Leestafel forum

Wat een gruwelijk verhaal! Geef mij maar een heftige thriller...

Lees meer: http://www.leestafel.info/jessamine-chan

-

Helemaal dystopisch is het niet. In het oude China (onder Mao) was de opvoeding ook met strenge hand geregeld. Kinderen op school moesten een ijzeren discipline volgen. Ouders mochten maar één kind hebben, het liefst een jongetje.
Buren verraadden ook elkaar als er niet gedaan werd wat de staat hen oplegde.
Het was een verschrikking. Dit verhaal is een doorgetrokken verlengde ervan lijkt me.

Ik weet overigens niet hoe het nu in China gesteld is.

Dettie

Dat weet ik ook niet, maar het gaat in dit boek niet over het aantal kinderen, maar om de perfecte moeder, van hoeveel kinderen dan ook. Wat wel hetzelfde is is de controle van de buitenwereld. Vreselijk!
Maar waar ik vooral van gruwel is die school, met lessen van mensen die alleen maar aan regels denken, niet aan een individu.
En dan de kinderen gewoon rücksichtslos scheiden van de moeders, ook al zijn ze op een leeftijd dat zoiets funest is. Als het nu nog ging om echte mishandeling of verwaarlozing, maar dat is dus niet zo!

Nee ik begreep dat het niet om het aantal kinderen gaat, het was een tussenopmerking, omdat vaak als er al een tweede kind kwam, dat te vondeling werd gelegd omdat het gewoonweg niet mocht. Er stond een strenge boete op. Nu China vergrijst mogen mensen twee kinderen hebben. Ik bedoel hiermee dat ook door de staat opgelegd wordt wat mag.

In China is het ook zo dat een kind altijd moet presteren, het beste van de klas moet zijn etc. Kinderen gaan later ook vaak elders werken om het gezin te onderhouden, ze werken vaak onder zeer erbarmelijke omstandigheden en maken erg lange dagen.
In China zijn de regels ook het belangrijkste, niet de mens. Ouders werden ook vaak van hun kinderen gescheiden omdat ze elders moestengaan werken of 'heropgevoed' moesten worden. Te gruwelijk voor woorden.
Ik denk dat de schrijfster geput heeft uit die verhalen.

Dettie

Dat klopt: de staat beslist. En daar heb je gelijk: dat is niet nieuw, maar het idee zoals ik het las in het boek vond ik echt akelig, daarom noem ik het dystopisch: een enge toekomst.
Chan is van Chinese komaf, ze zal zeker aan die toestanden in China gedacht hebben. En dat heeft ze dan nog erger gemaakt.

De staatscontrole in China is steeds verfijnder geworden, zie ook het sociale kredietsysteem.

En als je kijkt naar het gedoe rond de toeslagenouders, wier kinderen van ze af zijn genomen, dan lijkt het een en ander toch niet helemaal onwaarschijnlijk.

Getver,..ik blijf toch optimistisch hoor, in de zin van dat het hier niet kan gebeuren.