Jean Rhys - De wijde Sargassozee

Reacties op recensies van, door leden gelezen, boeken en discussie samenleesboeken
Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Re: Jean Rhys - De wijde Sargassozee

Berichtdoor Dettie » 23 Mar 2021, 15:43

Zo ik heb het uit en opnieuw vond ik het prachtig.
Ik heb, omdat jij het gemeld had, opgelet of die overdag, schemering en nacht en het klopt inderdaad wel.
De nacht is maar een klein stukje, dat is het gedeelte vlak voor het vertrek van Antoinette en daarna in Engeland.
De schemering begint bij hoofdstuk 2 blz 68 Ze reden in de ondergaande zon. Daarna speelt alles zich af tegen de avond. o.a. als Rochester naar Daniel gaat bijvoorbeeld (blz 103). Hij moet voor het donker binnen zijn.
Of 'het was een half uur na zonsondergang (blz 141)

De eerste keer was mij overigens ook niet opgevallen dat die 3 tijdsmomenten meespeelden.
Ergens wel logisch dat de nacht meespeelde in de donkere tijden in Engeland. Dat was voor iedereen een afschuwelijke tijd, maar voor Antoinette nog het meest.

Onduidelijk vind ik het niet. Kun je vertellen wát je onduidelijke vindt? Ook kan ik niet terugvinden waar Antoinette aan het woord is in het gedeelte dat Rochester aan het woord is.

Persoonlijk kreeg ik steeds meer een hekel aan die Rochester. Hij behandelde Antoinette als een ding, niet als mens. Een slappeling die uitgehuwelijkt werd, en dat accepteerde vanwege het geld van Antoinette. Hij had geluk dat zijn vrouw heel mooi was, maar hij kreeg haar niet helemaal. Dat kon ze ook niet na zo'n jeugd, met zo'n enorm afwijzende moeder. Toch probeerde ze wel. Maar vanaf het begin is hij al gecharmeerd van Amélie.
Hij past zich ook niet aan. Hij voelt zich vanaf het begin superieur aan de mensen van het eiland, dat lees je in de bewoordingen van hem.
Ook over Antoinette laat hij zich steeds negatief uit. Het is lust geen liefde en dat zegt hij op gegeven moment ook.

Apart is ook dat Rochester leest over obeah en tegelijkertijd Antoinette naar Christophine gaat om hulp via obeah te vragen. Er zit heel veel in dit boek.

Op het laatst gaat Rochester wel door een crisis heen, hij wil zijn vrouw niet kwijt, maar meer uit haat, schaamte en bezitsdrang dan uit liefde en is in de war omdat hij even niet weet wat te doen, dus haalt hij haar uit haar vertrouwde omgeving. Hij had het huis, waar Antoinette zo van hield, al onttroond met zijn opmerkingen erover. Rochester was gewoon een lompe, arrogante arrisctocraat. Hij zegt zelfs op gegeven moment 'Ze hebben me gekocht'. (blz 169)

Haha hoe meer ik schrijf, hoe meer ik wil zeggen, merk ik.

Maar ik laat het hier even bij.

Dettie

berdine
Berichten: 3619
Lid geworden op: 23 Mei 2006, 20:42
Locatie: breda

Re: Jean Rhys - De wijde Sargassozee

Berichtdoor berdine » 23 Mar 2021, 16:33

Dettie schreef:
Onduidelijk vind ik het niet. Kun je vertellen wát je onduidelijke vindt? Ook kan ik niet terugvinden waar Antoinette aan het woord is in het gedeelte dat Rochester aan het woord is.
Dettie


Ik wist op een gegeven moment niet meer of Richard Mason de stiefvader was of diens zoon. Dat blijkt er wel te staan hoor, in een brief. Het was me niet bijgebleven dat hij al een zoon had voor hij met Antoinette's moeder trouwde. Dat zal ook wel ergens staan (en misschien ook niet, aangezien Antoinette zich daar niet zo mee bezig hield).
In het tweede deel, in het stukje dat opeens door Antoinette verteld wordt (pagina 106 -116) zegt zij dat hij haar nu Bertha noemt. "Nooit meer Antoinette. Hij is te weten gekomen dat mijn moeder zo heette." Haar moeder heette Annette. Rochester zegt later zelf tegen haar dat hij iets met de naam Bertha heeft. Wat is het nou?
Verder dat drankje dat Christophine gebrouwen had, was dat bedoeld om hem te doden of om - zoals Antoinette beweert - zijn liefde weer op te wekken?

Nou ik vond Rochester niet zo'n boeman. Hij gedraagt zich als een man van zijn tijd. Hij probeert echt Antoinette wel te begrijpen, maar ze is niet van plan hem veel te vertellen. Daarbij is ze dikke maatjes met het het personeel, de zwarte eilanders, die Rochester duidelijk vijandig behandelen. Hij is ook bang voor hen en Antoinette helpt hem bepaald niet. Hij staat alleen in een dreigende omgeving. Geen wonder dat hij zich van haar afkeert. Doorgaans slaat zij de deur voor zijn neus dicht. Ik begrijp dat de keus dan op Amélie valt. De praatjes zullen er ook geen goed aan gedaan hebben.

Haar uit haar vertrouwde omgeving halen kun je niet goedpraten, maar hij probeert vooral zijn eigen hachje te redden, wat wel te begrijpen is.
Kortom: ik vind dat Antoinette geen moeite heeft gedaan om haar huwelijk tot een succes te maken, hetgeen heeft geleid tot wederzijds onbegrip. En ik snap ook wel dat Antoinette te jong was om dat te doen en dat het haar aan een goede raadgeefster ontbrak.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44026
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Re: Jean Rhys - De wijde Sargassozee

Berichtdoor Dettie » 24 Mar 2021, 16:53

O ja! inderdaad dat stukje dat Antoinette naar Christophine gaat. je hebt gelijk!

Ik moest ook even kijken... maar dat Meneer Mason een zon heeft staat op blz 32. Annette stelt voor om Richard op te zoeken om er eens uit te zijn (ze wil weg van Coulibri ze voelt het onheil naderen.)
Antoinette noemt haar stiefvader consequent meneer Mason. (ze noemde haar stiefvader altijd meneer Mason (blz 87)) Richard komt bij Antoinette en meneer Mason wonen als zij uit het klooster komt. blz 57. Meneer Mason vertelt dat er vrienden uit Engeland komen... (blz 58) waar dus Rochester bij zit. Meneer Mason is overleden kort nadat Rochester vanuit Engeland naar Antoinette vertrok, vertelt hij in een brief aan zijn vader. (blz 73)

Die naam van die moeder (Bertha) kan ik ook nergens terugvinden, ik dacht even dat het in de brief van Daniël gestaan had, maar dat is ook niet zo.

Hieronder schrijf ik waarom ik vind dat Rochester de hork was en niet Antoinette. Ik ben wel benieuwd waarom jij juist Rochester de 'lieverd' vindt.

Rochester was vanaf het begin onverschillig. 'het was mij best, zoals ik alles wel 'best had' gevonden had zegt hij van hun huwelijksreis. Hij vond de bediende Amélie gelijk vanaf het begin 'een verrukkelijk schepseltje (maar wel sluw en hatelijk).
Antoinette kende de hele Rochester niet en hij haar ook niet, maar hij trouwt haar om haar geld. Toch Antoinette wordt door de eilandbewoners ook met de nek aangekeken, zij is een blanke creoolse, een witte kakkerlak. Ook haar moeder keek niet naar haar om. Alleen Christophine en tante Cora.

Antoinette weigerde eerst te trouwen omdat ze wel voelt dat er weer iemand onverschillig met haar om zal gaan. Pas als Rochester haar rust en vrede belooft dan stemt ze toe. Ze zegt later ook 'Voor ik jou kende, had ik geen verlangen om te leven. Mij leek het altijd beter toe als ik kon sterven.' blz 88
Ze is ook bang. Hij zei dat het zijn wens was dat ze bleef leven.
Dan zegt ze: 'Maar als er nu een dag komt waarop het niet meer jouw wens is. Wat moet ik dan? Stel nu eens dat jij dit geluk wegpakt, als ik even niet kijk...'
[...] ik ben niet gewend aan geluk. Het maakt me bang
blz 89

Rochester daarentegen zegt het volgende Ik had haar niet lief (blz 90) Ik hunkerde naar haar, maar dat is geen liefde. Ik voelde heel weinig tederheid voor haar, ze was als een vreemde, een vreemde die niet dacht of voelde zoals ik.
en Haar smekende oogopslag ergert me (blz 68) Ik heb haar niet gekocht, zij heeft mij gekocht (omdat ze zo verlangde naar liefde)

Rochester wilde trouwen vanwege het geld en ziet alleen dat ze mooi is. Hij snapt niet hoe belangrijk de paar mensen die wél aardig voor haar waren voor Antoinette zijn. Dus als Antoinette heel blij haar tante wil voorstellen, weigert Rochester. Hij ziet alleen een in zijn ogen opzichtige vrouw. Christophine vindt hij ook niets. Ergens zegt Rochester ook dat hij al op zesjarige leeftijd geleerd had zijn gevoel niet te tonen. 'Het was noodzakelijk, zeiden de mensen, en met dat standpunt heb ik altijd vrede gehad. blz 101

Antoinette is dus iemand die heel weinig liefde gekend heeft, en hij geeft het haar ook niet. En dat weet ze, ze is niet voor niets bang. Daarom gaat ze ook naar Christophine. Deze vertelt haar dat Rochester zoveel verhaaltjes te horen krijgt dat hij niet meer weet wat hij moet geloven en daarom niet meer bij Antoinette komt.

Maar Christophine ziet gelijk dat hij niet de goede man voor Antoinette is. Jouw man is zeker gek op geld, zei ze. Dat is geen leugen. Geld heeft voor iedereen aantrekkingskracht, maar voor die man dubbelop, iets anders ziet hij niet.

Het is niet Antoinette die de deur dicht houdt en hem afwijst maar Rochester die haar afwijst na de brief van Daniel. En als Antoinette hem alles vertelt over het bezoek aan Christophine, zegt hij precies het verkeerde, hij vindt eigenlijk dat Christophine gelijk heeft, dat hij of zij weg moet en hij blijft haar Bertha noemen, ondanks dat ze duidelijk aangeeft dat ze dat niet wil.
Op dat moment knapt er iets bij Antoinette... en dan... duikt hij ook nog eens in bed met Amélie, in de kamer naast die van Antoinette.en dan is ze helemaal kapot.

Ik denk overigens niet dat Christophine hem wilde doden, wel hem weer verliefd te maken. Maar ze waarschuwdeal dat het zelden lukt bij een blanke.
Ik denk ook dat Christophine de enige is die de waarheid spreekt, vooral in haar gesprek met Rochester.

Pfff heel verhaal geworden haha

Dettie

berdine
Berichten: 3619
Lid geworden op: 23 Mei 2006, 20:42
Locatie: breda

Re: Jean Rhys - De wijde Sargassozee

Berichtdoor berdine » 24 Mar 2021, 18:09

Ik vind Rochester niet "de lieverd". Ik bedoel alleen te zeggen dat ik me in beiden kan inleven. Ook Rochester heeft geen liefde gekregen in zijn jeugd. Hij is door zijn vader weggestuurd om met Antoinette te trouwen. Het is iets wat beide (stief)vaders bekokstoofd hebben. En Rochester, kind van zijn tijd, vindt dat prima. Alles op het eiland is hem wezensvreemd, alles is bedreigend. Hij begrijpt niets van een jong meisje en al helemaal niet van eentje uit zo'n exotisch milieu. En zij doet geen moeite het hem te laten begrijpen.
Hij doet van zijn kant ook geen moeite om zich in haar gevoelens in te leven. Zoals je zegt: hij heeft geen begrip voor haar "vrienden", omdat hij niet weet hoe haar jeugd was en zij verzwijgt het voor hem. Dan wordt een relatie lastig. Hij heeft uiteindelijk de meeste macht en dat breekt haar.
Ik vind ze allebei slachtoffer van hun botsende culturen.

Ik geloof niet dat Rochester echt onverschillig was. Vergeet niet dat hij zwaar ziek werd na aankomst. Hij was nog niet helemaal hersteld toen ze trouwden en dus hij vond alles best wat hun huwelijksreis betrof.
En ja, hij vond Amélie aantrekkelijk. Dat betekent op zich nog niks. Antoinette was ook mooi. Hij taalt pas naar Amélie als Antoinette zich voor hem afsluit en na de vermeende "vergiftiging".
Ik zou hun situatie eerder het noodlot noemen. Wederzijds onbegrip uitmondend in dingen verzwijgen, niks uitleggen, niet willen praten en dat alles gevoed door de praatjes en de roddels. Dan wint degene die de meeste macht heeft.


Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 28 gasten