Jón Kalman Stefánsson - Het verhaal van Ásta

[berdine]

Samenvatting: Als Sigvaldi in Noorwegen tijdens zijn werk van een ladder valt, komen er allerlei gedachtenspinsels van vroeger bij hem op: hoe zijn eerste vrouw Helga met hem op IJsland twee kinderen kreeg, hoe zij beide kinderen, onder wie Ásta, in de steek liet, hoe Ásta daarmee gedurende haar leven blijft worstelen, hoe zij liefde zoekt en zich altijd de mindere voelt, hoe zij net als haar moeder onrust in zich heeft. De schrijver springt van de ene periode naar de andere. Soms weet je als lezer niet wie er aan het woord is. De schrijver filosofeert over het leven en de kern van ons bestaan. Over beminnen en bemind worden, over gebrek aan communicatie, over politiek en het harde bestaan op IJsland. Maar ook over de veranderingen op IJsland door de komst van toeristen. Dit alles in een luchtige stijl met veel relativeringen waardoor je ook nog om alle ellende kunt lachen. Prachtige roman. Mag niemand missen.

Zoals gewoonlijk weer genoten van Stefánssons prachtige stijl. Mooi verweven vertelt hij het verhaal van Ásta, haar ouders, haar pleegmoeder, haar oom en haar geliefden. Ásta maakt voortdurend verkeerde en te late keuzes, waardoor ze aldoor met spijt en wroeging terugkijkt op haar handelingen. Het verhaal is niet chronologisch en vanuit verschillende perspectieven verteld. De basis is Sigvaldi, die op straat ligt en aan wie het leven in herinneringen voorbij trekt. Daarnaast zijn er de brieven van Ásta aan een tot op het laatst onbekende geliefde en de beschouwingen van de schrijver, die zich terugtrekt in een verlaten streek om het verhaal op papier te zetten en die op zijn beurt weer mailtjes krijgt van zijn dochter. Het blijft lang onduidelijk, zeg maar gerust helemaal, wie deze schrijver is en of hij een relatie met de andere personen heeft. Ik denk dat het Stefánsson zelf is. Bepaalde details zijn helemaal op hem van toepassing. Veel personages, dit keer wat minder natuur, weinig herhaling. Het geheel is een complex mozaïek dat in stukken en brokken door de tijd heen en weer schiet en pas op het laatst valt alles op zijn plaats. Prachtig gecomponeerd, heel poëtisch geschreven, met gedoseerde humor, zodat het niet te zwaar wordt. Ik vind het zijn beste boek tot nu toe. En misschien ook wel zijn meest toegankelijke.