomerdagboek. ***
Een zomerdagboek en licht van toon, maar met zware onderwerpen. Maria Goos, toch al geen fan van de zomer waar zij meestal in tegenstelling tot de meeste mensen treurig van wordt, houd een dagboek bij in haar nogal drukke bestaan.
Te druk blijkt al schrijvend, haar lichaam protesteert en de ziekte bij Menierre wordt geconstateerd. Verder overlijd haar goede vriend de regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen. Geen makkelijke periode dus.
Tussendoor is er een reis naar Amerika met haar gezin en een reis naar Afrika voor artsen zonder grenzen, waar ze met een, vond ik, goed plan voor efficienter werken van thuis komt, om daar vervolgens mee op de nodige burocratie en praktische bezwaren mee te stuiten.
En los van dat alles voel je aan alle kanten de warmte voor haar twee dochters, en haar man.
Een boek wat je snel uitleest, maar wat toch blijft hangen.
Wil
Een zomerdagboek en licht van toon, maar met zware onderwerpen. Maria Goos, toch al geen fan van de zomer waar zij meestal in tegenstelling tot de meeste mensen treurig van wordt, houd een dagboek bij in haar nogal drukke bestaan.
Te druk blijkt al schrijvend, haar lichaam protesteert en de ziekte bij Menierre wordt geconstateerd. Verder overlijd haar goede vriend de regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen. Geen makkelijke periode dus.
Tussendoor is er een reis naar Amerika met haar gezin en een reis naar Afrika voor artsen zonder grenzen, waar ze met een, vond ik, goed plan voor efficienter werken van thuis komt, om daar vervolgens mee op de nodige burocratie en praktische bezwaren mee te stuiten.
En los van dat alles voel je aan alle kanten de warmte voor haar twee dochters, en haar man.
Een boek wat je snel uitleest, maar wat toch blijft hangen.
Wil
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten