Voor zover ik ergens gelezen heb, is Schaduwkind erg indringend en aangrijpend.
Groetjes. Tiba.
Boeken die ik niet verder wil lezen dan zo'n 50 pagina's
Michael Kumpfmuller, van "Dorst", schreef al eerder "lotgevallern van een beddenverkoper", dat een komisch boek moet zijn over een charmeur die zich druk bezig houdt met bedden, vooral met vrouwen erin..Hij vlucht van zijn eigen vrouw, uit West-Duitsland naar het oosten.
Zijn avonturen boeiden me niet, ook niet tegen de achtergrond van het veranderende Duitsland.
Zijn avonturen boeiden me niet, ook niet tegen de achtergrond van het veranderende Duitsland.
Tja daar is weer zo'n boek dat ik niet verder wil lezen.
Het heet De tuin der lusten van John Vermeulen en gaat over het leven van Jeroen Bosch.
Ik ben nu op blz 215 en klap het dicht.
Het boek moet dus over het leven van Bosch gaan maar het is een langdradig saai verhaal. Van een man die zo apart was moet wat beters te maken zijn.
Jeroen groeit op bij zijn vader en stiefmoeder, een kijvende vrouw. Er wordt 10 keer verteld hoe vervelend ze is, wat een kenau ze is enz. vader kan er niet tegenop. De zus van jeroen is zéér getalenteerd maar mag als vrouw geen kunstenaar worden. Ook zij is een verbitterd mens, ze schimpt vooral op alles wat met het geloof te maken heeft. Wordt zelfs een keer opgepakt als heks maar door bemiddeling van vader, geliefd in de hoge kringen, komt ze vrij. Zij leert Jeroen schilderen.
Het verhaal kabbelt voort en er zijn genoeg ingredienten aanwezig om het zelfs tot een spannend verhaal te maken maar er straalt niets van uit. Alles wordt even aangetipt en dan en dan springen we ineens weer over naar een aantal jaren later. Het wordt allemaal even saai verteld.
Je krijgt het gevoel dat de schrijver Jeroen Bosch wilde zijn, maar dat lukt dus niet, je leest constant de gedachten van Jeroen Bosch maar het klopt ergens niet, te kunstmatig. Het pakte de juiste toon niet. Alles is even koel, niet inlevend. Jammer! Dicht dat boek.
bernadet
Het heet De tuin der lusten van John Vermeulen en gaat over het leven van Jeroen Bosch.
Ik ben nu op blz 215 en klap het dicht.
Het boek moet dus over het leven van Bosch gaan maar het is een langdradig saai verhaal. Van een man die zo apart was moet wat beters te maken zijn.
Jeroen groeit op bij zijn vader en stiefmoeder, een kijvende vrouw. Er wordt 10 keer verteld hoe vervelend ze is, wat een kenau ze is enz. vader kan er niet tegenop. De zus van jeroen is zéér getalenteerd maar mag als vrouw geen kunstenaar worden. Ook zij is een verbitterd mens, ze schimpt vooral op alles wat met het geloof te maken heeft. Wordt zelfs een keer opgepakt als heks maar door bemiddeling van vader, geliefd in de hoge kringen, komt ze vrij. Zij leert Jeroen schilderen.
Het verhaal kabbelt voort en er zijn genoeg ingredienten aanwezig om het zelfs tot een spannend verhaal te maken maar er straalt niets van uit. Alles wordt even aangetipt en dan en dan springen we ineens weer over naar een aantal jaren later. Het wordt allemaal even saai verteld.
Je krijgt het gevoel dat de schrijver Jeroen Bosch wilde zijn, maar dat lukt dus niet, je leest constant de gedachten van Jeroen Bosch maar het klopt ergens niet, te kunstmatig. Het pakte de juiste toon niet. Alles is even koel, niet inlevend. Jammer! Dicht dat boek.
bernadet
Ik had hem genoemd bij het thema kunst.
http://boeken.leestafel.info/kunst/productssimple2.html
Nee marjo, het is echt geen aanrader. Zo jammer.
Een man met zoveel aparte dingen en gedachten, daar moet wel wat beters van te maken zijn dan dit. Je merkt dat de schrijver veel research heeft gedaan Maar hij krijgt Jeroen niet levend als je snapt wat ik bedoel.
Bernadet
http://boeken.leestafel.info/kunst/productssimple2.html
Nee marjo, het is echt geen aanrader. Zo jammer.
Een man met zoveel aparte dingen en gedachten, daar moet wel wat beters van te maken zijn dan dit. Je merkt dat de schrijver veel research heeft gedaan Maar hij krijgt Jeroen niet levend als je snapt wat ik bedoel.
Bernadet
Jeanette Winterson, kent iemand die? Mij werd aangeraden het boek Passie van haar te lezen, maar die was er niet in de bieb. Wel "Kersen sexen", toch een intrigerende titel.
Meegenomen dus en vandaag even geprobeerd. Echt 50 pagina's, maar wat dit voor iets is: geen idee. Het slaat helemaal nergens op.
Gaat dus verder ongelezen terug.
Meegenomen dus en vandaag even geprobeerd. Echt 50 pagina's, maar wat dit voor iets is: geen idee. Het slaat helemaal nergens op.
Gaat dus verder ongelezen terug.
Dit zegt iemand over dat boek
Korte Inhoud:
Het is zo moeilijk om van dit boek een korte inhoud te geven omdat de boeken van Jeanette Winterson vrijwel nooit een rechtlijnige en duidelijke verhaallijn hebben. Ik ga het dus ook niet proberen maar om toch iets te geven: dit staat op de achterflap:
Liefde en sex, leugens en waarheid, en twaalf dansende prinsessen die nog lang en gelukkig leefden (alleen niet met hun mannen). Jeanette Winterson vermengt geschiedenis met de meest fantastische en gruwelijke sprookjes. Van haar droge, bijna zakelijke verteltrant gaat bovendien een oerkomische werking uit.
Dit is een dun boekje en het leest vlot, ik heb het in één ruk uitgelezen. Je moet echter wel voor de speciale verteltrant van Jeanette winterson te vinden zijn natuurlijk
Wat vond je zo vreemd marjo? Ik word altijd nieuwsgierig dan wil ikweten waarom het niets is en krijg bijna de neigng om het te gaan lezen, maar meestal heb je gelijk als je zegt dat boek is niets.
Bernadet
Korte Inhoud:
Het is zo moeilijk om van dit boek een korte inhoud te geven omdat de boeken van Jeanette Winterson vrijwel nooit een rechtlijnige en duidelijke verhaallijn hebben. Ik ga het dus ook niet proberen maar om toch iets te geven: dit staat op de achterflap:
Liefde en sex, leugens en waarheid, en twaalf dansende prinsessen die nog lang en gelukkig leefden (alleen niet met hun mannen). Jeanette Winterson vermengt geschiedenis met de meest fantastische en gruwelijke sprookjes. Van haar droge, bijna zakelijke verteltrant gaat bovendien een oerkomische werking uit.
Dit is een dun boekje en het leest vlot, ik heb het in één ruk uitgelezen. Je moet echter wel voor de speciale verteltrant van Jeanette winterson te vinden zijn natuurlijk
Wat vond je zo vreemd marjo? Ik word altijd nieuwsgierig dan wil ikweten waarom het niets is en krijg bijna de neigng om het te gaan lezen, maar meestal heb je gelijk als je zegt dat boek is niets.
Bernadet
Marjo zegt:
Van haar heb ik ooit dit citaat van buiten geleerd (n.a.v. een reis):
Iedere reis verbergt in zijn route een andere reis: het niet ingeslagen pad en de vergeten bocht.
Die reizen wil ik vastleggen, niet die ik gemaakt heb, maar die ik had willen maken, en misschien wel gemaakt heb, ergens anders of op een ander moment.
Groetjes. Tiba.
,Jeanette Winterson, kent iemand die
Van haar heb ik ooit dit citaat van buiten geleerd (n.a.v. een reis):
Iedere reis verbergt in zijn route een andere reis: het niet ingeslagen pad en de vergeten bocht.
Die reizen wil ik vastleggen, niet die ik gemaakt heb, maar die ik had willen maken, en misschien wel gemaakt heb, ergens anders of op een ander moment.
Groetjes. Tiba.
In elk geval heb ik heel goede herinneringen aan dat citaat. Want iemand had dat boek mee en lanceerde af en toe een paar zinnetjes eruit.
Gaf toen aanleiding tot heel wat commentaar en gefilosofeer!
Het citaat werd zowat het leitmotief van onze (korte) reis... het heeft nadien nog een half jaar op mijn schoorsteen gestaan.
Groetjes. Tiba.
Gaf toen aanleiding tot heel wat commentaar en gefilosofeer!
Het citaat werd zowat het leitmotief van onze (korte) reis... het heeft nadien nog een half jaar op mijn schoorsteen gestaan.
Groetjes. Tiba.
Een boek van Anita Burgh "eenzaam in de Auvergne" haalde het niet, het kabbelt maar door, niet interessant.
En een thriller "Black-out" van John Lawton, dat haalde de 100 pagina's maar toen werd het me te politiek. Voor iemand die daarvan houdt en een aardige thriller wil lezen die in de oorlog speelt, in Londen is het een aardig boek.
En een thriller "Black-out" van John Lawton, dat haalde de 100 pagina's maar toen werd het me te politiek. Voor iemand die daarvan houdt en een aardige thriller wil lezen die in de oorlog speelt, in Londen is het een aardig boek.
Mijn poging om Arnon Grunberg's debuut "Blauwe maandagen" te lezen is al gestrand op 5 bladzijden! Dus nog ruim onder de vijftig! Meteen al op de eerste bladzijde erger ik me zijn schoolproza; die staccato-stijl van een kind wat door zijn niet over een formulerende geest beschikt, waardoor het de hele tijd zinnen laten beginnen met...en toen...en toen. Dat staat hier niet letterlijk, maar daar komt het wel op neer. Er is gewoon geen dramatisch opbouw, alleen het opleppelen van feiten en dat is geen verhaal! Dus einde Grunberg voor mij.
Hoewel in zijn continuerend feuilleton in NRC handelsblad, verbaasde hij me vorige week met een goed stuk proza, met enkele rake opmerkingen en een verbazend diep slot! Hij kan het dus wel!
Hoewel in zijn continuerend feuilleton in NRC handelsblad, verbaasde hij me vorige week met een goed stuk proza, met enkele rake opmerkingen en een verbazend diep slot! Hij kan het dus wel!
He gelukkig een medestander. Ik kan ook niet tegen de stijl van Grünberg. Ik ben ooit ook eens in de asielzoeker begonnen en legde het snel weg met het idee dat ik waarschijnlijk niet in de stemming was voor het verhaal. Daarna wéér geprobeerd met hetzelfde effect.
Toen zag ik zijn programma RAM? en kreeg zo'n afkeer van de man dat ik zijn boeken helemaal niet meer wilde lezen.
Maar dit laatste wil natuurlijk niet zeggen dat hij niet kan schrijven dat is mijn persoonlijke gevoel.
Bernadet
Toen zag ik zijn programma RAM? en kreeg zo'n afkeer van de man dat ik zijn boeken helemaal niet meer wilde lezen.
Maar dit laatste wil natuurlijk niet zeggen dat hij niet kan schrijven dat is mijn persoonlijke gevoel.
Bernadet
Imprimatur van Monaldi en Sorti
Flaptekst
Een historische thriller voor de liefhebbers van Eco's In de naam van de roos.
Het is 11 september 1683. In Europa dreigt een nieuwe grote oorlog: de Turken belegeren Wenen. Angst voor de Moslims houdt christelijk Europa in haar greep.
Tien gasten uit verschillende Europese landen logeren in herberg De Schildknaap in Rome. Als een oude heer in de herberg om het leven komt, vermoedelijk ten gevolge van de pest, moeten alle gasten in quarantaine. Maar het blijft niet bij dit ene sterfgeval.
Gaat het hier werkelijk om gevallen van de gevreesde zwarte dood, of is er sprake van moordaanslagen? Een van de gasten, Atto Melanie, een geheim agent van de koning van Frankrijk, zoekt de zaak tot op de bodem uit en doet wereldschokkende ervaringen.
Imprimatur is een van het begin tot het eind spannend, goed geschreven raamvertelling, gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en vol levendige details over muziek, receptuur en kleding uit die tijd. De plot van de roman betreft een historische onthulling die de auteurs na jarenlang archiefonderzoek voor het eerst aan de openbaarheid prijsgeven.
Ik heb het niet na 50 blz dichtgeklapt maar na 184. Het boek heeft 600 bladzijden. Op zich vind ik het beter geschreven dan de Da Vinci Code. In de flaptekst staat vol levendige details maar die details zijn ellenlange verhandelingen van een arts over de pest en ellenlange verhalen wat er tegen te doen is.
Het verhaal op zich is niet verkeerd maar je moet enorm veel van geschiedenis weten wil je het kunnen volgen. Ik ben in deze 184 bladzijden zoveel namen tegengekomen dat ik amper meer weet wie wie is. Het duizelt me zogezegd. Ik wil maar bepaalde dingen weten en niet al die zijsprongen die in het verhaal gemaakt worden.
Bernadet
Flaptekst
Een historische thriller voor de liefhebbers van Eco's In de naam van de roos.
Het is 11 september 1683. In Europa dreigt een nieuwe grote oorlog: de Turken belegeren Wenen. Angst voor de Moslims houdt christelijk Europa in haar greep.
Tien gasten uit verschillende Europese landen logeren in herberg De Schildknaap in Rome. Als een oude heer in de herberg om het leven komt, vermoedelijk ten gevolge van de pest, moeten alle gasten in quarantaine. Maar het blijft niet bij dit ene sterfgeval.
Gaat het hier werkelijk om gevallen van de gevreesde zwarte dood, of is er sprake van moordaanslagen? Een van de gasten, Atto Melanie, een geheim agent van de koning van Frankrijk, zoekt de zaak tot op de bodem uit en doet wereldschokkende ervaringen.
Imprimatur is een van het begin tot het eind spannend, goed geschreven raamvertelling, gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en vol levendige details over muziek, receptuur en kleding uit die tijd. De plot van de roman betreft een historische onthulling die de auteurs na jarenlang archiefonderzoek voor het eerst aan de openbaarheid prijsgeven.
Ik heb het niet na 50 blz dichtgeklapt maar na 184. Het boek heeft 600 bladzijden. Op zich vind ik het beter geschreven dan de Da Vinci Code. In de flaptekst staat vol levendige details maar die details zijn ellenlange verhandelingen van een arts over de pest en ellenlange verhalen wat er tegen te doen is.
Het verhaal op zich is niet verkeerd maar je moet enorm veel van geschiedenis weten wil je het kunnen volgen. Ik ben in deze 184 bladzijden zoveel namen tegengekomen dat ik amper meer weet wie wie is. Het duizelt me zogezegd. Ik wil maar bepaalde dingen weten en niet al die zijsprongen die in het verhaal gemaakt worden.
Bernadet
Nou je wist niet of de zijspronginformatie belangrijk was voor het verhaal.
De uitgebreide beschrijving over de pest sloeg ik wel over maar informatie over kardinalen, prinsen, koningen enz. las ik wel.
Het gaat in feite om een jongen die in een herberg werkt en alle informatie via een abt (Atto) verteld krijgt. Dat was op zich niet slecht maar zo enorm véél. Iemand is overleden en uitgezocht wordt waaraan diegene overleden is, dan wordt de herbergier heel ziek gevonden waarvan ze vermoeden dat hij de pest heeft. Er vindt een diefstal plaats. Er blijkt een onderaardse gang te zijn, in de herberg zitten allemaal figuren die min of meer met elkaar te maken hebben enz. Dat verhaal is wel goed maar alle vele verhalen over prins die en die en koningin dat en dat maakt het erg lastig lezen. Je ziet door de bomen het bos niet meer.
Bernadet
De uitgebreide beschrijving over de pest sloeg ik wel over maar informatie over kardinalen, prinsen, koningen enz. las ik wel.
Het gaat in feite om een jongen die in een herberg werkt en alle informatie via een abt (Atto) verteld krijgt. Dat was op zich niet slecht maar zo enorm véél. Iemand is overleden en uitgezocht wordt waaraan diegene overleden is, dan wordt de herbergier heel ziek gevonden waarvan ze vermoeden dat hij de pest heeft. Er vindt een diefstal plaats. Er blijkt een onderaardse gang te zijn, in de herberg zitten allemaal figuren die min of meer met elkaar te maken hebben enz. Dat verhaal is wel goed maar alle vele verhalen over prins die en die en koningin dat en dat maakt het erg lastig lezen. Je ziet door de bomen het bos niet meer.
Bernadet
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 23 gasten