Behalve een stem of een beeld kun je ook nog 'last' hebben van een gevoel..
Ik heb er natuurlijk de laatste dagen ook meer op gelet, en heb gemerkt dat lezen een sfeer oproept. Bernadet, jij hebt dat toch ook?
Als nu nog iemand zegt dat hij/zij bijvoorbeeld bij 'het parfum' ook ruikt, dan hebben we ze alle vijf..want proeven, dat lijkt me toch wel uitgesloten..
Hoor je een stem tijdens het lezen?
Maar normaal gesproken niet. De tekst roept wel beelden op, met name van personen. Daarom vallen films ook altijd zo tegen. De acteurs lijken totaal niet op "mijn" hoofdpersonen.
Zou ik dan ook beelden vormen in mijn hoofd? Want dat heb ik ook dat, na het lezen van een boek, de film tegenvalt omdat het niet klopt met de beschrijving die ik in mijn hoofd had.
Zal eens goed moeten opletten als ik lees 
Dat van dat gevoel klopt ook zeker. Toen ik de opwindvogelkronieken las zag ik hoe het vel van een van de personages afgestroopt werd en voelde de misselijkheid van de persoon die het beschreef.... Net alsof ik er zelf bij was.
Van die sfeer.... nou dat is er niet altijd bij mij. Als ik een boek leest dat mij erg raakt dan kan ik me ook blij, boos, verdrietig enz voelen maar soms raak ik gewoon geirriteerd zoals bij emmants.
Inge
Ik zit me dat af te vragen Inge. Is het gevoel dat je hebt als je je ergert aan een bepaalde toon, een bepaalde stijl, of bij thrillers aan overdaad van ´rampen´, is dat hetzelfde als het gevoel dat blijft hangen als je genoten hebt van een mooi boek..
Het zal wel hetzelfde zijn, als ik me bedenk dat jij je bij Emants ergerde terwijl ik daar een sfeer van weemoed bij voelde.
Het zal wel hetzelfde zijn, als ik me bedenk dat jij je bij Emants ergerde terwijl ik daar een sfeer van weemoed bij voelde.
Ik voel het ook aan zoals Dettie het beschrijft, al zou ik het anders willen zeggen.
Vorm = de wijze waarop een inhoud beschreven wordt.
Inhoud = het onderwerp
Deze twee zijn altijd van elkaar te onderscheiden.
Ik weet wel zeker dat die twee nooit onlosmakelijk verbonden zijn.
Zo kan het voelen voor een lezer, maar dat maakt het nog niet waar.
Bijvoorbeeld:
Over de belevenissen van een lieveheersbeestje op graspriet kun je een lang bloemrijk verhaal schrijven, een kort en karig gedicht of een literair essay bijvoorbeeld.
De inhoud blijft in alle gevallen duidelijk te onderscheiden van de vorm, die de schrijver kiest om het onderwerp in te gieten.
Dan heb je ook nog de sfeer van een boek, die bepaald wordt door de stijl en de toon. Zo kun je over een triest onderwerp in een treurige stijl schrijven, maar net zo goed met humor of cynisme. Of droog en zakelijk bijvoorbeeld.
Inge heeft het voor mij meer over haar innerlijke reactie op een verhaal, bijvoorbeeld dat ze walging voelt bij een nare scene of ergernis bij een personage dat haar niet ligt.
Terwijl Marjo het heeft over de vorm/stijl van een verhaal. Als de toon mistroostig is of het onderwerp triest, dan voelt ze dat aan.
Het eerste zit hem in de lezer zelf.
Het tweede zit hem in het gelezene.
Ariadne
Vorm = de wijze waarop een inhoud beschreven wordt.
Inhoud = het onderwerp
Deze twee zijn altijd van elkaar te onderscheiden.
Ik weet wel zeker dat die twee nooit onlosmakelijk verbonden zijn.
Zo kan het voelen voor een lezer, maar dat maakt het nog niet waar.
Bijvoorbeeld:
Over de belevenissen van een lieveheersbeestje op graspriet kun je een lang bloemrijk verhaal schrijven, een kort en karig gedicht of een literair essay bijvoorbeeld.
De inhoud blijft in alle gevallen duidelijk te onderscheiden van de vorm, die de schrijver kiest om het onderwerp in te gieten.
Dan heb je ook nog de sfeer van een boek, die bepaald wordt door de stijl en de toon. Zo kun je over een triest onderwerp in een treurige stijl schrijven, maar net zo goed met humor of cynisme. Of droog en zakelijk bijvoorbeeld.
Inge heeft het voor mij meer over haar innerlijke reactie op een verhaal, bijvoorbeeld dat ze walging voelt bij een nare scene of ergernis bij een personage dat haar niet ligt.
Terwijl Marjo het heeft over de vorm/stijl van een verhaal. Als de toon mistroostig is of het onderwerp triest, dan voelt ze dat aan.
Het eerste zit hem in de lezer zelf.
Het tweede zit hem in het gelezene.
Ariadne'Do you think it's a whoozle?'
Dan zou je dus op twee verschillende manieren kunnen reageren op een boek wat je gevoel betreft: op de inhoud en op de stijl..
Lijkt me in de praktijk haast niet mogelijk. Ik denk nu aan Mo Hayder, die gruwelijke verhalen schrijft. Goed schrijft! Dan zou ik een positief gevoel moeten hebben vanwege haar manier van schrijven en tegelijk aan afschuw vanwege wat ze schrijft? Dat is niet zo..
Omdat ze goed schrijft kan ik zelfs genieten van het gruwelijke (ik weet immers dat het niet echt is).
Dat zit zowel in de lezer als in het gelezene..
Lijkt me in de praktijk haast niet mogelijk. Ik denk nu aan Mo Hayder, die gruwelijke verhalen schrijft. Goed schrijft! Dan zou ik een positief gevoel moeten hebben vanwege haar manier van schrijven en tegelijk aan afschuw vanwege wat ze schrijft? Dat is niet zo..
Omdat ze goed schrijft kan ik zelfs genieten van het gruwelijke (ik weet immers dat het niet echt is).
Dat zit zowel in de lezer als in het gelezene..
Bij mij werkt dat ook niet. Hoe mooi iemand ook schrijft, als de inhoud mij niet aanstaat, heeft het boek voor mij afgedaan.
Ik denk dat we hiermee weer bij het onderwerp "inleven" zijn aangekomen. Ik leef me helemaal in in de hoofdpersonen, Dettie ook, en ik denk dat Marjo ze meer van buitenaf beschouwt. Klopt dat?
Ik denk dat we hiermee weer bij het onderwerp "inleven" zijn aangekomen. Ik leef me helemaal in in de hoofdpersonen, Dettie ook, en ik denk dat Marjo ze meer van buitenaf beschouwt. Klopt dat?
Bij gedateerde boeken vind ik de stijl, taal enz over het algemeen tamelijk ergerlijk. Het stoort me als ik zinnen verschillende keren moet lezen om ze in hun totaliteit te kunnen plaatsen. Ik heb het nodig om tamelijk vlug te kunnen lezen om me in het verhaal te kunnen plaatsen, om de sfeer als het ware in me op te nemen. Wanneer ik teveel op de zinnen ga letten, teveel over dingen moet nadenken, enz dan raak ik de sfeer kwijt en als dat teveel gebeurd dan.... tja, erger ik me dikwijls.
Soms lukt het me wel om ondanks "rare" zinswendingen enz toch in het verhaal te verplaatsen. Op een bepaald moment gaan gedateerde zinnen "normaal" aanvoelen omdat je je aangepast hebt aan de taal of stijl. Zoals in "villa des roses" bv. het geval was. Ook bij Emmants "nagelaten bekentenis" was dat het geval. Op een bepaald moment had er ergens in mijn hoofd een klik gemaakt en kon ik me in het verhaal inleven. Daar was het echt wel het personage van Termeer dat mij ergerde..... In het begin een beetje de zinnen, naderhand toen ik in het verhaal kwam dus Termeer.....
Er is voor mij weldegelijk een verschil naar inhoud en stijl toe. Zelfs de meest afgrijzelijke dingen kan ik, op een goede manier geschreven, ergens apprecieren. Het is een kunst om een verhaal (of een stuk ervan) zo te schrijven dat je als lezer de rillingen krijgt. Dat het net is alsof je erbij bent. En ja, op dat moment is de stijl dus belangrijk. Maar hoe goed de stijl ook is, als je niet in het verhaal geraakt, als het verhaal je niet op de een of andere manier beroerd dan lukt het bij mij niet. Dus is voor mij inhoud belangrijker dan stijl. Tja zal komen omdat ik een "gevoelsmens" ben zeker
Inge
Soms lukt het me wel om ondanks "rare" zinswendingen enz toch in het verhaal te verplaatsen. Op een bepaald moment gaan gedateerde zinnen "normaal" aanvoelen omdat je je aangepast hebt aan de taal of stijl. Zoals in "villa des roses" bv. het geval was. Ook bij Emmants "nagelaten bekentenis" was dat het geval. Op een bepaald moment had er ergens in mijn hoofd een klik gemaakt en kon ik me in het verhaal inleven. Daar was het echt wel het personage van Termeer dat mij ergerde..... In het begin een beetje de zinnen, naderhand toen ik in het verhaal kwam dus Termeer.....
Er is voor mij weldegelijk een verschil naar inhoud en stijl toe. Zelfs de meest afgrijzelijke dingen kan ik, op een goede manier geschreven, ergens apprecieren. Het is een kunst om een verhaal (of een stuk ervan) zo te schrijven dat je als lezer de rillingen krijgt. Dat het net is alsof je erbij bent. En ja, op dat moment is de stijl dus belangrijk. Maar hoe goed de stijl ook is, als je niet in het verhaal geraakt, als het verhaal je niet op de een of andere manier beroerd dan lukt het bij mij niet. Dus is voor mij inhoud belangrijker dan stijl. Tja zal komen omdat ik een "gevoelsmens" ben zeker
Inge
Je kan ook stellen dat als de inhoud van een boek je niet raakt de stijl 'dus' niet goed is..maar dat blijkt erg persoonlijk.
Ik weet nog steeds niet wat 'ínleven' precies is..ik kan me daar niets bij voorstellen..een deel van het verhaal zijn? Als het ware de hoofdpersoon zijn, nee, dat ken ik niet. Er is en blijft afstand.
Ik weet nog steeds niet wat 'ínleven' precies is..ik kan me daar niets bij voorstellen..een deel van het verhaal zijn? Als het ware de hoofdpersoon zijn, nee, dat ken ik niet. Er is en blijft afstand.
Dan zou je dus op twee verschillende manieren kunnen reageren op een boek wat je gevoel betreft: op de inhoud en op de stijl.
Ja, dat is precíes wat ik bedoel.
Ik kan genieten van een stijl, maar walgen van de inhoud.
Of precies andersom.
Zo had ik bij Gewassen Vlees van Thomas Roosenboom regelmatig moeite met de inhoud: die eeuwige lavementen en dan dat doorgaan over een rauwe anus en aambeien bijvoorbeeld. Ik gruwde ervan!
Maar de stijl vond ik prachtig en daar genoot ik van.
Al met al vond ik het een razend knap boek, maar wel een boek dat verschillende gevoelens opriep.
Dat dat kan, lijkt mij nogal logisch eigenlijk.
Maar bij een boek als Tirza van Arnon Grunberg had ik het andersom: de inhoud sprak me erg aan, maar de stijl bezorgde me keer op keer de kriebels.
Ook dit vond ik een knap en goed boek, ook met tegenstrijdige gevoelens als reactie.
Maar uiteindelijk lees ik Roosenboom liever. Door zijn stijl!
Voor mij is vorm en stijl kennelijk belangrijker dan inhoud.
Ik weet wel dat anderen dat niet zo ervaren.
Maar dat wil nog niet zeggen dat het ook niet kan.
In elk geval ben ik dan een tegenbewijs!
Maar dat kan komen - misschien - doordat ik lezen tot mijn beroep heb gemaakt?
Ik weet namelijk nog wel dat vroeger dat verschil minder groot was: toen lagen stijl en inhoud dichter bij elkaar in hoe ik een boek las en wat ik erbij voelde.
Ariadne
Laatst gewijzigd door Grada op 09 Sep 2007, 21:09, 2 keer totaal gewijzigd.
'Do you think it's a whoozle?'
Hoe mooi iemand ook schrijft, als de inhoud mij niet aanstaat, heeft het boek voor mij afgedaan.
Voor mij is de stijl belangrijker dan de inhoud.
Als iemand een groot, mooi en belangwekkend verhaal vertelt, maar hij doet dat in een stijl die me tegenstaat, dan kan ik het boek minder waarderen. Misschien leg ik het zelfs wel weg, al doe ik dat bijna nooit.
Ik denk dat we hiermee weer bij het onderwerp "inleven" zijn aangekomen. Ik leef me helemaal in in de hoofdpersonen, Dettie ook, en ik denk dat Marjo ze meer van buitenaf beschouwt. Klopt dat?
Meestal leef ik mezelf zo goed in in de personages dat ik bijna de hoofdpersoon 'word'..... Dat vind ik ook een van de leuke dingen van lezen! Het in de huid kruipen van een ander....
Ariadne
'Do you think it's a whoozle?'
Ariadne schreef:Voor mij is de stijl belangrijker dan de inhoud.
Meestal leef ik mezelf zo goed in in de personages dat ik bijna de hoofdpersoon 'word'..... Dat vind ik ook een van de leuke dingen van lezen! Het in de huid kruipen van een ander....
Ik vind dit heel tegenstrijdig eigenlijk wat je zegt.
Als je je helemaal inleeft in een personage, deze persoon bijna wordt, dan is de inhoud toch juist belangrijker, dan laat je je toch meeslepen door het verhaal?
Volgens mij kan én, én niet naast elkaar bestaan. Je neemt de inhoud tot je en bekijkt later de stijl, hoe is het boek geschreven, in welke vorm is het gegoten, met lange volzinnen of korte krachtige zinnen enz.
Als je je laat meeslepen en het persoon word, kán je niet tegelijkertijd denken wat is dit in een prachtige stijl geschreven, dan word je het persoon ook niet maar blijf je met afstand lezen.
Ik denk wél dat je kan lezen met die gedachte erachter dat je dit of dat boek voor je beroep moet lezen, maar dat zal een heel andere manier van lezen zijn en niet het onbevangen open staan voor de inhoud maar al van tevoren een 'kritische' blik hebben. Voor mij is dat geen lezen in de zin van 'lezen voor je plezier' maar 'lezen voor je beroep'. Dat is een andere manier van lezen.
Vraagje
Als de stijl goed is en de inhoud slecht dan zal je het toch als 'goed' betitelen omdat de stijl goed is?
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 10 Sep 2007, 09:50, 1 keer totaal gewijzigd.
En ja, op dat moment is de stijl dus belangrijk. Maar hoe goed de stijl ook is, als je niet in het verhaal geraakt, als het verhaal je niet op de een of andere manier beroerd dan lukt het bij mij niet.
Je hebt gelijk bernadet. Ik heb gewoon de woorden verwisseld
zoals je in dit stukje kon afleiden is de inhoud voor mij belangrijker dan de stijl.
En voor mij gaat het niet op die manier op. Als de inhoud niet goed is dan is het voor mij een "slecht" boek. Stijl is iets waar ik niet zo op let, pas als het verhaal niet goed is en ik niet in het verhaal geraak dan let ik op de stijl maar zelfs dat kan voor mij een boek niet helemaal goed maken.
Inge
Grappig wel, hoe verschillend het ook nu weer is voor ons allemaal.
Het enige wat ik kan doen is beschrijven hoe het bij mij gaat.
Waarschijnlijk ken ik mijn eigen hoofd en dús mijn eigen manieren van lezen beter dan wie dan ook.
En de hoofden van anderen niet.
Het mag op anderen tegenstrijdig of zelfs onmogelijk overkomen, maar zo gaat het dus bij mij.
Ik lees stijl en inhoud bijna tegelijkertijd, maar meestal gaat de stijl ietsiepietsie aan de inhoud vooraf. Ik geniet eerst van de mooie zin en dat van wat erin beschreven staat.
Mijn manieren van lezen voor mijn beroep of lezen voor mijn plezier verschillen niet. Gelukkig niet!
Het zal allemaal wel erg raar zijn, maar zo gaat dat dus in mijn hoofd.
Een 'goed' boek is voor mij een boek waarin de inhoud 'goed' is en de stijl ook 'goed'.
Ik had het in mijn bericht hierboven over een inhoud die me persoonlijk tegenstaat, bijvoorbeeld doordat ik de seksscenes sexistisch vind of er veel geweld in voorkomt. Of teveel 'poep en pies'....
Als voorbeeld gaf ik Roosenboom met Gewassen vlees.
Ook al staan delen van de inhoud me tegen, dat boek vind ik fantastisch, vooral dankzij de stijl.
Maar het tegendeel heb ik ook beschreven bij Tirza van Arnon Grunberg. Daar vind ik de inhoud fantastisch, maar staat de stijl me regelmatig tegen. Toch is ook dat voor mij een goed boek.
Al heb ik het met minder plezier gelezen dan Roosenboom.
En dat komt door de briljante stijl inderdaad.
'Een inhoud die me tegenstaat' betekent iets anders dan 'een slechte inhoud'. Voor mij is een slechte inhoud eigenlijk alleen een inhoud die nergens over gaat.... Als ik een boek niet begrijp, dan vind ik dat wel irritant, maar meestal denk ik dan dat het aan mij ligt....
Een tegenvraag dus: Wat bedoel je met een slechte inhoud?
groetjes,
Ariadne
Het enige wat ik kan doen is beschrijven hoe het bij mij gaat.
Waarschijnlijk ken ik mijn eigen hoofd en dús mijn eigen manieren van lezen beter dan wie dan ook.
En de hoofden van anderen niet.
Het mag op anderen tegenstrijdig of zelfs onmogelijk overkomen, maar zo gaat het dus bij mij.
Ik lees stijl en inhoud bijna tegelijkertijd, maar meestal gaat de stijl ietsiepietsie aan de inhoud vooraf. Ik geniet eerst van de mooie zin en dat van wat erin beschreven staat.
Mijn manieren van lezen voor mijn beroep of lezen voor mijn plezier verschillen niet. Gelukkig niet!
Het zal allemaal wel erg raar zijn, maar zo gaat dat dus in mijn hoofd.
Vraagje
Als de stijl goed is en de inhoud slecht dan zal je het toch als 'goed' betitelen omdat de stijl goed is?
Een 'goed' boek is voor mij een boek waarin de inhoud 'goed' is en de stijl ook 'goed'.
Ik had het in mijn bericht hierboven over een inhoud die me persoonlijk tegenstaat, bijvoorbeeld doordat ik de seksscenes sexistisch vind of er veel geweld in voorkomt. Of teveel 'poep en pies'....
Als voorbeeld gaf ik Roosenboom met Gewassen vlees.
Ook al staan delen van de inhoud me tegen, dat boek vind ik fantastisch, vooral dankzij de stijl.
Maar het tegendeel heb ik ook beschreven bij Tirza van Arnon Grunberg. Daar vind ik de inhoud fantastisch, maar staat de stijl me regelmatig tegen. Toch is ook dat voor mij een goed boek.
Al heb ik het met minder plezier gelezen dan Roosenboom.
En dat komt door de briljante stijl inderdaad.
'Een inhoud die me tegenstaat' betekent iets anders dan 'een slechte inhoud'. Voor mij is een slechte inhoud eigenlijk alleen een inhoud die nergens over gaat.... Als ik een boek niet begrijp, dan vind ik dat wel irritant, maar meestal denk ik dan dat het aan mij ligt....
Een tegenvraag dus: Wat bedoel je met een slechte inhoud?
groetjes,
Ariadne
Laatst gewijzigd door Grada op 10 Sep 2007, 13:53, 2 keer totaal gewijzigd.
'Do you think it's a whoozle?'
Ariadne schreef:Waarschijnlijk ken ik mijn eigen hoofd en dús mijn eigen manieren van lezen beter dan wie dan ook.
Haha ja dat lijkt mij ook!
Waarschijnlijk is bij jou het beroepsmatig lezen en het plezierlezen samengesmolten.
'Een inhoud die me tegenstaat' betekent iets anders dan 'een slechte inhoud'.
Dat is inderdaad zo, nu is me duidelijker wat je bedoelde.
Wat bedoel je met een slechte inhoud?
Een slechte inhoud is voor mij een verhaal dat van onwaarschijnlijkheden aan elkaar hangt, hiermee bedoel ik dus niet als er veel fantasie gebruikt wordt, maar dingen die niet kloppen. bijv. iemand koopt een bos rozen en geeft dat aan een vriendin en er wordt geschreven 'zij pakte de narcissen aan'.
Of een man en vrouw worden achterna gezeten, alles is hectisch en vervolgens valt de man op z'n knieën en vraagt haar ten huwelijk, waarop zij het ja/nee spelletje speelt en er eindeloos heen en weer gesmeekt wordt (met hollende politie achter hun aan) dat is onwaarschijnlijk, klopt niet enz..
Of een man hangt urenlang aan zijn vingertopjes boven een ravijn en weet zich vervolgens daarna nog op te drukken naar vaste grond. Dit allemaal als serieus zijnde verteld.
Of een verhaal dat qua inhoud heel knullig is, sorry voor de liefhebbers maar bijv. chicklits of bouquetreeks. Waar je al mijlenver ziet aankomen hoe het verhaal gaat.
Dettie
Dettie schreef:Waarschijnlijk is bij jou het beroepsmatig lezen en het plezierlezen samengesmolten.
YEP!
Een slechte inhoud is voor mij een verhaal dat van onwaarschijnlijkheden aan elkaar hangt, hiermee bedoel ik dus niet als er veel fantasie gebruikt wordt, maar dingen die niet kloppen. bijv. iemand koopt een bos rozen en geeft dat aan een vriendin en er wordt geschreven 'zij pakte de narcissen aan'.
Of een man en vrouw worden achterna gezeten, alles is hectisch en vervolgens valt de man op z'n knieën en vraagt haar ten huwelijk, waarop zij het ja/nee spelletje speelt en er eindeloos heen en weer gesmeekt wordt (met hollende politie achter hun aan) dat is onwaarschijnlijk, klopt niet enz..
Of een man hangt urenlang aan zijn vingertopjes boven een ravijn en weet zich vervolgens daarna nog op te drukken naar vaste grond. Dit allemaal als serieus zijnde verteld.
Of een verhaal dat qua inhoud heel knullig is, sorry voor de liefhebbers maar bijv. chicklits of bouquetreeks. Waar je al mijlenver ziet aankomen hoe het verhaal gaat.
Ja, dat is voor mij ook een slechte inhoud.
Behalve het geval van de rozen die opeens in narcissen zijn veranderd, dat vind ik niet zo erg. Foutjes zijn snel gemaakt, al is het wel zonde natuurlijk.
Onwaarschijnlijkheden of ongeloofwaardige plots enzo zijn ook voor mij niet om te pruimen. Een inhoud die je eigenlijk al weet als je de flaptekst achterop het boek gelezen hebt, of de eerste zin..... tja! En dat is inderdaad bij veel bouquetreeks en chicklit het geval. Toch heb je bij chicklit voor mijn idee ook wel verschillen in niveau.
Maar we dwalen wel een beetje van het onderwerp af......
Ariadne
'Do you think it's a whoozle?'
Ha ja we dwalen af maar zo heel erg is dat toch niet, we hebben het niet over ditjes en datjes maar over boeken. Jawel
Ja die rozen en narcissen is ook een slecht voorbeeld, vond ik zelf ook wel achteraf. Maar de rest... daar knap ik echt op af.
Om even op het onderwerp terug te komen. Ik zie dus als ik lees zo'n man aan die vingertoppen hangen en denk dan je moet wel over mega-super-uitzonderlijke krachten beschikken wil je je daaraan kunnen ophijsen. Of... ik zie dan man en vrouw rondhollen en hordes politie achter ze aan rennen (al of niet op fluitje blazend) en hoor bijna de voetstappen van die politie achter dat stel en dan zakt hij rustig op z'n knieën en zegt... "Wil je met me trouwen?" En dan staan ze rustig een kwartier te kissebissen en komt er ondertussen ook nog 'toevallig' familie voorbij die het haar ernstig afraadt enz.
(Die politie is waarschijnlijk dan ook maar even gestopt of zo?
Dat heb ik echt in een boek gelezen en daar zakt m'n broek dus van af grofgezegd.)
Maar ik zie het dus voor me en hoor niet eens stem vertellen "Hij hing te zweten boven het ravijn".
Ja chicklits verschillen nogal. Ik heb er één gelezen die ik wel 'goed' vond. Zus & Zo heet het. En ik heb er nu nog een liggen om te kijken hoe ik die vind. Daar zijn heel veel mensen goed over te spreken dus... proberen he.
Dettie
Ja die rozen en narcissen is ook een slecht voorbeeld, vond ik zelf ook wel achteraf. Maar de rest... daar knap ik echt op af.
Om even op het onderwerp terug te komen. Ik zie dus als ik lees zo'n man aan die vingertoppen hangen en denk dan je moet wel over mega-super-uitzonderlijke krachten beschikken wil je je daaraan kunnen ophijsen. Of... ik zie dan man en vrouw rondhollen en hordes politie achter ze aan rennen (al of niet op fluitje blazend) en hoor bijna de voetstappen van die politie achter dat stel en dan zakt hij rustig op z'n knieën en zegt... "Wil je met me trouwen?" En dan staan ze rustig een kwartier te kissebissen en komt er ondertussen ook nog 'toevallig' familie voorbij die het haar ernstig afraadt enz.
(Die politie is waarschijnlijk dan ook maar even gestopt of zo?
Dat heb ik echt in een boek gelezen en daar zakt m'n broek dus van af grofgezegd.)
Maar ik zie het dus voor me en hoor niet eens stem vertellen "Hij hing te zweten boven het ravijn".
Ja chicklits verschillen nogal. Ik heb er één gelezen die ik wel 'goed' vond. Zus & Zo heet het. En ik heb er nu nog een liggen om te kijken hoe ik die vind. Daar zijn heel veel mensen goed over te spreken dus... proberen he.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 32 gasten