Het verbaasde me, dat ik op het forum dit boek niet ben tegengekomen, terwijl het toch in de top tien van Het beste buitenlandse boek stond. Het is zeker de moeite van het lezen waard, vandaar mijn beschrijving.
De achterflap:
Als zijn overspelige echtgenote verongelukt, verhuist derderangs journalist Quoyle met zijn dochtertjes naar het ruige Newfoundland.
Daar wordt hij door de confrontatie met de woeste natuur en de ongepolijste Newfoundlanders op zichzelf teruggeworpen.
Annie Proulx is een literair fenomeen. Ze won onder meer de Pulitzer Prize, de National Book Award en de PEN/Faulkner Award. Scheepsberichten vormde haar grote doorbraak in Nederland.
Het verhaal:
Het verhaal gaat voornamelijk over Quoyle. Een lelijke, door een vervelende jeugd gefrustreerde man.
Elk hoofdstuk wordt ingeleid door een omschrijving van knopen uit het knopenboek van Ashley. In hoofdstuk 1 wordt de kennismaking met Quoyle ingeleid met de omschrijving van een opgeschoten touw.
D.i. ‘Een Vlaamse plak is een in spiraalvorm opgeschoten touw. Je legt hem plat op dek, zodat je er zonodig overheen kunt lopen.’
Een treffende omschrijving van Quoyle.
Op school maar ook thuis wordt hij behandeld als een halve gare en laat meestal over zich lopen. Quoyle wordt hierdoor steeds onhandiger en onzekerder. Volgens Proulx ‘een lichaam als een groot en vochtig brood’.
Tot zijn verrassing gaat een mooie vrouw, Petal Beer, in op zijn avances en trouwt met hem. Quoyle is in de wolken.
Helaas, duurt het hemelse geluk slechts kort.
Zoals Proulx het omschrijft: ‘Hij had een maand van vurig geluk en daarna een zes grillige jaren durende lijdensweg.’
Petal overlijdt en Quoyle vertrekt met zijn dochtertjes en een excentrieke tante naar Newfoundland, het land van zijn voorouders.
Quoyle komt te werken bij de plaatselijke krant en gaat o.a. de scheepsberichten verzorgen. Hij wordt in de gemeenschap al direct geaccepteerd als een insider.
Mijn mening:
Zowel de titel als de omschrijving is er debet aan, dat ik nooit de neiging heb gehad om het boek te gaan lezen.
Doordat het tot nummer 1 werd gekozen in het programma De Avond van Het Beste Buitenlandse Boek (geloof ik), dacht ik, dat ik het toch moest lezen. En zonder spijt. Zowel de schrijftrant als het verhaal is heel boeiend.
Proulx beschrijft in de belevenissen van Quoyle een hard en koud bestaan, waar hij zich toch heel goed staande kan houden. Hij voelt zich op zijn plaats, eindelijk gewaardeerd en ook zijn kinderen voelen zich er goed.
De schrijfster is een woordkunstenaar. Haar omschrijvingen van dingen en vergelijkingen in ongewone bewoordingen is heel apart en beeldend. Je kunt je zonder moeite het voorouderslijk huis voorstellen. Volgens de legende hebben de Quoyles het huis vanaf een eiland gesleept en het bovenop een rots verankerd, waar het al die jaren onbewoond en verwaarloosd is blijven staan, ondanks stormen, sneeuw, regen, nog steeds in de kettingen.
Beschrijving van het weer en het ruig leven zijn zo levensecht, dat je het er koud van krijgt.
Tijdens het lezen van het verhaal dacht ik aan de verschillende manieren van problemen aanpakken van mensen.
Zelf zou ik niet kiezen voor een harder leven, maar eerder voor een makkelijker leven, zodat je tijd over hebt om problemen aan te pakken en te genieten van het leven zelf, zoals een vriend van Quoyle doet, lekker naar Florida om een nieuw leven op te bouwen. Anderen zoals tante en Quoyle varen wel bij een harder leven en zien die dagelijkse problemen juist als een bevrijding.
Niets verwonderlijker dan de mens.
Annie Proulx - Scheepsberichten
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 100 gasten