Leestafel forum

Zoals meestal lezen boekweekgeschenken gemakkelijk, dat was bij dit niet anders. Een bijzonder onderwerp, dat ook met de nodige diepgang is uitgewerkt. Het verhaal in het kort gaat over Lemmy, een dwerg of liliputter die woont in een lillyputter dorp op Coney Island New York. De lilliputters die daar wonen, werken allemaal als variete artiesten. Dan wordt het dorp bedreigt door opheffing. Er lopen meerdere lijnen door dit verhaal, waarbij het verleden een grote rol speelt.
Net als alle anderen (uitgezonderd Rushdie, maar Woede kan je niet meer als een boekweekgeschenk zien!) moet Japin zich houden aan de 90 pagina's. Japin heeft echter een verhaal bedacht (gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen) dat schreeuwt om in minstens 200 bladzijden uitgewerkt te worden. Voor een boekweekgeschenk is het veel te complex en het laat de lezer aan het einde met een onbevredigend gevoel achter, omdat verschillende lijnen verder hadden moeten worden uitgewerkt.
Ik heb genoten van dit boekje. Het is uitstekend geschreven en het lot dat de hoofdpersonen erin treft, is ontroerend en heftig. Maar het verhaal is te complex van opzet om in een boekje van onder de 100 pagina's uitgewerkt te worden. Dat is dus erg jammer.
Dit boekenweekgeschenk zal een afknapper worden, voor iedereen die met Woede van Rushdie niks heeft kunnen aanvangen.

Hoe bedoel je? Ik kan niets met Rushdie, en nu zal volgens jou dit boekje ook tegenvallen?
En of ik een uitgebreider boek over deze problematiek had willen lezen is maar de vraag. Het is duidelijk genoeg.

Ik heb genoten van dit boekje. Het is uitstekend geschreven en het lot dat de hoofdpersonen erin treft, is ontroerend en heftig. Maar het verhaal is te complex van opzet om in een boekje van onder de 100 pagina's uitgewerkt te worden. Dat is dus erg jammer.
Dit boekenweekgeschenk zal een afknapper worden, voor iedereen die met Woede van Rushdie niks heeft kunnen aanvangen.

Het is allemaal nogal tegenstrijdig wat je schrijft rotor. Je hebt genoten maar toch wordt het een afknapper? Verklaar u nader
Vind je dit boekje lijken op Woede van Rushdie?

Bernadet

Ha ha, maar dat begrijp ik heel goed: dat je kunt genieten van een boek en dat het toch tegenvalt!!! Niettemin: Roel: verklaar u nader.

Hallo Marjo en Bernadette,

Ik heb inderdaad genoten van het boekje, maar op het einde kon ik een gevoel van teleurstelling niet ontlopen. Dus ja qua verhaal en qua stijl geslaagd, maar qua uitwerking niet (niet genoeg ruimte). Het is gewoon te complex van opzet om binnen 90 pagina's uit te werken. Sterke schildering van personages en omgeving. Ik voel dus echt mee met de ups en downs.
Maar het blijft een gemiste kans van Japin. Dit werkje verdient gewoon de lengte van een volwaardige roman.

Marjo, wat betreft Rushdie en Japin. Japin schrijft dus met een meerlagigheid zoals Rushdie in Woede deed. In dat opzicht kan het dus voor jou een afknapper worden. Ik zou zeggen proef zelf!

Bernadet, nee ik heb verder dan genoemde overeenkomst niet aan Rushdie's woede moeten denken. Woede is een miskleun van de commissie als boekenweekgeschenk. Maar als je Woede als een echte roman beschouwt, wat het gewoon is, vind ik het absoluut een geschenk uit de hemel!

Als laatste nog iets. Ik ben bewust niet op andere verhalenlijnen in gegaan om zo min mogelijk aan de lezers te verraden. Maar die verhaallijnen zijn groots.

Ik vergat nog wat belangrijks!
Dit boekenweekgeschenk en het daarna lezen van het interview met hem in nrc heeft mij uiterst niewsgierig gemaakt naar de rest van zijn oeuvre.

En ook Marjo heeft een verslagje gemaakt...

Klik hier http://www.leestafel.info/boekenarchief ... slink.html

Bernadet

Mopper, mopper, ik heb het boekje nog steeds niet en ik word zo nieuwsgierig. Hopelijk heb ik het morgen.

Ik vond Woede niet om door te komen, het riep dezelfde irritatie op als sommige boeken van Mulisch. Kennis tentoonspreiden, kijk eens hoeveel ik weet. Ik vond het arrogant. Maar ja who am I?

Bernadet

Hallo Bernadet,

Ik had geen enkele aanvechting om de schrijver van Woede op blaaskakerij aan te vallen. Sterker nog, ik was het er roerend mee eens.
Vraag me momenteel niet naar het verhaal, want dat ben ik finaal kwijt.

Hoewel het een goed gegeven is, waar je toch iets zou moeten kunnen, vond ik dit geen geslaagd verhaal. Net als de zwarte met het witte hart is het te vlak. Oh ja, allemaal keurige zinnen, en ook nog een constructie die best wel intellectueel aandoet, maar de toon is te vlak. Japin heeft keurig research gedaan, en het verhaal leest of je het verslag daarvan leest. Het verhaal heeft geen ziel, de personages zijn eendimensionaal en verrassen of verbazen nergens. Het ontbreekt Japin aan een eigen stem. Jammer dat deze materie niet in handen is gekomen van een betere schrijver.

Ik denk niet dat het aan de schrijver ligt, maar aan het feit dat hij gebonden was aan een beperkt aantal woorden. Jammer inderdaad dat hij dit niet bewaard heeft tot een ander boek, ik denk dat Japin niet de schrijver is voor een kort boek.

Ik ben het met je eens Marjo..Hij wil te veel zeggen op een beperkt aantal bladzijdes.

ik heb het nog niet helemaal uit,
maar ik moet toch zeggen dat ik het boeiender vond dan ik van te voren gedacht had,
het uitgangspunt van de wereld van de kleine mensen is prachtig gekozen,
en speelt ook steeds door mijn hoofd,
maar inderdaad..het was een volledig boek waardig geweest.

groetjes,
Wil

Hij had een bepaald aspect kunnen kiezen, bijvoorbeeld het opdoeken van het lilliputdorp door de Nazi's, of het leven in zo'n park in de VS. Dan had hij ook meer ruimte gehad om iets meer te doen met de personages en hun relaties. Ik zag steeds gemiste kansen, zoals de grootmoeder, het dwergwerpen, het alles elimineren wat afwijkt. In 90 bladzijden kun je best een volwaardig verhaal vertellen, zonder dat de lezer achteraf het gevoel krijgt dat het allemaal te vlak was en dat het niet beklijft.

Dat zal Japins probleem geweest zijn: hij wil alles vertellen wat hij gevonden heeft in zijn onderzoek.

Het las lekker weg, maar een Japin-fan zal ik geloof ik nooit worden.

De figuur Sam Gumpertz heeft ook echt bestaan. In "De witte stad" van Bernlef wordt het laatste jaar van de geschiedenis van "Dreamland" op Coney Island verhaald.

Het is een mooi boek. Als je op internet zoekt bij dreamland krijg je de personen uit het boek te zien, Heel leuk.

ik heb t uit,
en al vind ik dus ook dat het eigenlijk een "Echt"boek verdiend,
ik heb het toch wel met erg veel plezier gelezen, al is plezier misschien niet het goede woord..aandacht is beter.

kernzin van het boek wat mij betreft..
ik ben niet kort van beroep, maar van nature.

en daar is eigenlijk alles mee gezegd.

Wil

Goh, dat boek had nog veel korter gekund dan!

ha ha ha, precies..gewoon één zinnetje.

Ik dacht al toen ik het opschreef..hier krijg ik commentaar op,
maar ik iwst niet hoe ik t anders moest formuleren.

Groetjes,
Wil

Het is prima geformuleerd. Japin mag jaloers zijn..

Zit hardop te lachen.

Ra-zend jaloers

groetjes,
Wil

Hallo allemaal,

Ik vind het merkwaardig dat bv bij Petra O het zelfs geen ontroering opwekte? Ik heb bepaalde passages absoluut met een brok in de keel gelezen!

Brok in de keel? Nee, helemaal niet. Japin heeft daarvoor bij mij niet de juiste toon aangeslagen. Het was mij allemaal te gelikt, en te weinig beeldend.

Voor een brok in de keel moet er meer gebeuren..ik ben erg nuchter.

Ik ben klein van nature, kort in mijn betoog...
Het boek is compact, Japin smaakt naar meer.
Mijn "oorspronkelijke beroep"duurde slechts koperen jaren...
Hopelijk beleven mijn ogen nog diamant (en liever nog meer)!

Ciao, Irene

In de lijst van best verkochte boeken staan " de zwarte met het witte hart' en "een schitterend gebrek"...leuk voor Japin!