Jen Beagin - Stofzuigen in het donker

[berdine]

Samenvatting: De zesentwintigjarige Mona is schoonmaker, en is onlangs verhuisd naar New Mexico voor een frisse start (na een ongezonde liefdesaffaire – een junk met de naam meneer Getver, lang verhaal), maar haar pogingen om haar leven op de rails te krijgen zijn vooralsnog gestrand. Om te beginnen is er een nieuwe ongezonde liefdesaffaire, ditmaal met de ietwat labiele Duister – toevallig getrouwd met een van Mona's schoonmaakcliënten. Dan is er het Hongaarse kunstenaarsechtpaar, ook cliënten, dat kennelijk meer van Mona wil dan alleen een fonkelend aanrecht. Die getroebleerde verhouding doet haar weer denken aan de minder plezierige kanten van haar eigen jeugd (gescheiden ouders, pleeggezin, lang verhaal). Heel even dreigt Mona's liefdesleven volledig te ontsporen – ware het niet voor de onverwachte veerkracht van een van de meest onaangepaste, hilarische hoofdpersonages in de hedendaagse literatuur.

Tja, hilarisch vond ik het niet. Mona is een totaal onaangepaste jonge vrouw, die als schoonmaakster voornamelijk zeer excentrieke en eveneens onaangepaste cliënten heeft. Er komt geen enkel normaal mens is het boek voor. Ook al haar vrienden en buren zijn extreem. Ze heeft verschillende relaties, die allemaal stranden en gaandeweg begrijp je ook wel een beetje, waarom ze is zoals ze is. Dat had ze best wat meer uit mogen diepen.
Het boek bestaat uit twee delen, die redelijk op elkaar aansluiten. Het eerste deel heeft geen einde en het tweede deel is tamelijk open, lijkt op een goed einde aan te sturen, maar Mona inmiddels kennende zal dat wel van korte duur zijn. Het verhaal is een aaneenschakeling van absurde situaties, een echte plot is er niet. Het is zonder meer goed geschreven en leest erg vlot, maar ik had verwacht dat er wat ontwikkeling zou zijn, in karakter of carrière (haar foto's worden verschillende keren door kenners opgehemeld). Al met al viel het een beetje tegen.