John-Alexander Janssen - Trocadéro

[Marjo]

Nog maar net afgestudeerd solliciteert de 25-jarige Julian op de functie van rechter. Het is het ambt waar hij altijd naar gestreefd heeft. Waarom, dat kan hij zelf (nog) niet echt aangeven. In afwachting van de uitslag van de laatste sollicitatieronde vertrekt hij naar Parijs, om daar nog een cursus te volgen. Het was niet zijn bedoeling om te socialiseren maar hij wordt al snel benaderd door twee eveneens Nederlandse studenten. Bram studeert economie, Danto doet kunstgeschiedenis. Danto doet ook nog wat anders: hij lijkt geld als water te hebben, hetgeen hij kwistig uitdeelt aan mensen die het in zijn ogen niet goed hebben: zwervers en zigeuners. Hij kondigt aan dat hij een groot verbroederingsfeest wil geven voor alle lagen uit de bevolking. Julian laat zich meeslepen en leert Parijs kennen. Ook ontmoet hij een meisje, dat in hetzelfde pand woont. Zij leert hem andere dingen.
Op de achtergrond vinden de aanslagen plaats zoals Charlie Hebdo. De sfeer is dreigend en onzeker. De toekomst van Julian is dat ook. Je zou verwachten dat hij er naar uit kijkt om eenmaal weer terug in Nederland een nieuw leven te beginnen. Maar hij lijkt te twijfelen.
Langzaam neemt die dreiging toe, en worden de gebeurtenissen vager. Want wat gebeurt er nu precies?
Waar is Danto op uit? Wat wil Julian zelf?

De kwestie die aangekaart wordt in dit tweede boek van John-Alexander Janssen is er een van alle tijden. Het is een coming of age roman, al is de hoofdpersoon dan al wat ouder. Hij dacht zijn leven helemaal al in kaart gebracht te hebben, maar die paar maanden Parijs brengen hem aan het twijfelen. Danto de ongrijpbare speelt daarbij een grote rol.
Er zijn in het verhaal een paar vragen die de hoofdpersoon zich wel stelt, maar waarop nooit een antwoord komt. Hoewel er een duidelijk einde is, blijft er tegelijk een heleboel onduidelijk. En dat wringt. Zou dat de bedoeling geweest zijn?