Leestafel forum

Samenvatting: In "Cliënt E. Busken' van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar. Ongericht wentelen zijn gedachten door elkaar en bewegen zich van verontwaardiging en machteloos verzet tegen zijn situatie via troebele herinneringen naar megalomanie. "Cliënt E. Busken' beschrijft een dag van zijn verblijf in de psychiatrische instelling. Navrant en hilarisch openbaart zich een warrig geestesuniversum.

Geweldig boek! Aan de samenvatting valt niet veel meer toe te voegen. Aanvankelijk heb je een afkeer van Busken, die flink in het rond scheldt en aan grootheidswaan lijdt, maar later krijg je toch medelijden, vanwege zijn onmacht en hulpeloosheid. Gefrustreerd door zijn moeder brengt hij het in zijn leven niet verder dan kantoorklerk, terwijl hij toch wel wat meer in zijn mars moet hebben, gezien de kennis die hij in zijn monologue intérieur door laat schemeren. Je moet wel even wennen aan de schrijfstijl, enigszins plechtig, met verhaspelde woorden en verbeteringen en niet afgemaakte zinnen, maar ook leuke taalvondsten en Vlaams aandoende zinsopbouw.

Oooo deze staat bovenaan mijn verlanglijst.
Wat leuk dat je hem gelezen hebt Berdine, hoger kan ik het boek niet plaatsen op mijn lijst, maar dat ik hem ga lezen staat vast, zeker na jouw zeer positieve ervaring.

Dettie

Ik vind het zo'n vreemde titel. Die trekt mij eigenlijk helemaal niet.

Nee het is geen aantrekkelijke titel, dat ben ik met je eens. Ik heb maar op de eerste recensies vertrouwd.

Ik ga het proberen. Je hoort er nog van!

Flap: Een dag uit het leven in een psychiatrische instelling, door Jeroen Brouwers verteld vanuit cliënt E. Busken, volgens het DWDD-boekenpanel ‘een grumpy old man on speed’

In ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar. Ongericht wentelen zijn gedachten door elkaar en bewegen zich van verontwaardiging en machteloos verzet tegen zijn situatie via troebele herinneringen naar megalomanie. ‘Cliënt E. Busken’ beschrijft een dag van zijn verblijf in de psychiatrische instelling. Navrant en hilarisch openbaart zich een warrig geestesuniversum.


Deze gaat 'm niet worden. Goed geschreven hoor, niets mis mee, maar meer dan 50 pagina's van dit gemopper doe ik mezelf niet aan.
Natuurlijk heeft die man die in een psychiatrische inrichting zit niet veel om zich over te verheugen, maar in zijn ogen is het helemaal niets. Het enige dat hij noemt is een 'in plastic verpakt kontje', en zelfs dat op een toon die geen enkele vreugde uitstraalt.

O Marjo! Gaandeweg ga je die man begrijpen. Weet je wat er allemaal gebeurd is, hoe zijn leven is verlopen en hoe hij nu gemanipuleerd wordt. Dan krijg je echt met hem te doen. Hij is zo machteloos, zo gefrustreerd, hij kan niet anders dan inwendig om zich heen schoppen. Maar daarvoor moet je het uitlezen en ja, als daar geen zin in hebt moet je het niet doen.

Ik was er al bang voor dat je het niets vond Marjo.

Het boek staat op mijn lijstje en ik kom er op terug berdine.

Dettie

Klinkt interessant en het heeft ook een prijs gewonnen.

Dat een boek een prijs wint zegt wat mij betreft helemaal niets. Het geeft wel aan dat het goed geschreven is, goed in elkaar steekt - want anders deugt de jury niet - maar het zegt niets over de doelgroep die het aan zou kunnen spreken.
Smaken verschillen nu eenmaal, en ook in dit geval ben ik een andere mening toegedaan. Niet omdat het geen goed boek is, maar omdat het mij niet aanspreekt.

Als het boek je niet aanspreekt, moet je het niet lezen.
Dat heb ik met de boeken van Voskuil. Ze kunnen wat mij betreft nog zo veel prijzen hebben gewonnen (ik weet niet of ze prijzen hebben gewonnen), maar mij trekt het niet en daar zou zelfs een Nobelprijs niets aan veranderen.

Ik ben het helemaal met je eens!

Ik noemde de prijs ook niet als een soort aanbeveling voor het boek, meer als een extra detail.

Ook die ligt op de leesstapel hier. Ben heel benieuwd.

Ja ik wil het ook nog steeds lezen. Het lijkt me wel mooi.
Ik heb nog nooit iets van Jeroen Brouwer gelezen, dus dat is dan ook spannend. Ben erg benieuwd naar zijn manier van schrijven.

Dettie